ဆိုးတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ဆို.....

စာေတြေရးတယ္ဆိုေတာ့ ဒီတစ္ခါသစ္သစ္ရဲ႔ ငယ္စဥ္ဘ၀အေၾကာင္းကို နည္းနည္းေရးျပခ်င္ပါတယ္ ။ ကိုယ္ငယ္ငယ္တုန္းက ဆိုးသလား မဆိုးသလား အခုေနျပန္စဥ္းစားရင္ မဆိုးဘူးလို႔ပဲ ျမင္ခ်င္ပါတယ္ ။ သစ္သစ္ကိုမေကြးမွာေမြးျပီး ၆လသမီးေလာက္မွာပဲ အေဖ ႏွင့္ အေမက သားသမီးေတြ ပညာေရးအတြက္ ရန္ကုန္မွာအေျခခ်ဖို႔ ေျပာင္းလာခဲ့ပါတယ္ ။ ၀န္ထမ္းဘ၀ကေနထြက္လာခဲ့ေတာ့ အျပင္စီးပြားေရးစတင္ လုပ္ခါစမွာ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းခဲ့တယ္လို႔လည္း ေျပာပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သစ္သစ္က ၁ႏွစ္ေပါ့ ကိုၾကီးက ၁၅ႏွစ္ ၊ ကိုငယ္ က ၁၃ႏွစ္ နဲ႔ မမက ၁၁ႏွစ္ေပါ့...။ ၀န္ထမ္းဘ၀မွာ ႏွစ္၄၀ေလာက္ က်င္လည္ျပီးတဲ့ ေဖေဖ က တကယ္အျပင္ေရာက္ေတာ့ ဘာကိုစလုပ္ရမွန္း မသိပဲ ဂ်ပန္ကုမၸဏီတစ္ခုမွာပဲ စကားျပန္၀င္လုပ္ခဲ့ပါတယ္ ။ သားသမီးေတြကို ေက်ာင္းေကာင္းေတြမွာထားျပီး ဒီလိုပဲ ေအးေဆးစြာ ေလာဘမရွိေနခဲ့ပါတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သစ္ဘ၀ရဲ႔ အျမဲတမ္းစံျပဳအားထားရတဲ့ ေမေမဟာ ဒီလိုေနရင္ ငါ့သားသမီးေတြ လူတန္းေစ့ေအာင္ ထားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး သာမန္၀န္ထမ္းသားသမီး ဘ၀နဲ႔ပဲ ျဖတ္သန္းရလိမ့္မယ္ဆိုျပီး သစ္ကို၁၁ႏွစ္သမီး မမကိုထိန္းေက်ာင္းေစျပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုကို စတင္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။ သစ္ေမေမက တကယ္ကို သတိၲရွိပါတယ္ ေဖေဖရဲ႔ကူညီေထာက္မေပးမွဳ တစ္စံုတစ္ရာမွ မပါပဲ သား၂ေယာက္ကို ဘယ္တစ္ဖက္ ညာတစ္ဖက္ လက္ဆြဲျပီး လုပ္ငန္းမ်ားကို စတင္ျပီး လုပ္လာခဲ့တာ အခုအခ်ိန္ထိ မနားေသးပါဘူး ။ သစ္မတိုင္ခင္ အစ္ကို အစ္မေတြ အထိ ေမေမဟာ ရင္အုပ္မကြာ အုပ္ခ်ဳပ္ျပီး က်န္းမာေရး ပညာေရး မလစ္ဟင္းေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ပါတယ္ ။ သစ္အလွည့္ေရာက္ေတာ့ မမတို႔ေလာက္ ဂရုမစိုက္ေတာ့ ငယ္စဥ္က သစ္တကယ္ကို ေမေမ့အေပၚ အထင္လြဲခဲ့ဖူးပါတယ္ ။ ငါ့အေမအရင္းေရာ ဟုတ္ရဲ႔လားဆိုတဲ့ သံသယေတြ ၀င္ခဲ့ဘူးပါတယ္ ။ ေမေမထက္စာရင္ ေဖေဖကမွ သစ္နဲ႔ပိုျပီးရင္းႏွီးပါတယ္ ။ သစ္ကိုအရမ္းအလိုလိုက္သလို အရမ္းလည္းခ်စ္ပါတယ္ ။ ေဖေဖ ရွာသမွ်ဟာ သစ္အတြက္ၾကီးပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ ငယ္ရြယ္တဲ့သစ္ဟာ အစ္ကို၊ အစ္မေတြၾကားမွာ ေမာက္မာစြာေနခဲ့ဘူးပါတယ္ ။ သူတို႔ေတြကေတာ့ သစ္ကိုအရမ္းကိုခ်စ္ၾကပါတယ္ ။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း သစ္ခိုင္းတာကို မျငီးျငဴသလို သစ္စကားကလည္း သူတို႔ေတြဆီမွာ အတည္ပါပဲ ။ တခုခုလုပ္မယ္ဆို သစ္ကိုေမးရတာ သစ္ကေလးဘ၀ထဲကပါ ။ သူတို႔ယံုၾကည္တာက သစ္ကေကာင္းတယ္ဆို ဒီလုပ္ငန္းေအာင္ျမင္မယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ သစ္ကေလးဘ၀ကေတာ့ ဒီလိုပဲ စိတ္ထဲရွိတာေျပာတတ္ပါတယ္ ။ ညီမေလးေရ ကိုၾကီးတို႔ ဒါကို၀ယ္မယ္ ညီမေလးၾကိဳက္လား ဆိုရင္ သစ္က လိုခ်င္ရင္ ၾကိဳက္တယ္ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ၾကိဳက္ေပမယ့္လည္း မၾကိဳက္ဘူးေျပာတတ္ပါတယ္ ။ ဒါဆုိသူတို႔ဘယ္ေတာ့မွ ေရွ႔ဆက္တိုးျပီး မလုပ္ပါဘူး အားလံုးေနာက္ဆုတ္တတ္ၾကတာ ထံုးစံပါ ။ သစ္အရြယ္ေလး ရလာေတာ့မွ ေသခ်ာစြာစဥ္းစားေပးတတ္လာတာပါ ။ သစ္ အစ္ကို ၊ အစ္မေတြ ထဲမွာ သစ္အႏြံတာ အခံဆံုးကေတာ့ အစ္ကိုၾကီးပါပဲ ။ သူတို႔ေတြ တကၠသိုလ္ တက္တုန္းကဆို သစ္ကကေလးပဲ ရွိပါေသးတယ္ ။ မနက္မိုးလင္းလို႔ အစ္ကို အမေတြ ေက်ာင္းသြားဖို႔လုပ္ျပီဆို သစ္ကအက်ီ ၤအသစ္၀တ္ သနပ္ခါးလူးျပီး ျခံစည္းရိုးေရွ႔က မထတမ္းေစာင့္ေနတတ္တယ္ေလ ။ ဘယ္သူနဲ႔သစ္လိုက္ရမလဲ ေစာင့္ေနတာေပါ့ ။ ကံအဆိုးဆံုးက အစ္ကိုၾကီးပါပဲ သစ္အစ္ကိုငယ္က ဆိုင္ကယ္နဲ႔ေက်ာင္းတက္ေတာ့ အေမက ဘယ္ေတာ့မွထည့္မေပးတတ္ပါဘူး ။ သစ္ အမကလည္း ကားေမာင္းတဲ့ ဒရိုင္ဘာခ်င္းအဖိုးၾကီးနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ပါတယ္ သစ္ကိုမေခၚပါဘူး သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက နင့္သမီးလားလို႔ စတတ္ၾကလို႔တဲ့ သူရွက္တယ္ဆိုျပီး မေခၚပါဘူး ။ သစ္ကေတာ့ အစ္ကိုၾကီးရဲ႔ ကားနားမွာဟိုဘက္ကပတ္လိုက္ ဒီဘက္ကပတ္လိုက္နဲ႔ မလြတ္တမ္းေနတာပါ ။ အစ္ကို အစ္မေတြ ေက်ာင္းတက္ရင္ သစ္က၄ရက္ေလာက္လိုက္ေလ့ရွိပါတယ္ ။ အစ္ကိုၾကီး က်ဴတိုရီရယ္ေျဖရင္လည္း သစ္ကစာသင္ခန္းမွာလိုက္ထိုင္တတ္ပါတယ္ ။ တစ္ခါတစ္ေလ က်ေတာ့လည္း ကားကိုမွန္ေတြဖြင့္ျပီး ထားခဲ့တတ္ပါတယ္ ။ ခ်င္းအဖိုးၾကီးကေတာ့ လာလာၾကည့္ရပါတယ္ ။ မမက RC2 မွာတက္ျပီး အစ္ကိုေတြက မိန္းမွာတက္ပါတယ္ ။ ကိုၾကီးနဲ႔လိုက္ေတာ့ သစ္က မိန္းမွာေနရတာ မ်ားပါတယ္ ။ ဒရိုင္ဘာ အဖိုးက အာစီတူးမွာ ကားကိုရပ္ထားျပီး မိန္းမွာသစ္ကိုလာေစာင့္ရတတ္ပါတယ္ ။ သစ္ကတစ္ေယာက္တည္း ေဆာ့ေနတာကုိး ေမေမထည့္ေပးတဲ ့ထမင္းဘူး ေရဗူး မုန္႔ဗူးေတြနဲ႔ေလ ။ ကိုၾကီး သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သစ္ကိုအရမ္းခင္ၾကပါတယ္ ။ ကိုၾကီးတို႔ကင္တင္းသြားရင္ သစ္ကလိုက္ေနက်ေပါ့ ။ လိုက္ရရင္ျပီးေရာေလ ငိုလည္းမငို ျပန္ခ်င္တယ္လည္း ဂ်ီမက်တတ္ေတာ့ ကိုၾကီးက အျမဲေခၚေနေတာ့တာေပါ့ ။ ေနာက္ပိုင္း သစ္ေက်ာင္းတက္ေတာ့မွ ျမကၽြန္းညိဳညိဳနဲ႔ ေ၀းခဲ့ရတယ္ေလ ။ သစ္တက္တဲ့မူလတန္းေက်ာင္းေလးက အိမ္နဲ႔အလြန္နီးပါတယ္ ဒါေပမယ့္ သစ္သစ္က အိမ္ကကားနဲ႔လာမၾကိဳရင္ ေက်ာင္းကမျပန္ပါဘူး ။ ဟိဟိ ငၾကြားေလ သိတယ္ဟုတ္ ။ အစ္ကိုေတြဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ပင္ပန္းပါေစ သစ္ကိုဆိုဘယ္ေတာ့မွ မျငီးျငဴဘူး လာၾကိဳတာပဲေလ ။ တညလံုးကားေမာင္းျပီး ခရီးေ၀းကျပန္လာလည္း မနက္သစ္ေက်ာင္းတက္မယ္ဆို လိုက္ပို႔ျပီးမွ ျပန္အိပ္က်တယ္ေလ ။ အထက္တန္းေရာက္လို႔ ေက်ာင္းကားစီးလည္း အစ္ကိုေတြရွိရင္ ေက်ာင္းကားထြက္မေစာင့္ပါဘူး အစ္ကိုေတြကုတင္နားမွာ ရစ္သီရစ္သီနဲ႔ေလ ...။ မပို႔မခ်င္းမသြားဘူး ....ဟိဟိ ။ ဒါေတြကဆိုးတာဆိုရင္ေတာ့ သစ္ငယ္ငယ္ကဆိုးခဲ့တယ္ေပါ့ေလ ...။ ေရးစရာေတြကေတာ့ မ်ားတယ္ငယ္ဘ၀ကေလ ဒါေပမယ့္ဒီေန႔ေတာ့ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ နားခ်င္ေသးတယ္ ။ ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့ေနာ္....။