အားနည္းခ်က္ေတြျပည့္ေနတဲ့ ကိုယ့္ကို သံေယာဇဥ္ဒီေလာက္ရွိေပးတာကပဲ ဘုရားေပးတဲ့ ဆုတစ္ဆုလို႔ မွတ္လိုက္ပါတယ္ ။ က်န္းမာပါေစ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ။ လိုခ်င္တဲ့ေနရာကို အခက္အခဲ အနည္းငယ္နဲ႔ အျမန္ဆံုးပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစလို႔ ကိုယ္ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ဘာလုပ္လုပ္ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိသလို ကိုယ္ေနာက္ကြယ္ကေနပဲ မင္းရဲ႔ေအာင္ျမင္မွဳေတြကို ေ၀မွ်ပါရေစေတာ့ေနာ္.....။
Monday, August 31, 2009
တိုးထြက္လာတဲ့ ခံစားမွဳ
အားနည္းခ်က္ေတြျပည့္ေနတဲ့ ကိုယ့္ကို သံေယာဇဥ္ဒီေလာက္ရွိေပးတာကပဲ ဘုရားေပးတဲ့ ဆုတစ္ဆုလို႔ မွတ္လိုက္ပါတယ္ ။ က်န္းမာပါေစ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ။ လိုခ်င္တဲ့ေနရာကို အခက္အခဲ အနည္းငယ္နဲ႔ အျမန္ဆံုးပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစလို႔ ကိုယ္ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ဘာလုပ္လုပ္ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိသလို ကိုယ္ေနာက္ကြယ္ကေနပဲ မင္းရဲ႔ေအာင္ျမင္မွဳေတြကို ေ၀မွ်ပါရေစေတာ့ေနာ္.....။
Friday, August 28, 2009
သမီး က်န္းမာပါတယ္
တစ္ခါတစ္ေလ ဘ၀မွာ မထင္မွတ္တာေတြ ျဖစ္တတ္တယ္ေလ ။ ဒီစာကိုေရးေနရင္းကေန ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ၃ႏွစ္ေလာက္က ကိုယ့္ဘ၀ကိုျပန္စဥ္းစားမိတယ္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ားနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေတြနဲ႔ စိတ္ကူးေတြလတ္ဆတ္ခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ ။ ထင္မွတ္မထားတဲ့အျဖစ္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႔ပိတ္ကားထဲက အခန္းတစ္ခုကို ကိုယ္သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္ ။ အရင္ဆံုးစျပီး ကိုယ့္အပူေတြကို ရွယ္ယာခြဲခဲ့တာကေတာ့ ကိုယ့္မိဘေတြပါ က်ေနတဲ့ကိုယ့္ရဲ႔စိတ္ဓါတ္ေတြကို အတူလိုက္ပါျပီး စီးေျမာေပးခဲ့ၾကတယ္ေလ ။
ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႔ ညခင္းေလးမွာ အေမာတၾကီးနဲ႔ အိမ္ကိုျပန္လာတဲ့ သမီးငယ္ကိုခ်က္ခ်င္း ႏွစ္သိမ့္မွဳမေပးႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ....။ မင္သက္ဆြံအစြာနဲ႔ ၾကည့္ျပီး အိပ္ခန္းေလးဆီေျပးတက္သြားတဲ့ ကိုယ့္ကိုလိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကတယ္ ။ ကိုယ္တံခါးကို ေလာ့ခ်ျပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းတံခါးလာေခါက္တာကေတာ့ ကိုယ့္အေဖပါပဲ.....ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးရံုဆိုတာေတာင္ မတက္ခဲ့ဘူးတဲ့ အေဖ ကိုယ့္အတြက္နဲ႔ ဆရာ၀န္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္ ။
ဘာလုပ္သင့္တယ္ ဆိုတာထက္ သမီးစိတ္ဓါတ္မက်ဖို႔က သူ႔အတြက္ပိုအေရးၾကီးခဲ့တယ္ ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေတြ႔ပဲအခန္းေအာင္းသြားတဲ့ကိုယ့္ကို အေမကအခန္းေရွ႔ကုတင္ကေန မထတမ္းေစာင့္ေနခဲ့တယ္ ။ နင္မစားရင္ ငါလည္းထမင္းမစားဘူးဆိုလို႔ အခန္းတံခါးဖြင့္ျပီးထြက္လာတဲ့ကိုယ့္ကို အမကထမင္း၀ိုင္းနဲ႔ ၾကိဳေနခဲ့တယ္ ။ စီးပြားပ်က္ပါေစရေအာင္ကုမယ္ဆိုတဲ့ အေမ့ရဲ႔စကား ဒါမလုပ္ရလို႔ ငါ့သမီးဘ၀မတိုးတက္ေတာ့ဘူးလားဆိုတဲ့ အေဖ့ရဲ႔ဂရုဏာေဒါသေတြက အိမ္မွာညံစီေနခဲ့တယ္ေလ...။
ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေဒါက္တာကိုစိုးရိမ္တၾကီးလိုက္ေတြ႔ၾကတဲ့ အေဖ ႏွင့္ အေမ မ်က္ႏွာကို ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိုင္ခဲ့ဘူး ။ ကိန္းဂဏန္း ၁၀ေက်ာ္တဲ့ ၃လစာ ေဆးဖိုးေတြကို ႏွေျမာခ်င္းမရွိ ေကာင္တာမွာရွင္းေနၾကတာ ကိုယ့္ဘ၀မွာအေၾကြးေတြ တင္သလိုခံစားခဲ့ရတယ္ ။ ၃လၾကာလို႔ျပန္စစ္ေတာ့လည္း ဘာမွထူးျခားမလာတဲ့ ကိုယ့္ေရာဂါကို စိတ္ဓါတ္မက်ပဲ ကိန္းဂဏန္းမ်ားထပ္ေပးျပီး ထပ္ကုေနၾကတဲ့ျမင္ကြင္းက ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲမွာ တဖ်တ္ဖ်တ္ရိုက္ခဲ့တဲ့ သမိုင္း၀င္ပံုရိပ္ေတြပါပဲ....။
မထူးျခားေတာ့တဲ့ ကိုယ့္အေျခအေနကို လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေတာ့ဆိုျပီး စမ္းသပ္ခံုေတြမွာ ကိုယ္ထိုင္ေပးခဲ့တယ္ ။ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ျဖစ္ရလားဆိုတဲ့ ဆရာေတြရဲ႔စုတ္သတ္ခ်က္ေတြ ေအာက္မွာကိုယ္ဟန္ေဆာင္ျပံဳးႏိုင္ခဲ့တယ္ ။ အၾကိမ္ၾကိမ္ေဖာက္ခဲ့တဲ့ေသြးေတြ စစ္ခဲ့တဲ့စက္ေတြ ေဆးရံုရဲ႔အနံ႔ေတြၾကားမွာ ကိုယ္၂လေလာက္ေနသားက်ခဲ့တယ္ ။
မႏွစ္ကကိုယ္ျပန္ေတာ့လည္း စိတ္တိုင္းက်အစစ္ခံေပးခဲ့တယ္ ေျပာင္းလဲမလာလို႔ ကိုယ္ကေတာင္ မိဘေတြကိုအားနာခဲ့ရတယ္ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီမနက္မွာအဲဒီေမွာင္လြန္းေသာညမ်ားအေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားမိခဲ့တယ္ ။ ရထားဘူတာကထြက္ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ အိမ္ကိုဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ေျပာလိုက္တာကေတာ့ သမီးက်န္းမာပါတယ္ေပါ့....ဟက္ဟက္ ။
Thursday, August 27, 2009
သံေယာဇဥ္
တမ္းတလိုက္ခ်ိန္
သူကကိုယ့္အနား
အျမဲေရာက္တယ္
ဘာေတြျဖစ္လဲ
ေျပာလိုက္တာနဲ႔
သိမ္ေမြ႔စြာ
ေျဖရွင္းသြားတယ္
ကိုယ္ပင္ပန္းေနရင္
ဘယ္လိုစကား
ေရြးခ်ယ္ရမယ္
သူသိတယ္
သူ႔စကားက
အားေဆးတစ္ခြက္ ျဖစ္ခဲ့ရင္
ေသခ်ာတယ္
ကိုယ္အားျပည့္ေနျပီ
ရက္ေတြလေတြ
ထပ္ကာတိုးလို႔
သံေယာဇဥ္ေတြ
ပ်ိဳးမိျပန္ျပီ
ဘယ္ခါမေျပာင္း
မေဟာင္းေတာ့မယ္
ဒီသံေယာဇဥ္
ရစ္ပတ္မွာလား
ျဖတ္ပစ္မွာလား
မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ သူ႔အခ်စ္
ကိုယ့္ရင္ထဲကို
သူတိုးလာ...
ေနရာစံုေအာင္
ေလွ်ာက္ကာသြားလို႔
ကိုယ္လည္း ရူးေနခ်ိန္ေလးမွာ.....
မေျပာမဆို
သူထြက္ခြာ
တားဆီးခြင့္ေတာင္မရလိုက္ပါ....
လမ္းေတြၾကံဳလို႔
သူျပန္လာ
ငုတ္တုတ္ေလးပဲ
ေစာင့္ေနမွာ....
ရွဳပ္ေထြးေနတဲ့ ဒီတစ္ပတ္
အိုတီသာဆင္းတယ္ ရတာနဲ႔မကာမိပါဘူး ျပန္တိုင္းဘတ္စ္ေပၚကေန ရန္ကုန္အိမ္ကိုဖုန္းဆက္တာ အိမ္ေရာက္မွဖုန္းခ်ျဖစ္တယ္ ။ ကတ္ကုန္လည္း တိုက္ရိုက္ေခၚတာပဲ ရဘူး လူကေတာ္ေတာ္ျပိဳင္းေနတာဆိုေတာ့ အိမ္ကသူေတြအသံၾကားမွ စိတ္ၾကည္တယ္ေလ ။ အခ်စ္ကိုေတာ့ ဂ်ီက်လို႔ရေတာ့ဘူးေလ သူကအလုပ္ေရာက္သြားျပီဆိုေတာ့ အထီးက်န္အျပန္လမ္းေလးေပါ့ေနာ္ ....ဟဟ ႏုေနတာ သနားမလားလို႔ ဟိုကလာကိုမဖတ္တာ ဒီဘေလာ့ကို.....း) ။ တစ္ခါတစ္ေလ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ပို႔စ္ဆို သစ္သစ္ကဥာဏ္မ်ားတာေပါ့ေနာ္ ဘေလာ့ကိုၾကည့္ေပးပါဦး ဟိုဟာလုပ္မရလို႔ ဒီဟာလုပ္မရလို႔ ဆိုျပီးေတာ့ေလ....။ အခုလည္းအလုပ္မ်ားေတာ့ ရစ္ခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ သူလည္းလြတ္လပ္ေရးရေနတယ္ထင္တယ္ ။ ေန႔လည္ပိုင္းထမင္းစားခ်ိန္ေလးေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ စုပံုေျပာရတာကလည္း အရသာတစ္မ်ိဳးပါပဲေလ....။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ျဖန္ေသာၾကာညေနေတာ့ ပင္ပန္းလြန္းတဲ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သနားလို႔စီးတီးေဟာမွာ ျပဳစုလိုက္ဦးမယ္ ။ ပိန္မွာစိုးလို႔.....ဟိဟိ ။ ၆နာရီေနာက္ပိုင္း ေျမေအာက္ထပ္မွာ လွဳပ္တုတ္လွဳပ္တုတ္နဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းဆို ကိုယ္ပါပဲကြယ္....အလဲ့ ။ ဒီေန႔ေတာ့ေျပာလက္စနဲ႔ တခါတည္းေနာက္အပတ္ေသာၾကာ ကိုယ္ေစာေစာျပန္မွာလို႔ မန္ေနဂ်ာကိုေျပာခဲ့လိုက္တယ္ေလ ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ကိုယ့္အမလိုခ်စ္ရတဲ့ မမေမာင္ နဲ႔ေတြ႔ဖို႔ရွိတယ္ေလကြယ္...အိုတီေတြဘယ္ေလာက္ေပးေပး ကိုယ္အဲဒီေန႔မလုပ္ပါဘူးကြယ္ ။ တပတ္လံုးဘာပို႔စ္မွ မတင္ျဖစ္လို႔ အက်ဥ္းခ်ဳပ္တင္လိုက္တယ္ကြယ္ ေက်နပ္ႏိုင္ၾကပါေစေနာ္...။
Monday, August 24, 2009
ကာလာစံုတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔
လွပတဲ့ ဒီညေန
သံသာခ်ိဳေအး သူ႔အသံေလးနဲ႔
ေက်နပ္စရာအတိနဲ႔ ဒီညေန
ပင္ပန္းသမွ်ေတြ ေျပေပ်ာက္ေစတဲ့
ဒီညေနနဲ႔ဆို
ကိုယ္ေနရတာ အဆင္ေျပေနတယ္
သူ႔အတြက္ မနက္
ၾကည္လင္ေနတဲ့ သူ႔မနက္
အားအင္အျပည့္နဲ႔ တက္ၾကြေနပံု
ျမင္ေစခ်င္စမ္း လူအကုန္
ခ်ိဳလြင္သံစံု သူေျပာမကုန္
ကိုယ္ၾကားယံုနဲ႔ အေပ်ာ္ေတြဟုန္
လည္ပတ္ေနတဲ့ ရာသီစက္၀န္း
ကုန္ဆံုးသြားမွာ ကိုယ္ေၾကာက္မိတယ္
ေကာက္လိုက္ ေခ်ာ့လိုက္ ေန႔ရက္ေတြက
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ မေမ့ရက္စရာပါ
ရပ္လို႔ရရင္ တခဏေလာက္
ရပ္တန္႔ခ်င္တယ္ ကမၻာရယ္
၂၄.၈.၀၉ ရက္ေန႔အမွတ္တရ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ ေန႔ နဲ႔ ည အမွတ္တရ ေကာက္ျခစ္လိုက္တဲ့ စာစုေလးကို ဘေလာ့ေလးထဲ သိမ္းဆည္းထားလိုက္ျပီ......သူ။
အသိေပးျခင္း
တစ္ခါတစ္ေလ လူတိုင္းကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာတတ္ဆိုတတ္လို႔ သစ္သစ္ အစ္ကိုက ေျပာပါတယ္ အရာအားလံုးကို စိတ္မွာရွိတာ ေလွ်ာက္မေျပာရဘူးလို႔ ၾကံဳတိုင္းဆံုးမေလ့ ရွိပါတယ္ ။ မိဘ ေမာင္ႏွစ္မ နဲ႔ အေ၀းမွာေနရတဲ့ သစ္သစ္ အြန္လိုင္းက အစ္ကို အစ္မေတြကသာ တိုင္ပင္စရာ ခ်စ္ခင္စရာ ေဆြမ်ိဳးေတြပါ ။ သစ္သစ္ကို ၀လို႔၀ိတ္ေလွ်ာ့ခိုင္းေနတဲ့ အစ္ကို အစ္မ ေတြအမ်ားၾကီးပါ ရင္ထဲကေစတနာေတြနဲ႔ တစ္ကူးတစ္ကကိုေျပာေနၾကတာ သစ္သစ္သိရေတာ့ တကယ္ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ သစ္သစ္လည္းေလွ်ာ့ေနပါတယ္ (ထမီပါ ) ၊ မနက္တိုင္း ေျပးပါတယ္ ( ကုတင္ပတ္ေျပးတာပါ ) ၊ ေရမခ်ိဳးခင္ ေန႔တိုင္းေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ပါတယ္ ( လက္ေခ်ာင္းေလးေတြပါ ) စတာပါ အားလံုးကို ေပ်ာ္ေစခ်င္လို႔ပါ ။
တကယ္ပါ သစ္သစ္ က်န္းမာေရးအရေရာ လွပဖို႔ အရေရာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳရွိဖို႔ အရ ပါ သင့္တင့္တဲ့ အားကစားတစ္ခုကို လုပ္ရမယ္ဆိုတာ နားလည္ပါတယ္ ။ စိတ္ဓါတ္က်မွဳဆိုတာ မျဖစ္ရေအာင္ ထုိက္သင့္တဲ့ တရားထိုင္မွဳေတြ စိတ္တည္ျငိမ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ ။ ဘာေၾကာင့္မလုပ္တာပါဆိုတဲ့ ဆင္ျခင္ေတြဟာ သစ္သစ္အတြက္ ပ်င္းရိျခင္းကာဗာေတြပါ ။ အစားအစာကိုလည္း သမမွ်တေအာင္စားရမယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြဟာ ၀ေနေသာသူအတြက္ အဓိကအခ်က္တစ္ခုပါပဲ ။ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေအာင္ျမင္တက္ၾကြတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔က လွပဖို႔ကလည္း အခ်က္တစ္ခ်က္ပါပဲဆိုတာ သစ္သစ္တက္ခဲ့တဲ့သင္တန္းေတြအရ သိထားပါတယ္ ။
မေ၀းေတာ့တဲ့ တစ္ေန႔မွာ သစ္သစ္လည္း အားလံုးကျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကို ေရာက္ဖို႔ၾကိဳးစားေနတယ္ ဆိုတာ ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔အသိေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္ ။ သစ္သစ္ပံုေတြ တင္တယ္ဆိုတာ သူမ်ားကိုယ့္ကိုေလွာင္ေစခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး ။ ျမင္ဘူးခ်င္တဲ့သူေတြအတြက္ ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး အတြက္ ဘာကာလာမွမျခယ္ပဲ တင္ေပးထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္ ဘယ္သူ႔ကိုယ္မွ ရည္ရြယ္ျခင္း မဟုတ္ပါ ။ လာလည္သူအားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ရွင္...။
Sunday, August 23, 2009
အလြမ္းေျပ
ဆရာ သမီးတို႔ေတြ မေန႔က ဆံုျဖစ္ၾကတယ္....။ ဒီလို ၄ေယာက္ဆံုျဖစ္ဖို႔က တကယ္ကိုမလြယ္ပါဘူး အားလံုးကိုယ္စီကိုယ္ငွ အလုပ္ေတြနဲ႔ ရွဳပ္ေနၾကေတာ့ ေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္းရင္ ပ်က္တာကမ်ားပါတယ္ ။ သမီးတို႔ေတြဆံုျပီး ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ေတာ့ ဆရာ့ကိုေတာ္ေတာ္သတိရမိတယ္ ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ႏွစ္ေလာက္ကလည္း ဒီ၄ေယာက္ကို ဆရာကိုယ္တိုင္ကမ္းေျခမွာ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ေပးတာကိုလည္း ျပန္သတိရမိတယ္..။
ဆရာပ်ိဳးေထာင္ေပးတဲ့ပန္းေလးေတြ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ေအာက္မက်ပဲအလုပ္လုပ္ႏိုင္ျပီေလ ဆရာ ....။ သမီးတို႔ရဲ႔သမိုင္းမွာ ဆရာပါ၀င္ခဲ့တဲ့ အခန္းေတြကို ဘယ္ေတာ့မွေက်ာ္သြားလို႔ရမယ္ မထင္ပါဘူး....။ ၄ေယာက္စလံုးထြက္သြားတာ ကၽြန္ေတာ့လက္ေတြကိုျဖဳတ္သြားသလို ခံစားရတယ္လို႔ ဆရာၾကီးဦးခင္ေမာင္တင့္ကို ေျပာခဲ့တဲ့ဆရာ့အသံကို အခုထိအမွတ္ရေနဆဲပါ ။ ၂ႏွစ္ေလာက္ရွိတဲ့အခ်ိန္ထိ ဖုန္းေျပာတိုင္းဆရာေျပာေနက် ခင္ဗ်ားတို႔၄ေယာက္လိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ စကားကေလ သမီးတို႔ေတြ တာ၀န္မေက်သလိုကို ခံစားေနရဆဲပါ ။
ဆရာ့ဆီမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့၂ႏွစ္လံုးလံုး စိတ္ဆင္းရဲမွဳဆိုတာ မရွိပဲ ဆရာစားမခ်န္ တပည့္ေတြကို ေခ်ာ့လို႔တစ္မ်ိဳး ေျခာက္လို႔တစ္သြယ္ တစ္ခ်ိဳ႔အပိုင္းေတြမွာ မသိသလိုေနျပီး တပည့္ေတြကို ဆံုးျဖတ္ရဲေအာင္ လမ္းေၾကာင္းေပးခဲ့တာေတြကို အခုထိမွတ္မိေနတုန္းပါပဲ ။ ဆရာ့ေက်းဇူးေတြအေၾကာင္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ သမီးဘေလာ့ေလးေတာင္ျပည့္သြားႏိုင္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္မေန႔က ၄ေယာက္ဆံုတုန္း ဆရာ့ကိုအားလံုးသတိရေနတာကေတာ့ ဖြင့္မေျပာေပမယ့္ အားလံုးရဲ႔စိတ္ထဲမွာ ထပ္တူညီတဲ့ခံစားမွဳေလးပါပဲ ။ သမီးတို႔အားလံုး ဆရာလာလည္မယ့္အခ်ိန္ေလးကို ေမွ်ာ္ေနၾကသလို ဆရာက်န္းမာပါေစလို႔ ေန႔စဥ္ဆုေတာင္းေပးရင္း ဆရာ့အလြမ္းေျပပုိ႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ တင္လိုက္မိတယ္ဆရာ.....။
Saturday, August 22, 2009
လြမ္းတယ္ ခိုင္ဇာ....
သစ္သစ္မွာ အထက္တန္းကတည္းက တြဲခဲ့ျပီး သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ ။ ေက်ာင္းတက္စဥ္ကတုန္းကလည္း အျမဲတမ္းတြဲေနက်ဆိုေတာ့ သူ႔ကိုျမင္ရင္ သစ္သစ္ကိုေမးေလ့ရွိသလို သစ္ကိုျမင္ရင္လည္းသူ႔ကိုေမးေလ့ရွိတာ အခုထိပါပဲ ။ သူကလည္း သစ္ကိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္ ။ သစ္ျမန္မာျပန္တုန္းက ေလဆိပ္မွာ သူတို႔မိသားစုလာၾကိဳၾကတယ္ေလ ...။ သူ႔သားေလးကိုျမင္ဘူးခ်င္တာေလ သစ္က အရမ္းကိုျမင္ဘူးခ်င္ေနတာ သူကေတာ့ေတာ္ေတာ္ကို လူၾကီးဆန္သြားပါျပီ ။ သစ္ သူ႔ကိုတကယ္စိတ္ခ်သြားပါျပီ ။ အခုေတာ့သူက သစ္ကိုစိတ္မခ် ျပန္ျဖစ္ေနတာေလ ။
ေက်ာင္းတုန္းကဆို သစ္ နဲ႔ သူ စိတ္ေကာက္ျပီး စကားမေျပာတာ ေက်ာင္း၆လ လံုးပါပဲ လံုး၀ကိုေကာက္ေနၾကတာေလ ဒါေပမယ့္ ထိုင္ခံုမွာေတာ့ ၂ေယာက္အတူထိုင္တာေနာ္ မခြဲၾကဘူး ။ ေနာက္မွျပန္ေခၚသြားေတာ့ ခ်စ္လိုက္ၾကတာလည္း သူမ်ားအျမင္ကတ္ပါတယ္ ။ သစ္က အရမ္းစိတ္ေကာက္တတ္တယ္ ဒါေၾကာင့္လည္းသူကသိေနတာေလ သစ္အေၾကာကို....ဟိဟိ ။ ေက်ာင္းေျပးတိုင္းသူနဲ႔သစ္က အျမဲအတူပါပဲ စာေမးပြဲနီးလို႔ စာမရဘူးဆိုလည္း အတူတူေလ ...။ ေရးေနရင္ေတာင္ သတိရမိတယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းသူ ဘီအီး မပါေတာ့သစ္တစ္ေယာက္တည္း ငိုင္တိုင္တိုင္ကို ျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူကလုပ္ငန္းခြင္ေတြ၀င္ျပီး သစ္နဲ႔အဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္ခဲ့တယ္ေလ ။ ေနာက္ပိုင္း သစ္လည္းအလုပ္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ လံုး၀ကိုအဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္ခဲ့ပါတယ္ ။
သစ္သူငယ္ခ်င္းက ကိုယ္လံုးလွလွေလးနဲ႔ ညိဳေခ်ာေလးပါ။ သူဘာ၀တ္၀တ္စတိုင္ကို က်ေနေရာပဲ သူအ၀တ္အစားေတြ၀တ္ရင္ သစ္သူ႔ကိုၾကည့္လို႔မ၀ခဲ့ပါဘူး ။ သူက အခ်ဳပ္အလုပ္လဲရတယ္ေလ အခ်က္အျပဳတ္ကေတာ့ ရွယ္ပါပဲေလ ။ ဒီလိုေ၀းကြာေနရင္း တစ္ေန႔သူ႔မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာ သစ္အိမ္ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္ေလ ။ သစ္ သိပ္၀မ္းသာသြားတယ္ သူ႔ဘ၀ကပင္ပန္းလြန္းလို႔ သစ္သူ႔ကိုျငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္ျပီေလ ။ အျခားတဖက္ကလည္း သူ႔အိမ္ေထာင္ထိန္းသိမ္းတတ္ပါ့မလားဆိုျပီး စိတ္ကပူလိုက္ေသးတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုသစ္ယံုခဲ့တယ္ သူ႔အရည္အခ်င္းေရာပဲေပါ့ေနာ္ သူငယ္ငယ္ကတည္းက သူ႔ေမေမဆံုးသြားျပီး သူ႔ညီမ ၊ ေမာင္ေလး ေတြကို အေမတစ္ေယာက္လို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာ တကယ္အတုယူစရာပါ ။ သူ႔ေဖေဖက အေ၀းမွာပိုက္ဆံေတြ သြားရွာေနခဲ့ရေတာ့ သူသာလွ်င္ အေဖ ၊ အေမ ေပါ့..။ လြမ္းတယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္.....။
သူ႔မဂၤလာေဆာင္ကို သစ္သစ္ အေစာၾကီးသြားခဲ့တယ္ IBC မွာေဆာင္တာဆိုေတာ့ သစ္ေနတဲ့ေနရာနဲ႔က သြားရတာနီးတယ္ေလ ။ သစ္ေရာက္ေတာ့သူတို႔မဂၤလာဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ေနခဲ့တယ္ ။ သစ္ သူငယ္ခ်င္းကို တကယ္ၾကည့္လို႔မ၀ခဲ့ပါဘူး သူကလည္းေပ်ာ္ေနတယ္ေလ သစ္လည္းသိပ္ကိုေပ်ာ္ေနခဲ့တာေပါ့ ။ သစ္သူမသိေအာင္ က်လာတဲ့မ်က္ရည္ကို ခိုးသုတ္လိုက္တာ သူမသိခဲ့ပါဘူး ။ ေနာက္သူအခမ္းအနားမထြက္ခင္နားေနတဲ့အခန္းေလးကို လိုက္သြားျပီးတစိမ့္စိမ့္ကို လိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္ ။ သစ္အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ၀မ္းသာေနတာ သူသိေအာင္ေျပာမျပတတ္ခဲ့ပါဘူး ။
ဒီလိုနဲ႔သစ္တစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံျခားကိုထြက္လာေတာ့ သူသားေလးေမြးတယ္တဲ့ေလ ကေလးပံုေလးေတြပို႔ေပးတာကေတာ့ မ်ိဳးစံုပါပဲေလ ။ သစ္ကအေ၀းကေနခ်စ္ေနရတာေပါ့ သစ္စလံုးမလာခင္ သူ႔အိမ္မွာသူငယ္ခ်င္းေတြ စုျပီးသြားေတြ႔ေတာ့ သူက ကိုယ္၀န္ၾကီးနဲ႔ေလ ေၾကးအိုးေသာက္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ခ်က္ခ်င္းသြား၀ယ္ေပးျပီး ညဘက္ၾကီးစကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကေသးတယ္ေလ ။ သစ္ဒီကိုမလာခင္ ရန္ကုန္မွာသစ္သြားသမွ်ကို လိုက္ေနလို႔ မဗိုက္ရယ္မလိုက္ပါနဲ႔ေတာ့ ဆိုမွသူမလိုက္ေတာ့တာေလ ဒါေတာင္မမေခ်ာက လိုက္ခ်င္ေသးတာေလ ...။
သစ္ ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့ သူ႔အိမ္မွာထံုးစံအတိုင္း စုၾကတာေပါ့ေနာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ သူကသူ႔တို႔အလုပ္ကုိလည္း လိုက္ျပခဲ့တယ္ေလ သူ႔သားေလးကေတာက္ေတာက္နဲ႔ သစ္တို႔ေနာက္လိုက္ေနတာ တကယ္ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတယ္ ။ ေနာက္သူက သစ္ကို လွည္းတန္းကိုကားေလးကိုယ္တိုင္ေမာင္းျပီးလိုက္ပို႔ေပးေတာ့ ကားေမာင္းေနတဲ့သူ႔ကို သစ္ခိုးၾကည့္လို႔မ၀ခဲ့ပါဘူး ။ နင္ ငါေမာင္းတာစီးရဲသားပဲေနာ္လို႔ သူေျပာေတာ့သစ္မွာရီေနရပါေသးတယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္ နင္ဘာလုပ္လုပ္ ဘယ္သြားသြားငါလိုက္ရဲပါတယ္လို႔ မေျပာခဲ့ရပါဘူး ။
ျပီးခဲ့တဲ့လက သစ္သူငယ္ခ်င္းက မေတာင္းဆိုစဖူး ေတာင္းဆိုပါတယ္ သစ္ခ်က္ေပးတဲ့ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ကို ေသာက္ခ်င္တယ္တဲ့ေလ သစ္တကယ္ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္ ။ သူဒုတိယကိုယ္၀န္ရွိလို႔ အားငယ္ေနခ်ိန္မွာ သစ္သူ႔အနားမွာမရွိခဲ့ဘူးေလ ။ သူက်န္းမာေရးမေကာင္းလို႕ သူ႕သားေလးကိုေတာင္ ေဒါက္တာကခ်ီခြင့္မေပးဘူးဆိုေတာ့ သူမ်က္ရည္က်တယ္ေျပာေတာ့ ဒီမွာမိေရႊသစ္က စိတ္ကမခို္င္ခ်င္ေတာ့ဘူးေလ ။ ဒါနဲ႔သူ႔ကို နင္ဘယ္ေတာ့ေမြးႏိုင္မလဲဆိုေတာ့ ေနာက္ႏွစ္တဲ့ ဒါနဲ႔သစ္လည္း နင္ေမြးရင္ငါနင့္အနားကို ျပန္လာမယ္လို႔ ဂတိေပးလိုက္ေတာ့ သူအရမ္း၀မ္းသာသြားတယ္ေလ ။ ေနာက္က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ ၾကာၾကာထိုင္လို႔မရေတာ့ သူ႔ကြန္ပ်ဴတာကို ပိတ္ျပီးအနားယူခိုင္းလိုက္ရတယ္ ။
ငါဒီအတိုင္း ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနရတာ ပ်င္းတယ္ဆိုျပီး အြန္လိုင္းကိုလည္း တက္လာတတ္တယ္ေလ ။ ဒါနဲ႔ သစ္က ငါတို႔ေတြအေၾကာင္းစာေတြေရးေနတယ္ဆိုေတာ့ သူက ငါသိပ္ဖတ္ခ်င္တယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ သစ္သူမ်ားကိုေမးျပီး သူ႔ကိုေျပာျပဖို႔ စာေလးေတာင္ေရးထားတယ္ ဒီတစ္ခါတက္လာရင္ေတာ့ သူ႔ကိုသစ္ျပလို႔ရျပီေလ ...။ ဒီပို႔စ္ေလးကို ျမင္ရင္သူသိပ္၀မ္းသာသြားမွာေသခ်ာတယ္ေလ ။ ခ်စ္တယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္ က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါလို႔ပဲ အေ၀းကေန စိုးရိမ္ႏိုင္တဲ့ဘ၀ပါ...။ တစ္ေန႔တို႔ေတြ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ့ဟာ......း( ။
ထိုသူ......
ေက်ာင္းတက္ခါစ အခ်ိန္တစ္ခုပဲလို႔ ဆိုၾကပါစို႔....။ ထိုစဥ္အခါက အေပ်ာ္ေတြကလည္း လြန္ေနေတာ့ အစပိုင္းမွာသတိကို မထားခဲ့မိပါဘူး ။ သူကကိုယ့္ထက္တစ္ႏွစ္ေစာျပီး ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဆုိလည္း မမွားပါဘူးကြယ္ ။ ရွမ္းလူမ်ိဳးဆိုေတာ့ သူ႔အသားအရည္က သာမန္ထက္ျဖဴျပီး ၾကည့္ေကာင္းေနတာကလည္း သူ႔ကိုသတိထားမိေစတဲ့အခ်က္တစ္ခုပါပဲ ။ သူကဆရာမေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေတာ္ေတာ္ကို ေျပျပစ္ျပီး ဆရာမ်ားရဲ႔အခ်စ္ေတာ္ဆိုလည္း မမွားခဲ့ပါဘူး ။ စာလည္းေတာ္ပါတယ္ ။ စျပီးသတိထားမိတာကေတာ့ ေက်ာင္းရဲ႔ကထိန္ပြဲေလးမွာပါ ပေဒသာပင္ေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔သယ္ျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ထမင္းေတြအတူစားခဲ့ၾကေတာ့ သတိထားမိသြားခဲ့တယ္ေလ ။
ဒီလိုနဲ႔အတန္းတူေတာ့ ေနာက္ရက္ေတြမွာလည္း သတိထားမိတယ္ဆိုပါစို႔ ...။ ကိုယ္ကသူ႔ကိုခ်စ္လို႔ စိတ္လွဳပ္ရွားလို႔ လိုက္ၾကည့္ေနမိတာေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္ဘူး ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ကိုယ္သူ႔လိုေတာ္ခ်င္ျပီး မသိစိတ္က စာေတြလိုက္ျပိဳင္ေနမိတယ္ ။ အိမ္ေရာက္ရင္လည္း သူ႔ကိုသတိရေနတယ္ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ဒီအခ်ိန္ဆိုသူစာၾကည့္ေနမလားဆုိျပီး စာေတြဖိလုပ္ခဲ့တာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိရမိသြားတယ္ ။ သူ႔ထက္ေတာ္သြားလို႔ သူကိုယ့္ကိုသတိထားမိသြားမွာကို ကိုယ္လိုလားခဲ့တယ္ ။ ကိုယ္သူ႔ကိုအရိပ္လိုလိုက္မၾကည့္ေနဘူး ဒါေပမယ့္ ကိုယ္သူ႔သတင္းေတြ သိခ်င္ေနတယ္ ။ သူကလည္းကိုယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွရိုးသားစြာနဲ႔ စကားလာမေျပာခဲ့တာ ၅ႏွစ္တိုင္တိုင္ပဲေလ သူသည္လည္းပဲစိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုရွိခဲ့လည္းဆိုတာ ကိုယ္သိခ်င္ေနမိတာ မဆန္းပါဘူး ။ သူ႔မွာခ်စ္သူရွိတာလည္း သစ္သစ္သိထားတာပဲေလ ။
ဒါေပမယ့္ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကို ဘာအတြက္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ေစ စျပီးသတိထားမိတာသူျဖစ္ေနလို႔ ဒီပို႔စ္ေလးမွာ သူကဇာတ္ေကာင္ျဖစ္သြားရွာတယ္ကြယ္.....ေဆာရီးပါဟယ္ ။ ကိုယ္ နဲ႔ သူ မ်က္လံုးခ်င္းမ်ားစြာ ဆံုဘူးပါတယ္ ၅ႏွစ္ေတာင္အတူေက်ာင္းတက္ခဲ့တယ္ ဆိုတာနည္းလားေနာ္ ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တို႔ေတြသူမ်ားေတြထက္ေတာ့ စိမ္းေနခဲ့တာ ေသခ်ာခဲ့တယ္ေလ ။ ေနာက္ပိုင္းကြဲသြားၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔အေၾကာင္းေတြမသိရေတာ့ဘူး ဒါေပမယ့္သူေလဆိပ္သစ္ေဆာက္လုပ္ေရးမွာ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိခဲ့တယ္ ေနာက္ကိုယ္ႏိုင္ငံျခားထြက္တာ သူသိသြားတယ္ဆိုတာေရာ ကိုယ္စလံုးေရာက္ျပီး ၁ႏွစ္ေလာက္မွာ သူလက္ထပ္သြားတယ္ဆိုတာေရာ သိခဲ့ရတယ္ ။ ကိုယ္ဘာမွမခံစားရေပမယ့္ ႏုနယ္တဲ့ငယ္ရြယ္စဥ္မွာ စိတ္ကစားခဲ့တယ္ဆိုရင္ စာျပိဳင္ဖို႔သက္သက္သာလွ်င္ျဖစ္လို႔ သန္႔ရွင္းစြာနဲ႔ ကိုယ္သတိရသြားတယ္ဆိုတာေတာ့ ၀န္ခံခ်င္ပါတယ္ မသိစိတ္ရဲ႔သူငယ္ခ်င္းေလးရယ္ ...။ တဂ္ထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ လြဲေကာင္းလြဲႏိုင္ေပမယ့္ သူသည္လည္း စိတ္ကစားတဲ့အရြယ္မွာ သတိထားမိခဲ့တဲ့ ပုရိသတစ္ေယာက္ေပပဲမို႔ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲေက်နပ္ေပးပါ ကိုရြာသားေရ.....။
Friday, August 21, 2009
ဖ်က္လို႔မရ သမိုင္းမ်ား ၁၀
ဒီလိုနဲ႔ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ အ၀င္ေလးမွာပဲ သစ္သစ္ေက်ာင္းကားစီးတာတူတဲ့ ညီမငယ္က အမဘာေကၽြးမွာလဲဆိုေတာ့ သစ္သစ္ဆက္တက္ခြင့္ရတာ သိလိုက္ပါတယ္ ။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ စိတ္ေတြလွဳပ္ရွားေနၾကတာေပါ့ေနာ္ ။ တက္ခြင့္ရတဲ့စာရင္းကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ျမမြန္ နဲ႔ ခိုင္ဇာ ပါမလာခဲ့ပါဘူး ။ သူတို႔အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ၀မ္းနည္းခဲ့မွာေပါ့ ဒါေပမယ့္ ပါမလာတဲ့သစ္သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္လံုးအခုဆို သစ္တို႔ထက္ေတာင္သာလြန္တဲ့ေနရာေလးေတြ ပိုင္ဆိုင္ေနၾကပါျပီ ။ သစ္သစ္စလံုးေရာက္ကတည္းက ျမမြန္ဆို ပီအာျဖစ္လို႔ သစ္သစ္ကိုအမ်ားၾကီး အကူအညီေပးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေလးပါ ။ ခိုင္ဇာဆိုလည္း ကိုယ္ပိုင္ကုမၸဏီေလးနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမိသားစုေလး နဲ႔ တကယ္ကိုအေျခတက် ျဖစ္ေနပါျပီ ။
ဒီလိုနဲ႔ ဘီအီးဆိုတဲ့ တစ္ႏွစ္ကိုဆက္တက္လိုက္ေတာ့ သစ္တို႔အခန္းမွာ လူနည္းနည္းေလးက်န္ပါေတာ့တယ္ ။ လူနည္းေတာ့လည္း ပိုျပီးစည္းရံုးတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ စာမသင္ခ်င္လို႔ အျပင္မွာအတူထြက္ထိုင္ေနၾက သူငယ္ခ်င္းေလးခိုင္ဇာ ပါမလာေတာ့ ႏွစ္စပိုင္းမွာ တကယ္ကို ဟာတာတာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ သစ္သစ္နဲ႔ထိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက အသစ္ေတာ့လည္းမဟုတ္ၾကပါဘူး အရင္ကတည္းကေတာ့ က်ဴရွင္ေတြအတူတက္ေနက် သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ ဒါေပမယ့္ သစ္သစ္နဲ႔ကေတာ္ေတာ္ကို လမ္းေၾကာင္းကြဲတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြပါ သူတို႔ကစာကိုအရမ္းၾကိဳးစားၾကတယ္ေလ ။ အျမဲစာလုပ္ေနေတာ့ သစ္သစ္ပ်င္းတာေပါ့ ပေရာဂ်က္ေတြဆိုလည္း အပီအျပင္လုပ္ၾကတယ္ အခ်ိန္အားရင္စာေဆြးေႏြးၾကတယ္ တကယ္ၾကီးကိုသစ္သစ္စိတ္ညစ္ခဲ့ပါတယ္ ။
သစ္သစ္တို႔ေနာက္ဆံုးႏွစ္က ၄ဘာသာပဲသင္ရပါေတာ့တယ္ က်န္တာေတြအားလံုးက သင္လို႔ျပီးသြားျပီဆိုျပီး course ေတြက ထပ္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ ဆရာေတြကလည္း သင္တာပဲ ေက်ာင္းေပါင္း၂၂ေက်ာင္းက ဆရာေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ညွိျပီးသင္ၾကေပမယ့္ ေမးခြန္းထုတ္တဲ့အခါ သစ္တို႔ေက်ာင္းကမသင္တာေတြပါလာပါတယ္ ။ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပါဘူး က်ဴရွင္မွာပိုသင္ထားတဲ့သူေတြ အားလံုးကိုလိုက္ဖတ္တဲ့သူေတြေလာက္သာ ေကာင္းေကာင္းေျဖႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။ သစ္သစ္ကေတာ့ေျဖႏိုင္တယ္ဆိုေပမယ့္ ဂုဏ္ထူးမပါေတာ့ဘူးဆိုတာ အလိုလိုသိေနေတာ့ စာေမးပြဲျပီးကတည္းက ME ဆိုတာ စိတ္နဲ႔ေတာင္မမွန္းေတာ့ပါဘူး ။ ေအာင္စာရင္းေတြထြက္ေတာ့လည္း မထင္ထားတဲ့သူေတြကစာေမးပြဲေတြက် ME ပါတဲ့သူေတြကလည္း တကယ့္ကိုလူနည္းစုျဖစ္ျပီး သစ္သစ္ကေတာ့ ပံုမွန္သာေအာင္ခဲ့ပါတယ္ ။ အဲဒီဘာသာေမးခြန္းထုတ္တဲ့ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ ေအာင္တဲ့သူတိုင္းလိုလို ME ပါသြားၾကပါတယ္ ။
ဒီလိုနဲ႔သစ္သစ္ရဲ႔ ေက်ာင္းသူဘ၀က ျပီးဆံုးခဲ့ျပီး လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းခြင္ကို ၀င္ရန္လိုအပ္တဲ့သင္တန္းမ်ား တက္ခဲ့ပါတယ္ ။ သင္တန္းေပါင္းမ်ားစြာတက္ျပီး လက္ေတြ႔မရွိေတာ့လည္း တိုးတက္မွဳဆိုတာ ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး ။ ဒါနဲ႔ပဲ ဆရာဆီမွာ ဒီဇိုင္းနာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဆရာၾကပ္မတ္သင္ၾကားေပးတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ဆက္ခ်ီတက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။ သစ္သစ္ရဲ႔ ဖ်က္လို႔မရသမိုင္းမ်ား ပို႔စ္ကို ၁ ကေန ၁၀ ထိ မျငီးေငြ႔ပဲ လိုက္ပါဖတ္ေပးတဲ့သူမ်ားေရာ ကြန္မန္႔မ်ားေပးခဲ့တဲ့သူမ်ားေရာ သစ္သစ္ဒီေနာက္ဆံုးပို႔စ္ေလးကေန ေက်းဇူးအထူးပင္တင္ရွိေၾကာင္းေျပာၾကားရင္း ေက်ာင္းသူဘ၀ကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါရေစရွင္....။
Thursday, August 20, 2009
အြန္လိုင္းေဒါက္တာ
သစ္သစ္ တစ္ေယာက္ ကုသိုလ္ကံထူးပံုမ်ား တစ္ခါတစ္ရံ လိုက္လုိ႔မမွီ တတ္ပါဘူးကြယ္ ။ သစ္သစ္ ေမးသမွ် စိတ္ရွည္စြာနဲ႔ ေရာဂါေတြအေၾကာင္း မညီးမညဴရွင္းျပေပးမယ့္ အြန္လိုင္းေဒါက္တာ တစ္ေယာက္ကို သစ္သစ္တစ္ေယာက္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာရလိုက္တယ္ေလ ။ က်န္းမာေရးအတြက္ ဘာေတာင္ပူစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ ။ သစ္ေဒါက္တာက နယ္နယ္ရရ ဟုတ္ဘူးေနာ္...အဂၤလန္က ဆရာ၀န္ ....အလိုေလး ျမင့္လွခ်ည္လားလို႔ မထင္နဲ႔ေနာ္ ဒို႔ေဒါက္တာက ေဆးအေၾကာင္းရွင္းျပရရင္ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့ ပါကြယ္ ။ စခဲ့တာကေတာ့ ၀တုတ္မ သစ္သစ္ ကို ပိန္ေဆးအေၾကာင္း ေျပာရာကေနစတာေပါ့ေနာ္ သစ္သစ္ေရာဂါေတြ သိေတာ့ ေဒါက္တာေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားခဲ့တယ္ ။ သစ္သစ္ရဲ႔ BMI ကိုတြက္ျပီးေတာ့လည္း ေဒါက္တာတစ္ေယာက္ စိတ္ေလသြားတယ္ေလ ။ ေသာက္ေနတဲ့ ၀ိုင္ နဲ႔ ဘဲကင္ေလး ေတာင္ အေငြ႕ပ်ံသြားတယ္ေလ ။ သစ္ေဒါက္တာကို လူသိမ်ားတဲ့ နာမည္ကေတာ့ အေလာင္းစည္သူ တဲ့ ....။
သစ္သစ္ ေဒါက္တာက သစ္ေမးသမွ်ကိုေတာ့ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေျဖပါတယ္ ။ သစ္သစ္ကိုလည္း ေဆးပညာဗဟုသုတ နည္းလြန္းေတာ့ သူအားရပံုမေပၚပါဘူး ။ တစ္ေန႔ သစ္သစ္မ်က္စိအေၾကာင္းေျပာရင္း သူဒီက သစ္သစ္ေဆးစစ္တာေတြကို လိုက္ဖတ္ေပးျပီး ေတာ္ေတာ္ေလသြားခဲ့ဘူးတယ္ေလ ....ဟိဟိ ။ ဒီေရာဂါေပါ့လို႔မရဘူး ဆိုလို႔ သစ္သစ္တစ္ေယာက္ အူးယားဖားယား ေဆးခန္းေျပးလိုက္ရတဲ့ အျပင္ ေဒါက္တာကိုသူသိခ်င္တာေတြလည္း ေမးခိုင္းလိုက္ေသးတယ္ေလ ။ သစ္က ေဆးခန္းကျပန္လာေတာ့ သစ္ေဒါက္တာကိုရီပို႔တင္ရေတာ့တာေပါ့ ေတာ္ေသးတယ္ သူလိုခ်င္တဲ့အခ်က္ေတြသိလိုက္လို႔ သိမ်ားမသိရင္ သစ္သစ္တစ္ေယာက္ ေနစရာေတာင္ရွိမွာမဟုတ္ဘူးေလ ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာဂါတစ္ခုျဖစ္လာရင္ ဘာေတြျဖစ္ႏိုင္လဲဆိုတာ လိုက္စဥ္းစားေပးတဲ့ ေဒါက္တာကို ေက်းဇူးတကယ္တင္ပါတယ္ ။ မအားတဲ့ၾကားက ေမးသမွ်ေျဖေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါေဒါက္တာ...။ ေဒါက္တာကေတာ့ ေရာဂါမ်ားတဲ့ သစ္သစ္ကို ဘုရားကဖန္ဆင္းေပးထားတဲ့ ကယ္တင္ရွင္တစ္ေယာက္ပါပဲ ။ ေနာက္မ်ားမွာလဲ ေဒါက္တာၾကြားသမွ် အဲေလ.......ညႊန္ၾကားသမွ်အတိုင္း ေနထိုင္ပါ့မယ္ေဒါက္တာ ။ ကဲ ဒီေလာက္ဆို သစ္သစ္ရဲ႔ေဒါက္တာၾကီးကို သိခ်င္ေနၾကေလာက္ျပီေပါ့ေနာ္ ။ သစ္သစ္ေဒါက္တာက ဘေလာ့လည္းေရးပါတယ္ ။ http://steveevergreen.blogspot.com/ ဒါကေတာ့ ေဒါက္တာရဲ႔ဘေလာ့ေလးပါ သစ္သစ္ေဒါက္တာက တစ္ခါတစ္ေလလည္း သူမ်ားတဂ္ခ်င္တဂ္ မတဂ္ခ်င္ေန သူ႔ဘာသာလည္း တဂ္ပို႔စ္ေတြေရးေလ့ရွိပါတယ္ ။ ခင္လို႔စတာပါ စိတ္ဆိုးနဲ႔ေနာ္ ေဒါက္တာ ေနာက္မ်ားမွာလည္း က်န္းမာေရးအတြက္ လိုအပ္တာမ်ားကို ညႊန္ၾကားေပးပါဦးလို႔ ေတာင္းဆိုရင္း ပို႔စ္ေလးနဲ႔ သိုင္းက်ဴး ေျပာလိုက္တယ္ေနာ္......။
ခံစားလို႔မရတဲ့ေန႔ကေလး
ကိုယ္ အဲဒီခ်ိန္က ခံစားခ်က္ကိုေပၚလြင္ေအာင္ ေရးႏိုင္မယ္မထင္ဘူး ။ ႏွဳတ္ဆက္ေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႔ ဖုန္းသံကလည္း လူေျခတိတ္တဲ့ ၁၁နာ၇ီအထိ မစဲခဲ့ပါဘူး ။ အဲဒီည ကိုယ္အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး ငါေနခဲ့တဲ့ ဒီအခန္းေလးမွာ ငါကအခုဧည့္သည္ပဲ ျပန္ျဖစ္ေနျပီလားဆိုျပီး ၀မ္းနည္းစြာနဲ႔ တစ္ခန္းလံုးကို လက္နဲ႔ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္ေနမိတယ္ ။ ကိုယ့္ရဲ႔ရင္ထဲမွာ လွိဳင္းေလးေတြတျငိမ့္ျငိမ့္သြားေနသလို ခံစားမွဳက နာရီလက္တံေတြကို ၾကည့္ျပီး တရိပ္ရိပ္နဲ႔ဒီေရလို တက္လာခဲ့တယ္ေလ ။ အေမက သူ႔အခန္းကလွမ္းေျပာတယ္ ည၁နာရီ ရွိျပီ အိပ္ေသးဘူးလားတဲ့ အေမတို႔အိပ္ေတာ့ေလ ဆိုေတာ့ သမီးမအိပ္ေသးလို႔တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႔အမည္မသိခံစားခ်က္ကို ျမိဳသိပ္ရင္းကိုယ့္အခန္းမီးေလးကို ပိတ္လိုက္တယ္ ။ ျပီးေတာ့ နက္ျဖန္လာၾကိဳျဖစ္လားလို႔ စလံုးကိုဖုန္းဆက္ေတာ့ သူခြင့္မရပါတဲ့ အင္း....ဒါဆိုလည္း ကိုယ့္ဘာသာပဲျပန္လာေတာ့မယ္လို႔ ေျပာျပီး ဖုန္းေလးကိုခ်ထားလိုက္ေတာ့တယ္ ။
တလူးလူး တလွိမ့္လွိမ့္နဲ႔ မိုးလင္းသြားခဲ့ျပီေပါ့ ဒီေန႔ကိုယ္ျပန္ရမယ္ဆိုေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္ေႏွးေကြးေနမိတယ္ ။ ေကာ္ဖီေသာက္ ဟိုစားဒီစားနဲ႔ စိတ္ေတြလႊဲလည္း မရခဲ့ဘူး ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ကိုယ္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး အေဖ ႏွင့္ အေမကို တဖက္စီလက္ကိုဆြဲျပီး အိမ္ေရွ႔ဒန္းေလးမွာ ထိုင္လိုက္တယ္ ။ အေဖကေတာ့ ခဏပဲ ဘုရားရွိခိုးမယ္ဆိုျပီး ထြက္သြားတယ္ အေမကေတာ့ မိန္းကေလးဆိုတာ ဟိုေရာက္ရင္ ဘယ္လိုေန အစားေလွ်ာ့စား က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ အျပင္သိပ္မထြက္နဲ႔တဲ့ သမီးေနခ်င္တဲ့ေနရာမို႔ လြတ္ထားတာတဲ့ တစ္ေန႔မွစိတ္မခ်ဘူးတဲ့ သစ္သစ္ကေတာ့ အေမ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ျပီး အင္းအင္း...ဆိုျပီး ေခါင္းဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ျငိမ့္မိလည္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး ။ ခဲအိုကလည္း ကားေပၚအိတ္ေတြတင္ေနျပီ အစ္မကလည္း ကားကိုဂိုေထာင္က ထုတ္ေနျပီ သစ္သစ္အေမ့လက္ကို ဆြဲထားတုန္းပဲ ၀မ္းနည္းတာကို အရမ္းၾကီးထိန္းထားရတယ္ ။ ဘုရားကန္ေတာ့ အေဖ ၊ အေမ ကန္ေတာ့ျပီးတာနဲ႔ အိမ္ေရွ႔က ရပ္ကြက္ထဲက အန္တီေတြကို ႏွဳတ္ဆက္ ကားေပၚတက္ခဲ့ေတာ့တယ္ ။ ေလဆိပ္အသြားလမ္းမွာ ဆရာကဖုန္းဆက္ ႏွဳတ္ဆက္ တကယ္၀မ္းနည္းစရာပါ ...။
ထံုးစံအတိုင္း အေဖက အိမ္ေစာင့္က်န္တယ္ေလ ။ အစ္မကေတာ့ ကားစေမာင္းျပီဆိုတာနဲ႔ကို ျမည္တြန္ေတာက္တီးေနတာ ေလဆိပ္မွာကားရပ္မွပဲ သူလည္းအသံတိတ္တယ္ေလ ။ သူရြတ္ေနတာေတြကိုလည္း အရင္ကဆို သစ္သစ္ကလည္း လိုက္ေျပာေနက် အခုေတာ့ဘာမွကိုမေျပာႏိုင္ဘူး ။ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့အားလံုးအမပဲလုပ္တာ သစ္ကအေမနားမွာပဲေနတယ္ အေမ့ကိုပံုစံမ်ိဳးစံု ဓါတ္ပံုရိုက္တယ္ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့သစ္သစ္၀င္ရျပီေလ အခ်ိန္ကိုဘယ္လိုမွ ဆြဲထားလို႔မရခဲ့ဘူး ။ အေမ့ကိုနမ္းျပီးစိတ္ကတင္းထားဆဲေပါ့ အိတ္ေတြအပ္ျပီးတာနဲ႔ အေပၚကိုမတက္ေသးပဲ မွန္နားကေနအေမ့ကိုေျပးၾကည့္ေသးတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ၾကာၾကာမၾကည့္၀ံ့ပါဘူး ျပန္ေတာ့လုိ႔ပဲေျပာခဲ့လိုက္တယ္ေလ ....။
အင္မီဂေရးရွင္းျဖတ္ဖို႔ စက္ေလွခါးေပၚတက္ေတာ့ သစ္သစ္ရင္ေတြတလွပ္လွပ္နဲ႔ ကတုန္ကရင္ျဖစ္ေနတယ္ စိတ္ကိုေတာ္ေတာ္တင္းျပီး တန္းစီေနလိုက္တယ္ ။ သစ္သစ္စီးရမယ့္ ဂိတ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ေတာ့လည္း အေတြးေတြကမ်ိဳးစံုပါပဲ သစ္ကိုစစ္တဲ့မမက စေနတာေတာင္ သစ္မရီႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ ထိုင္ခံုေလးမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလးထုိင္ျပီး ငါေရြးခ်ယ္တဲ့လမ္းမွားေနျပီလားလို႔ အထပ္ထပ္စဥ္းစားေနတယ္ေလ ။ ဒီလိုနဲ႔ခ်န္ဂီေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့လည္း စိတ္ကနည္းနည္းတည္ျငိမ္လာတယ္ ။ ေနာက္ၾကိဳသူမဲ့ေနတဲ့ ေလဆိပ္ၾကီးကို ျမန္ျမန္ပဲ ေက်ာခိုင္းျပီး တက္စီငွားျပီးျပန္လာခဲ့တယ္ေလ ။ ကားေပၚကေန အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ေတာ့ ေရာက္ျပီလားတဲ့ အေဖ ေရာ အေမေရာ ဖုန္းနားမွာေမွ်ာ္ေနတာတဲ့ ေန႔လည္စာေတာင္ မစားေသးဘူးတဲ့ေလ ... ။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္ေနတဲ့ အခန္းေလးကိုေရာက္ေတာ့ အိပ္ယာခင္းအသစ္ခင္းျပီးတာနဲ႔ ခ်ဳပ္ထိန္းထားသမွ်ေတြ အားလံုးကိုေလွ်ာ့ခ်ျပီး အားရပါးရငိုေၾကြးလိုက္တယ္ တကယ္ပါေနာက္ေတာ့ေမာျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္ေလ ။ အဲဒီေန႔ေလး သစ္သစ္ဘ၀မွာေတာ့ တစ္ကယ္မေမ့စရာေလးပါပဲ .....။
Wednesday, August 19, 2009
ေခါင္းစဥ္မဲ့
ဆက္တိုက္ဆိုသလို တစ္ခုျပီးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ အားလံုးကိုတန္ျပန္ျပီး ၾကိဳးစားခဲ့ရတာလည္း ကိုယ္တိုင္ပါပဲေလ ။ ဒီလိုၾကိဳးစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သစ္သစ္ကိုအားေပးခဲ့တဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္ ။ ဘေလာ့ေလာကက ရွိသလို ျပင္ပကသူေတြေရာ ျမင္ဘူးသူေတြေရာ မျမင္ဘူးတဲ့သူေတြေရာ စံုလို႔ပါပဲ ဒီပို႔စ္ေလးကေတာ့ မျမင္ဘူးတဲ့သူေတြကို အဓိကရည္ရြယ္ပါတယ္ ။
သစ္သစ္ ရန္ကုန္ကျပန္လာျပီး အရင္ဆံုးမ်က္စိနဲ႔ပက္သက္ျပီး ေဆးရံုအေရးေပၚဌာနထိေရာက္သြားတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ေနာက္တစ္ခုက တစ္ႏွစ္ခြဲေက်ာ္ လုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္က လူ၃၀ေက်ာ္ေလ်ာ့တဲ့ထဲပါသြားခဲ့တယ္ ဧျပီမွာေႏြပူတာေလာက္ကေတာ့ သနားပါတယ္ သစ္သစ္ရင္ေတြေတာ္ေတာ္ကို ပူေလာင္ခဲ့ပါတယ္ ။ အရာအားလံုးကိုအိမ္ကိုမေျပာခ်င္ေတာ့ ဒီအြန္လိုင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြကိုပဲ ရင္ေတြဖြင့္ အရွဳပ္ေတြလုပ္ခဲ့ပါတယ္ ။ စလံုးကသစ္သူငယ္ခ်င္းေတြက သစ္ကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ အားေပးခဲ့ပါတယ္ လူခ်င္းေတြ႔လို႔တစ္မ်ိဳး ဖုန္းဆက္ျပီးေတာ့ တစ္သြယ္ေပါ့ေလ ။ သစ္သစ္ အင္တာဗ်ဴးရရင္ လိုက္ေပ်ာ္ အဆင္မေျပရင္ ေနာက္ၾကိဳးစားေပါ့ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ ဘယ္လိုမေျပခဲ့တာလည္း ေမးျပီးစိတ္ေတြပူေပးၾကတဲ့ သစ္သစ္သြားေနၾကဘေလာ့စီေဘာက္က ကိုဘ၊မ်ိဳး၊မမခင္ဦးေမ ၊ ကာကာ ေမာင္ႏွမအရင္းသဖြယ္ ဆက္ဆံခဲ့ၾကတဲ့သူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းအရင္ေျပာခ်င္ပါတယ္ ။ ျပီးေတာ့ ေန႕စဥ္ေသခ်ာျပီ အထုပ္ျပင္ထား ျပန္ရေတာ့မယ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္လုပ္ျပီးျပီလား အားတက္စရာစကားေတြ ေျပာျပီး သြယ္၀ိုက္ကာစိတ္ဓါတ္ခြန္အားေပးခဲ့တဲ့ ကိုဇူလိုင္ ကိုလည္းေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာလိုပါတယ္ ။
အလုပ္ျပန္ရျပီးမွ ပိုျပီးရင္းႏွီးလာရတဲ့ မမ၀ါ ၊ ရြာသားေလး ၊ ပိုးပိုး ၊ ေထာေထာ ၊ ဗစ္စတာ ၊ ကိုစတိ ၊ ဆင္ဆင္ တို႔ကိုလည္း ငယ္ကေပါင္းသင္းခဲ့ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအရင္းတမွ် ခင္ေၾကာင္းဒီပို႔စ္ေလးျဖင့္ ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္ ။ ေနာက္ေနာင္မွာလည္း အေျပာအဆိုမွားယြင္းမွဳမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္ ၾကိဳတင္ျပီးေတာင္းဆိုထားပါရေစ...ဟိဟိ ။
ေနာက္ဆံုးေက်းဇူးတင္စကားေျပာၾကားခ်င္တာကေတာ့ သစ္သစ္ကို ဟိုး၂၀၀၈ ေအာက္တုိဘာေလာက္ကစျပီး ယိမ္းယိုင္လာတဲ့ကမၻာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ၾကားမွာ ဘာကဘယ္လိုလုပ္သင့္တယ္ ဘာကိုလုပ္ထားရင္မေကာင္းဘူးလားဆိုျပီး သူျဖစ္ခ်င္တာကို ခ်မျပပဲ သြယ္၀ိုက္စြာလမ္းေၾကာင္းေပးတတ္တဲ့ သစ္အစ္ကိုအရင္းတမွ် အားကိုးရတဲ့ သစ္အစ္ကိုပါပဲ...။ အလုပ္ျပဳတ္ေတာ့ ေခတ္မွီသြားျပီဆိုျပီး ေပ်ာ္စရာမ်ားနဲ႔ေျပာတတ္ခဲ့သူပါ ။ အလုပ္ျပန္ရွာေနခ်ိန္ အလုပ္ျပန္ရခ်ိန္မွာ သစ္သစ္နဲ႔အတူ ထပ္တူလိုက္ခံစားေပးတာလည္း ဒီအစ္ကိုပါပဲ..။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္အေပၚေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူးဆိုတာ ေယဘူယ်ဆံုးျဖတ္လို႔မရပါဘူး အခ်ိန္ဟာသိပ္ကိုစကားေျပာပါတယ္ ။ အခ်ိန္တစ္ခုအတြင္းကိုယ္နဲ႔ထပ္တူ လိုက္ပါခံစားေပးေနၾကတာ ကိုယ့္အေပၚတကယ္ သူတို႔စိတ္ရွိလို႔ပါ ။ ဒီေလာက္ရုန္းကန္ေနရတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ သူမ်ားအတြက္လိုက္စဥ္းစားေပးတယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့မလြယ္ပါဘူး ။ ႏွဳတ္အားျဖင့္ေစာင္မျခင္းသည္ ဖီလင္ရွိေနတဲ့ ေ၀ဒနာသည္အေပၚ တကယ္ကိုအားျဖစ္ေစပါတယ္ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုအခ်ိန္ထိ သစ္သစ္အေပၚမွာ မေျပာင္းလဲတဲ့ေမတၱာနဲ႔ကူညီေနဆဲ အစ္ကို ကိုလည္းဒီေနရာကေန ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာလိုပါတယ္ ။ ေနာင္ရင္းႏွီးခြင့္ရွိတဲ့အခ်ိန္ထိ လိုအပ္တာမွန္သမွ် အျမင္မေတာ္တာမွန္သမွ်ကို အရင္လိုပဲ ဆံုးမေပးပါဦးလို႔ ထပ္မံေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္ အစ္ကို ...။
မျမင္ဘူးတဲ့ ေမတၱာေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ သစ္သစ္တစ္ေယာက္ ဒီလအကုန္မွာ အစ္မအရင္းသဖြယ္ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ မမ၀ါကိုဆံုေတြ႔ခြင့္ရပါေတာ့မယ္ ။ ဒါပထမဆံုးစျမင္ဘူးျပီး ေတြ႔ခြင့္ရမယ့္ အစ္မပါ ။ စလံုးကိုလာဖို႔ မမကိုယ္တိုင္ စိတ္လွဳပ္ရွားေနသလို မမကိုေတြႊခ်င္တဲ့ ဒီကေမာင္ႏွမမ်ားကလည္း မမတို႔မိသားစုကို ေႏြးေထြးစြာၾကိဳဆိုေနပါတယ္လို႔ ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔ ေျပာၾကားလိုက္ပါရေစေနာ္ မမေမာင္ ။ အားလံုးပဲ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းနဲ႔ ျပည့္စံုႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။
ေခါင္းစဥ္တပ္ရင္ ေပါ့သြားမွာစိုးလို႔ တကယ္ကိုေလးနက္တဲ့ေခါင္းစဥ္ရွာမရခဲ့ပါဘူး ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းစဥ္မဲ့လို႔ပဲ တပ္လိုက္ပါရေစေနာ္..။
Tuesday, August 18, 2009
ေတြ႔ၾကံဳစံုလင္ ရန္ကုန္တစ္ခြင္
ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့မွပဲ အေဖ့ကို အသားကုန္ခၽြဲ စိတ္ေကာက္ ဘယ္ႏွစ္ရက္ခံတယ္ ထင္ပါသလဲ ၂ရက္ထက္မပိုပါဘူး....ဟိဟိ ။ အရင္ဆံုးသြားတာက ေရႊတိဂံု အိမ္ကလိုက္ပို႔မယ္ဆိုေတာ့ ငါဘတ္စ္ကားစီးခ်င္တယ္လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ အမသနားပါတယ္ မနက္၅နာရီခြဲေလာက္ၾကီး ၉၇ကားကိုပတ္စီးျပီး ေျမနီကုန္းကိုသြားၾကတယ္ ေနာက္ဘုရားေရာက္တယ္ေပါ့ေနာ္ ။
၉နာရီေလာက္က်ေတာ့ ဘုရားကျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္ေလ ေနာက္ေျမနီကုန္းကနာမည္ၾကီး မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္တဲ့ သစ္သစ္မွာ မ်ိဳလို႔ေတာင္မက်ပါဘူး ေစ်းၾကီးလြန္းလို႔ပါ တစ္ပြဲ၇၀၀တဲ့ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္က ၃၀၀တဲ့ ခြက္ကေသးလြန္းလို႔ ခြက္ေတာင္၀ါးစားခ်င္တယ္ ဂယ္ပဲ.... ေနာက္ျမန္မာမုန္႔ေတြ အမက၅မ်ိဳးေလာက္မွာတယ္ သစ္ကမစားခ်င္ဘူး ေစ်းၾကီးလြန္းလို႔ပါ ေကာက္ညွင္းေရႊၾကည္ ၂တံုးပဲပါတဲ့ တစ္ပြဲ၃၀၀ တဲ့ သစ္ကေတာ္ျပီ ေစ်းမွာဆိုတစ္တံုး ၅၀ပဲဆိုေတာ့ အမက ၁၀၀ျဖစ္သြားျပီတဲ့...ဟူးးးးးးး ရင္ေမာရတယ္ ။ ျပန္လာေတာ့အမက ေရွ႔ခန္းစီးခိုင္းတယ္ေလ ေနာက္ကလူဒီေလာက္ေခ်ာင္တာ ေနာက္မွာပဲစီးမယ္ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္၂၀၀တဲ့ ဘုရား ဘုရား....။ ကားကလည္း လိုက္ေအ့စ္ေလးေတြဆိုေတာ့ ဂ်က္ကေတာင္အရွံဳးေပးရပါတယ္ လူကလည္း၈ေယာက္ေလာက္ပဲပါတာေလ အင္းစိန္ကိုဘယ္လိုေရာက္သြားမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး ။ ရပ္ကြက္ထဲက ဂ်ာနယ္ဆိုင္မွာ သစ္က ဒီအပတ္ထြက္သမွ်ကို ၃၀၀၀ဖိုး၀ယ္ေတာ့ သစ္အမက မ်က္လံုးျပဴးေနပါေတာ့တယ္ ဟိဟိ ။ ညေနသူငယ္ခ်င္းလင္မယားကလာေခၚေတာ့ ညေနခင္းရန္ကုန္ကို သူတို႔ကားေလးနဲ႔လိုက္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမလဲ အေမကဖုန္းဆက္လြန္းလို႔ ေစာေစာပဲျပန္လာလိုက္တယ္ ေနာက္ေန႔လည္း ဘယ္မွမသြားပဲ တစ္ႏွစ္စာနာေရးေၾကာ္ျငာေတြကို ထိုင္ဖတ္ေနလိုက္တယ္ေလ ။ အေမတို႔က သူတို႔မ်က္စိေရွ႔မွာေနတာပဲလိုခ်င္တာဆိုေတာ့ ဒီအခ်ိန္ေလးကို အျပည့္အ၀ေပးမယ္ဆိုျပီး အိမ္မွာပဲေနတာေလ ။ အိမ္ကစပယ္ယာေလးကေတာ့ စိတ္ညစ္သြားတယ္ေလ သစ္ကတစ္ျခံလံုးရွင္း အပင္ေတြခုတ္ အိမ္ေနာက္ကသစ္သားပံုၾကီးကို ထင္းစိုက္လို႔ရေအာင္ သူ႔ကိုခြဲခိုင္းနဲ႔ ေန႔တိုင္းမအားပါဘူး ။ သစ္တို႔အိမ္ကလမ္းနဲ႔နီးေတာ့ ဖံုတက္တယ္ေလ တစ္ေန႔၃ၾကိမ္ေလာက္ ၾကမ္းတိုက္ရေတာ့ အိမ္အကူေကာင္မေလးလဲ ေက်ာေကာ့ေနေတာ့တာပဲေလ ။ ညေနဆိုသူ႔ကို အိမ္ေပၚထပ္တစ္ခုလံုး အုန္းဆံဖတ္နဲ႔ၾကမ္းတိုက္ခိုင္းတာေလ ျပီးရင္သစ္ကဖ်ာေလးခင္းျပီး စာအုပ္တစ္ပံုနဲ႔ေပါ့ ပ်ဥ္းကတိုးသားကေအးတာကို သစ္ကသေဘာက်တာေလ ...။ အေမက ေဘးကေနအိမ္ရဲ႔စီးပြားေရးအတက္အက်ေတြကိုလာေျပာေနတာ အျပင္ကိုေလွ်ာက္လည္တာထက္ သစ္ေပ်ာ္ပါတယ္ ။ အုတ္တံတိုင္းကိုေဆးသုတ္ေတာ့ အမေယာက်္ားကိုပါ သစ္ခိုင္းေတာ့တာပါပဲ သူကေျပာတယ္ေလ ေတာ္ေသးတယ္ မင္းညီမ၃ပတ္ျပန္လာလို႔တဲ့ ...ဟိဟိ ။ အျပင္မထြက္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာေတြ႔ၾကတာအိမ္မွာလည္း လူမစဲပါဘူး ။ လွည္းတန္းတစ္ရက္သြားျပီးလုပ္ခ်င္တာေတြ အားလံုးစုပံုလုပ္တာ မနက္၁၀နာရီေလာက္ကသြားတာ ညေန၅နာရီမွျပန္လာတယ္ ၀ယ္လာတာကလည္း စာအုပ္ေတြစားစရာေတြဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုေလးေနပါတယ္ ္ပထမေတာ့၂၂၆ နန္းသီတာကားကို စီးဖို႔စဥ္းစားျပီး ကားဂိတ္မွာေစာင့္လိုက္ေသးတယ္ အာပါးပါး လူၾကပ္တာမ်ား သစ္အထုတ္နဲ႔ဘယ္လိုမွမျဖစ္လို႔ ႏွေျမာတသစြာနဲ႔ တက္စီကိုငွားလိုက္ေတာ့ ၃၀၀၀တဲ့ ဘယ္လိုမွေစ်းဆစ္လို႔မရဘူး ေနာက္ဆံုး၂၈၀၀နဲ႔ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ျပီး ငွားလာခဲ့တယ္ေလ ....။ ဆက္ေျပာမယ္ေနာ္..
Monday, August 17, 2009
အိမ္ျပန္ခရီး
၀ါးဆိုျပီး ေအာ္လိုက္ျပီး ကုတင္ေပၚထထိုင္လိုက္ေတာ့ အေမကေျပာပါတယ္ အရင္လိုေပါတုန္းပါပဲလားတဲ့..... ။ သစ္စလံုးမွာခ်ိဳ႔တဲ့စြာအလုပ္လာလုပ္တာကို သူတို႔ကနတ္ျပည္ကျပန္လာတယ္မ်ားထင္ေနလားမသိပါဘူး ။ ႏိုးလာတာနဲ႔ပန္းနဲ႔ေပါက္သလို အေမ့စက္ေသနတ္ကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့တာပါပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမထိန္းဘူး မသြားခင္ကဘယ္လို အခုေတာ့ဘယ္လို ဆိုျပီး ေျပာေနလိုက္တာ မေမာႏိုင္ပါဘူး ။ သစ္သစ္ကလူလည္ေလ သိတယ္မွတ္လား ဟယ္ ....အေမရယ္ ပိန္သြားလိုက္တာ အေဖကလည္း ေျခသလံုးေလးေသးသြားသလိုပါပဲလား ကိုၾကီးက၀လာလိုက္တာ အမကိုလည္း နင့္ဖို႔ငါရွယ္၀ယ္လာတယ္ဆိုျပီး အားလံုးကိုဖိန္႔လိုက္တာေပါ့ ။ အိတ္ေရာဆိုေတာ့ အေမက ေနပူေတာင္လွန္းထားလိုက္ျပီတဲ့ ဘာမွေတာင္မေျပာလိုက္ရဘူး...ဟိဟိ ။ ႏိုးတာနဲ႔ေက်းဇူးရွင္ဆရာကို ခ်က္ခ်င္းဖုန္းဆက္ျပီး ေခ်ာေမာစြာေရာက္ေၾကာင္း ညေနလာေတြ႔မယ္လို႔ တစ္ခါတည္း ခ်ိတ္လိုက္ပါတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့စလံုးမွာကတည္းကျပဳစုလာတဲ့ စားေသာက္စာရင္းကို အေဖ့လက္ထဲ အပ္လိုက္ပါတယ္ ။ စားခ်င္ေသာေနရာေဘးမွာ ခ်က္ျပဳတ္ရမယ့္ လူနာမည္ပါထည့္ထားပါတယ္ ။ ဥပမာ- တာလေပါ့ဟင္း = ေယာင္းမ ၊ ဆူးပုပ္ၾကက္ဥေၾကာ္ = အေဖ ၊ ပုစြန္ေခါင္းငရုပ္ခ်က္ = အမ ၊ ငါးငရုပ္ခ်က္ = အေမ စသျဖင့္ေပါ့ေလ ။ ဆရာ့အိမ္ကျပန္တဲ့ညဘက္ လမ္းမွာအစ္ကိုနဲ႔ေၾကးအိုး၀င္ေသာက္ျပီး အိမ္ေရာက္ေတာ့အေမက ထမင္းစားပဲေစာင့္ေနျပန္ေရာေလ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္တစ္ထပ္ေပါ့ေလ ။ အေဖကစကားေျပာခ်င္ေနတာကိုအခ်ိန္ေပးရမယ္ဆိုတာ သိေနတယ္ ေနာက္ေန႔ေျပာမယ္ဆိုျပီးေတာ့ အိပ္လိုက္တာ ေနာက္ေန႔၆နာရီေလာက္ အေမကလာႏိုးတယ္ မ်က္ႏွာသစ္တဲ့ အားလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီ နင္ကားေပၚတက္ဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တာတဲ့ ဘယ္လဲဆိုေတာ့ ဘားအံသြားမယ္တဲ့ လူလည္းအူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ေကာက္ညွင္းေပါင္းေကာ္ဖီေသာက္ျပီး ကားေပၚတက္ခဲ့လိုက္ရတယ္ေလ ။ အဆက္ေတြၾကီးပဲလို႔ မထင္ပါနဲ႔ ဆင္ဆင္ အစအဆံုးဆိုေတာ္ခ်ံဳ႔ေရးရမွာစိုးလို႔ပါေနာ္ ။ သီးခံဖတ္ပါကြယ္....း) ။
Sunday, August 16, 2009
သစ္သစ္ခရီးသြားေနသည္ ခရီးစဥ္ ၂ - ရြာကေလး
ကေလးေတြကရိုးသားပြင့္လင္းတယ္ ဟန္မေဆာင္တတ္ဘူး သစ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကေလးအရမ္းခ်စ္တယ္ ဒါေၾကာင့္တည့္တာလဲပါတယ္ ။ ေန႔လည္ ၂နာရီေလာက္က်ေတာ့ သစ္တို႔ေတြပ်င္းလာျပန္ေရာ ဆရာ့အေဒၚေယာက္်ားက ကေလးမေတြပ်င္းေနလို႔ ေခ်ာင္းရိုးတစ္ေလွ်ာက္စက္ေလွနဲ႔လိုက္ပို႔မယ္ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာဆိုတာ မေျပာနဲ႔ေတာ့ ၾကီးၾကီးက ထံုးစံအတိုင္း စိတ္မခ်ျပန္ဘူးေလ သစ္တို႔၆ေယာက္ရယ္ ကေလး ၁၂ ႏွစ္သား ၂ေယာက္ရယ္ ဆရာရယ္ စက္ေလွေမာင္းတဲ့ ဦးေလးၾကီးရယ္ သြားၾကတာေပါ့။ ေခ်ာင္းရိုးအတိုင္းသြားရင္း ေနေတြကလည္းပူ ေလပူေတြကလည္းတိုက္နဲ႔ သြားလိုက္တာ ေခ်ာင္းရိုးကတျဖည္းျဖည္းက်ယ္လာတယ္ေလ ။ ေနာက္ဘေဒြးက ျမိဳ႔သူေတြကို သဲျဖဴကၽြန္းလိုက္ပို႔မယ္လ္ို႔ေျပာပါတယ္ ဆရာကအတင္းျငင္းပါတယ္ သစ္တို႔ကလည္း ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာမသိဘူးေလ ေနာက္ေတာ့သဲျဖဴကၽြန္းက ပင္လယ္၀ဘက္မွဆိုေတာ့ လွိဳင္းကအရမ္းၾကီးတယ္ စက္ေလွေမွာက္မွာစိုးလို႔ ဆရာကမသြားခိုင္းတာ သိလိုက္ရတယ္ ။ ဒါနဲ႔ငါးေျခာက္ေတြလုပ္တဲ့ ဆင္ေခါင္းရြာဆိုတာကိုေတာ့ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ သူကလည္းပင္လယ္၀နဲ႔သိပ္မေ၀းပါဘူး သဲျဖဴကၽြန္းကို လွမ္းျမင္ရတဲ့အျပင္ လွိဳင္းၾကီးေတြကိုအေ၀းကေနလွမ္းျမင္၇ပါတယ္ ။ တကယ္ကိုေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္ ။ ဆင္ေခါင္းဆိုတဲ့ရြာေလးမွာ တံငါလုပ္ငန္းလုပ္ပါတယ္ ။ တရြာလံုးငါးေျခာက္လုပ္ၾကပါတယ္ သစ္တို႔စက္ေလွကမ္းကပ္ေတာ့ တစ္ရြာလံုးထြက္ၾကည့္ၾကတယ္ေလ ။ မိန္းမၾကီးေတြကလည္း ကေလးေတြခ်ီလို႔ေပါ့ သစ္တို႔ကို ဘေဒြးကတစ္ကၽြန္းလံုးလိုက္ျပတယ္ ကၽြန္းကေသးေသးေလးပါ ။ ရြာကသူေတြက ဘေဒြးကိုသိၾကတယ္ေလ ။ေနာက္ေတာ့စက္ေလွေပၚတက္ျပီးေနာက္တစ္ကၽြန္းကို သြားၾကပါတယ္ အဲဒီကၽြန္းက ဘေဒြးသူငယ္ခ်င္းက အုန္းရည္ေတြတိုက္ျပီး ဧည့္ခံလိုက္တာမွတ္မိပါေသးတယ္ ။ သစ္တို႔စက္ေလွေပၚကဆင္းေတာ့ ေရကအေနေတာ္ေလ သစ္တို႔ျပန္လာေတာ့ ေရကအရမ္းကိုက်သြားတယ္ စက္ေလွေပၚတက္ဖို႔သစ္တို႔ေတာ္ေတာ္အခက္ေတြ႔သြားတယ္ေလ ဒီလိုနဲ႔စက္ေလွကိုဘေဒြးက ပံုမွန္ေမာင္းျပီးျပန္လာေတာ့ ရြာကိုေရာက္ခါနီးေလာက္က်ေတာ့ ဆရာ့ညီကေနာက္စက္ေလွတစ္စီးနဲ႔ လိုက္လာခဲ့တယ္ေလ ။ ညေန၅နာရီထိုးျပီျပန္မလာလို႔ ၾကီးၾကီးက စက္ေလွပ်က္လားဆိုျပီး လိုက္ခိုင္းလိုက္တာလို႔ေျပာပါတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ဘေဒြးကလြဲျပီး ဘယ္သူမွေရမကူးတတ္ၾကဘူးေလ ။ ရြာကသစ္တို႔ေလွေပၚတက္တဲ့ဆိပ္ကမ္းေလးေရာက္ေတာ့ ၾကီးၾကီးရယ္ေလ သနားပါတယ္ သစ္တို႔ကိုစိတ္ပူျပီး အပင္ေျခရင္းမွာရပ္ေစာင့္ေနတာေလ သစ္တို႔တစ္ခုခုျဖစ္မွာ အရမ္းစိုးရိမ္တတ္တဲ့ ၾကီးၾကီးပါ ။ေလွဆိပ္က တံတားေလးက သစ္တို႔သြားတုန္းက ေလွနဲ႔တေျပးတည္းေလ ျပန္လာေတာ့ေရက်ျပီး ေတာ္ေတာ္ကြာသြားတယ္ေလ ဘေဒြးလည္းသစ္တို႔ဆင္းရလြယ္ေအာင္ အေကာင္းဆံုးေနရာကိုကပ္ေပးပါတယ္ ဒါေပမယ့္ႏြံေတြၾကီးပဲဆိုေတာ့ သစ္တို႔ေျခေထာက္ေတြ ဗြက္နစ္ေနတာေပါ့ေနာ္ ရုန္းေလနစ္ေလပဲေလ ဒါေပမယ့္သစ္ကေတာ့အရမ္းေပ်ာ္တယ္ ။ ၾကီးၾကီးက သစ္တို႔ေတြေရခ်ိဳးျပီး ထမင္းစားေတာ့မွ သူ႔မွာေက်နပ္ေတာ့တယ္ေလ ။ သစ္တို႔ေရခ်ိဳးတာကလည္း ေနာက္မွသိေတာ့ ေတာ္ေတာ္အားနာစရာေကာင္းပါတယ္ ။ စဥ္းအိုးေလးထဲကေန သစ္တို႔ခပ္ခ်ိဳးတဲ့ ေရေတြကေလ ကေလးေတြကဲ့ေပးထားတာတဲ့ သစ္တို႔ကေရသံုးၾကမ္းေတာ့ စဥ္းအိုးတစ္လံုးကို လူ၂ေယာက္ပဲခ်ိဳးၾကတယ္ေလ ... ။ ေနာက္မွေတာ္ေတာ္ကိုအားနာေနတာ ။ ထမင္းစားျပီးေတာ့ သစ္သူငယ္ခ်င္းေတြက အိပ္ဖို႔ဟိုးဘက္အိမ္ကိုသြားၾကတယ္ေလ သစ္ကမသြားပဲ ၾကီးၾကီးညီမအိမ္မွာ ဒိုးဇက္ကို ကေလးေတြနဲ႔ ႏွဖူးေတာက္ေၾကးေဆာ့ေနတာေလ ဆရာကလည္း ေဆာ့ခ်င္ေဆာ့ေနာက္မွ ဟိုဘက္အိမ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆုိေတာ့ သစ္က်န္ခဲ့ျပီးေဆာ့လိုက္ျငင္းလိုက္နဲ႔ ဆူညံေနေတာ့တာပဲေလ သစ္ကလူၾကီးျဖစ္ျပီးကေလးေတြကို ညစ္တာေလ ဆရာကသိေတာ့ သစ္ကိုဆူ သစ္ကဆရာဆူလို႔ ပိုညစ္ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာ့ကိုစိတ္ေကာက္ျပီး ဟိုဘက္အိမ္ကိုဆရာလိုက္မပို႔နဲ႔ အျခားသူပဲပို႔ဆိုျပီး ျပန္သြားတယ္ေလ ဆိုးခ်က္ေနာ္.....။ ေနာက္ေန႔မနက္ရြာက ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးၾကီး ျဖစ္ေနေရာေလ ကေလးေတြကလည္း ဆရာတို႔အိမ္က ကားၾကီးေရာက္လာေတာ့ သစ္တို႔ကိုလိုက္ပို႔ၾကတယ္ေလ ....။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ.......
Saturday, August 15, 2009
Friday, August 14, 2009
တကယ္ မရည္ရြယ္တာပါ
ဒီပို႔စ္ေရးျပီးေသာ အခါသမယတြင္ အဆီရစ္ကာ ေလေလးတျဖဴးျဖဴးုျဖင့္ စက္ေတာ္ေခၚရန္ ကုတင္ကိုျပဴးကာျပဲကာ ရွင္းေနရပါေတာ့ေလသတည္းးးးးးးးးးးးး ။
သစ္သစ္ ခရီးသြားေနသည္ ခရီးစဥ္ ၂ -ငပလီ
Thursday, August 13, 2009
သစ္သစ္ခရီးသြားေနသည္ ခရီးစဥ္ ၂ - အဆက္
Saturday, August 8, 2009
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႔ ရင္ဖြင့္သံ
Friday, August 7, 2009
ခုတစ္ေလာ
၁။ေတြးေနမိတာက >>>ညေနဘာခ်က္စားရင္ေကာင္းမလဲေနာ္
၂။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ဆင္ျခင္မိတာက>>>အ၀လြန္ေနျပီ
၃။က်န္းမာေရး>>>နီးေနျပီ
၄။ဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ>>>ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္းတစ္ရာ
၅။ေရာက္ျဖစ္ေနတာက>>>မလုလုဘေလာ့
၆။ေရးျဖစ္ေနတာက>>>ကိုယ့္အေၾကာင္း
၇။နားေထာင္ျဖစ္ေနတာက>>>စားမွာပဲ သီခ်င္း
၈။ရြတ္မိေနတာက>>>ဘာနဲ႔ဘာတြဲခ်က္ရင္ေကာင္းမလဲေနာ္
၉။ျဖစ္ခ်င္ေနတာက>>>စလင္းေဘာ္ဒီျဖစ္ခ်င္ဒယ္
၁၀။စားျဖစ္ေနတာက>>>ဂယ္ေရးရမွာလား ေရးေတာ့ဘူး မဆန္႔မွာစိုးတယ္
၁၁။သနားေနမိတာက>>>ျဖစ္သလိုစားေနရတဲ့ကိုယ္
၁၂။လြမ္းေနမိတာက>>>ခ်က္လို႔အရမ္းေကာင္းျပီး ေပါက္သြားတဲ့ ဒယ္အိုးေလး
၁၃။ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ေနမိတာက>>>စားေနက် လွည္းတန္းက ဒုတ္ထိုးဆိုင္
၁၄။ခါးသက္ေနမိတာက>>>ဘာစားစားေကာင္းတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႔လွ်ာ
၁၅။တမ္းတေနမိတာက>>>၅တန္းတုန္းကကိုယ့္ရဲ႔ ေဘာ္ဒီေလး
၁၆။ၾကိတ္ျပီးခ်ီးက်ဴးေနမိတာ>>>ဒီ၀ိတ္နဲ႔ေလွ်ာက္ႏိုင္ေသးတဲ့ ကိုယ့္ေျခေထာက္
၁၇။ၾကိတ္ျပီးအထင္ေသးေနမိတာ>>>၀က္ပုပ္ကိုယ္လံုး
၁၈။ဆႏၵမရွိတဲ့ေနရာ>>>ကိုယ္ကာယေလ့က်င့္ခန္းမ
၁၉။ဆႏၵရွိတဲ့ေနရာ>>>ဘူေဖးေရာင္းတဲ့ ဘယ္ေနရာမဆို
၂၀။မုန္းတီးေနမိတာက>>>ဆာေနတတ္တဲ့ ကိုယ့္အစာအိမ္
၂၁။ခ်စ္ေနမိတာက>>>အစားမေရြးတတ္တဲ့ကိုယ့္ရဲ႔စိတ္
၂၂။စိတ္ပ်က္ေနမိတာက>>>တိုးလာတဲ့ေပါင္ခ်ိန္
၂၃။စြဲလန္းေနမိတာက>>>ခိုင္သင္းၾကည္ရဲ႔ကိုယ္လံုးေလး ( ေ၀းခဲ့ျပီ )
၂၄။လိုအပ္ေနတာ>>>စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ပိုက္ဆံ
၂၅။ေတာင္းေနမိတဲ့ဆု>>>ေနာက္ဘ၀ မ ၀ ပါရေစနဲ႔
၂၆။ထပ္ျပန္တလဲလဲေအာ္ဟစ္ေနမိတာက>>>ပိန္မွပိန္ပါဦးမလား
၂၇။၀န္ခံခ်င္တာက>>>ကိုယ္ သိပ္၀တယ္ခ်စ္သူရယ္........း(
ေထာေရခုတေလာဆိုလို႔ ေရးလိုက္ျပီေနာ္ ။ ေက်နပ္ေတာ့...။