ရွဳပ္ေထြးေနတဲ့ ဒီတစ္ပတ္

ဒီတစ္ပတ္လံုး အလုပ္ရွဳပ္တာကေတာ့ စာေတာင္မဖြဲ႔လိုေတာ့ပါဘူး ။ သစ္သစ္ဘ၀မွာ တကယ္ပါ ဒီေလာက္ပင္ပန္းတာ အခုမွလုပ္ဖူးတာပါ ။ တစ္ေန႔လံုး မနက္ ၈နာရီခြဲကေန ပံုေတြထိုင္ဆြဲလိုက္တာ ည၉နာရီမွ ျပန္ရတယ္ဆိုတာ အရင္အလုပ္တုန္းကလည္း မရွိခဲ့ပါဘူး ။ စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ သူ႔ဆန္စားမွ ရဲရေတာ့မွာေပါ့ေနာ္ ...။ စကားပံုက မွန္မမွန္ေတာင္ သိဘူး...ဟိ ။ ဒီၾကာသပေတးမနက္မွာ မန္ေနဂ်ာကေျပာပါတယ္ သစ္သစ္တဲ့နင္မနက္အိပ္ယာထႏိုင္လားတဲ့ ငါေတာ့မနည္းထရတယ္တဲ့....။ သစ္သစ္က ငါလည္းမထႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ဒါဆိုတို႔မနက္ျဖန္ေသာၾကာေတာ့ ၅နာရီခြဲ ျပန္က်မယ္တဲ့ ၾကိဳတင္ေပ်ာ္ျပီးပို႔စ္ေရးလိုက္တာပါ ။


အိုတီသာဆင္းတယ္ ရတာနဲ႔မကာမိပါဘူး ျပန္တိုင္းဘတ္စ္ေပၚကေန ရန္ကုန္အိမ္ကိုဖုန္းဆက္တာ အိမ္ေရာက္မွဖုန္းခ်ျဖစ္တယ္ ။ ကတ္ကုန္လည္း တိုက္ရိုက္ေခၚတာပဲ ရဘူး လူကေတာ္ေတာ္ျပိဳင္းေနတာဆိုေတာ့ အိမ္ကသူေတြအသံၾကားမွ စိတ္ၾကည္တယ္ေလ ။ အခ်စ္ကိုေတာ့ ဂ်ီက်လို႔ရေတာ့ဘူးေလ သူကအလုပ္ေရာက္သြားျပီဆိုေတာ့ အထီးက်န္အျပန္လမ္းေလးေပါ့ေနာ္ ....ဟဟ ႏုေနတာ သနားမလားလို႔ ဟိုကလာကိုမဖတ္တာ ဒီဘေလာ့ကို.....း) ။ တစ္ခါတစ္ေလ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ပို႔စ္ဆို သစ္သစ္ကဥာဏ္မ်ားတာေပါ့ေနာ္ ဘေလာ့ကိုၾကည့္ေပးပါဦး ဟိုဟာလုပ္မရလို႔ ဒီဟာလုပ္မရလို႔ ဆိုျပီးေတာ့ေလ....။ အခုလည္းအလုပ္မ်ားေတာ့ ရစ္ခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ သူလည္းလြတ္လပ္ေရးရေနတယ္ထင္တယ္ ။ ေန႔လည္ပိုင္းထမင္းစားခ်ိန္ေလးေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ စုပံုေျပာရတာကလည္း အရသာတစ္မ်ိဳးပါပဲေလ....။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ျဖန္ေသာၾကာညေနေတာ့ ပင္ပန္းလြန္းတဲ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သနားလို႔စီးတီးေဟာမွာ ျပဳစုလိုက္ဦးမယ္ ။ ပိန္မွာစိုးလို႔.....ဟိဟိ ။ ၆နာရီေနာက္ပိုင္း ေျမေအာက္ထပ္မွာ လွဳပ္တုတ္လွဳပ္တုတ္နဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းဆို ကိုယ္ပါပဲကြယ္....အလဲ့ ။ ဒီေန႔ေတာ့ေျပာလက္စနဲ႔ တခါတည္းေနာက္အပတ္ေသာၾကာ ကိုယ္ေစာေစာျပန္မွာလို႔ မန္ေနဂ်ာကိုေျပာခဲ့လိုက္တယ္ေလ ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ကိုယ့္အမလိုခ်စ္ရတဲ့ မမေမာင္ နဲ႔ေတြ႔ဖို႔ရွိတယ္ေလကြယ္...အိုတီေတြဘယ္ေလာက္ေပးေပး ကိုယ္အဲဒီေန႔မလုပ္ပါဘူးကြယ္ ။ တပတ္လံုးဘာပို႔စ္မွ မတင္ျဖစ္လို႔ အက်ဥ္းခ်ဳပ္တင္လိုက္တယ္ကြယ္ ေက်နပ္ႏိုင္ၾကပါေစေနာ္...။