ငယ္ဘ၀

ဒီေန႔ သစ္သစ္ငယ္စဥ္က အေၾကာင္းေတြထိုင္ေရးလိုက္ပါ ဦးမယ္ ။ သစ္သစ္ငယ္ငယ္က ဆိုးတယ္ေျပာမလား ေကာင္းတယ္ေျပာမလားေတာ့မသိဘူး အၾကံကေတာ့ၾကီးတယ္ဆိုပဲ အေမ့မွတ္ခ်က္ေပါ့ ။ သစ္သစ္ဘေလာ့ေလးကို အစဥ္တစိုက္ဖတ္လာတဲ့ သူဆိုရင္ သစ္သစ္အစ္ကို အစ္မေတြနဲ႔ အရြယ္ေတာ္ေတာ္ကြာျပီးမွ လူျဖစ္လာတာကို သိၾကမွာပါ ။ တပ္ထဲမွာေနခဲ့တဲ့ဘ၀ေတြကို မသိေတာ့ေပမယ့္ အရပ္ထဲကိုေရာက္ျပီး ရပ္ကြက္ထဲမွာ ကဲခဲ့တာေတြေတာ့အားလံုးမွတ္မိေနပါေသးတယ္ ။

သစ္သစ္ငယ္ငယ္က ထမင္း ဟင္းခ်က္ ေရာင္းတမ္းေဆာ့တာ သိပ္၀ါသနာပါတယ္ ။ အိုးေလးေတြမွာ သဲထည့္ေရထည့္ ထမင္းလုပ္ အရြက္ေတြလွီး ဟင္းေတြခ်က္ ဆား အခ်ိဳမွဳန္႔ကို အေမမသိေအာင္ အိမ္ေနာက္ေဖးကတက္ခိုး တခါတေလဆို ဆီေတာင္ပါေသးတယ္ ... ဟိ ။ သစ္သစ္ငယ္ငယ္ကေတာ့ အိမ္က ဒရိုင္ဘာ စပယ္ယာေတြနဲ႔ ေဆာ့ရပါတယ္ ။ အိမ္မွာက ရန္ကုန္မထသလိုင္းကားေလးေတြ ေထာင္ထားေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိရင္ေတာင္ သူတို႔ရွိပါတယ္ ။ သစ္သစ္ကဆိုင္ဖြင့္ သူတို႔ကိုေရာင္းတယ္ေလ ။ အေရးအခင္းျဖစ္တုန္းကဆို အိမ္ေအာက္ေတြမွာ က်င္းေတြတူးၾကတယ္ေလ သစ္သစ္က အဲ့ဒီက်င္းထဲမွာ အရြက္ေတြနဲ႔ေဆာ့ ရွယ္ပဲ...။ ေနာက္ ၃တန္းေလာက္ေရာက္လာေတာ့ နည္းနည္းတိုးတက္လာတယ္ အေမလစ္ရင္ သူမ်ားအိမ္ေတြမွာ သြားေဆာ့တယ္ ။ ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့ေလ အေမက သစ္သစ္ေရ သစ္သစ္ေရ ဆိုျပီး လိုက္ေခၚ ၾကားတဲ့ေနရာကေန ရွင္...လာပါျပီလို႔ ျပန္ေအာ္ျပီး လူကဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာဘူးတဲ့ ။ အိမ္မွာဘာခ်က္ခ်က္သူမ်ားအိမ္ကဟင္းပဲ စားခ်င္တယ္တဲ့ ဟိုအိမ္မွာဘာခ်က္တယ္ ဒီအိမ္မွာဘာခ်က္တယ္နဲ႔ ဂ်ီးလည္းမ်ားပါတယ္တဲ့ ။

ေနာက္၅တန္းေလာက္က်ေတာ့ သစ္သစ္ကအဆင့္တက္လာတယ္ေလ အိမ္နားမွာရွိတဲ့ကေလးမွန္သမွ်ကို ထိန္းတာေလ လိုက္ကိုထိန္းတာ ထိန္းပါရေစဆိုျပီးေတာ့ေပါ့ ။ စာေတာင္မက်က္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ လိုက္ထိန္းတာေလ အေမကအရမ္းဆူတာေတာ့ မွတ္မိတယ္ သူမ်ားကေလး က်ိဳးပဲ့ရင္ ငါျပန္မေမြးေပးႏိုင္ဘူး နင္ပဲလိုက္သြားဆိုျပီးေတာ့ ေျပာတတ္တယ္ ။ ၆တန္း ၇တန္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ ပဲမ်ားလာျပီေလ သစ္သစ္ကိုၾကိဳပို႔ဖို႔အေမေခၚထားတဲ့ ခ်င္းအမ်ိဳးသားဒရိုင္ဘာၾကီးကေတာ့ ပင္တိုင္ေပါ့ သစ္သစ္ကာရာအိုေကနဲ႔ဆိုသမွ်ကို ထိုင္ၾကည့္ရတာေလ ။ ဘယ္ေတာ့မွထိုင္မဆိုပါဘူး ခံုေတြကိုဆင့္အေဖ့ပုဆိုးခင္း မိုက္ကိုကိုင္ျပီး ပိုးဒါလီသိန္းတန္သီခ်င္းေတြ ဆိုတာမွတ္မိေသးတယ္ ။ ကားနားတဲ့အခ်ိန္ဆို အခြင့္ေကာင္းယူတာေပါ့ ပရိသတ္မ်ားတယ္ေလ လည္ေခ်ာင္းနာေအာင္ကို ဆိုတာေလ ကားပိုင္ရွင္သမီးဆိုေတာ့လည္း ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ လက္ခုပ္ေတြတီးရတာေပါ့ေလ ... ရွက္ထွာ ။

ေနာက္ ၈တန္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ကကားေတြက သံေတာင္ကလိုင္ခ်ီးသီးေတြကို ရန္ကုန္ကိုတိုက္ရိုက္အသယ္အပို႔လုပ္ေတာ့ သစ္သစ္ကကားေနာက္အဖံုးဖြင့္ျပီး လိုင္ခ်ီးသီးကိုလည္း စပယ္ယာေတြနဲ႔အတူတူေအာ္ေရာင္းတတ္ပါေသးတယ္ ။ သစ္အမဆို ရွက္လြန္းလို႔တခါမွ၀င္မေရာင္းဘူး ။ သစ္သစ္ကအထုတ္ထဲက ၾကီးတာေလးဆိုေအာ္လည္းေအာ္ ျဖဳတ္လည္းျဖဳတ္ ပါးစပ္ထဲလဲထည့္ေပါ့ေလ စားလိုက္ေသာက္လိုက္ေရာင္းလိုက္ေပါ့ ။ ညေရာက္ရင္အိပ္လိုက္တာဆိုတာ အစ္ကိုေတြကေျပာတယ္ ငါ့ညီမကမိုးလင္းေပါက္ကားေမာင္းလာတဲ့ အစ္ကိုေတြထက္ေတာင္ ပင္ပန္းေသးတာတဲ့ ။ လိုင္းကားလုပ္ေတာ့သိတဲ့အတိုင္းပဲ ကား၀ပ္ေရွာ့နဲ႔မကင္းဘူးေလ အေမက၀ပ္ေရွာ့သြားရင္ ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြနဲ႔ သစ္သစ္ကိုပါေခၚသြားတယ္ ။ ဟိုလိုလုပ္ပါလား ဒီလိုလုပ္ပါလား ငါလည္းမလုပ္တတ္ဘူးက ေျပာသလားမေမးနဲ႔ ။

အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္က က်ဴရွင္သြားတဲ့အခ်ိန္ပဲ လြယ္အိတ္ကိုေနာက္ပစ္ျပီး ရပ္ကြက္အထဲကို၀င္ျပီး သြားလိုက္တာ တလမ္းလံုးတုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ၾသဇာသီးအေစ့လိုက္ေကာက္တာေလ ။ ဆရာမဆီေရာက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ရလဲ ေရတြက္ရတာအေမာ ...။ ဗီဒီယိုရံုေတြက ရဲကိုကို လင္းဇာနည္ေဇာ္ကား ဆိုမွတ္လာတယ္ တပတ္တၾကိမ္ေက်ာင္းပိတ္ရင္ အေမကအေခြငွားခိုင္းတယ္ေလ ဒီအပတ္ငွားမွာကိုလည္း အနီးအနားကသူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကိဳေျပာထားတာ ျပမဲ့ေန႔ဆိုအေခြငွားဖို႔အိမ္ကထြက္ကတည္းက ၀င္ေခၚတာေလ လာၾကည့္ဖို႔ကို အမ်ားၾကီးနဲ႔ၾကည့္ ေနၾကာေစ့ေတြစား ဇီးထုတ္ေတြစား သူတို႔ျပန္ေတာ့ သစ္သစ္ကအမွိဳက္ေတြလွည္းရတာလည္း မွတ္မိေသးတယ္ ။ ငယ္ဘ၀တစ္စိတ္တစ္ေဒသေလးေတြ ခ်ေရးလိုက္တာဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ညစ္ေနတာေလးေတြ လစ္သြားတယ္ ။ ေနာက္မ်ားမွထပ္ျပီး ဆက္ေရးဦးမယ္ေနာ္ ။