မနက္၄နာရီေလာက္ ရန္ကုန္ေအာင္မဂၤလာအေ၀းေျပး၀င္းကို ကား၀င္လာျပီး တက္ဆီသမားမ်ား၏ အမဲဖ်က္သလိုအက္ရွင္ေတြနဲ႔ စိတ္ညစ္ညဴးစြာ ျဖတ္သန္းျပီးခ်ိန္မွာ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္ ။ အသက္၆၉ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ သစ္အေမက ေရာဂါရယ္လို႔အေထြအထူးမရွိေပမယ့္ ခုေနသီခ်င္းေလးဆိုျပီး စိတ္ေအးခ်မ္းစြာ က်မ္းစာဖတ္ေနေသာ္လည္း ခုေနေခါင္းမူးတယ္ဆိုျပီး လဲတတ္တဲ့သူမ်ိဴးပါ ။ အသက္၇၉ရွိျပီျဖစ္တဲ့အေဖကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ တစ္ေယာက္တည္း သြားလာလွဳပ္ရွားေနတတ္လို႔ သစ္သစ္မွာသူ႔ကိုအစဥ္အျမဲ စိတ္ပူေနရပါေသးတယ္။ သစ္သစ္ျပန္ေရာက္ျပီး အိပ္ယာမွာ ခဏအိပ္မလို႔ပဲရွိေသးတယ္ အေမကရုတ္တရက္ၾကီး သူ႔လက္တဖက္ ကိုက္ခဲလာပါတယ္ဆိုျပီး လွမ္းေခၚလို႔ ခရီးေရာက္မဆိုက္ သစ္သစ္မွာပ်ာယာခတ္သြားရပါေသးတယ္။ စိတ္မခ်ရတာလည္းမေျပာပါနဲ႔ မိဘေတြကအသက္ၾကီးေတာ့ ကိုယ္ေတြသူတို႔နားရွိတာ လိုအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြေပါ့ ။ ခုေနခ်ိန္ထိျပဳစုခြင့္ရတာကိုကပဲ နည္းတဲ့အခြင့္အေရးမဟုတ္ပဲေလ ဒါေၾကာင့္စကၤာပူျပန္လာတိုင္းအျမဲတစ္ခြန္းပဲမွာေလ့ရွိတယ္ အေမနဲ႔အေဖအျမဲဒီလိုျပံဳးရႊင္ျပီးေနတာ ျမင္ခ်င္ပါတယ္လို႔ (ရပ္ကြက္ထဲက သူတို႔နဲ႔ရြယ္တူတန္းတူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကြယ္လြန္ကုန္ၾကျပီဆိုေတာ့ တေယာက္ေယာက္ေသျပီဆို သူတို႔မွာငါတို႔လည္းဆိုတဲ့စိတ္ေတြျဖစ္ေနတတ္လို႔ အျမဲအားေပးရပါေသးတယ္)။ ခုတေခါက္ေတာ့ အေမေရာအေဖေရာ က်န္းမာေအာင္လုပ္ထားေနာ္လို႔ ေနာက္ဆိုေျမးထိန္းရမယ္ဆိုျပီး စေနာက္ေနလို႔သူတို႔မွာ ငါတို႔ကိုခုခ်ိန္ထိခိုင္းစားခ်င္ေသးတယ္ဆိုျပီး ဟန္ေဆာင္ေဒါသေတြကိုျမင္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ရပါေသးတယ္။ ေက်းဇူးပါ ေဖနဲ႔ေမ ဒီအရြယ္ထိျပင္းထန္တဲ့စိတ္လွဳပ္ရွားမွဴ သားသမီးေတြကိုမေပးတဲ့အတြက္ ရင္ထဲကအစဥ္ထာ၀ရဦးခိုက္ကန္ေတာ့ ေနမွာပါ။
Thursday, September 13, 2012
Wednesday, September 12, 2012
က်မ နဲ႔ သူ
တစ္ေန႔လံုးမိုးေရထဲ ေလွ်ာက္သြားေနရတာကတစ္ေၾကာင္း ကားစီးလာခဲ့ရတာကတစ္ေၾကာင္းနဲ႔ လူကတစ္ကယ္ဆိုေတာ္ေတာ္ေလးျပိဳင္းေနပါျပီ ။ ည၇နာရီ သူနဲ႔ညစာသြားစားခ်ိန္မွာေတာင္ မလွဳပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး သူလည္းကိုယ့္ကိုၾကည့္ျပီး သိပံုေပၚတယ္ စားျပီးဟိုတယ္ျပန္ပို႔တယ္ ေစာေစာအိပ္လိုက္တဲ့ ။ ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ ညီအစ္မ၂ေယာက္ စကားေတြေျပာလိုက္ အခန္းထဲကတီဗီကိုလည္း ဖြင့္ထားတာေပါ့ ။ ဟိုအေၾကာင္းေျပာ ဒီအေၾကာင္းေျပာနဲ႔ ည၁၀နာရီေက်ာ္ေလာက္ထိ အခန္းမီးမပိတ္ပဲ စကားေျပာေနမိခဲ့တယ္။ ဖြင့္ထားတဲ့တီဗီကလည္း ဒီလိုင္းၾကီးကၾကည့္မေကာင္းလိုက္တာဆို တစ္လိုင္းေျပာင္းသြားတယ္ သူ႔အလိုလိုေပါ့ ဒါေပမယ့္ ၂ေယာက္လံုးကသတိမထားမိဘူး တီဗီကိုပဲစြဲျမဲစြာထိုင္ၾကည့္ေနတာလဲမဟုတ္ေတာ့ ႏွဳတ္ကေနေျပာလိုက္တိုင္း လိုင္းကတလိုင္းျပီးတလိုင္း ေျပာင္းေနခဲ့တာ လံုး၀ကိုမစဥ္းစားမိပဲ ဟိုတယ္ကတျခားေနရာမွာၾကည့္ေနတဲ့သူေတြ သူတို႔မၾကည့္ခ်င္လို႔လိုင္းေျပာင္းေနတယ္ပဲ ထင္ခဲ့ၾကတာေလ ။ ည၁၀နာရီေက်ာ္အိပ္ျပီေပါ့ မီးအၾကီးေတြပိတ္အခန္းမီး၂လံုးပဲ ထြန္းထားျပီး အမကေတာ့အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ လူးလူးလွိမ့္လွိမ့္နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္သူက က်မပဲေပါ့ သူ႔ဖုန္းဆီမက္ေဆ့ပို႔လိုက္ ေတာင္စဥ္းစားလိုက္ေျမာက္စဥ္းစားလုိက္နဲ႔ ၁၁နာရီေက်ာ္ေလာက္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ထင္တာပဲ ။ ထူးဆန္းစြာမနက္၃နာရီေလာက္ၾကီး ညီအမ၂ေယာက္ျပန္ႏိုးေနၾကတယ္ ။ အမအိပ္ယာဘက္က ညအိပ္မီးက က်မမ်က္လံုးကိုစူးေတာ့ က်မက အမကိုနင္ပိတ္လိုက္နင့္မီးကိုဆိုေတာ့ အမကငါအိပ္ေနျပီ နင္ထပိတ္တဲ့ ငါလည္းမထခ်င္ဘူး နင္ပိတ္လို႔ေျပာေနခ်ိန္မွာ ေထာက္ခနဲအဲ့ဘက္မီးပိတ္သြားခဲ့တယ္ ။ ေစာင္ေအာက္ကေနျငင္းခုန္ေနတဲ့ ညီအမ၂ေယာက္ အသံတိတ္သြားတယ္ ဒါေပမယ့္မီးပိတ္ေအးေရာဆိုျပီး ဆက္အိပ္ၾကတယ္ ။ မနက္၇နာရီပတ္၀န္းက်င္မွာ သူဖုန္းဆက္ေတာ့၂ေယာက္စလံုး ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတုန္းပဲ ဒါေပမယ့္မီးေတြတစ္လံုးမွမပြင့္ေတာ့ မီးပ်က္ေနတာဆိုျပီး ညကကိစၥကိုေမ့သြားခဲ့တယ္ ။ ေနာက္ေရမိုးခ်ိဳးျပီး သူလာေခၚတာေစာင့္ေနခ်ိန္မွာ ညကကိစၥကိုျပန္ေျပာျဖစ္ၾကတယ္ ရီမုကလည္း နင္လည္းမကိုင္ ငါလည္းမကိုင္ပဲ လိုင္းေတြေျပာင္းေနတယ္ေနာ္တို႔ မီးပိတ္တဲ့ကိစၥတို႔ေပါ့ ဘာသိဘာသာပါပဲ အဲ့အခ်ိန္ထိ သူလာေတာ့သူ႔ေျပာျပေတာ့လည္း သူကဟုတ္လားဆိုရံုကလြဲလို႔ ဘာမွေထြထူးမေျပာခဲ့ဘူး ။ ညေနပိုင္း ေမာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆိုင္တစ္ခုမွာေတြ႔ဆံုစားေသာက္ေတာ့မွ ျပင္ဦးလြင္ရဲ႔ဘယ္ဟိုတယ္ကျဖင့္ ဘယ္လိုသူရဲေျခာက္ေၾကာင္း ျပင္ဦးလြင္ရဲ႔သရဲအေၾကာင္းတခ်ိဳ႔ေတြ ေျပာျပမွ ညီအမ၂ေယာက္မ်က္လံုးေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္နဲ႔ ညကအေၾကာင္းျပန္ေတြးမိၾကတယ္။ သူ႔ကိုေမးေတာ့ ဟုတ္တယ္တဲ့ သူရဲေျခာက္တယ္လို႔ေတာ့ ေျပာၾကတာပဲတဲ့....တိန္(သူကသူရဲေတြဘာေတြယံုၾကည္ပံုမေပၚ)။ ညေနဘက္ေရာက္ေတာ့ျပန္ရေတာ့မယ္ေလ သစ္သစ္တုိ႔မ်က္ႏွာပ်က္ေနျပီေပါ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ။ ဘာမွလည္းမေျပာေတာ့ဘူး သူကလည္းရီေအာင္အမ်ိဴးမ်ိဴးေျပာေပမယ့္ ႏွစ္ျခိဳက္စြာမရီႏိုင္ေတာ့ဘူး ။ ေန႔လည္ပိုင္းကသူ၀ယ္ေပးတဲ့အရုပ္ၾကီးပိုက္ျပီး ငူငူၾကီးမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့က်မကို သူမသိသလိုပဲၾကည့္ေနတယ္ (အမကငုတ္တုတ္ၾကီးဆိုေတာ့ အနားေတာင္မကပ္ႏုိင္)စကားလည္းမေျပာ ခုေရးေနရင္းနဲ႔ေတာင္ ျပန္သတိရလာျပီ ဟင့္ ။ ကားလာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မကကားေပၚတက္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကားေပၚလိုက္ပို႔ေပးျပီး ျပန္ဆင္းသြားခ်ိန္မွာ ဘယ္သူနဲ႔မွ က်မစကားမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။ သူကခ်က္ခ်င္းဖုန္းေခၚပါတယ္ (က်မရဲ႔ခံစားခ်က္ေတြကို သူသိသလိုပါပဲ) ဟိုေျပာဒီေျပာလုပ္ျပီး က်မတို႔ကား မိတၳီလာေရာက္တဲ့ထိ သူမအိပ္ခဲ့ပါဘူး ။ က်မတို႔၂ေယာက္ရဲ႔ေတြ႔ဆံုခ်ိန္တိုင္းဟာ ေအးေဆးစြာကဗ်ာဆန္မေနပဲ အျမဲအခ်ိန္ကိုလုေနခဲ့ရပါတယ္ ။ က်မျပန္မယ့္ေန႔မွာ သူတာ၀န္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ဖုန္းေခၚတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းျပန္ရမယ့္သူမို႔ သူ႔ကိုခ်စ္ရတာ က်မအတြက္ေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ ေအးေဆးႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး ။ ဒီလိုနဲ႔~~~~ ဆက္ရန္
Tuesday, September 11, 2012
လြမ္းေမာရတဲ့ျပင္ဦးလြင္
ၾကိဳတင္လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ထားျပီးေတာ့ ေနာက္ေန႔မနက္ေစာေစာမွာပဲ ရန္ကင္းကျပည္ထဲေရးရံုးကို ခ်ီတက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။ ခ်ိန္းထားတဲ့ ၉နာရီဟာ ၁၂နာရီထိုးခါနီးမွ ေရာက္လာတဲ့ေအးဂ်င့္ကို စိတ္ပ်က္လို႔ ေအာင့္အီးကာကိုယ့္ကိစၥျပီးေအာင္ လုပ္ကိုင္ရင္း ျပည္ထဲေရးရံုးကထြက္ခြာလာခ်ိန္ဟာ ညေန၄နာရီေက်ာ္လာခဲ့ပါျပီ ။ လာၾကိဳတဲ့အစ္မနဲ႔တစ္ခုခုစားမယ္ဆိုျပီး ကမၻာေအးဂမုန္းပြင့္ဆိုတာ ပထမဆံုး၀င္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာလည္း ျပန္လာျခင္းကိစၥတစ္ခုမွာ တစ္၀က္ေလာက္ျပီးသြားျပီဆိုေတာ့ အနည္းငယ္စိတ္ေအးတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ ။ တဆက္တည္းျပန္မလာခင္ကတည္းက ဒီကိစၥအတြက္ ေငြေၾကးကအစ အစစအရာရာကူညီလုပ္ကိုင္ေပးတဲ့ ရန္ကုန္မွညီမငယ္သီရိကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းထည့္ေျပာမွျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ။ ခင္ရာေဆြမ်ိဴးဆိုတဲ့စကားအတိုင္း လူတိုင္းမွာေကာင္းတိုင္ပင္ဆိုးတိုင္ပင္ကေတာ့ ရွိသင့္တယ္ဆိုတဲ့အထဲမွာမွ က်မထက္၆ႏွစ္ေလာက္ငယ္တဲ့ သီရိကက်မဘ၀ရဲ႔ တိုင္ပင္ေဖာ္တေယာက္လည္းျဖစ္ပါတယ္ ။ လိုအပ္တာမွန္သမွ်ကို အမရင္းနဲ႔မျခား ဆူပူဆဲဆိုရင္းလုပ္ကိုင္ေပးတာပဲ သူပါပဲေလ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ညီမေလးေရ ...း) ။ စကၤာပူမွာကတည္းက အခ်ိန္ရရင္ျဖင့္ ခရီးတစ္ခုထြက္ဖို႔ဆႏၵရွိေပမယ့္ ဘယ္ျမိဳ႔ကိုသြားျဖစ္မယ္ဆိုတာ ေရေရရာရာေ၀ခြဲမရခဲ့ပါဘူး ။ ျမန္မာျပည္ျပန္တိုင္းခရီးထြက္ေလ့ရွိေပမယ့္ မိုးရာသီဆိုေတာ့ ေနရာေဒသေရြးဖို႔ရာအခက္အခဲ နည္းနည္းရွိခဲ့ပါတယ္ ။ ဘယ္ေနရာသြားသြား မိုးရြာမည့္အတူတူေတာ့..........အစဥ္အျမဲေအးခ်မ္းတဲ့ ေတာင္ေပၚေဒသေလးကို ေရြးခ်ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ စိတ္ျမန္တဲ့သူပီပီ ဂမုန္းပြင့္ကိုထြက္လာလာခ်င္းမွာပဲ အစ္မကိုငါခရီးထြက္မယ္ ထံုးစံအတိုင္း နင္လိုက္ဦးမလားေမးရင္း လက္မွတ္၀ယ္ဖို႔ ေအာင္မဂၤလာအေ၀းေျပးကို ဆက္ေမာင္းခဲ့ပါတယ္ ။ ေျမာက္ဥကၠလာဘက္ကိုျဖတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ အရင္ကကားေတြၾကပ္ပိတ္ျပီး ရပ္တန္႔ေစာင့္ရတဲ့ေနရာေတြမွာ ကြန္ကရစ္လမ္းက်ယ္ေတြျဖစ္ျပီး သြားရလာရေျဖာင့္ျဖဴးတာေတြ႔ရေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာမိခဲ့ပါေသးတယ္ ။ ေအာင္မဂၤလာထဲေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ လူေျပာသူေျပာမ်ားတဲ့ Elite ကားလိုင္းကိုပဲတိုက္ရိုက္သြားရင္း ျပင္ဦးလြင္လက္မွတ္ကို စံုစမ္းလိုက္ပါတယ္ ။ အထူးကားနဲ႔ရိုးရိုးကားမွာ အထူးကားေတြက ၁၉၀၀၀ က်ပ္ျဖစ္ျပီး (ေပးရတာတန္ပါတယ္ ဆားဗစ္ေကာင္းတယ္)ရိုးရိုးကားက ၁၃၉၀၀က်ပ္ထင္ပါတယ္ ။ အထူးကားလက္မွတ္၂ေစာင္၀ယ္ျပီး ျပန္လာခ်ိန္မွာေတာ့ မဂၤလာဒံုဥယ်ာဥ္ျမိဳ႔ေတာ္ထိပ္ကေန ခေရပင္လမ္းခြဲထိကားစီးခ်ိန္ဟာ ငါကားစီးေနသလား လွည္းစီးေနသလားလို႔ေတာင္ထင္ရပါမယ့္ မျပင္ရေသးတဲ့လမ္းရဲ႔ေရွာင္မလြတ္ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြက နည္းနည္းေနာေနာမွ မဟုတ္ေပပဲေလ ။ ၁ရက္ ၂ရက္ေလာက္ ရန္ကုန္မွာ ခင္မင္သူတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ေတြ႔ျပီးခ်ိန္မွာ ခရီးထြက္ဖို႔မိဘကိုခြင့္ေတာင္းရင္း စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္အပန္းေျဖခရီးကို စတင္ခဲ့ပါတယ္ ။ ရန္ကုန္အေ၀းေျပး၀င္းကေန ည၇နာရီကစတင္ထြက္ခြာလာတဲ့ က်မတို႔ကားေလးမွာ လူေပါင္း၁၀ေယာက္ေလာက္နဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ကားစီးရသလို ဆားဗစ္ေပးတဲ့ညီမငယ္ရဲ႔ ၾကည္လင္ရႊင္ပ်တဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္ မုန္႔ေလးစားလိုက္နဲ႔ ဘယ္လိုဘယ္လမ္းကေမာင္းေနမွန္းေတာင္ မသိခဲ့ပါဘူး နားေနတဲ့ေနရာကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္ ။ ကားေပၚကဆားဗစ္တစ္ခ်ိဳ႔ကို ၾကံဳလို႔ေျပာျပခဲ့ခ်င္ပါေသးတယ္ ။ ကားမွာ အရင္ကအေခၚေတာ့ စပယ္ယာေပါ့ေနာ္ အဲလိုေနရာမွာဆားဗစ္ေပးဖို႔ ေကာင္မေလးေတြျဖစ္ေနပါတယ္ ။ သူတို႔ကတစ္ညလံုးခရီးသည္ရဲ႔လိုအင္မွန္သမွ်ကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးလို႔ ဆားဗစ္ေကာင္းတယ္လို႔အမွတ္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ကားေမာင္းႏွင္တဲ့သူအိပ္မငိုက္ေအာင္စကားေတြဆိုရင္း ျဖတ္သန္းလာလိုက္တာ ေတာင္ေပၚတက္ေနတဲ့ဖီလင္မ်ိဴးခံစားရမွ မန္းဒေလးေက်ာ္လို႔ျပင္ဦးလြင္တက္ေနျပီဆိုတာ သိခဲ့ရပါတယ္ ။ လာၾကိဳမယ့္သူ႔ကိုမက္ေဆ့ပို႔ရင္း ျပန္အိပ္မရေတာ့ပဲ စိတ္လွဴပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနသလို အေမွာင္ထဲကေနပဲျမင္ကြင္းေတြကို လိုက္လံေငးေမာေနခဲ့ပါတယ္ ။ သူလာၾကိဳေတာ့ ေ၀လီေ၀လင္းမွာ ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ႔မွၾကိဳဆိုပါ၏ ဆိုင္းဘုတ္ကိုျမင္မွ ငါေရာက္ေနတဲ့ေျမဟာ သယံဇာတေပါမ်ားျပီး ေအးခ်မ္းတဲ့ငါတို႔ႏိုင္ငံပါလားလို႔ ပီတိျဖစ္မိပါေသးတယ္ ။ ဘြတ္ကင္တင္ထားတဲ့ဟိုတယ္မွာ အေစာၾကီး၀င္နားရင္း တာ၀န္ေတြနဲ႔သူ႔ကုိျပန္ေစျပီး ကိုယ္တို႔ညီအစ္မကေတာ့ တစ္ညလံုးကားစီးလာလို႔ ပင္ပမ္းျပီး၀င္အိပ္ေနလိုက္တာ သူဖုန္းဆက္မွပဲ ႏိုးပါေတာ့တယ္ ။ ဘယ္သြားမလဲဘာလုပ္ခ်င္လဲဆိုတာထက္ စိတ္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေနရာတစ္ခုမွာ တိတ္ဆိတ္စြာထိုင္ျပီးစကားေျပာျခင္းကို ႏွစ္သက္တဲ့က်မ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးမွာပဲ ကိုယ္ဘယ္သြားမယ္မဆံုးျဖတ္နိုင္ေသးပဲ ေရခ်ိဴးလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလးအီစလံေ၀သြားပါတယ္ (ေရခဲေရတစ္မွ်ေရက ေအးစက္ေနလို႔ပါပဲ) ။ သူလာေခၚခ်ိန္မွာ ႏွင္းမိုးရြာသလိုမိုးေလးေတြရြာေနေတာ့ တစ္ေန႔လံုးအဲလိုရာသီဥတုပဲမို႔ ေစာင့္ေနလဲမထူးဘူးဆိုျပီး မနက္စာစားဖို႔ သူေခၚေဆာင္ရာဆိုင္ကိုေရာက္သြားခဲ့ခ်ိန္မွာ ဘာစားမယ္ညာစားမယ္ၾကိမ္း၀ါးထားတဲ့က်မ ထင္သေလာက္မစားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ စကားလည္းသိပ္မဆိုႏိုင္သလို ပတ္၀န္းက်င္ေလ့လာမွဴပဲမ်ားေနခဲ့ပါတယ္ ။ သူတို႔အရပ္ေဒသက ဆိုင္ေလးေတြဖြင့္တဲ့ပံုစံရယ္ သြားလာလွဳပ္ရွားေနတဲ့သူေတြရယ္ ျမိဳ႔ေလးရဲ႔တိုးတက္ပံုေတြကို လိုက္ၾကည့္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက တိုက္တာေတြၾကားမြမ္းၾကပ္မွဴေတြနဲ႔ က်မအတြက္ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဴအသစ္ကို ေပးစြမ္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။ သူနဲ႔အစ္မကေတာ့ ေလေပးေျဖာင့္လို႔ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ စကားေတြမ်ားမ်ားေျပာႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ က်မအစ္မကို ရင္ထဲကတိတ္တဆိတ္ ေက်းဇူးတင္သြားမိခဲ့ပါတယ္ ။ မျပန္ခင္ကတည္းက စားခ်င္တာမွန္သမွ် ပူဆာထားတဲ့က်မကို သူက ဟိုဟာစားဖို႔က်န္တယ္ ဒီဟာစားဖို႔က်န္တယ္ သတိေပးသလို ဆိုင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း အတူလိုက္ေကၽြးရင္း အခ်ိန္ေတြကိုကုန္ဆံုးခဲ့ပါတယ္ ။ ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔သြားလာစားေသာက္ျပီး က်မတို႔မွာလည္ပတ္စရာေနရာမရွိေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ တူညီတာတစ္ခုကေတာ့ ၂ေယာက္လံုးက ဟုိသြားမယ္ဒီသြားမယ္လို႔ ေနရာေတြကိုအေျပးအလႊားမသြားခ်င္ပဲ ေအးခ်မ္းစြာစားေသာက္ရင္း စကားေျပာရတာကို ပိုႏွစ္သက္တဲ့အက်င့္တစ္ခုပါပဲ ။ ဘုရားေတြဖူးရင္း ညေနပိုင္းက်ေတာ့ က်မလည္းဟိုတယ္ျပန္အိပ္ သူလည္းသူ႔အေဆာင္ျပန္သြားျပီး တစ္ေန႔တာကုန္ဆံုးေစခဲ့ပါတယ္ (လြမ္းေမာရပါတယ္ ျပင္ဦးလြင္ရယ္)။ ျပင္ဦးလြင္ဟိုတယ္ေတြဟာ သူရဲေျခာက္ေလ့ရွိတယ္ဆိုတာ သူက်မကိုၾကိဳတင္မေျပာခဲ့ေပမယ့္ က်မ အမနဲ႔က်မ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ဟိုတယ္ခန္းကတိုက္ဆိုင္မွဴကိုေတာ့ ေနာက္ပို႔စ္ေလးမွာထပ္ေရးပါမယ္ ။ ......ဆက္ရန္
Monday, September 10, 2012
က်မနဲ႔ရန္ကုန္
ဧျပီလက ရန္ကုန္ျပန္ျပီးေတာ့ စီစဥ္မရွိပဲ ျပီးခဲ့တဲ့လက ရန္ကုန္ကို၂ပတ္တာျပန္ေရာက္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ အေရးၾကီးကိစၥတခ်ိဳ႔လုပ္စရာ ရွိတာရယ္ အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႔ရွင္းလင္းခ်င္တဲ့စိတ္ေတြရယ္ေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ထျပန္တယ္ေျပာလည္း မမွားပါဘူး ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ က်န္းမာရႊင္လန္းေနတဲ့မိဘေတြကို ေတြ႔ခြင့္ရတာအျမတ္တစ္ခုပဲေပါ့ ။ ေနာက္မုိးေရထဲက ရန္ကုန္ရယ္ေပါ့ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ညေနပိုင္းမွာ မိုးေတြသဲၾကီးမဲၾကီးရြာတတ္လို႔ အျပင္သြားဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲခဲ့ပါတယ္ ။
ျပန္မယ့္ရက္ကၾကားရက္ဆိုေတာ့ လိုက္ပို႔ေပးမယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအခက္ၾကံဳရပါတယ္ ။ ရံုးခ်ိန္ကတဖက္နဲ႔မနက္၅နာရီေက်ာ္ေလာက္ၾကီး လိုက္ပို႔တာေတာင္ သူတို႔ေတြရံုးခ်ိန္ေနာက္က်လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ။ ျပန္မယ္ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႔ကလည္း တစ္ေယာက္ေသာသူျမန္မာျပည္မွာမို႔ ၄လေတာင္မကြာေသးဘူး ျပန္တယ္လို႔စြပ္စြဲၾကပါေသးတယ္ (အထင္ခံရနည္းလား အဟိ)။ ပထမဆံုး MAI ကိုစီးပါတယ္ လြယ္ထားတဲ့လက္ကိုင္အိတ္ပါထည့္ခ်ိန္တယ္လို႔ သူမ်ားေျပာတာၾကားဖူးေပမယ့္ ကိုယ့္အလွည့္က်မွတကယ့္ကိုကိုယ္ေတြ႔ပါ ။ ပထမတစ္ၾကိမ္တန္းစီပါတယ္ ကီလိုပိုေနပါသည္တဲ့ ျပန္ေလ်ာ့ေပးပါတဲ့ ျပီးရင္ျပန္တန္းစီပါေပါ့ ။ ရပါေသးတယ္ ဒီအထိသီးခံႏိုင္ပါေသးတယ္ ေနာက္တၾကိမ္တန္းစီျပီးျပန္၀င္ေတာ့ ေနာက္ေကာင္တာျဖစ္သြားလို႔ ပထမကီလိုပိုတဲ့ေကာင္တာမွာပဲ ျပန္၀င္ပါဆိုလို႔ ပထမေကာင္တာလူလပ္မယ့္အခ်ိန္ ျပန္ေစာင့္ရပါတယ္ ။ ဟန္းကယ္ရီ၁၀ ျဖတ္လို႔ရပါတယ္ ဒါေပမယ့္ လက္ကိုင္အိတ္က ၃.၈ေကဂ်ီျဖစ္ေနလို႔ လက္ကိုင္အိတ္ကိုဟန္းကယ္ရီလုပ္ပါတဲ့ ယူလာတဲ့ဟန္းကယ္ရီ၁၀ကိုေတာ့ ေဆာင္ျပီးခ်ိန္ရပါမယ္တဲ့ ။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ေနာက္မွာလူ၂ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ ျမန္ဆန္တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္ ငါဒီအိတ္ကိုမယူေတာ့ဘူး နင္တုိ႔ေလေၾကာင္းမွာငါအပ္ခဲ့လို႔ရသလား ငါ့မွာအေဖာ္မပါလို႔ ငါျပန္လာမွလာျပန္ေရြးမယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ကရတယ္တဲ့ အိုေခ ငါအဲလိုပဲလုပ္လိုက္မယ္ဆိုေတာ့ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီး ေလယာဥ္မွာေနာက္ဆံုးပါစင္ဂ်ာပဲတဲ့ သူတို႔ဂိတ္ပိတ္ေတာ့မယ္တဲ့ ယူခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ဆိုေတာ့ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ဟန္းကယ္ရီ၁၀ကို ယူသြားလို႔ရတယ္ဆိုေပမယ့္ ခ်န္ဂီေလဆိပ္ၾကီးမွာ အက်ီၤနီနီနဲ႔အေစာဆံုးေရာက္ျပီး ဂိတ္ပိတ္ေတာ့မွာမို႔လို႔ ေျပးလႊားခဲ့ရတဲ့သစ္သစ္ကို မွန္းလို႔သာၾကည့္ပါေလ ။ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚေရာက္ေတာ့ ေျပာလို႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး ၃ခံု၁ေယာက္ႏွဳန္းပဲရွိပါတယ္ တမင္ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔ရစ္တယ္လို႔ေတာင္ ထင္ရပါတယ္ ။ MAI ေနာက္လံုး၀မစီးေတာ့ပါလို႔ ဆံုးျဖတ္မိတဲ့ေန႔ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး ။
ေရာက္ပါျပီ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ ဘာပါလဲတဲ့ ဘာမွကိုမပါဘူးလို႔ ဒါဆိုဧျပီကတေခါက္ျပန္လာေသးတယ္ေနာ္တဲ့ အင္းလို႔ဆိုေတာ့ ခုတေခါက္ကျမန္လွခ်ည္လားတဲ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး ဒိုင္းခနဲၾကည့္လိုက္တယ္ ဘိုးေတာ္ကလည္းမေခပါဘူး စကၤာပူကေနထိုင္ခြင့္ကတ္ျပားျပပါတဲ့ (သိမသိေတာ့ မသိပါဘူး)ကုန္ဖို႔၃လပဲလိုေတာ့တယ္ေနာ္တဲ့ သက္တမ္းတိုးဦးေနာ္ စလံုးကေျပာတယ္ဆိုခံသာပါေသးတယ္ ရန္ကုန္ကေျပာလို႔ စိတ္ထဲခ်ဥ္တာနဲ႔ စလံုးမွာသက္တမ္းတိုးဖို႔အခ်ိန္ယူစရာမလိုဘူးလို႔ မနက္တိုးညေနကတ္ထြက္တယ္လို႔ တမင္ကိုပုိပိုသာသာေျပာပစ္ခဲ့တယ္ ။ ေမ့ေနမွာစိုးလို႔သတိေပးတာပါတဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ဘာမွမရမွန္းသိျပီး မျပန္ခင္ဒီေဖာင္းလုပ္ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ေျပာျပီး ပတ္စ္ပို႔ကိုအျပန္ျပန္အလွန္လွန္ စစ္ေဆးၾကည့္ရွဴျပီးမွ လႊတ္လိုက္ပါတယ္ ။ စကၤာပူခ်က္အင္ေကာင္တာက ထြက္လာတဲ့ေဒါသဟာ သိပ္ကိုအရွိန္ျပင္းထန္ေနပါျပီ ေနာက္ဆံုးေပါက္ကြဲဖို႔ရာ အိမ္ကလာၾကိဳတဲ့အမကားကို မေတြ႔ခ်ိန္မွာလမ္းစရသြားခဲ့ပါတယ္ ။ တေလာကလံုးသူ႔လုပ္စာစားရတဲ့ရုပ္နဲ႔ စူပုပ္ျပီးေလဆိပ္မွာထိုင္ေစာင့္ေနေတာ့ ျပာယာခတ္ေနတဲ့ပံုနဲ႔အမက ေလဆိပ္ထဲကို၀င္လာတာေတြ႔ခ်ိန္မွ လက္ထဲကပစၥည္းေတြ သူ႔လက္ထဲပစ္ထည့္ျပီး ေဆာင့္ေအာင့္ျပီးေလဆိပ္ခန္းမကေန ကားပါကင္ရွိရာကို ခ်ီတက္သြားတဲ့ သစ္သစ္ပါ ။
အိမ္မေရာက္ခင္ ေဂါက္ကြင္းလမ္းထိပ္အစမွာပဲ လမ္းပိတ္ဆို႔ျခင္းနဲ႔စတင္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္ ။ ေအာက္မဂၤလာဒံုလမ္းမၾကီးကို ကြန္ကရစ္လမ္းခင္းေနေတာ့ ကားေတြဟာပိတ္ဆို႔ျပီး ေရြ႔ဖို႔အေတာ္ေလးခက္ခဲပါတယ္ ။ ေလအဟုန္လိုျဖစ္ေနတဲ့စိတ္က ဘာမွေတြးေတာမေနေတာ့ပါဘူး ငါလမ္းေလွ်ာက္သြားေတာ့မယ္ နင့္ဘာသာကားေမာင္းလာခဲ့ေတာ့ဆိုျပီး အိမ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့ရတဲ့ သစ္သစ္ပါ ။ ကားဟြန္းသံလဲမၾကား ျခံတံခါးဖြင့္သံလည္းမၾကားေတာ့ အေဖနဲ႔အေမက က်မျပန္လာတာေတာင္ မသိလိုက္ၾကပါဘူး ။ အိမ္ေပၚတက္ျပီးဖုန္းကိုယူ ဆက္သင့္ဆက္ထိုက္ေသာခ်စ္ဆံုးမ်ားဆီ ေရာက္ရွိေၾကာင္းသတင္းပို႔ျပီးမွ ကားဟြန္းသံၾကားလို႕ အိမ္ေနာက္ေဖးကအေဖနဲ႔အေမထြက္လာခ်ိန္မွာ က်မအိမ္ေပၚထပ္က က်မအိပ္ယာမွာလွဲေလ်ာင္းေနပါျပီ ။ အ၀တ္အစားလဲျပီးဆင္းလာေတာ့မွာ ဗိုက္ဆာတယ္ဆိုျပီး အေမကိုေျပးဖက္လို႔ က်မသစ္သစ္ ~~~~~~~ ဆက္ရန္
ျပန္မယ့္ရက္ကၾကားရက္ဆိုေတာ့ လိုက္ပို႔ေပးမယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအခက္ၾကံဳရပါတယ္ ။ ရံုးခ်ိန္ကတဖက္နဲ႔မနက္၅နာရီေက်ာ္ေလာက္ၾကီး လိုက္ပို႔တာေတာင္ သူတို႔ေတြရံုးခ်ိန္ေနာက္က်လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ။ ျပန္မယ္ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႔ကလည္း တစ္ေယာက္ေသာသူျမန္မာျပည္မွာမို႔ ၄လေတာင္မကြာေသးဘူး ျပန္တယ္လို႔စြပ္စြဲၾကပါေသးတယ္ (အထင္ခံရနည္းလား အဟိ)။ ပထမဆံုး MAI ကိုစီးပါတယ္ လြယ္ထားတဲ့လက္ကိုင္အိတ္ပါထည့္ခ်ိန္တယ္လို႔ သူမ်ားေျပာတာၾကားဖူးေပမယ့္ ကိုယ့္အလွည့္က်မွတကယ့္ကိုကိုယ္ေတြ႔ပါ ။ ပထမတစ္ၾကိမ္တန္းစီပါတယ္ ကီလိုပိုေနပါသည္တဲ့ ျပန္ေလ်ာ့ေပးပါတဲ့ ျပီးရင္ျပန္တန္းစီပါေပါ့ ။ ရပါေသးတယ္ ဒီအထိသီးခံႏိုင္ပါေသးတယ္ ေနာက္တၾကိမ္တန္းစီျပီးျပန္၀င္ေတာ့ ေနာက္ေကာင္တာျဖစ္သြားလို႔ ပထမကီလိုပိုတဲ့ေကာင္တာမွာပဲ ျပန္၀င္ပါဆိုလို႔ ပထမေကာင္တာလူလပ္မယ့္အခ်ိန္ ျပန္ေစာင့္ရပါတယ္ ။ ဟန္းကယ္ရီ၁၀ ျဖတ္လို႔ရပါတယ္ ဒါေပမယ့္ လက္ကိုင္အိတ္က ၃.၈ေကဂ်ီျဖစ္ေနလို႔ လက္ကိုင္အိတ္ကိုဟန္းကယ္ရီလုပ္ပါတဲ့ ယူလာတဲ့ဟန္းကယ္ရီ၁၀ကိုေတာ့ ေဆာင္ျပီးခ်ိန္ရပါမယ္တဲ့ ။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ေနာက္မွာလူ၂ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ ျမန္ဆန္တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္ ငါဒီအိတ္ကိုမယူေတာ့ဘူး နင္တုိ႔ေလေၾကာင္းမွာငါအပ္ခဲ့လို႔ရသလား ငါ့မွာအေဖာ္မပါလို႔ ငါျပန္လာမွလာျပန္ေရြးမယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ကရတယ္တဲ့ အိုေခ ငါအဲလိုပဲလုပ္လိုက္မယ္ဆိုေတာ့ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီး ေလယာဥ္မွာေနာက္ဆံုးပါစင္ဂ်ာပဲတဲ့ သူတို႔ဂိတ္ပိတ္ေတာ့မယ္တဲ့ ယူခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ဆိုေတာ့ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ဟန္းကယ္ရီ၁၀ကို ယူသြားလို႔ရတယ္ဆိုေပမယ့္ ခ်န္ဂီေလဆိပ္ၾကီးမွာ အက်ီၤနီနီနဲ႔အေစာဆံုးေရာက္ျပီး ဂိတ္ပိတ္ေတာ့မွာမို႔လို႔ ေျပးလႊားခဲ့ရတဲ့သစ္သစ္ကို မွန္းလို႔သာၾကည့္ပါေလ ။ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚေရာက္ေတာ့ ေျပာလို႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး ၃ခံု၁ေယာက္ႏွဳန္းပဲရွိပါတယ္ တမင္ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔ရစ္တယ္လို႔ေတာင္ ထင္ရပါတယ္ ။ MAI ေနာက္လံုး၀မစီးေတာ့ပါလို႔ ဆံုးျဖတ္မိတဲ့ေန႔ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး ။
ေရာက္ပါျပီ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ ဘာပါလဲတဲ့ ဘာမွကိုမပါဘူးလို႔ ဒါဆိုဧျပီကတေခါက္ျပန္လာေသးတယ္ေနာ္တဲ့ အင္းလို႔ဆိုေတာ့ ခုတေခါက္ကျမန္လွခ်ည္လားတဲ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး ဒိုင္းခနဲၾကည့္လိုက္တယ္ ဘိုးေတာ္ကလည္းမေခပါဘူး စကၤာပူကေနထိုင္ခြင့္ကတ္ျပားျပပါတဲ့ (သိမသိေတာ့ မသိပါဘူး)ကုန္ဖို႔၃လပဲလိုေတာ့တယ္ေနာ္တဲ့ သက္တမ္းတိုးဦးေနာ္ စလံုးကေျပာတယ္ဆိုခံသာပါေသးတယ္ ရန္ကုန္ကေျပာလို႔ စိတ္ထဲခ်ဥ္တာနဲ႔ စလံုးမွာသက္တမ္းတိုးဖို႔အခ်ိန္ယူစရာမလိုဘူးလို႔ မနက္တိုးညေနကတ္ထြက္တယ္လို႔ တမင္ကိုပုိပိုသာသာေျပာပစ္ခဲ့တယ္ ။ ေမ့ေနမွာစိုးလို႔သတိေပးတာပါတဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ဘာမွမရမွန္းသိျပီး မျပန္ခင္ဒီေဖာင္းလုပ္ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ေျပာျပီး ပတ္စ္ပို႔ကိုအျပန္ျပန္အလွန္လွန္ စစ္ေဆးၾကည့္ရွဴျပီးမွ လႊတ္လိုက္ပါတယ္ ။ စကၤာပူခ်က္အင္ေကာင္တာက ထြက္လာတဲ့ေဒါသဟာ သိပ္ကိုအရွိန္ျပင္းထန္ေနပါျပီ ေနာက္ဆံုးေပါက္ကြဲဖို႔ရာ အိမ္ကလာၾကိဳတဲ့အမကားကို မေတြ႔ခ်ိန္မွာလမ္းစရသြားခဲ့ပါတယ္ ။ တေလာကလံုးသူ႔လုပ္စာစားရတဲ့ရုပ္နဲ႔ စူပုပ္ျပီးေလဆိပ္မွာထိုင္ေစာင့္ေနေတာ့ ျပာယာခတ္ေနတဲ့ပံုနဲ႔အမက ေလဆိပ္ထဲကို၀င္လာတာေတြ႔ခ်ိန္မွ လက္ထဲကပစၥည္းေတြ သူ႔လက္ထဲပစ္ထည့္ျပီး ေဆာင့္ေအာင့္ျပီးေလဆိပ္ခန္းမကေန ကားပါကင္ရွိရာကို ခ်ီတက္သြားတဲ့ သစ္သစ္ပါ ။
အိမ္မေရာက္ခင္ ေဂါက္ကြင္းလမ္းထိပ္အစမွာပဲ လမ္းပိတ္ဆို႔ျခင္းနဲ႔စတင္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္ ။ ေအာက္မဂၤလာဒံုလမ္းမၾကီးကို ကြန္ကရစ္လမ္းခင္းေနေတာ့ ကားေတြဟာပိတ္ဆို႔ျပီး ေရြ႔ဖို႔အေတာ္ေလးခက္ခဲပါတယ္ ။ ေလအဟုန္လိုျဖစ္ေနတဲ့စိတ္က ဘာမွေတြးေတာမေနေတာ့ပါဘူး ငါလမ္းေလွ်ာက္သြားေတာ့မယ္ နင့္ဘာသာကားေမာင္းလာခဲ့ေတာ့ဆိုျပီး အိမ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့ရတဲ့ သစ္သစ္ပါ ။ ကားဟြန္းသံလဲမၾကား ျခံတံခါးဖြင့္သံလည္းမၾကားေတာ့ အေဖနဲ႔အေမက က်မျပန္လာတာေတာင္ မသိလိုက္ၾကပါဘူး ။ အိမ္ေပၚတက္ျပီးဖုန္းကိုယူ ဆက္သင့္ဆက္ထိုက္ေသာခ်စ္ဆံုးမ်ားဆီ ေရာက္ရွိေၾကာင္းသတင္းပို႔ျပီးမွ ကားဟြန္းသံၾကားလို႕ အိမ္ေနာက္ေဖးကအေဖနဲ႔အေမထြက္လာခ်ိန္မွာ က်မအိမ္ေပၚထပ္က က်မအိပ္ယာမွာလွဲေလ်ာင္းေနပါျပီ ။ အ၀တ္အစားလဲျပီးဆင္းလာေတာ့မွာ ဗိုက္ဆာတယ္ဆိုျပီး အေမကိုေျပးဖက္လို႔ က်မသစ္သစ္ ~~~~~~~ ဆက္ရန္
Subscribe to:
Posts (Atom)