ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ဒီလမ္းေလးကိုတက္လို႔ ေန႔ရက္ေတြကိုစတယ္
အျပန္က်ရင္ အေရာက္ခ်င္ဆံုးက ဒီမွတ္တိုင္ပဲ ကိုယ့္တိုက္ေရွ႔ဆိုေတာ့ ဒီကိုေရာက္ရင္ အိမ္ေရာက္ျပီေလ
တိုက္ေရွ႔က မရိုးႏိုင္တဲ့ မီးပြိဳင့္ေလးနဲ႔ ေရွာ့ပင္းေမာလ္
ဒီေနရာေရာက္ရင္ တိုက္ကိုျမင္ရျပီဆိုေတာ့ အေမာေတြအကုန္ေျပတယ္
ဒီလမ္းေလးသာ စကားေျပာတတ္ရင္ သစ္သစ္အတြက္ ေျပာစရာအမ်ားၾကီးရွိေနမွာ ေသခ်ာတယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်ိန္ေတြရွိခဲ့သလို ငိုေၾကြးျပီးေတာ့လည္း ျပန္ခဲ့ဘူးတယ္
မနက္စာအျဖစ္ ၅ရက္မွာ ၃ရက္ေလာက္ စားျဖစ္တယ္ သူလည္းအမ်ိဳးပါပဲ း)
တခါတေလ အရင္းႏွီးဆုံးေတြက အမွတ္တမဲ့ကေန အမွတ္တယျဖစ္ေစႏိုင္ခဲ့ေစတယ္
ReplyDeleteခုလုိ ပုိစ့္ေလး ဒါ့ပုံေလးနဲ ့တင္ထားေတာ့
ကိုယ္ေန ့စဥ္ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းေတြကုိ သတိထားမိတယ္ မဟုတ္ရင္ အရာရာက အမွတ္တမဲ့ပဲ
ေအာက္ဆုံးက အမ်ိဳးပုံေတာ့ ေတာ္ေတာ့ကိုစိတ္နာပါတယ္ေလ
ReplyDeleteဘဏ္ေလးက စိတ္နာသတဲ့လားး
ReplyDeleteစာလံုး လိုသြားလို ့ ထပ္မန္ ့တာ။
ReplyDelete“ဘဏ္ေလးက အမ်ဳိးကို စိတ္နာသတဲ့လား”
နာတယ္ ဆီမပါ အရြက္မပါနဲ ့ ေရလုံျပဳတ္ပုံစံနဲ ့တူလုိ ့
ReplyDelete