တစ္စြန္းတစ္စ

စာမေရးတာလည္း ၾကာပါျပီ ေရးစရာေတြ ရွိေပမယ့္ ေရးခ်င္စိတ္ကို ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တာပါ ။ ဘာမွမရွိတာကို လာဖတ္ၾကတဲ့သူေတြ ရွိျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို တာ၀န္မေက်သလို ခံစားမိျပန္တယ္ ။ ဒီတပတ္ အင္း..ဒီတလလို႔ဆိုလည္း မမွားပါဘူး ။ စိတ္ဆင္းရဲ႔ျခင္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိသလို အဆင္မေျပျခင္းေတြကလည္း အျပည့္ေပါ့ ။ မုန္တိုင္းျပီးရင္ ေလျပည္လာမယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ရပ္တည္ခဲ့ရတယ္ ဆိုပါေတာ့ ။

မိသားစုၾကား ၊ အေပါင္းအသင္းၾကား ၊ ခ်စ္သူၾကား ၊ အတူေနအခန္းေဖာ္ေတြၾကား အိုးးးးးးးးး စံုေနတာပါပဲ ။ သစ္သစ္ကိုယ္တိုင္ကေလ ျပသနာဆို သိပ္ေျဖရွင္းေလ့မရွိဘူး မျဖစ္ေအာင္ေရွာင္ျပီး ျဖစ္လာရင္လည္း တဖက္ကသူ႔အလိုလို နားလည္ေအာင္ ေစာင့္တတ္တယ္ ။ မိဘနဲ႔က်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေျဖရွင္းရခက္ပါတယ္ (ေျဖရွင္းစရာစကားလံုးလည္း ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္ ) ။ သစ္သစ္ရယ္လို႔ျဖစ္ေအာင္ ေမြးဖြားေပးတာ ဒီမိဘေတြဆိုေတာ့ ေက်းဇူးေတြကဆပ္လို႔ေတာင္ မကုန္ပါဘူးေလ ။ မိဘေတြရဲ႔ထင္ျမင္ခ်က္က ဗီဒိုအာဏာနဲ႔အျမဲတည္တတ္တယ္ေလ ေျပာလိုက္လို႔ အဆင္ေျပမွာထက္ မေျပာပဲျငိမ္ခံတာက တစ္ခါတစ္ေလပိုေကာင္းေနတတ္တယ္ ။ ခုေတာ့လည္း သစ္အေပၚနားလည္စျပဳလာပါျပီေလ ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ထင္တယ္ အေမေျပာတာ ႏိုင္ငံျခားေရာက္သြားျပီးမွ သစ္ကလွိဳ႔၀ွက္စြာ ေနတတ္လာတယ္တဲ့ေလ (အေမ့ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခုေပါ့ ) နည္းနည္းဆိုးဆိုးဆိုရင္ေတာ့ ေသြးေအးျပီးေခါင္းမာလာတယ္တဲ့ေလ .. း) ။

သစ္သစ္အေပါင္းအသင္း ဘယ္ေလာက္မင္တယ္ဆိုတာ ခင္မင္သူတိုင္း သိပါတယ္ ။ ဒီရက္ပိုင္းတစ္ခ်ိဳ႔ေတြက သစ္သစ္ေစတနာအမွားေတြ ဆက္တိုက္လုပ္မိပါတယ္ ။ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြလြဲလို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွေတြ႔ခ်င္စိတ္မရွိေလာက္ေအာင္ပါပဲေလ ။ မျဖစ္ႏိုင္တာထက္ မျဖစ္သင့္ဘူးစဥ္းစားျပီး အဆင္ေျပသလိုေနေပးခဲ့ပါတယ္ ။ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္ကို လက္လႊတ္ဆံုးရွံဳးခဲ့ပါတယ္ ။ မ်က္ရည္က်သည္အထိ ၀မ္းနည္းရပါတယ္ ။ သူတေန႔နားလည္လာႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္ ။

ခ်စ္သူကေတာ့ ကိုယ့္ဘက္ကအမွားတစ္ခု အတြက္ အရာရာလိုက္ေလ်ာသီးခံျပီး ယံုၾကည္မွဳဆိုတာကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေနပါတယ္ ။ သိပ္ခ်စ္တာဆိုတာသူ႔ကို သိေစခ်င္သလို သူ႔ရင္ထဲကအလိုလို နားလည္တာလဲ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္ ။ ဘယ္ေတာ့မွကိုယ္ရွံဳးတယ္လို႔ မတြက္ပဲ အစဥ္အျမဲနားလည္ေပးႏိုင္တဲ့စိတ္ ျဖစ္ေအာင္လည္း ၾကိဳးစားေနပါတယ္ ။ အခ်ိန္ကေတာ့ သက္ေသတစ္ခုျဖစ္လာမွာေပါ့ေလ ။

အခန္းေလးကႏွစ္ျပည့္ေတာ့ ေျပာင္းရေတာ့မယ္ဆိုပါေတာ့ ဒီအတြက္ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္အတိုင္း အနည္းငယ္ကေတာက္ကဆေလးေတြ ရွိတာေပါ့ေနာ္ ။ စိတ္အနည္းငယ္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တာကလြဲလို႔ အဆင္ေျပပါတယ္ ။

အျပင္းထန္ဆံုး ရိုက္ခ်က္ကေတာ့ ဒီအပတ္ထဲမွာျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ အေပၚေသြး၁၄၈ ထိ တက္သြားခဲ့တယ္ ။ လူေတြကိုဆံုဖို႔မဆိုထားနဲ႔ နံနက္မိုးလင္းလို႔ အိပ္ယာထရင္ေတာင္ အလုပ္ဆိုတဲ့စိတ္ကေလးေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚကေျခခ်ျဖစ္ပါတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာတင္းေနျပီး လူကအူတိအူေၾကာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ ခံစားခ်က္ေတြေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေျပာခြင့္မရတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကို ေရာက္ေနခဲ့တယ္ေလ ။ ရံုးသြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ္ႏိုင္ရာေျမၾကီးကို ဖိနင္းရင္းကိုယ့္ရဲ႔အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္ေတြ ျပန္ေတြေနတာလည္း အခါခါပါ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါဟာဇီးရိုးေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တာ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ အေျဖေပၚလာခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့ ။

ဒီလိုေတြခံစားေနရလို႔ သစ္သစ္မ်က္ႏွာ ပ်က္ေနမယ္ ငိုေနမယ္ မွိဳင္ေတြေနမယ္ ထင္ရင္မွားသြားလိမ့္မယ္ ။ ေကာ္ကပ္ထားတဲ့အျပံဳးတစ္ခုကို အျမဲပန္ဆင္ရင္း ေန႔ရက္ေတြကိုျဖတ္သန္းေနတာပါပဲေလ ။ ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပးရမယ္ဆိုတာ သိေနေပမယ့္ စိတ္ဓါတ္ေတြကေတာ့ အ၀ီစိကိုေရာက္ေနေတာ့တာပါပဲ ။ ခ်စ္သူကိုခံစားရသမွ် ဖြင့္ေျပာျပခ်င္ေပမယ့္ သူကလည္းသူ႔အလုပ္သူ႔အပူနဲ႔ပဲ ကိုယ္ေျပာျပေနတာထက္ သူေျပာတာေတြနားေထာင္ေပးတာက သူလည္းစိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္လည္းစိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္ ။ တစ္ေန႔တာရဲ႔ခဏတာ စကားေျပာခ်ိန္မွာ သာယာေနေတာ့ေကာင္းတာေပါ့ေနာ္ ။ မဟုတ္ရင္ ေရွာ့ခ္ရွိတာေပါ့..... ဟုတ္တယ္ဟုတ္ ။