လူျဖစ္ရတဲ့ဒုကၡ

ဒီအပတ္စာမေရးတာ နည္းနည္းၾကာသြားတယ္ ။ ေနာက္ဒီအပတ္မွာ ေနမေကာင္းေတာ္ေတာ္ျဖစ္တယ္ ။ ေခါင္းေတြအျမဲလိုလိုမူးေနတယ္ ရိပ္တိတ္တိတ္နဲ႔ နီးလာျပီထင္ပါတယ္ေလ ။ စာေရးဖို႔မဆိုထားနဲ႔ ဘေလာ့ေတာင္မဖြင့္ျဖစ္တဲ့ရက္ေတြ ရွိလာျပီ ။ ပ်က္ကြက္တာေတြမ်ားလာျပီ ဆိုပါေတာ့ေလ ။ ဇူလိုင္လတစ္လလံုးျခံဳျပီးသံုးသပ္ရရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးကံေကာင္းတယ္ ေျပာရမယ္ ။ အလုပ္အကိုင္ ၊ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး အကုန္ပါပဲံေလ မေကာင္းတာက်န္းမာေရးတစ္ခုပဲ အဲမွာတခုသိသြားခဲ့တယ္ လူတစ္ေယာက္ဟာဘယ္ေလာက္ပဲ ေအာင္ျမင္ေနပါေစ က်န္းမာေရးမေကာင္းရင္ ဘာမွလိုခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ပါဘူး ။ က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တစ္ပါးဆိုတာ ေသြးထြက္ေအာင္မွန္တာ ကိုယ္ေတြ႔သိလိုက္ျပန္ျပီေလ ။

အစဥ္အျမဲမူးေ၀ေနတဲ့ ဒီေခါင္းကိုတူနဲ႔ေတာင္ ရိုက္ခြဲခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္မိတယ္ ။ မိုးလင္းလို႔ကုတင္ေပၚကဆင္းလိုက္တာနဲ႔ မိုက္ခနဲျဖစ္သြားတာ စိတ္ကစျပီးမၾကည့္ေတာ့ဘူးေလ ။ အလုပ္သြားလမ္းတေလွ်ာက္ ျမင္ေနတာေတြ တကယ့္ကိုမွံဳ၀ါး၀ါးပဲ စက္ေလွခါးစီးရင္ေတာင္ မူးလာတာ သစ္တစ္ခါမွဒီလိုမျဖစ္ဘူးေတာ့ စိတ္ထဲကလဲလန္႔ေနမိတယ္ ။ ဘယ္ေနရာမွာမ်ား လဲက်ေနမလဲေပါ့ဆိုျပီး စိုးရိမ္မိတယ္ ။ အလုပ္မသြားပဲ တစ္ရက္နားၾကည့္တယ္ အဆင္မေျပဘူး ေနာက္ေန႔ေဆးခန္းသြားတယ္ ေသာက္ေဆး၁၀ရက္စာေသာက္ခိုင္းထားတယ္ ေသာက္လိုက္ရင္ေကာင္းတယ္ ေနာက္ျပန္မူးတာပဲ မအိုေကျပန္ဘူး ။ ခုဆိုနားထဲကေတာင္ေလထြက္ျပီး အိပ္လို႔မရလို႔ဒီပို႔စ္ကိုထေရးေနတယ္ မူးေနာက္ေနာက္နဲ႔ေရးေနေတာ့ စာေတြကလည္းေပတိေပေၾကာင္ေပါ့ ။

လူကေနမေကာင္းေတာ့ စိတ္ကေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ေလ လုပ္ဖို႔မျဖစ္ေသးတာေတြ လုပ္ေနဆဲအလုပ္ေတြ လုပ္ေပးစရာေလးေတြ မလုပ္ေပးလိုက္ရမွာ သိပ္စိတ္ပူမိတယ္ ။ ငါ ဒီအခ်ိန္မွာတခုခုျဖစ္သြားရင္ဆိုတဲ့ အေတြးဆိုးမ်ိဳးေတြေရာ ဂေယာင္ေျခာက္ျခားေတြးေနမိတယ္ ။ ငါတာ၀န္ေက်ရဲ႔လားဆိုျပီး အထပ္ထပ္စဥ္းစားေနမိတယ္ ။ မ်က္စိကိုအတင္းဇြတ္မွိတ္အိပ္လည္း အဆင္မေျပ ဘုရားရွိခိုး ပုတီးေလးစိတ္ေတာ့လည္း မတည္ျငိမ္ ေအာ္ ...လူျဖစ္ရတဲ့ဒုကၡ ၾကီးေလစြပါတကား.......။