ကိုယ္လာျပီဖူးခက္

ဘာလုပ္တာလဲေပ့ါ ဒါ police stationၾကီးဆိုေတာ့ ကိုေရႊဒရိုင္ဘာက ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ သိသြားရွာပါတယ္ ။ သူကရွင္းျပပါတယ္ ဒီလမ္းကသြားရင္ပိုနီးလို႔ သူသြားတာျဖစ္ေၾကာင္းေပါ့ ျပီးေတာ့ဘက္ဂ်က္တာမင္နယ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာေရာပါေတာ့မွ နတ္သမီး၇ေယာက္လည္း ျပံဳးႏိုင္ရယ္ႏိုင္ပါေတာ့တယ္ ။ ကဲ ေရာက္ျပီဆိုေတာ့ ဟမ္ ဒါဘယ္လိုေလဆိပ္လည္းေပါ့ တခါမွစီးလည္းမစီးဖူးသလို လိုက္ေတာင္မပို႔ဘူးတဲ့ေနရာဆိုျပီး ေတာသူျမိဳ႔တက္အဖြဲ႔လို ကလည္ကလည္ ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ကသေဘာၤဆိပ္ေရာက္သြားသလို ခံစားရပါတယ္ ။ အ၀င္မွာဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ခ်က္အင္လုပ္ရမယ့္ေကာင္တာဖြင့္ဖို႔ ၁နာရီနီးပါးလိုပါေသးတယ္ ။ ဒါနဲ႔ဘုရားစူးစကၤာပူရဲ႔ထိုင္ခံုေလးေတြမွာ ထိုင္ျပီးမ်က္လံုးေတြကစားစပ္စုေနရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းေနရပါတယ္ ။

အဖြဲ႔ထဲကတစ္ဦးတည္းေသာ အေကာင့္တန္႔က ဖုန္းနဲ႔အင္တာနက္သံုးရင္ မ်က္စိကလည္း ေကာင္တာဖြင့္မယ့္ဘုတ္ကို ၾကည့္ေနရင္းဖြင့္ျပီဆိုေတာ့ ခံုမရဘူးဆိုတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးမျဖစ္ရေလေအာင္ ခ်က္အင္ေကာင္တာကို အေျပးေလးသြားၾကပါတယ္ ။ ဒီေလာက္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေကာင္းတဲ့ခရီးစဥ္ ျဖစ္ေပမယ့္ ၇ေယာက္လံုးက ရီလိုက္ေမာလိုက္နဲ႔ ေျပာရရင္ျဖင့္ စကၤာပူညေန၄နာရီထိ စလံုးကြၽန္းကမထြက္ရေသးပါဘူး ။ ကိုယ့္ေနာက္ကျပည္ၾကီးတရုတ္လိုအဖြဲ႔ကလည္း ကိုယ္ေတြနဲ႔အတူ တန္းစီေနရင္း ဆူညံေနပါေတာ့တယ္ ။ ေကာင္တာမွာကိုေရႊကုလားက ဟိုဘက္ၾကည့္ဒီဘက္ၾကည့္ ေတာင္းစရာရွိတာေတာင္းရင္း တိုက္ဂါးအဲယားေ၀းေပၚမွာ ေအာင္ျမင္စြာထိုင္ခံုရရွိသြားခဲ့ပါျပီ ။

ခဏေလာက္ ထိုင္ခံုမွာထိုင္ျပီး အထဲကို၀င္မယ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကပါတယ္ ။ လာပါျပီျပသနာမ်ားနဲ႔ သစ္သစ္အိတ္ထဲမွာ 100ml ထက္ပိုလို႔ အိတ္ကိုဖြင့္ခိုင္းပါတယ္ ။ အိတ္ကိုဖြင့္ျပီး သြားတိုက္ေဆးရယ္ မ်က္ႏွာသစ္ဆပ္ျပာအက်န္မ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာသိမ္းျပီး သကာလမွာ သစ္သစ္အိတ္ထဲက အိုင္ပက္ကိုထုတ္ျပီး စက္ထဲမျဖတ္လို႔ အိုင္ပက္ကိုျပန္ထုတ္ခိုင္းပါတယ္ ။ အဲဒီအေၾကာင္းေျပာရရင္ျဖင့္ ၾသဂုတ္လျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့ ခ်န္ဂီေလဆိပ္မွာ အိုင္ပက္ကိုထုတ္ရမလားေမးေတာ့ သူတို႔ကလပ္ေတာ့ပဲထုတ္ရမယ္ အိုင္ပက္ထုတ္ဖို႔မလိုဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တာ သတိရျပီး ဒီတေခါက္မွာမထုတ္ပဲ ဒီတိုင္းျဖတ္ခဲ့တာပါ ။ ဒါေပမယ့္ သေဘာၤဆိပ္ဆိုေတာ့လည္း အိုင္ပက္ထုတ္ပါဆိုေတာ့ ျပန္ထြက္ျပီးအိုင္ပတ္ကိုထုတ္ အိတ္ကိုျပန္ျဖတ္နဲ႔ သစ္သစ္တစ္ေယာက္ ၂ေခါက္တိတိစစ္ေဆးခံလိုက္ရပါတယ္ ။ လူတစ္ေယာက္တည္းျဖတ္ေတာ့လည္း အသံကထျမည္ပါတယ္ ဒါနဲ႔အတံတစ္ခုနဲ႔ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ မေလးမေတြရဲ႔ ဟိုပြတ္ဒီပြတ္ျခင္းကို ပြဲဦးထြက္ခံလိုက္ရပါတယ္ ယားခ်က္ေတာ္ ဟင့္ ။ ဒီလိုနဲ႔အထဲကိုေရာက္လာခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့ ။

အထဲကစားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ သူမ်ားေတြေကာ္ဖီေတြ မုန္႔ေတြ၀ယ္ၾကစားၾကတာေတြ႔ေပမယ့္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္အင္မီဂေရးရွင္းထပ္ျဖတ္ရင္ ဒါေတြအကုန္စားျပီးအသိမ္းခံရမွာပဲဆိုျပီး လူတတ္ၾကီးလိုလိုဆရာၾကီးလိုလိုနဲ႔ ကိုယ္ျဖတ္ရမယ့္ဂိတ္ေပါက္ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ ပတ္စ္ပို႔ေလးျပျပီး boarding pass လုပ္ျပီးခ်ိန္မွာ ဘာဆိုဘာမွမစစ္သလို အျဖဴကေလးေတြဟာ ၀ယ္လာတဲ့ေကာ္ဖီေတြေသာက္လိုက္ မုန္႔ေတြစားလိုက္နဲ႔ ကိုယ့္ေရွ႔မွာအသဲယားစဖြယ္ လုပ္ျပေနပါေတာ့တယ္ ။ အဲ့ခ်ိန္မွာဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္စိတ္မရွိေလာက္ေအာင္ပင္ လူေတြကခ်ဳန္းခ်ဳန္းက်ေနပါျပီ ။ မ်က္ႏွာေလးေတြဟာႏြမ္းဖတ္ရင္ ခ်ာဂ်င္ကုန္ေနတဲ့ ဘက္ထရီေတြလိုပဲ ျဖစ္ေနၾကပါျပီ ။ အခ်ိန္ကလည္း ညေန၆နာရီထိုးေတာ့မယ္ေလ ။ လွပါတယ္ တကယ္ကိုလွတဲ့ တိုက္ဂါးအဲယားေ၀းက က်ားသစ္မေလးေတြ မိန္းမခ်င္းေတာင္ငမ္းယူရပါတယ္ ။ ဆံပင္ကုတ္၀ဲေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္ဖို႔တစ္ကယ္ကို ေကာင္းပါတယ္ ။

ေလယာဥ္ေပၚတက္ဖို႔ က်ဳ႔လဲမရွိသလို ေလယာဥ္ကြင္းထဲလမ္းေလွ်ာက္ဆင္းရင္း ေလယာဥ္ေပၚကို ကိုယ့္အိတ္ကိုယ္ဆြဲကာ တက္ရပါတယ္ ။ ဟိုးယခင္က ျမန္မာျပည္က ေလဆိပ္နဲ႔အေတာ္ေလး တူပါတယ္ ။ ေလယာဥ္ေပၚကထိုင္ခံုေတြက သစ္သစ္အတြက္အေတာ္ေလး က်ဥ္းေျမာင္းပါတယ္ ။ ေရာက္တာနဲ႔အိပ္ဖို႔ၾကိဳးစားပါတယ္ ဒါမွမူးတာေမာ္တာမျဖစ္ရေအာင္ေပါ့ ။ ဒီလိုနဲ႔ေလယာဥ္ပ်ံၾကီး ေ၀ဟင္ထဲေရာက္မွ သက္မကိုပိုင္ႏိုင္စြာခ်ရင္း တကယ္ကိုသြားရေတာ့မယ့္ ဖူးခက္ဆိုျပီး စိတ္ကိုေလ်ာ့ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္ ။

ကဲ ဆင္းပါေတာ့မယ္ ဖူးခက္ျမိဳ႔ရဲ႔ အင္တာေနရွင္နယ္ေလဆိပ္ၾကီးကိုေပါ့။ ဖူးခက္မီးျပတ္ေနတယ္ ထင္တယ္ ဘာမွကိုမျမင္ရဘူးေနာ္ ဟယ္...ေလယာဥ္ၾကီးက အိမ္ေတြၾကားထဲမွာ ေျပးလမ္းေပၚဆင္းေနတယ္ေတာ့ ဘယ္လိုလဲမသိဘူးေနာ္ အမယ္ေလဆိပ္သာေသးတာ ဘက္ဂ်က္ေလဆိပ္ထက္သာတယ္ေတာ့ က်ဴ႔နဲ႔တိုက္ရိုက္ေလဆိပ္ထဲ၀င္ရမွာဟ ေတာ္ပါေသးရဲ႔ဘာညာေပါ့ ။ ဒါနဲ႔ပဲ ၀ွိဳက္ကတ္ျဖည့္ အိမ္သာေလးေျပး၀င္ အင္မီဂေရးရွင္းျဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ ေလဆိပ္ကလူအေတာ္ေလးရွင္းေနပါျပီ ။ ေလဆိပ္ထဲမွာပဲ စင္းကတ္ေတြအလကားေပးပါတယ္ ။

သစ္သစ္နဲ႔က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ေလဆိပ္အျပင္ကိုထြက္ရင္း လာၾကိဳမယ့္ဦးမင္းဒင္ကို စိတ္ထဲမွာမွန္းျပီးရွာရပါတယ္ ။ တက္ဆီသမားေတြရဲ႔ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္မွဴေတြၾကားထဲမွာ လံုး၀ရွာလို႔မေတြ႔ခဲ့ပါဘူး ။ ဒါနဲ႔ရြမ္းမင္းဖြင့္ထားတဲ့ဖုန္းနဲ႔ပဲဆက္ေမးေတာ့မယ္ စဥ္းစားခ်ိန္မွာ ဦးမင္းဒင္ကိုယ္တိုင္က သစ္သစ္တို႔အဖြဲ႔လားဆိုျပီး လာေမးခဲ့ေတာ့မွ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ၾကီး ကားေပၚေရာက္သြားပါေတာ့တယ္ ။ ရပ္ေ၀းေျမျခားမွာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆံုခ်ိန္လံုး၀စိမ္းသက္မေနပဲ ေျပာစရာေတြတစ္ပံုတစ္ပင္နဲ႔ တည္းခိုမယ့္ေနရာကို ၁နာရီနီးပါးသြားရပါေတာ့တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဗိုက္ဆာေနၾကတဲ့ ဒီ၇ေယာက္အဖြဲ႔တြက္ ညစာဘယ္လိုစီစဥ္ရမယ္ဆိုတာ ဦးမင္းဒင္မွာ စဥ္းစားေတြးေတာရင္း ေနာက္ထပ္ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ေရးရန္ ဒီေနရာမွာပဲခဏတာ ရပ္တန္႕ထားလိုက္ပါေတာ့မယ္ ။

ဘက္ဂ်က္တာမင္နယ္က အနည္းငယ္ေသာထိုင္ခံုတစ္ခ်ိဳ႔

ေလယာဥ္ေပၚတက္ရန္ အဲလိုတန္းစီရပါတယ္

ဖူးခက္ေလဆိပ္မွာ အခမဲ့ေ၀ေသာ စင္းကတ္ပါ

ဆရာလုပ္ခ်င္ေသာသစ္သစ္ မွန္းလိုက္တဲ့ မိေက်ာင္းလာမည့္လမ္းေၾကာင္း

(သူလာမယ္ဆို အနဲဆံုး၁လေလာက္ေတာ့လာရမယ္ထင္တယ္ ဟိ)