ကိုၾကီးနဲ႔ပက္သက္ျပီး အမွတ္ရစရာမ်ား

သစ္ အစ္ကိုအၾကီးဆံုးနဲ႔ သစ္က အသက္ေတာ္ေတာ္ကြာပါတယ္ ။ သစ္ ငယ္စဥ္က အိမ္မွာဘုရားအေနကဇာ တင္ပါတယ္ ။ သစ္ က ေမွာက္ျပီးေရွ႔တိုးေနာက္ငင္ အရြယ္ပဲရွိေသးတယ္တဲ့ ...။ အေဖက ဘုန္းၾကီးသြားပင့္ေနတယ္ အေမက ဆြမ္းအတြက္ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကေလးထိန္းဖို႔ ကိုၾကီး တာ၀န္က်လာခဲ့တယ္ေလ ။ကိုၾကီး က သစ္ထက္ ၁၄ႏွစ္ၾကီးပါတယ္ ။ သစ္ကအရမ္းငိုေနတာတဲ့ ကုိၾကီးက သစ္မငိုေအာင္ ဦးေရႊရိုးကျပမယ္ဆိုျပီး ဘုရားစင္မွာတင္ထားတဲ့ အဘိုးမ်က္မွန္ကို ယူလိုက္တာ အေနကဇာတင္မယ့္ ဘုရားနဲ႔ျငိျပီး ဘုရားကစင္ေပၚက က်ျပီး နားရြက္ပဲ့ထြက္သြားပါတယ္ ။ အေဖကလည္း ဘုန္းၾကီးေတြနဲ႔ျပန္လာေတာ့မယ္ ဧည့္သည္ေတြကလည္း လာေတာ့မယ္ အားလံုးလည္း အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီတဲ့ သစ္ကလည္းငိုေနတုန္းပဲတဲ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ အေမ့ကိုေျပးေျပာတယ္တဲ့ အေမကလည္း သူ႔သားအရုိက္ခံရေတာ့မွာသိေတာ့ ေတာင္တြင္းၾကီးက သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကို သူ႔သားကိုေျပးခိုင္းလိုက္တယ္တဲ့ သစ္ကလည္းငိုျပီးလိုက္မယ္ဆိုတာၾကီးပဲတဲ့.....း) ။ ကိုၾကီးသြားျပီး မၾကာဘူး အေဖက ဘုန္းၾကီး၅ပါးနဲ႔ အိမ္ကိုေရာက္လာေတာ့ အေမလည္း အေဖ့ကိုတိုးတိုးတိတ္တိတ္ေခၚေျပာရတာေပါ့ စိတ္အရမ္းတိုတတ္တဲ့ အေဖက ေဒါသေတြထြက္တာ ေနာက္ဆံုးဘုန္းၾကီးက အေနကဇာမတင္ပဲ ေဒါသအေၾကာင္းတရားေဟာျပီး ျပန္ၾကြသြားတယ္တဲ့...။ ဒီလိုပဲ သစ္တုိ႔ရန္ကုန္မွာ အေျခခ်ဖို႔ သစ္၃ႏွစ္သမီး ရန္ကုန္ေျပာင္းလာေတာ့ ေရႊဘံုသာလမ္းက မ်က္မွန္ဆိုင္မွာအေဖမ်က္မွန္သြားလုပ္ေတာ့ အေဖ့အခ်စ္ေတာ္ သစ္ပါျပန္ေရာေလ ။ ဒီေတာ့ သစ္ကိုထိန္းဖို႔ ကိုၾကီးလိုက္ရျပန္ေရာေလ အေဖ ဆရာ၀န္နဲ႔ေတြ႔ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုၾကီးက ၾကံရည္ေသာက္ျပီး သစ္ေဆာ့တာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ ။ ဟိုေငးဒီေငးေပါ့ေနာ္ သစ္ကေဆာ့ရင္းလမ္းမေပၚေျပးတက္သြားတာ ကားတစ္စီးကအလာ သစ္ကားေအာက္ေရာက္သြားေရာတဲ့ ကိုၾကီးကဆို ညီမေလးဆိုျပီးမၾကည့္ရဲေတာ့ဘူးတဲ့ အေဖလည္းေျပးထြက္လာတယ္တဲ့ ကားဆီကိုေျပးလာတာေပါ့ လူေတြလည္း၀ိုင္းလာတာေပါ့ေနာ္ ။ သစ္ကို ေသျပီဆိုျပီး ကားေအာက္ကိုၾကည့္ေတာ့ သစ္ကအားလံုးကိုရီျပတယ္တဲ့ သမီးေလးလာလာ ဆိုေတာ့ သစ္က ကားေအာက္ကေန တြားျပီးထြက္လာတယ္တဲ့ ကိုၾကီးကေတာ့ လူေရွ႔မွာအထိုးခံလိုက္ရပါတယ္ (အေဖ့လက္သီး ျပင္းမွျပင္း) ။ သစ္ ငယ္စဥ္က ေမာ္လျမိဳင္ကို ေမာင္ႏွမေလးေယာက္ရယ္ အေမရယ္ အဘြားရယ္ သေဘၤာစီးလာၾကေတာ့ ဆိပ္ကမ္းမွာ သစ္ကိုေမ့က်န္ခဲ့ပါတယ္ ။ အိမ္ေျပာင္းတာဆိုေတာ့ သယ္ရမွာေတြက အရမ္းမ်ားတယ္ေလ သစ္အမကို ကေလးၾကည့္ခိုင္းထားတာေပါ့ေနာ္ ။ သေဘၤာေပၚတက္ေတာ့ သစ္ကေဆာ့ရင္း က်န္ခဲ့ပါတယ္ ။ သေဘၤာကမ္းကခြာလို႔ ေတာ္ေတာ္လွမ္းမွ အစ္မကို အေမက သမီးငယ္ေရာဆိုေတာ့ သစ္ပါမလာေတာ့ပါဘူး ။ သေဘၤာမာလိန္မွဴးကိုေျပာေတာ့ ေလွနဲ႔သြားေခၚ ေက်ာက္ခဏခ်ေပးမယ္ဆိုေတာ့ ဒီကိုၾကီးပဲ ဆိပ္ကမ္းမွာသစ္ကိုလာေခၚပါတယ္ ။ သစ္ကေတာ့ ငိုေနတာေပါ့ ။ ေမာ္လျမိဳင္ဆိုေတာ့ ေရစီးကလည္းၾကမ္း ေလွကလည္း လူးေနတာေပါ့ ။ သေဘၤာနားေလွကပ္ေတာ့ပိုဆိုးပါတယ္ သစ္ကရီေနတာတဲ့ အေမေျပာျပတာေလ ...ဟိဟိ။ ရန္ကုန္ကိုမိသားစုလုိက္ ရထားနဲ႔ေျပာင္းလာေတာ့လည္း သာစည္ဘူတာမွာ သစ္ေပ်ာက္သြားပါတယ္ ။ အဲဒီတုန္းကလည္း ကိုၾကီးထိန္းတာပါ သစ္ကို လူေတြကအရမ္းမ်ားေတာ့ သစ္ေပ်ာက္သြားတာတဲ့ ။ အေဖက ရထားရံုပိုင္ကို သြားေျပာေတာ့ ၾကံပန္းခိုင္သည္ေလးက ကေလးတစ္ေယာက္ငိုေနလို႔ လာပို႔တာတဲ့ လက္ထဲမွာလည္း ၾကံကိုစုပ္လို႔ဆိုပဲ ....။ ကိုၾကီး က သစ္ကို ျမင္ေတာ့ ညီမေလး ဘယ္ေတြသြားတာလည္း ေနာက္မသြားရဘူးေနာ္ဆိုေတာ့ သစ္ က ေခါင္းညိမ့္ျပတယ္တဲ့....။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ႏို႔မို႔ဆို အခုေလာက္ဆို ဘူတာမွာေရေရာင္းေနရေလာက္ျပီ..ဟီးးးးး ။ ကိုၾကီးနဲ႔ပက္သက္တာကေတာ့ ေျပာလို႔တကယ္မကုန္ပါဘူး ။ သတိရတယ္ ကိုၾကီးရယ္ .....။