မင္းမျမင္တဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႔ ရင္ထဲမွာ မင္းအတြက္ ကာရံေတြနဲ႔
မင္းမထင္တဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႔ ရင္ထဲမွာ မင္းအတြက္ သံစဥ္ေတြဖြဲ႔
ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း ကင္းမဲ့တဲ့ မင္းဆီမွာေတာ့ အပိုတစ္ေယာက္ပါပဲ
မေပးႏိုင္ဘူး ဆိုကာမွ လိုခ်င္မိတဲ့စိတ္
မလုပ္ခ်င္ဘူး ဆိုကာမွ ငါ့က်မွဆိုတဲ့စိတ္
မခ်စ္ခ်င္ဘူး ဆိုကာမွ ၀မ္းနည္းမိတဲ့နိမိတ္
မေက်ာ္လႊားႏိုင္ဘူး သိေပမယ့္ ျပိဳင္ခ်င္မိတဲ့အတိတ္
တူးဆြလို႔ေဖာ္ကာ ယွဥ္ျပိဳင္ကာႏိုင္လိုက္ခ်င္တာက အိပ္မက္ရဲ႔အစြန္းထြက္ေတာင္ မရွိခဲ့ပါဘူး
အတၱေတြခ၀ါခ်လို႔ ျပာက်တဲ့အရိပ္တစ္ခုမွာပဲ ခိုလွံဳခြင့္ျပဳပါေတာ့သခင္
ေယာင္အစြာခ်ေရးလို႔ စာတစ္ပိုဒ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ မင္းေက်ာ္ဖတ္တဲ့စာပိုဒ္သာလွ်င္ ျဖစ္ရပါေစသား
Wednesday, December 5, 2012
ေယာင္အအ
Tuesday, November 20, 2012
ကိုယ္နဲ႔၂၀၁၂
မြမ္းၾကပ္မွဴေတြနဲ႔ႏိုင္ငံလို႔ အမည္တပ္လိုက္ရင္ မွားသြားမလားပဲ ကိုယ္ကပဲေပ်ာ္ရႊင္မွဴကိုမရွာႏိုင္တာလား ရွာလို႔ရတာေတြကပဲေပ်ာ္စရာမေကာင္းတာလား ေသခ်ာတာေတာ့ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ တလူးလူးတလွိမ့္လွိမ့္နဲ႔ လမ္းေပ်ာက္ေနသလို ခံစားခ်က္ေတြျဖစ္ေနတာက ပိုဆိုးေနမိတယ္။ ဆန္႔က်င္ဖက္အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႔အျပင္ဘက္ကုိ ကိုယ္ေရာက္ေနျပီလား ေတြးမိတာလဲ အခါခါပါ။ ဘာလိုလိုနဲ႔ ဒီဇင္ဘာကိုေရာက္လာခဲ့ပါျပီ ၂၀၁၂ရဲ႔သံုးသပ္ခ်က္တခ်ိဳ႔ကို ျပန္စဥ္းစားရင္ေတာ့ ေထြေထြထူးထူးမရွိပဲ ကမၻာပ်က္မယ္ဆိုတဲ့အေတြးတခ်ိဳ႔နဲ႔ ႏွစ္ဦးပိုင္းမွာေတာ့ စိတ္နဲနဲလွဳပ္ရွားခဲ့ပါေသးတယ္ ။ အဓိကကေတာ့ ကိုယ့္မိဘနဲ႔ေနထိုင္ခ်ိန္မရွိေတာ့မွာ သိပ္စိုးရိမ္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ ၅ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ ကိုယ္ကလည္းအျဖစ္မရွိသလို သူတို႔ေက်နပ္ေလာက္ေစတဲ့ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြလည္း မရွိခဲ့ဘူးလို႔ထင္တာပဲေလ ။ လူ႔သေဘာလူ႔မေနာကို သိလာတာကေတာ့ စာေတာင္ဖြဲ႔လို႔မျပခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။ တန္ဖိုးမရွိတဲ့စကားေတြကို ေျပာခ်င္စိတ္ကင္းလို႔ ဟန္ေဆာင္လို႔ေတာင္ျပံဳးမျပခ်င္ဘူးဆိုတာ သစ္သစ္ခုမွလက္ေတြ႔ခံစားသိရွိေနရပါတယ္ ။ ကိုယ့္ရဲ႔ေစတနာေတြ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္တာၾကံဳခဲ့တာလည္း ၂၀၁၂ပါပဲ ေပ်ာ္မယ္ထင္တာေတြ မေပ်ာ္ရႊင္တာလည္း ၂၀၁၂ပါပဲ မထင္မွတ္တဲ့ေျခလွမ္းေတြ ေရွ႔တိုးခဲ့တာလည္း ၂၀၁၂ပါပဲ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုယ္ျပန္ခ်ိန္တန္ေနျပီ ထင္တာပါပဲေလ။ ေက်ာဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေနမယ့္ မီွခိုငဲ့ညွာစရာမရွိသလို ေရွ႔ဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္လို႔ တိုးတက္ရိပ္လည္းမရွိတာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဘုရားတရားမလုပ္ဘူးလားလို႔ေတာ့ လာမေမးပါနဲ႔ မိုးလင္းတိုင္းဖြင့္ျဖစ္ေနတာ တရားေတာ္ေတြပဲျဖစ္သလို ညအိပ္ရာ၀င္ခါနီးတိုင္း အခန္းမီးေလးမွိတ္ျပီး ခပ္တိုးတိုးနာေနခဲ့တာလည္း ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေတြရဲ႔အဆံုးအမ တရားေတာ္ေတြပါပဲ ။ မ်ားမ်ားနာၾကားေလ လူေတြကိုမ်ားမ်ားစိတ္ကုန္ေလလို႔ ေျပာရင္လြန္မယ္မထင္ပါဘူး ။ အက်ိဴးထူးကေတာ့ ထြက္လြယ္လြန္းတဲ့ေဒါသကို အရင္ကထက္အနည္းငယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္လာခဲ့ပါတယ္ ။ မသိေသးတဲ့ဇာတ္နိပတ္ေတြ သိလာခဲ့သလို ေအးခ်မ္းစြာေနလိုတဲ့စိတ္ေတြ ပိုမိုျဖစ္တည္လာခဲ့ပါတယ္ ။ ေအးခ်မ္းစြာဆိုတဲ့စကားမွာလည္း စိတ္ေအးခ်မ္းစြာေနတတ္ဖို႔က ပိုအေရးၾကီးေနျပန္ပါတယ္ ။ ဒီလိုပဲေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း ၂၀၁၂ကိုျဖတ္သန္းခဲ့တယ္ဆိုပါစို႔ (ကမၻာပ်က္မယ္ဆိုရင္ အ၀ီစိကိုတန္းေနေတာ့ ဘာသာေရးဘက္ကို ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ အခ်ိန္ေပးေလ့လာဆည္းပူးရာကေန ေပ်ာ္ေမြ႔လာတဲ့သေဘာပါ) ။ ၂၀၁၂ ဇန္န၀ါရီ ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီေတြမွာ ထူးထူးျခားျခား ဘာမွမလုပ္ကိုင္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ မတ္လထဲမွာေတာ့ တခါမွမလုပ္ဘူးတဲ့အလုပ္တစ္ခု လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့ ။ ဒီလိုနဲ႔ဧျပီေရာက္လို႔ အလည္ျပန္ခ်ိန္မွာ မ႑ပ္မွာငုတ္တုတ္ၾကီးထိုင္ျပီး မေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့သူကို လက္ညွိဴးထိုးျပပါဆို ေသခ်ာတယ္သစ္သစ္ပဲျဖစ္ေနမွာပါပဲ ။ ေပ်ာ္ရႊင္မွဴကအသက္အရြယ္နဲ႔ေတာ့မဆိုင္ဘူးထင္တာပဲ ကိုယ့္အရြယ္ေတြ ကိုယ့္ထက္ၾကီးတာေတြလည္း ေရစီးေၾကာင္းထဲေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေပမယ့္ ကိုယ္မေပ်ာ္ႏိုင္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ တေန႔တာေရပက္ခ်ိန္ျမန္ျမန္ကုန္ပါေစေတာ့ ဆုေတာင္းေနခဲ့မိတာ အမွတ္တရပါပဲ ။ ေနာက္ေန႔ေတြ အေမ့နားမွာပဲစကားေတြေျပာရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ေအာင္ျဖတ္သန္းခဲ့မိတာပါပဲ ။ သိသာတာတခုကေတာ့ မိဘေတြအတြက္အလွဴေတြလုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ခါဆို စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ေလးၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္မိခဲ့တယ္ ။ ဒီလိုလွဴဒါန္းႏိုင္ဖို႔ ေငြေၾကးရွာေဖြရမယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ကလည္း ခဏခဏျပန္၀င္လာတတ္ပါတယ္ ။ ေမလမွာျပန္လာေတာ့လည္း ျငီးေငြ႔လာတဲ့ဘ၀ရဲ႔အခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းရင္းျပန္မယ္ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ရက္ကို လက္ခ်ိဴးလို႔ေရတြက္ေနမိခဲ့တယ္ ။ ဇြန္ ၊ ဇူလိုင္ ဆိုတာ ဘယ္လိုကုန္ဆံုးခဲ့မွန္းေတာင္ မသိလိုက္ခင္မွာ ရုတ္တရက္ၾကီးရန္ကုန္ျပန္ဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့ျပန္တယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ပလန္ေတြလည္းပ်က္ စိတ္လွဳပ္ရွားစရာလည္းသိပ္မေကာင္းေတာ့တဲ့ ၂၀၁၂ၾကီးက အဆုံးသတ္ဖို႔အခ်ိန္က်လာခဲ့ပါျပီ ။ က်မအတြက္ကေတာ့ ထူးထူးျခားျခားၾကီး မျဖစ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ေရေျမျပန္ရေတာ့မယ့္ရက္နီးလာျပီဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးတခုနဲ႔တင္ ေန႔ရက္ေတြျဖတ္သန္းရင္း ၂၀၁၃ကိုၾကိဳဆိုဖို႔ စဥ္းစားထားပါတယ္ ။ ရယူလိုစိတ္ကင္းေနသလို ၾကိဳးစားလိုစိတ္လည္း အလ်ဥ္းမရွိေတာ့ပါဘူး ။ က်ဆံုးခန္းစျပီလို႔ သတ္မွတ္ရင္လည္း ခံရံုကလြဲလို႔ ျပန္လည္ေျပာျပစရာ ရွိလိမ့္မယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး ။ အားလံုးပဲေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ၂၀၁၃ကို ၾကိဳဆိုၾကပါစို႔ေနာ္ ။ (ႏွစ္တိုင္းသံုးသပ္ခ်က္ပို႔စ္ေလးေတြ ေရးေလ့ရွိေပမယ့္ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ထူးထူးျခားျခားဘာမွေရးစရာမရွိတာကိုက နိဂံုးျဖစ္ေနျပီထင္ပါတယ္ ) ။
Monday, October 15, 2012
ဟက္ပီးဘတ္ေဒးဆရာ
ေအာက္တိုဘာလ (၁၇)ရက္ေန႔ ခင္မင္ရင္းစြဲေက်းဇူးရွိသူေတြမွာ ထိပ္ဆံုးကပါ၀င္တဲ့ ခ်စ္ခင္ရေသာဆရာရဲ႔ေမြးေန႔ေလးပါ ။ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ ဆရာေပါင္းမ်ားစြာရွိတဲ့အထဲမွာမွ ဒီဆရာေမြးေန႔ကိုမွ ထူးထူးျခားျခားႏုတ္စ္ေလးေရးရတာက ဒီဆရာက က်မဘ၀ကို တစ္ဆစ္ခ်ိဳးေျပာင္းလဲေအာင္ မြမ္းမံသင္ၾကားေပးလိုက္သူဆိုလည္း မမွားပါဘူးလို႔ေျပာလို႔ရတဲ့ ခ်စ္ခင္ရေသာဆရာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ေရာက္တိုင္း ဘယ္သူနဲ႔မွမေတြ႔ခဲ့ခ်င္ေနမယ္ က်မခ်စ္ေသာဆရာရဲ႔အိမ္ေလးကိုေတာ့ အျမဲလိုလိုေရာက္ေအာင္သြားေလ့ရွိပါတယ္။ က်မနဲ႔ဆရာတို႔မိသားစုၾကားမွာ ဘာေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းမွမရွိေပမယ့္ က်မအေပၚဆရာစားမခ်န္သင္ေပးတဲ့ ေက်းဇူးတရားေတြကေတာ့ တသက္တာျပန္ဆပ္ရင္ေတာင္ မကုန္ႏိုင္ပါဘူး။ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းေပၚကေန ေကာက္ယူျမွင့္တင္ေပးခဲ့တာလည္း ဒီဆရာပါပဲ ။ မိသားစုလို သူငယ္ခ်င္းလို မိဘလို အရာရာကိုတိုင္ပင္ႏွီးေႏွာရင္း ရန္ျဖစ္ရတာလည္း ဒီဆရာနဲ႔ပါပဲ (ခုေနခ်ိန္မွာ ဆရာနဲ႔စိတ္ေကာက္ရန္ျဖစ္ စကားမေျပာပဲေနခဲ့တာေတြကို ေနာင္တရလို႔မဆံုးပါဘူး)။ မိဘကိုမေျပာရဲတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြေတာင္ ဆရာနဲ႔တိုင္ပင္ရင္ လိုလိုလားလားနားေထာင္အၾကံေပးတတ္တာလည္း ဒီဆရာပါပဲ ။ ဆရာဟာ လက္ေတြ႕က်တဲ့ဘ၀ထဲကို စမ္းတ၀ါး၀ါးေလွ်ာက္လွမ္းလာစဥ္မွာ လိုလားစြာေခၚယူသင္ၾကားေပးခဲ့သူဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး ။ ဆရာ့မွာမာနမရွိဘူး ပကာသနမမက္ဘူး ေငြေၾကးဆိုတာလံုး၀မမက္ပဲ ပံုမွန္ပညာစစ္ကိုသာအသံုးျပဳျပီး ျပိဳလဲခဲ့တဲ့သူ႔ဘ၀ကို ထူမတ္ခဲ့သလို တပည့္ေတြနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေနတတ္သူလည္းျဖစ္ပါတယ္ ။ ဆရာကိုမိဘလို လိုခ်င္တာပူဆာတိုင္း အျမဲျဖည့္စြမ္းေပးေလ့ရွိသလို ခုခ်ိန္ထိ က်မကၾကံဳတိုင္းမုန္႔ဖိုးလည္းေတာင္းတတ္သူပါ ။ က်မဘ၀ရဲ႔မေမ့ႏိုင္ေသာေန႔တစ္ေန႔ကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားထြက္ခါနီးဆရာအိမ္မွာသြားကန္ေတာ့ခ်ိန္ ပ်က္ယြင္းေနတဲ့ဆရာ့မ်က္ႏွာကို ယေန႔ခ်ိန္ထိမေမ့ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ျပန္တိုင္းလည္း ဆရာျပန္လာမယ္ ဆရာ့နားပဲေနေတာ့မယ္ ဆရာအသက္ၾကီးျပီ သမီးတို႔ရွိမွျဖစ္လိမ့္မယ္(တကယ္လည္း ေနရာတကာ၀င္ပါတတ္တဲ့ က်မပါ) ဒီႏွစ္ျပန္လာမယ္ ေနာက္ႏွစ္ျပန္လာမယ္နဲ႔ ကတိေတြေပးျပီး ခ်န္ထားရစ္သူကလည္း က်မပါပဲေလ။ သီတင္းကၽြတ္လနဲ႔ဆရာ့ေမြးေန႔က တစ္လတည္းျဖစ္လို႔ ဆရာ့ေမြးေန႔တိုင္း ကန္ေတာ့ျပီးရင္ အျပင္မွာအဖြဲ႔လိုက္ သြားေရာက္စားေသာက္တတ္တာလည္း ဆရာမွတ္မိေနဦးမယ္ထင္ပါတယ္။ ေမြးေန႔တိုင္းဖုန္းအလုအယက္ဆက္ေလ့ရွိတဲ့ တပည့္ေတြကိုလည္း ေမြးေန႔တိုင္းေမွ်ာ္ေနမယ္လို႔ က်မယံုၾကည္မိပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ရဲ႔ေမြးေန႔တိုင္းမွာ အရင္ကလို ဆရာ့နားမွာေနႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ရင္း ဟက္ပီးဘတ္ေဒးပါဆရာ လို႔ ဒီႏုတ္စ္ေလးနဲ႔ ဂါရ၀ျပဳလိုက္ပါတယ္။ က်န္းမာခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ဆရာျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာလုပ္ငန္းကို ဆထက္တပိုးလုပ္ကိုင္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ မႏွစ္ကတုန္းက အသက္(၅၀)ျပည့္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး ျပံဳးျပံဳးေလးေျပာရင္း ဒီႏွစ္လည္းဇရာကိုတြက္ဆေနမယ့္ ဆရာ့ကိုမွန္းဆကန္ေတာ့ရင္း အသက္(၁၂၀)တိုင္ရွည္ပါေစလို႔လည္းရင္ထဲကေနေတာင္းဆုျပဳမိပါတယ္။ (က်မရဲ႔ဆရာရင္းျဖစ္တဲ့ဆရာဦးစိုးႏိုင္ကိုဒီႏုတ္စ္ေလးနဲ႔ဂါ၀ရ ျပဳလိုက္ပါတယ္)
Thursday, October 4, 2012
နင့္ကိုငါ
ငါေနမေကာင္းျဖစ္တိုင္း ~ နင့္ကိုလြမ္းတယ္
ငါ့စိတ္ေတြအစာမေၾကတိုင္း ~ နင့္ကိုလြမ္းတယ္
ငါအခက္အခဲေတြေတြ႔တိုင္း ~ နင့္ကိုလြမ္းတယ္
ငါစိတ္အားငယ္ခ်ိန္ေတြတိုင္း ~ နင့္ကိုလြမ္းတယ္
ငါတို႔ပလန္ေတြနဲ႔ တိုက္ဆိုင္တာၾကံဳတိုင္း ~ နင့္ကိုလြမ္းတယ္
ေႏြးေထြးတဲ့နင့္ရဲ႔ေက်ာျပင္ေလးကို သတိရတိုင္း ~ နင့္ကိုလြမ္းတယ္
နင္ဆိုျပတဲ့သီခ်င္းသံကိုၾကားတိုင္း ~ နင့္ကိုလြမ္းတယ္
၀က္သားဟင္းခ်က္တာျမင္တိုင္း ~ နင့္ကိုလြမ္းတယ္
ဆိုင္ကယ္သံေတြၾကားတိုင္း ~ နင့္ကိုလြမ္းတယ္
ဟန္ေဆာင္လိမ္ျခင္းအတတ္ေတြကင္းတဲ့ နင့္မ်က္၀န္းေတြက်ေတာ့ ငါသိပ္ခ်စ္တယ္။
နင္ေနတဲ့ျမိဳ႔ေလးမွာ နင္နဲ႔အတူတူ ႏြားႏို႔ပူပူတစ္ခြက္ကို မက္ေမာစြာေသာက္ခ်င္ပါေသးတယ္ ခ်စ္သူ။
(4.10.12) နင့္ကိုသိပ္လြမ္းမိတဲ့တစ္ေန႔ေပါ့ အမွတ္တရပါ။
Thursday, September 13, 2012
ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္ရန္ကုန္
မနက္၄နာရီေလာက္ ရန္ကုန္ေအာင္မဂၤလာအေ၀းေျပး၀င္းကို ကား၀င္လာျပီး တက္ဆီသမားမ်ား၏ အမဲဖ်က္သလိုအက္ရွင္ေတြနဲ႔ စိတ္ညစ္ညဴးစြာ ျဖတ္သန္းျပီးခ်ိန္မွာ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္ ။ အသက္၆၉ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ သစ္အေမက ေရာဂါရယ္လို႔အေထြအထူးမရွိေပမယ့္ ခုေနသီခ်င္းေလးဆိုျပီး စိတ္ေအးခ်မ္းစြာ က်မ္းစာဖတ္ေနေသာ္လည္း ခုေနေခါင္းမူးတယ္ဆိုျပီး လဲတတ္တဲ့သူမ်ိဴးပါ ။ အသက္၇၉ရွိျပီျဖစ္တဲ့အေဖကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ တစ္ေယာက္တည္း သြားလာလွဳပ္ရွားေနတတ္လို႔ သစ္သစ္မွာသူ႔ကိုအစဥ္အျမဲ စိတ္ပူေနရပါေသးတယ္။ သစ္သစ္ျပန္ေရာက္ျပီး အိပ္ယာမွာ ခဏအိပ္မလို႔ပဲရွိေသးတယ္ အေမကရုတ္တရက္ၾကီး သူ႔လက္တဖက္ ကိုက္ခဲလာပါတယ္ဆိုျပီး လွမ္းေခၚလို႔ ခရီးေရာက္မဆိုက္ သစ္သစ္မွာပ်ာယာခတ္သြားရပါေသးတယ္။ စိတ္မခ်ရတာလည္းမေျပာပါနဲ႔ မိဘေတြကအသက္ၾကီးေတာ့ ကိုယ္ေတြသူတို႔နားရွိတာ လိုအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြေပါ့ ။ ခုေနခ်ိန္ထိျပဳစုခြင့္ရတာကိုကပဲ နည္းတဲ့အခြင့္အေရးမဟုတ္ပဲေလ ဒါေၾကာင့္စကၤာပူျပန္လာတိုင္းအျမဲတစ္ခြန္းပဲမွာေလ့ရွိတယ္ အေမနဲ႔အေဖအျမဲဒီလိုျပံဳးရႊင္ျပီးေနတာ ျမင္ခ်င္ပါတယ္လို႔ (ရပ္ကြက္ထဲက သူတို႔နဲ႔ရြယ္တူတန္းတူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကြယ္လြန္ကုန္ၾကျပီဆိုေတာ့ တေယာက္ေယာက္ေသျပီဆို သူတို႔မွာငါတို႔လည္းဆိုတဲ့စိတ္ေတြျဖစ္ေနတတ္လို႔ အျမဲအားေပးရပါေသးတယ္)။ ခုတေခါက္ေတာ့ အေမေရာအေဖေရာ က်န္းမာေအာင္လုပ္ထားေနာ္လို႔ ေနာက္ဆိုေျမးထိန္းရမယ္ဆိုျပီး စေနာက္ေနလို႔သူတို႔မွာ ငါတို႔ကိုခုခ်ိန္ထိခိုင္းစားခ်င္ေသးတယ္ဆိုျပီး ဟန္ေဆာင္ေဒါသေတြကိုျမင္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ရပါေသးတယ္။ ေက်းဇူးပါ ေဖနဲ႔ေမ ဒီအရြယ္ထိျပင္းထန္တဲ့စိတ္လွဳပ္ရွားမွဴ သားသမီးေတြကိုမေပးတဲ့အတြက္ ရင္ထဲကအစဥ္ထာ၀ရဦးခိုက္ကန္ေတာ့ ေနမွာပါ။ ညေနက်ေတာ့ထံုးစံအတိုင္း လာရင္းကိစၥျဖစ္တဲ့ ပတ္စ္ပို႔စာအုပ္ထြက္ျပီလား လာယူရေတာ့မလား စိတ္ပင္ပမ္းစြာနဲ႔ဖုန္းဆက္ေမးျပီး လုပ္ေပးတဲ့သူကိုေလာရပါတယ္ ။ ေန႔တိုင္းေစ်းႏွဳန္းေျပာင္းလဲေနလို႔ ဖုန္းဆက္ရတိုင္း စိတ္လွဳပ္ရွားရပါတယ္ (ေအာ္ ထာ၀ရမေျပာင္းလဲတဲ့ ရန္ကုန္ပါလားေနာ္)။ ညေနလာယူလို႔ရျပီဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္သြားပါတယ္ သူေနတဲ့ေနရာနဲ႔ သစ္ေနတဲ့ေနရာက ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ျဖစ္ေနေတာ့ ၂နာရီေလာက္ၾကိဳထြက္ရပါေသးတယ္ ။ ကားေမာင္းတဲ့သူကၽြမ္းက်င္မွဴေၾကာင့္သာ လိုရင္းေနရာကို လြယ္ကူစြာေရာက္ခဲ့တာပါ ။ ဟိုလမ္းၾကားကျဖတ္ ဒီလမ္းၾကားက၀င္နဲ႔ ၅ႏွစ္ေလာက္ေ၀းကြာခဲ့တဲ့ သစ္သစ္တစ္ကယ္ဆိုမ်က္စိလည္ရပါတယ္။ ခုတေခါက္ျပန္ေတာ့ အိမ္ကကားကိုသိပ္မသံုးျဖစ္ပါဘူး (လမ္းထိပ္မွာကြန္ကရစ္လမ္းေတြခင္းေနေတာ့ လမ္းထိပ္ကေနကားထြက္ဖို႔ေတာင္ လမ္းပိတ္ေနလို႔၁၅မိနစ္အနည္းဆံုး ေစာင့္ရပါတယ္)ဒါေၾကာင့္မသံုးျဖစ္ပဲ လမ္းထိပ္ကေနျဖတ္သြားေနတဲ့ မ်က္ျပဴးလို႔အမ်ားေခၚၾကတဲ့တက္ဆီေလးေတြပဲ စီးျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္ျပဴးေလးေတြကသိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္ ဟိုေနရာမွာလမ္းအလယ္ပန္းအလွစိုက္တဲ့ေနရာေပၚတက္လည္း ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔ဆြဲခ်မရပါဘူး ဒီနားမွာေမွာက္ေနလဲ ဘီး၄ဘီးေကာင္းကင္မွာ ပက္လက္ေလးနဲ႔ ခ်စ္ဖို႔သိပ္ေကာင္းပါတယ္ (ကေလးကစားစရာ ကားေလးေတြနဲ႔တူပါတယ္) ေနာက္ဆံုးအုန္းသီးေျခာက္ေပၚျဖတ္ရင္ေတာင္ ေအာက္ပိုင္းမလြတ္လို႔ တစ္ေနတတ္တဲ့အာဂမ်က္ျပဴးပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သစ္ကေတာ့ မ်က္ျပဴးတက္ဆီေလးေတြခ်စ္ပါတယ္ ။ တက္ဆီေမာင္းတဲ့သူတုိင္းမွာ ဟန္းဖုန္းေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ဖုန္းတဂြမ္ဂြမ္နဲ႔ လူေနမွူအဆင့္အတန္းျမင့္တာလား ေခတ္စနစ္ေျပာင္းလဲသြားသလား မွန္းလို႔ေတာင္မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး ။ ဒီတေခါက္ျပန္တာ ေရႊတိဂံုဘုရားေတာင္မေရာက္ခဲ့သလို ဘယ္သူငယ္ခ်င္းဘယ္ေနရာမွကို မသြားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး ။ လာရင္းကိစၥျပီးေတာ့ မိသားစုကိစၥေတြနဲ႔ လူလည္းခ်ာလပတ္ကိုရမ္းေနပါေတာ့တယ္ ။ လမ္းပိတ္တယ္ဆိုတဲ့နာမည္ေက်ာ္ လွည္းတန္းလမ္းဆံုေတာင္မျဖတ္ခဲ့ရပါဘူး ။ သြားလိုက္တိုင္း၈မိုင္ကေနပဲ ကမၻာေအးဘက္ကိုေကြ႔ျပီးသြားေတာ့ ျမိဳ႔ထဲဘက္ဆိုတာေယာင္လို႔ေတာင္ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သြားေလ့သြားထမရွိတဲ့ ေရေ၀းသုသာန္ကိုေတာ့ သစ္သစ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အေဖနဲ႔အပတ္စဥ္တူသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႔ဇနီးဆံုးလို႔ အေဖကလိုက္ပို႔ခ်င္ပါတယ္ဆိုလို႔ အေဖကိုစိတ္မခ်တဲ့သစ္သစ္လိုက္သြားခဲ့တာပါ။ မစည္ကားသင့္တဲ့အရပ္စည္ကားတယ္ေျပာရေလာက္ေအာင္ပါပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္တေယာက္ရဲ႔ေနာက္ဆံုးခရီးဟာလည္း ရဲကားေတြ စစ္တပ္ကကားေတြ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတြနဲ႔ တိုးလို႔မေပါက္ေအာင္စည္ကားလွပါတယ္။ ငိုတဲ့သူသိပ္မရွိသလို အသုဘရွဴလာတဲ့သူေတြဟာ က်န္ရစ္သူဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းကိုပဲ ႏွဳတ္ဆက္ဖို႔ၾကိတ္ၾကိတ္တိုးေနပါတယ္ (နည္းနည္းေတာ့သစ္သစ္လည္း ေၾကာင္ေနပါတယ္)။ သစ္သစ္တစ္ေယာက္အေခါင္းနားကိုသြားျပီး အန္တီၾကီးကိုေသခ်ာၾကည့္ရင္း ႏွဳတ္ဆက္ေနတဲ့အေဖကိုလည္း မ်က္ေျခမျပတ္ၾကည့္ေနရပါေသးတယ္ ေတာ္ၾကာလူတိုးျပီးလဲျပဳေနမွာစိုးလို႔ပါ ။ ဂူသြင္းမယ့္ေနရာကိုသြားေနတဲ့ တကယ့္ေကာင္းေပ့ညႊတ္ေပ့ဆိုတဲ့ကားေတြနဲ႔ ကားတန္းၾကီးကိုၾကည့္ျပီး ငါတစ္ေန႔ေသတဲ့ခါ ဘယ္လိုျပင္ဆင္ထားရင္ေကာင္းမလဲဆိုတဲ့ အေတြးတစ္ခ်ိဳ႔ရခဲ့ပါတယ္ ။ ခြင့္ရက္နည္းနည္းေလးဆိုေတာ့ ဌာေနကိုျပန္ရပါေတာ့မယ္ ။ မျပန္ရင္လည္း က်မခ်စ္တဲ့သူလဲပါေတာ့မယ္ အိပ္ေရးမ၀လို႔ ..ဟိ ။ ညဘက္ေတြ၁၁နာရီကစလို႔ တစ္မိနစ္၂၅က်ပ္အခ်ိန္မွာဖုန္းစေျပာတာ မနက္တိုင္း၂နာရီ ၃နာရီေလာက္မွျပီးေတာ့ က်မတြက္ျပသနာမရွိေပမယ့္ မိုးလင္းတာနဲ႔တာ၀န္ေတြနဲ႔သူအတြက္ေတာ့ တကယ့္ကိုထိခိုက္လွပါတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႔ျမန္ျမန္ျပန္ပါေတာ့လို႔ မေျပာလို႔ ဟီးးးး။ ဒီတစ္ေခါက္မွာသစ္ဘ၀ရဲ႔ေက်းဇူးရွင္တစ္ေယာက္လို႔ သတ္မွတ္လို႔ရတဲ့ သစ္ရဲ႔ဆရာအိမ္ကို ၂ေခါက္တိတိေရာက္ခဲ့ရတာ အျမတ္ပါပဲ ။ ဆရာနဲ႔ဆရာ့မိသားစုနဲ႔ စကားေတြေအးေအးေဆးေဆးေျပာရင္း ေရွ႔ေရးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တိုင္ပင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ (စကၤာပူထြက္လာျပီးကတည္းက ဆရာနဲ႔ေအးေဆးစြာ မေတြ႔ခဲ့ရတာ ၾကာခဲ့ျပီေလ)။ ေနာက္ရီစရာတစ္ခုေျပာျပပါဦးမယ္ အေမက သစ္ဟင္းခ်က္ရင္လိုက္ၾကည့္ေလ့ရွိပါတယ္ ။ သစ္သစ္ကနဂိုကတည္းက မိဘၾကိဳက္တာခ်က္ေကၽြးမယ္ မီးဖိုေခ်ာင္၀င္မယ္ မိဘအ၀တ္ေတြေလွ်ာ္ျပီးကုသိုလ္ယူမယ္ေတြးထားခဲ့ေတာ့ ေန႔တိုင္းဘာစားမလဲ ဘာခ်က္ရမလဲ ေမးေလ့ရွိပါတယ္ ။ မိဘနဲ႔အဆင္ေျပမယ့္ အစားအစာေရြးခ်ယ္ခ်က္ျပဳတ္ရင္း ထမင္းစားခ်ိန္ေတြလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုးအတူျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္စားေလ့ရွိပါတယ္ ။ မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္မယ္ဆိုျပီး ေစ်းကလိုအပ္တာေတြ၀ယ္လာျပီး ခ်က္မယ္ဆိုေတာ့ အေမ့စိတ္ေတြမထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး သစ္သစ္ကိုဟုတ္ရဲ႔လား နင္လုပ္တတ္ရဲ႔လား တစ္အိုးလံုးပ်က္ဆီးမယ္ေနာ္ ဆိုျပီး စိတ္မခ်ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ လိုအပ္တာထုေထာင္းေနတဲ့သစ္သစ္နားမွာ အိုးပြက္ပြက္ဆူတဲ့အထိ လာၾကည့္ေနပါတယ္ ။ ရီလည္းရီခ်င္္မိပါတယ္ သူတို႔မယံုတာလည္း မေျပာနဲ႔ေလ စကၤာပူမထြက္ခင္အခ်ိန္ထိ သစ္သစ္ကအိမ္မွာ ပန္းကန္ေတာင္ေဆးခဲ့တဲ့သူမ ွမဟုတ္တာ..ဟိ။ မိုးေတြရြာေတာ့သူတို႔နဲ႔အေဖာ္လုပ္ စကားေတြေျပာနဲ႔ဆိုေတာ့ သူတို႔သစ္သစ္ျပန္လာတာေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပါတယ္ ။ ဒီလိုေလးျမင္ရေတာ့ သစ္သစ္လည္းအရမ္းစိတ္ခ်မ္းသာမိပါတယ္ ။ ျပန္ရမယ့္ေန႔ေရာက္လို႔ ကန္ေတာ့တဲ့ခါ ေနာက္တစ္ေခါက္ဆိုအျပီးျပန္လာေတာ့မွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနနဲ႔ ဟင္းေတြဒါထက္တတ္ေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္ေလ့က်င့္ခဲ့မယ္ဆိုျပီး အေမ့ကိုနမ္း အေဖ့ကိုနမ္း ေလဆိပ္ကိုျပန္ခဲ့ေတာ့ ကားေပၚမတက္ခင္အေမက ေနထိုင္ခြင့္သက္တမ္းတိုးလို႔မရရင္ ထပ္ၾကိဳးစားမေနန ဲ႔ခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့ေနာ္ဆိုတဲ့ စကားေလးက သစ္သစ္ကိုမ်က္ရည္၀ဲေစမိပါတယ္ ။ အေမငါ့ကိုအနားမွာ ျပန္လာေနေစခ်င္တာ စကားေလးနဲ႔သက္ေသျပလိုက္တာပဲဆိုျပီး စိတ္ခ်ပါ ေနာက္ႏွစ္ဆိုေန႔တိုင္းအိမ္မွာဆူညံေနလို႔ အေမစိတ္ညစ္တယ္မေျပာနဲ႔ေနာ္ဆိုျပီး လက္ျပႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ေလဆိပ္က၀ိုင္ဖိုင္နဲ႔ခ်စ္သူကိုႏွဳတ္ဆက္ျပီး ျပန္လာခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္ထဲမွာ၀မ္းနည္းျခင္း ၀မ္းသာျခင္းေတြနဲ႔ စကၤာပူကိုဘယ္လိုျပန္ေရာက္လာမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး ။ ၾကားရက္ျဖစ္ေနေတာ့ ၾကိဳသူမဲ့ေလဆိပ္ၾကီးမွာ တက္ဆီငွားစီးျပီး မူရင္းဘ၀ကို ျပန္လည္၀င္ေရာက္ခိုတြယ္ရင္း ေရွ႔ဆက္ရမယ့္ေန႔ရက္ေတြကို ေရတြက္မိေနပါေတာ့တယ္ ။ (ဆက္ရန္ရွိေတာ့ဘူးေနာ္ း))
Wednesday, September 12, 2012
က်မ နဲ႔ သူ
တစ္ေန႔လံုးမိုးေရထဲ ေလွ်ာက္သြားေနရတာကတစ္ေၾကာင္း ကားစီးလာခဲ့ရတာကတစ္ေၾကာင္းနဲ႔ လူကတစ္ကယ္ဆိုေတာ္ေတာ္ေလးျပိဳင္းေနပါျပီ ။ ည၇နာရီ သူနဲ႔ညစာသြားစားခ်ိန္မွာေတာင္ မလွဳပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး သူလည္းကိုယ့္ကိုၾကည့္ျပီး သိပံုေပၚတယ္ စားျပီးဟိုတယ္ျပန္ပို႔တယ္ ေစာေစာအိပ္လိုက္တဲ့ ။ ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ ညီအစ္မ၂ေယာက္ စကားေတြေျပာလိုက္ အခန္းထဲကတီဗီကိုလည္း ဖြင့္ထားတာေပါ့ ။ ဟိုအေၾကာင္းေျပာ ဒီအေၾကာင္းေျပာနဲ႔ ည၁၀နာရီေက်ာ္ေလာက္ထိ အခန္းမီးမပိတ္ပဲ စကားေျပာေနမိခဲ့တယ္။ ဖြင့္ထားတဲ့တီဗီကလည္း ဒီလိုင္းၾကီးကၾကည့္မေကာင္းလိုက္တာဆို တစ္လိုင္းေျပာင္းသြားတယ္ သူ႔အလိုလိုေပါ့ ဒါေပမယ့္ ၂ေယာက္လံုးကသတိမထားမိဘူး တီဗီကိုပဲစြဲျမဲစြာထိုင္ၾကည့္ေနတာလဲမဟုတ္ေတာ့ ႏွဳတ္ကေနေျပာလိုက္တိုင္း လိုင္းကတလိုင္းျပီးတလိုင္း ေျပာင္းေနခဲ့တာ လံုး၀ကိုမစဥ္းစားမိပဲ ဟိုတယ္ကတျခားေနရာမွာၾကည့္ေနတဲ့သူေတြ သူတို႔မၾကည့္ခ်င္လို႔လိုင္းေျပာင္းေနတယ္ပဲ ထင္ခဲ့ၾကတာေလ ။ ည၁၀နာရီေက်ာ္အိပ္ျပီေပါ့ မီးအၾကီးေတြပိတ္အခန္းမီး၂လံုးပဲ ထြန္းထားျပီး အမကေတာ့အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ လူးလူးလွိမ့္လွိမ့္နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္သူက က်မပဲေပါ့ သူ႔ဖုန္းဆီမက္ေဆ့ပို႔လိုက္ ေတာင္စဥ္းစားလိုက္ေျမာက္စဥ္းစားလုိက္နဲ႔ ၁၁နာရီေက်ာ္ေလာက္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ထင္တာပဲ ။ ထူးဆန္းစြာမနက္၃နာရီေလာက္ၾကီး ညီအမ၂ေယာက္ျပန္ႏိုးေနၾကတယ္ ။ အမအိပ္ယာဘက္က ညအိပ္မီးက က်မမ်က္လံုးကိုစူးေတာ့ က်မက အမကိုနင္ပိတ္လိုက္နင့္မီးကိုဆိုေတာ့ အမကငါအိပ္ေနျပီ နင္ထပိတ္တဲ့ ငါလည္းမထခ်င္ဘူး နင္ပိတ္လို႔ေျပာေနခ်ိန္မွာ ေထာက္ခနဲအဲ့ဘက္မီးပိတ္သြားခဲ့တယ္ ။ ေစာင္ေအာက္ကေနျငင္းခုန္ေနတဲ့ ညီအမ၂ေယာက္ အသံတိတ္သြားတယ္ ဒါေပမယ့္မီးပိတ္ေအးေရာဆိုျပီး ဆက္အိပ္ၾကတယ္ ။ မနက္၇နာရီပတ္၀န္းက်င္မွာ သူဖုန္းဆက္ေတာ့၂ေယာက္စလံုး ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတုန္းပဲ ဒါေပမယ့္မီးေတြတစ္လံုးမွမပြင့္ေတာ့ မီးပ်က္ေနတာဆိုျပီး ညကကိစၥကိုေမ့သြားခဲ့တယ္ ။ ေနာက္ေရမိုးခ်ိဳးျပီး သူလာေခၚတာေစာင့္ေနခ်ိန္မွာ ညကကိစၥကိုျပန္ေျပာျဖစ္ၾကတယ္ ရီမုကလည္း နင္လည္းမကိုင္ ငါလည္းမကိုင္ပဲ လိုင္းေတြေျပာင္းေနတယ္ေနာ္တို႔ မီးပိတ္တဲ့ကိစၥတို႔ေပါ့ ဘာသိဘာသာပါပဲ အဲ့အခ်ိန္ထိ သူလာေတာ့သူ႔ေျပာျပေတာ့လည္း သူကဟုတ္လားဆိုရံုကလြဲလို႔ ဘာမွေထြထူးမေျပာခဲ့ဘူး ။ ညေနပိုင္း ေမာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆိုင္တစ္ခုမွာေတြ႔ဆံုစားေသာက္ေတာ့မွ ျပင္ဦးလြင္ရဲ႔ဘယ္ဟိုတယ္ကျဖင့္ ဘယ္လိုသူရဲေျခာက္ေၾကာင္း ျပင္ဦးလြင္ရဲ႔သရဲအေၾကာင္းတခ်ိဳ႔ေတြ ေျပာျပမွ ညီအမ၂ေယာက္မ်က္လံုးေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္နဲ႔ ညကအေၾကာင္းျပန္ေတြးမိၾကတယ္။ သူ႔ကိုေမးေတာ့ ဟုတ္တယ္တဲ့ သူရဲေျခာက္တယ္လို႔ေတာ့ ေျပာၾကတာပဲတဲ့....တိန္(သူကသူရဲေတြဘာေတြယံုၾကည္ပံုမေပၚ)။ ညေနဘက္ေရာက္ေတာ့ျပန္ရေတာ့မယ္ေလ သစ္သစ္တုိ႔မ်က္ႏွာပ်က္ေနျပီေပါ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ။ ဘာမွလည္းမေျပာေတာ့ဘူး သူကလည္းရီေအာင္အမ်ိဴးမ်ိဴးေျပာေပမယ့္ ႏွစ္ျခိဳက္စြာမရီႏိုင္ေတာ့ဘူး ။ ေန႔လည္ပိုင္းကသူ၀ယ္ေပးတဲ့အရုပ္ၾကီးပိုက္ျပီး ငူငူၾကီးမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့က်မကို သူမသိသလိုပဲၾကည့္ေနတယ္ (အမကငုတ္တုတ္ၾကီးဆိုေတာ့ အနားေတာင္မကပ္ႏုိင္)စကားလည္းမေျပာ ခုေရးေနရင္းနဲ႔ေတာင္ ျပန္သတိရလာျပီ ဟင့္ ။ ကားလာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မကကားေပၚတက္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကားေပၚလိုက္ပို႔ေပးျပီး ျပန္ဆင္းသြားခ်ိန္မွာ ဘယ္သူနဲ႔မွ က်မစကားမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။ သူကခ်က္ခ်င္းဖုန္းေခၚပါတယ္ (က်မရဲ႔ခံစားခ်က္ေတြကို သူသိသလိုပါပဲ) ဟိုေျပာဒီေျပာလုပ္ျပီး က်မတို႔ကား မိတၳီလာေရာက္တဲ့ထိ သူမအိပ္ခဲ့ပါဘူး ။ က်မတို႔၂ေယာက္ရဲ႔ေတြ႔ဆံုခ်ိန္တိုင္းဟာ ေအးေဆးစြာကဗ်ာဆန္မေနပဲ အျမဲအခ်ိန္ကိုလုေနခဲ့ရပါတယ္ ။ က်မျပန္မယ့္ေန႔မွာ သူတာ၀န္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ဖုန္းေခၚတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းျပန္ရမယ့္သူမို႔ သူ႔ကိုခ်စ္ရတာ က်မအတြက္ေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ ေအးေဆးႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး ။ ဒီလိုနဲ႔~~~~ ဆက္ရန္
Tuesday, September 11, 2012
လြမ္းေမာရတဲ့ျပင္ဦးလြင္
ၾကိဳတင္လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ထားျပီးေတာ့ ေနာက္ေန႔မနက္ေစာေစာမွာပဲ ရန္ကင္းကျပည္ထဲေရးရံုးကို ခ်ီတက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။ ခ်ိန္းထားတဲ့ ၉နာရီဟာ ၁၂နာရီထိုးခါနီးမွ ေရာက္လာတဲ့ေအးဂ်င့္ကို စိတ္ပ်က္လို႔ ေအာင့္အီးကာကိုယ့္ကိစၥျပီးေအာင္ လုပ္ကိုင္ရင္း ျပည္ထဲေရးရံုးကထြက္ခြာလာခ်ိန္ဟာ ညေန၄နာရီေက်ာ္လာခဲ့ပါျပီ ။ လာၾကိဳတဲ့အစ္မနဲ႔တစ္ခုခုစားမယ္ဆိုျပီး ကမၻာေအးဂမုန္းပြင့္ဆိုတာ ပထမဆံုး၀င္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာလည္း ျပန္လာျခင္းကိစၥတစ္ခုမွာ တစ္၀က္ေလာက္ျပီးသြားျပီဆိုေတာ့ အနည္းငယ္စိတ္ေအးတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ ။ တဆက္တည္းျပန္မလာခင္ကတည္းက ဒီကိစၥအတြက္ ေငြေၾကးကအစ အစစအရာရာကူညီလုပ္ကိုင္ေပးတဲ့ ရန္ကုန္မွညီမငယ္သီရိကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းထည့္ေျပာမွျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ။ ခင္ရာေဆြမ်ိဴးဆိုတဲ့စကားအတိုင္း လူတိုင္းမွာေကာင္းတိုင္ပင္ဆိုးတိုင္ပင္ကေတာ့ ရွိသင့္တယ္ဆိုတဲ့အထဲမွာမွ က်မထက္၆ႏွစ္ေလာက္ငယ္တဲ့ သီရိကက်မဘ၀ရဲ႔ တိုင္ပင္ေဖာ္တေယာက္လည္းျဖစ္ပါတယ္ ။ လိုအပ္တာမွန္သမွ်ကို အမရင္းနဲ႔မျခား ဆူပူဆဲဆိုရင္းလုပ္ကိုင္ေပးတာပဲ သူပါပဲေလ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ညီမေလးေရ ...း) ။ စကၤာပူမွာကတည္းက အခ်ိန္ရရင္ျဖင့္ ခရီးတစ္ခုထြက္ဖို႔ဆႏၵရွိေပမယ့္ ဘယ္ျမိဳ႔ကိုသြားျဖစ္မယ္ဆိုတာ ေရေရရာရာေ၀ခြဲမရခဲ့ပါဘူး ။ ျမန္မာျပည္ျပန္တိုင္းခရီးထြက္ေလ့ရွိေပမယ့္ မိုးရာသီဆိုေတာ့ ေနရာေဒသေရြးဖို႔ရာအခက္အခဲ နည္းနည္းရွိခဲ့ပါတယ္ ။ ဘယ္ေနရာသြားသြား မိုးရြာမည့္အတူတူေတာ့..........အစဥ္အျမဲေအးခ်မ္းတဲ့ ေတာင္ေပၚေဒသေလးကို ေရြးခ်ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ စိတ္ျမန္တဲ့သူပီပီ ဂမုန္းပြင့္ကိုထြက္လာလာခ်င္းမွာပဲ အစ္မကိုငါခရီးထြက္မယ္ ထံုးစံအတိုင္း နင္လိုက္ဦးမလားေမးရင္း လက္မွတ္၀ယ္ဖို႔ ေအာင္မဂၤလာအေ၀းေျပးကို ဆက္ေမာင္းခဲ့ပါတယ္ ။ ေျမာက္ဥကၠလာဘက္ကိုျဖတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ အရင္ကကားေတြၾကပ္ပိတ္ျပီး ရပ္တန္႔ေစာင့္ရတဲ့ေနရာေတြမွာ ကြန္ကရစ္လမ္းက်ယ္ေတြျဖစ္ျပီး သြားရလာရေျဖာင့္ျဖဴးတာေတြ႔ရေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာမိခဲ့ပါေသးတယ္ ။ ေအာင္မဂၤလာထဲေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ လူေျပာသူေျပာမ်ားတဲ့ Elite ကားလိုင္းကိုပဲတိုက္ရိုက္သြားရင္း ျပင္ဦးလြင္လက္မွတ္ကို စံုစမ္းလိုက္ပါတယ္ ။ အထူးကားနဲ႔ရိုးရိုးကားမွာ အထူးကားေတြက ၁၉၀၀၀ က်ပ္ျဖစ္ျပီး (ေပးရတာတန္ပါတယ္ ဆားဗစ္ေကာင္းတယ္)ရိုးရိုးကားက ၁၃၉၀၀က်ပ္ထင္ပါတယ္ ။ အထူးကားလက္မွတ္၂ေစာင္၀ယ္ျပီး ျပန္လာခ်ိန္မွာေတာ့ မဂၤလာဒံုဥယ်ာဥ္ျမိဳ႔ေတာ္ထိပ္ကေန ခေရပင္လမ္းခြဲထိကားစီးခ်ိန္ဟာ ငါကားစီးေနသလား လွည္းစီးေနသလားလို႔ေတာင္ထင္ရပါမယ့္ မျပင္ရေသးတဲ့လမ္းရဲ႔ေရွာင္မလြတ္ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြက နည္းနည္းေနာေနာမွ မဟုတ္ေပပဲေလ ။ ၁ရက္ ၂ရက္ေလာက္ ရန္ကုန္မွာ ခင္မင္သူတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ေတြ႔ျပီးခ်ိန္မွာ ခရီးထြက္ဖို႔မိဘကိုခြင့္ေတာင္းရင္း စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္အပန္းေျဖခရီးကို စတင္ခဲ့ပါတယ္ ။ ရန္ကုန္အေ၀းေျပး၀င္းကေန ည၇နာရီကစတင္ထြက္ခြာလာတဲ့ က်မတို႔ကားေလးမွာ လူေပါင္း၁၀ေယာက္ေလာက္နဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ကားစီးရသလို ဆားဗစ္ေပးတဲ့ညီမငယ္ရဲ႔ ၾကည္လင္ရႊင္ပ်တဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္ မုန္႔ေလးစားလိုက္နဲ႔ ဘယ္လိုဘယ္လမ္းကေမာင္းေနမွန္းေတာင္ မသိခဲ့ပါဘူး နားေနတဲ့ေနရာကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္ ။ ကားေပၚကဆားဗစ္တစ္ခ်ိဳ႔ကို ၾကံဳလို႔ေျပာျပခဲ့ခ်င္ပါေသးတယ္ ။ ကားမွာ အရင္ကအေခၚေတာ့ စပယ္ယာေပါ့ေနာ္ အဲလိုေနရာမွာဆားဗစ္ေပးဖို႔ ေကာင္မေလးေတြျဖစ္ေနပါတယ္ ။ သူတို႔ကတစ္ညလံုးခရီးသည္ရဲ႔လိုအင္မွန္သမွ်ကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးလို႔ ဆားဗစ္ေကာင္းတယ္လို႔အမွတ္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ကားေမာင္းႏွင္တဲ့သူအိပ္မငိုက္ေအာင္စကားေတြဆိုရင္း ျဖတ္သန္းလာလိုက္တာ ေတာင္ေပၚတက္ေနတဲ့ဖီလင္မ်ိဴးခံစားရမွ မန္းဒေလးေက်ာ္လို႔ျပင္ဦးလြင္တက္ေနျပီဆိုတာ သိခဲ့ရပါတယ္ ။ လာၾကိဳမယ့္သူ႔ကိုမက္ေဆ့ပို႔ရင္း ျပန္အိပ္မရေတာ့ပဲ စိတ္လွဴပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနသလို အေမွာင္ထဲကေနပဲျမင္ကြင္းေတြကို လိုက္လံေငးေမာေနခဲ့ပါတယ္ ။ သူလာၾကိဳေတာ့ ေ၀လီေ၀လင္းမွာ ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ႔မွၾကိဳဆိုပါ၏ ဆိုင္းဘုတ္ကိုျမင္မွ ငါေရာက္ေနတဲ့ေျမဟာ သယံဇာတေပါမ်ားျပီး ေအးခ်မ္းတဲ့ငါတို႔ႏိုင္ငံပါလားလို႔ ပီတိျဖစ္မိပါေသးတယ္ ။ ဘြတ္ကင္တင္ထားတဲ့ဟိုတယ္မွာ အေစာၾကီး၀င္နားရင္း တာ၀န္ေတြနဲ႔သူ႔ကုိျပန္ေစျပီး ကိုယ္တို႔ညီအစ္မကေတာ့ တစ္ညလံုးကားစီးလာလို႔ ပင္ပမ္းျပီး၀င္အိပ္ေနလိုက္တာ သူဖုန္းဆက္မွပဲ ႏိုးပါေတာ့တယ္ ။ ဘယ္သြားမလဲဘာလုပ္ခ်င္လဲဆိုတာထက္ စိတ္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေနရာတစ္ခုမွာ တိတ္ဆိတ္စြာထိုင္ျပီးစကားေျပာျခင္းကို ႏွစ္သက္တဲ့က်မ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးမွာပဲ ကိုယ္ဘယ္သြားမယ္မဆံုးျဖတ္နိုင္ေသးပဲ ေရခ်ိဴးလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလးအီစလံေ၀သြားပါတယ္ (ေရခဲေရတစ္မွ်ေရက ေအးစက္ေနလို႔ပါပဲ) ။ သူလာေခၚခ်ိန္မွာ ႏွင္းမိုးရြာသလိုမိုးေလးေတြရြာေနေတာ့ တစ္ေန႔လံုးအဲလိုရာသီဥတုပဲမို႔ ေစာင့္ေနလဲမထူးဘူးဆိုျပီး မနက္စာစားဖို႔ သူေခၚေဆာင္ရာဆိုင္ကိုေရာက္သြားခဲ့ခ်ိန္မွာ ဘာစားမယ္ညာစားမယ္ၾကိမ္း၀ါးထားတဲ့က်မ ထင္သေလာက္မစားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ စကားလည္းသိပ္မဆိုႏိုင္သလို ပတ္၀န္းက်င္ေလ့လာမွဴပဲမ်ားေနခဲ့ပါတယ္ ။ သူတို႔အရပ္ေဒသက ဆိုင္ေလးေတြဖြင့္တဲ့ပံုစံရယ္ သြားလာလွဳပ္ရွားေနတဲ့သူေတြရယ္ ျမိဳ႔ေလးရဲ႔တိုးတက္ပံုေတြကို လိုက္ၾကည့္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက တိုက္တာေတြၾကားမြမ္းၾကပ္မွဴေတြနဲ႔ က်မအတြက္ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဴအသစ္ကို ေပးစြမ္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။ သူနဲ႔အစ္မကေတာ့ ေလေပးေျဖာင့္လို႔ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ စကားေတြမ်ားမ်ားေျပာႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ က်မအစ္မကို ရင္ထဲကတိတ္တဆိတ္ ေက်းဇူးတင္သြားမိခဲ့ပါတယ္ ။ မျပန္ခင္ကတည္းက စားခ်င္တာမွန္သမွ် ပူဆာထားတဲ့က်မကို သူက ဟိုဟာစားဖို႔က်န္တယ္ ဒီဟာစားဖို႔က်န္တယ္ သတိေပးသလို ဆိုင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း အတူလိုက္ေကၽြးရင္း အခ်ိန္ေတြကိုကုန္ဆံုးခဲ့ပါတယ္ ။ ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔သြားလာစားေသာက္ျပီး က်မတို႔မွာလည္ပတ္စရာေနရာမရွိေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ တူညီတာတစ္ခုကေတာ့ ၂ေယာက္လံုးက ဟုိသြားမယ္ဒီသြားမယ္လို႔ ေနရာေတြကိုအေျပးအလႊားမသြားခ်င္ပဲ ေအးခ်မ္းစြာစားေသာက္ရင္း စကားေျပာရတာကို ပိုႏွစ္သက္တဲ့အက်င့္တစ္ခုပါပဲ ။ ဘုရားေတြဖူးရင္း ညေနပိုင္းက်ေတာ့ က်မလည္းဟိုတယ္ျပန္အိပ္ သူလည္းသူ႔အေဆာင္ျပန္သြားျပီး တစ္ေန႔တာကုန္ဆံုးေစခဲ့ပါတယ္ (လြမ္းေမာရပါတယ္ ျပင္ဦးလြင္ရယ္)။ ျပင္ဦးလြင္ဟိုတယ္ေတြဟာ သူရဲေျခာက္ေလ့ရွိတယ္ဆိုတာ သူက်မကိုၾကိဳတင္မေျပာခဲ့ေပမယ့္ က်မ အမနဲ႔က်မ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ဟိုတယ္ခန္းကတိုက္ဆိုင္မွဴကိုေတာ့ ေနာက္ပို႔စ္ေလးမွာထပ္ေရးပါမယ္ ။ ......ဆက္ရန္
Monday, September 10, 2012
က်မနဲ႔ရန္ကုန္
ဧျပီလက ရန္ကုန္ျပန္ျပီးေတာ့ စီစဥ္မရွိပဲ ျပီးခဲ့တဲ့လက ရန္ကုန္ကို၂ပတ္တာျပန္ေရာက္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ အေရးၾကီးကိစၥတခ်ိဳ႔လုပ္စရာ ရွိတာရယ္ အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႔ရွင္းလင္းခ်င္တဲ့စိတ္ေတြရယ္ေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ထျပန္တယ္ေျပာလည္း မမွားပါဘူး ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ က်န္းမာရႊင္လန္းေနတဲ့မိဘေတြကို ေတြ႔ခြင့္ရတာအျမတ္တစ္ခုပဲေပါ့ ။ ေနာက္မုိးေရထဲက ရန္ကုန္ရယ္ေပါ့ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ညေနပိုင္းမွာ မိုးေတြသဲၾကီးမဲၾကီးရြာတတ္လို႔ အျပင္သြားဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲခဲ့ပါတယ္ ။
ျပန္မယ့္ရက္ကၾကားရက္ဆိုေတာ့ လိုက္ပို႔ေပးမယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအခက္ၾကံဳရပါတယ္ ။ ရံုးခ်ိန္ကတဖက္နဲ႔မနက္၅နာရီေက်ာ္ေလာက္ၾကီး လိုက္ပို႔တာေတာင္ သူတို႔ေတြရံုးခ်ိန္ေနာက္က်လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ။ ျပန္မယ္ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႔ကလည္း တစ္ေယာက္ေသာသူျမန္မာျပည္မွာမို႔ ၄လေတာင္မကြာေသးဘူး ျပန္တယ္လို႔စြပ္စြဲၾကပါေသးတယ္ (အထင္ခံရနည္းလား အဟိ)။ ပထမဆံုး MAI ကိုစီးပါတယ္ လြယ္ထားတဲ့လက္ကိုင္အိတ္ပါထည့္ခ်ိန္တယ္လို႔ သူမ်ားေျပာတာၾကားဖူးေပမယ့္ ကိုယ့္အလွည့္က်မွတကယ့္ကိုကိုယ္ေတြ႔ပါ ။ ပထမတစ္ၾကိမ္တန္းစီပါတယ္ ကီလိုပိုေနပါသည္တဲ့ ျပန္ေလ်ာ့ေပးပါတဲ့ ျပီးရင္ျပန္တန္းစီပါေပါ့ ။ ရပါေသးတယ္ ဒီအထိသီးခံႏိုင္ပါေသးတယ္ ေနာက္တၾကိမ္တန္းစီျပီးျပန္၀င္ေတာ့ ေနာက္ေကာင္တာျဖစ္သြားလို႔ ပထမကီလိုပိုတဲ့ေကာင္တာမွာပဲ ျပန္၀င္ပါဆိုလို႔ ပထမေကာင္တာလူလပ္မယ့္အခ်ိန္ ျပန္ေစာင့္ရပါတယ္ ။ ဟန္းကယ္ရီ၁၀ ျဖတ္လို႔ရပါတယ္ ဒါေပမယ့္ လက္ကိုင္အိတ္က ၃.၈ေကဂ်ီျဖစ္ေနလို႔ လက္ကိုင္အိတ္ကိုဟန္းကယ္ရီလုပ္ပါတဲ့ ယူလာတဲ့ဟန္းကယ္ရီ၁၀ကိုေတာ့ ေဆာင္ျပီးခ်ိန္ရပါမယ္တဲ့ ။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ေနာက္မွာလူ၂ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ ျမန္ဆန္တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္ ငါဒီအိတ္ကိုမယူေတာ့ဘူး နင္တုိ႔ေလေၾကာင္းမွာငါအပ္ခဲ့လို႔ရသလား ငါ့မွာအေဖာ္မပါလို႔ ငါျပန္လာမွလာျပန္ေရြးမယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ကရတယ္တဲ့ အိုေခ ငါအဲလိုပဲလုပ္လိုက္မယ္ဆိုေတာ့ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီး ေလယာဥ္မွာေနာက္ဆံုးပါစင္ဂ်ာပဲတဲ့ သူတို႔ဂိတ္ပိတ္ေတာ့မယ္တဲ့ ယူခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ဆိုေတာ့ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ဟန္းကယ္ရီ၁၀ကို ယူသြားလို႔ရတယ္ဆိုေပမယ့္ ခ်န္ဂီေလဆိပ္ၾကီးမွာ အက်ီၤနီနီနဲ႔အေစာဆံုးေရာက္ျပီး ဂိတ္ပိတ္ေတာ့မွာမို႔လို႔ ေျပးလႊားခဲ့ရတဲ့သစ္သစ္ကို မွန္းလို႔သာၾကည့္ပါေလ ။ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚေရာက္ေတာ့ ေျပာလို႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး ၃ခံု၁ေယာက္ႏွဳန္းပဲရွိပါတယ္ တမင္ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔ရစ္တယ္လို႔ေတာင္ ထင္ရပါတယ္ ။ MAI ေနာက္လံုး၀မစီးေတာ့ပါလို႔ ဆံုးျဖတ္မိတဲ့ေန႔ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး ။
ေရာက္ပါျပီ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ ဘာပါလဲတဲ့ ဘာမွကိုမပါဘူးလို႔ ဒါဆိုဧျပီကတေခါက္ျပန္လာေသးတယ္ေနာ္တဲ့ အင္းလို႔ဆိုေတာ့ ခုတေခါက္ကျမန္လွခ်ည္လားတဲ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး ဒိုင္းခနဲၾကည့္လိုက္တယ္ ဘိုးေတာ္ကလည္းမေခပါဘူး စကၤာပူကေနထိုင္ခြင့္ကတ္ျပားျပပါတဲ့ (သိမသိေတာ့ မသိပါဘူး)ကုန္ဖို႔၃လပဲလိုေတာ့တယ္ေနာ္တဲ့ သက္တမ္းတိုးဦးေနာ္ စလံုးကေျပာတယ္ဆိုခံသာပါေသးတယ္ ရန္ကုန္ကေျပာလို႔ စိတ္ထဲခ်ဥ္တာနဲ႔ စလံုးမွာသက္တမ္းတိုးဖို႔အခ်ိန္ယူစရာမလိုဘူးလို႔ မနက္တိုးညေနကတ္ထြက္တယ္လို႔ တမင္ကိုပုိပိုသာသာေျပာပစ္ခဲ့တယ္ ။ ေမ့ေနမွာစိုးလို႔သတိေပးတာပါတဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ဘာမွမရမွန္းသိျပီး မျပန္ခင္ဒီေဖာင္းလုပ္ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ေျပာျပီး ပတ္စ္ပို႔ကိုအျပန္ျပန္အလွန္လွန္ စစ္ေဆးၾကည့္ရွဴျပီးမွ လႊတ္လိုက္ပါတယ္ ။ စကၤာပူခ်က္အင္ေကာင္တာက ထြက္လာတဲ့ေဒါသဟာ သိပ္ကိုအရွိန္ျပင္းထန္ေနပါျပီ ေနာက္ဆံုးေပါက္ကြဲဖို႔ရာ အိမ္ကလာၾကိဳတဲ့အမကားကို မေတြ႔ခ်ိန္မွာလမ္းစရသြားခဲ့ပါတယ္ ။ တေလာကလံုးသူ႔လုပ္စာစားရတဲ့ရုပ္နဲ႔ စူပုပ္ျပီးေလဆိပ္မွာထိုင္ေစာင့္ေနေတာ့ ျပာယာခတ္ေနတဲ့ပံုနဲ႔အမက ေလဆိပ္ထဲကို၀င္လာတာေတြ႔ခ်ိန္မွ လက္ထဲကပစၥည္းေတြ သူ႔လက္ထဲပစ္ထည့္ျပီး ေဆာင့္ေအာင့္ျပီးေလဆိပ္ခန္းမကေန ကားပါကင္ရွိရာကို ခ်ီတက္သြားတဲ့ သစ္သစ္ပါ ။
အိမ္မေရာက္ခင္ ေဂါက္ကြင္းလမ္းထိပ္အစမွာပဲ လမ္းပိတ္ဆို႔ျခင္းနဲ႔စတင္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္ ။ ေအာက္မဂၤလာဒံုလမ္းမၾကီးကို ကြန္ကရစ္လမ္းခင္းေနေတာ့ ကားေတြဟာပိတ္ဆို႔ျပီး ေရြ႔ဖို႔အေတာ္ေလးခက္ခဲပါတယ္ ။ ေလအဟုန္လိုျဖစ္ေနတဲ့စိတ္က ဘာမွေတြးေတာမေနေတာ့ပါဘူး ငါလမ္းေလွ်ာက္သြားေတာ့မယ္ နင့္ဘာသာကားေမာင္းလာခဲ့ေတာ့ဆိုျပီး အိမ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့ရတဲ့ သစ္သစ္ပါ ။ ကားဟြန္းသံလဲမၾကား ျခံတံခါးဖြင့္သံလည္းမၾကားေတာ့ အေဖနဲ႔အေမက က်မျပန္လာတာေတာင္ မသိလိုက္ၾကပါဘူး ။ အိမ္ေပၚတက္ျပီးဖုန္းကိုယူ ဆက္သင့္ဆက္ထိုက္ေသာခ်စ္ဆံုးမ်ားဆီ ေရာက္ရွိေၾကာင္းသတင္းပို႔ျပီးမွ ကားဟြန္းသံၾကားလို႕ အိမ္ေနာက္ေဖးကအေဖနဲ႔အေမထြက္လာခ်ိန္မွာ က်မအိမ္ေပၚထပ္က က်မအိပ္ယာမွာလွဲေလ်ာင္းေနပါျပီ ။ အ၀တ္အစားလဲျပီးဆင္းလာေတာ့မွာ ဗိုက္ဆာတယ္ဆိုျပီး အေမကိုေျပးဖက္လို႔ က်မသစ္သစ္ ~~~~~~~ ဆက္ရန္
ျပန္မယ့္ရက္ကၾကားရက္ဆိုေတာ့ လိုက္ပို႔ေပးမယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအခက္ၾကံဳရပါတယ္ ။ ရံုးခ်ိန္ကတဖက္နဲ႔မနက္၅နာရီေက်ာ္ေလာက္ၾကီး လိုက္ပို႔တာေတာင္ သူတို႔ေတြရံုးခ်ိန္ေနာက္က်လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ။ ျပန္မယ္ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႔ကလည္း တစ္ေယာက္ေသာသူျမန္မာျပည္မွာမို႔ ၄လေတာင္မကြာေသးဘူး ျပန္တယ္လို႔စြပ္စြဲၾကပါေသးတယ္ (အထင္ခံရနည္းလား အဟိ)။ ပထမဆံုး MAI ကိုစီးပါတယ္ လြယ္ထားတဲ့လက္ကိုင္အိတ္ပါထည့္ခ်ိန္တယ္လို႔ သူမ်ားေျပာတာၾကားဖူးေပမယ့္ ကိုယ့္အလွည့္က်မွတကယ့္ကိုကိုယ္ေတြ႔ပါ ။ ပထမတစ္ၾကိမ္တန္းစီပါတယ္ ကီလိုပိုေနပါသည္တဲ့ ျပန္ေလ်ာ့ေပးပါတဲ့ ျပီးရင္ျပန္တန္းစီပါေပါ့ ။ ရပါေသးတယ္ ဒီအထိသီးခံႏိုင္ပါေသးတယ္ ေနာက္တၾကိမ္တန္းစီျပီးျပန္၀င္ေတာ့ ေနာက္ေကာင္တာျဖစ္သြားလို႔ ပထမကီလိုပိုတဲ့ေကာင္တာမွာပဲ ျပန္၀င္ပါဆိုလို႔ ပထမေကာင္တာလူလပ္မယ့္အခ်ိန္ ျပန္ေစာင့္ရပါတယ္ ။ ဟန္းကယ္ရီ၁၀ ျဖတ္လို႔ရပါတယ္ ဒါေပမယ့္ လက္ကိုင္အိတ္က ၃.၈ေကဂ်ီျဖစ္ေနလို႔ လက္ကိုင္အိတ္ကိုဟန္းကယ္ရီလုပ္ပါတဲ့ ယူလာတဲ့ဟန္းကယ္ရီ၁၀ကိုေတာ့ ေဆာင္ျပီးခ်ိန္ရပါမယ္တဲ့ ။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ေနာက္မွာလူ၂ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ ျမန္ဆန္တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္ ငါဒီအိတ္ကိုမယူေတာ့ဘူး နင္တုိ႔ေလေၾကာင္းမွာငါအပ္ခဲ့လို႔ရသလား ငါ့မွာအေဖာ္မပါလို႔ ငါျပန္လာမွလာျပန္ေရြးမယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ကရတယ္တဲ့ အိုေခ ငါအဲလိုပဲလုပ္လိုက္မယ္ဆိုေတာ့ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီး ေလယာဥ္မွာေနာက္ဆံုးပါစင္ဂ်ာပဲတဲ့ သူတို႔ဂိတ္ပိတ္ေတာ့မယ္တဲ့ ယူခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ဆိုေတာ့ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ဟန္းကယ္ရီ၁၀ကို ယူသြားလို႔ရတယ္ဆိုေပမယ့္ ခ်န္ဂီေလဆိပ္ၾကီးမွာ အက်ီၤနီနီနဲ႔အေစာဆံုးေရာက္ျပီး ဂိတ္ပိတ္ေတာ့မွာမို႔လို႔ ေျပးလႊားခဲ့ရတဲ့သစ္သစ္ကို မွန္းလို႔သာၾကည့္ပါေလ ။ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚေရာက္ေတာ့ ေျပာလို႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး ၃ခံု၁ေယာက္ႏွဳန္းပဲရွိပါတယ္ တမင္ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔ရစ္တယ္လို႔ေတာင္ ထင္ရပါတယ္ ။ MAI ေနာက္လံုး၀မစီးေတာ့ပါလို႔ ဆံုးျဖတ္မိတဲ့ေန႔ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး ။
ေရာက္ပါျပီ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ ဘာပါလဲတဲ့ ဘာမွကိုမပါဘူးလို႔ ဒါဆိုဧျပီကတေခါက္ျပန္လာေသးတယ္ေနာ္တဲ့ အင္းလို႔ဆိုေတာ့ ခုတေခါက္ကျမန္လွခ်ည္လားတဲ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး ဒိုင္းခနဲၾကည့္လိုက္တယ္ ဘိုးေတာ္ကလည္းမေခပါဘူး စကၤာပူကေနထိုင္ခြင့္ကတ္ျပားျပပါတဲ့ (သိမသိေတာ့ မသိပါဘူး)ကုန္ဖို႔၃လပဲလိုေတာ့တယ္ေနာ္တဲ့ သက္တမ္းတိုးဦးေနာ္ စလံုးကေျပာတယ္ဆိုခံသာပါေသးတယ္ ရန္ကုန္ကေျပာလို႔ စိတ္ထဲခ်ဥ္တာနဲ႔ စလံုးမွာသက္တမ္းတိုးဖို႔အခ်ိန္ယူစရာမလိုဘူးလို႔ မနက္တိုးညေနကတ္ထြက္တယ္လို႔ တမင္ကိုပုိပိုသာသာေျပာပစ္ခဲ့တယ္ ။ ေမ့ေနမွာစိုးလို႔သတိေပးတာပါတဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ဘာမွမရမွန္းသိျပီး မျပန္ခင္ဒီေဖာင္းလုပ္ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ေျပာျပီး ပတ္စ္ပို႔ကိုအျပန္ျပန္အလွန္လွန္ စစ္ေဆးၾကည့္ရွဴျပီးမွ လႊတ္လိုက္ပါတယ္ ။ စကၤာပူခ်က္အင္ေကာင္တာက ထြက္လာတဲ့ေဒါသဟာ သိပ္ကိုအရွိန္ျပင္းထန္ေနပါျပီ ေနာက္ဆံုးေပါက္ကြဲဖို႔ရာ အိမ္ကလာၾကိဳတဲ့အမကားကို မေတြ႔ခ်ိန္မွာလမ္းစရသြားခဲ့ပါတယ္ ။ တေလာကလံုးသူ႔လုပ္စာစားရတဲ့ရုပ္နဲ႔ စူပုပ္ျပီးေလဆိပ္မွာထိုင္ေစာင့္ေနေတာ့ ျပာယာခတ္ေနတဲ့ပံုနဲ႔အမက ေလဆိပ္ထဲကို၀င္လာတာေတြ႔ခ်ိန္မွ လက္ထဲကပစၥည္းေတြ သူ႔လက္ထဲပစ္ထည့္ျပီး ေဆာင့္ေအာင့္ျပီးေလဆိပ္ခန္းမကေန ကားပါကင္ရွိရာကို ခ်ီတက္သြားတဲ့ သစ္သစ္ပါ ။
အိမ္မေရာက္ခင္ ေဂါက္ကြင္းလမ္းထိပ္အစမွာပဲ လမ္းပိတ္ဆို႔ျခင္းနဲ႔စတင္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္ ။ ေအာက္မဂၤလာဒံုလမ္းမၾကီးကို ကြန္ကရစ္လမ္းခင္းေနေတာ့ ကားေတြဟာပိတ္ဆို႔ျပီး ေရြ႔ဖို႔အေတာ္ေလးခက္ခဲပါတယ္ ။ ေလအဟုန္လိုျဖစ္ေနတဲ့စိတ္က ဘာမွေတြးေတာမေနေတာ့ပါဘူး ငါလမ္းေလွ်ာက္သြားေတာ့မယ္ နင့္ဘာသာကားေမာင္းလာခဲ့ေတာ့ဆိုျပီး အိမ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့ရတဲ့ သစ္သစ္ပါ ။ ကားဟြန္းသံလဲမၾကား ျခံတံခါးဖြင့္သံလည္းမၾကားေတာ့ အေဖနဲ႔အေမက က်မျပန္လာတာေတာင္ မသိလိုက္ၾကပါဘူး ။ အိမ္ေပၚတက္ျပီးဖုန္းကိုယူ ဆက္သင့္ဆက္ထိုက္ေသာခ်စ္ဆံုးမ်ားဆီ ေရာက္ရွိေၾကာင္းသတင္းပို႔ျပီးမွ ကားဟြန္းသံၾကားလို႕ အိမ္ေနာက္ေဖးကအေဖနဲ႔အေမထြက္လာခ်ိန္မွာ က်မအိမ္ေပၚထပ္က က်မအိပ္ယာမွာလွဲေလ်ာင္းေနပါျပီ ။ အ၀တ္အစားလဲျပီးဆင္းလာေတာ့မွာ ဗိုက္ဆာတယ္ဆိုျပီး အေမကိုေျပးဖက္လို႔ က်မသစ္သစ္ ~~~~~~~ ဆက္ရန္
Wednesday, June 27, 2012
ေက်ာခိုင္းမဲ့အလြမ္း
ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားေနရတဲ့ ဒီေလာကၾကီးမွာ ေနရာဆိုတာသတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုပါ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေနရာကိုပဲေျပာင္းေျပာင္း အေျခက်ေအာင္အနည္းဆံုး၁ႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါကလည္းအေတာ္ေလးအဆင္ေျပမွပါ သစ္သစ္တို႔စကၤာပူကၽြန္းကို စေရာက္ခဲ့တဲ့လြန္ခဲ့ေသာ၅ႏွစ္အခ်ိန္ကို ျပန္ေငးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ျဖင့္ အလည္အပတ္ဗီဇာေလး ၂လအတြင္းမွာ သတင္းစာေတြ အင္တာနက္ေတြကေနတဆင့္ အလုပ္ရွာျပီး ေနထိုင္ခြင့္က်သည္အထိ အခ်ိန္ကာလအတိုေလးမွာ ျပီးစီးေအာင္ျမင္ေအာင္ၾကိဳးစားရတာ တကယ့္ကိုစိတ္လွဳပ္ရွားစရာ ကစားပြဲတစ္ခုပါပဲ ။ ခုေနခ်ိန္မွာေတာ့ တည္ျငိမ္ျပီလို႔ေျပာလို႔မရေသးရင္ေတာင္ အရင္ကေလာက္မဆိုးရြားေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့ ဆိုလို႔ရပါျပီ ။ ကဲ ထားပါေတာ့...
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေနလာခဲ့တဲ့ကၽြန္းေပၚကေန ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာကိုခုန္ၾကတဲ့သူေတြရွိသလို ဒီကၽြန္းမွာပဲအေျခခ်တဲ့သူေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္ ။ သစ္သစ္အတြက္ကေတာ့ မျမင္ႏိုင္တဲ့ဆြဲအားေတြရယ္ မိသားစုျပသနာေတြရယ္ ကိုယ္ေရွ႔ဆက္မယ့္ပလန္တခ်ိဳ႔ရယ္ေၾကာင့္ တခဏတာခိုနားခဲ့တဲ့ ဒီကၽြန္းေလးကေနခြဲခြာရပါဦးမယ္ ။ လစဥ္ရေနတဲ့ေဒၚလာ၀င္ေငြတခ်ိဳ႔ရယ္ ဒီေရအလားတိုးတက္ေနတဲ့နည္းပညာေတြရယ္ လူေနမွဴအဆင့္အတန္းတခုရယ္ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ေက်ာခိုင္းဖို႔ရာ မလြယ္ကူေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင့္တာကိုပဲဦးစားေပးရမယ့္ သစ္သစ္ကံၾကမၼာအတြက္ကေတာ့ လမ္းဆံုလမ္းခြေရာက္ေနသလိုပါပဲ ။ ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္ အစကျပန္စရမွာမို႔လို႔ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္အတိုင္းအတာတခုအတြက္ ၅ႏွစ္ေလာက္နဲ႔ခြဲခြာဖို႔ဖန္လာတာကို ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း စိတ္ဆိုးမယ္မထင္ပါဘူး ။ သစ္သစ္ရယ္လို႔စေရးကတည္းက အစဥ္လာဖတ္ေနၾကသူေတြရယ္ ေနာက္ပိုင္းမွလာဖတ္ၾကတဲ့သူေတြရယ္အတြက္ သစ္သစ္မသြားခင္အထိပို႔စ္မ်ား ပံုမွန္ေရးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္ ။
ဒီၾကားထဲ ပို႔စ္ေတြမတင္ျဖစ္တာကလည္း ေဖ့ဘြတ္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေပါင္းဆံုရာရပ္၀န္းမွာ ခုစာေလးေရးတင္လိုက္ ခုတံု႔ျပန္ခ်က္ေတြခ်က္ခ်င္းတက္လာလိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနမိေတာ့ ဘေလာ့ဘက္ကိုမလွည့္ျဖစ္ခဲ့တာလည္း ၀န္ခံရပါဦးမယ္ ။ ခုဆိုရင္ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ စကၤာပူရဲ႔အလွအပ လြမ္းေမာစရာညေတြနဲ႔ စကၤာပူရဲ႔ေနရာတခ်ိဳ႔ကိုလည္ပတ္ရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးေနပါတယ္။ လာခဲ့ျပန္ေတာ့လည္း ေနခ်င္လြန္းလို႔အားထုတ္ရပါတယ္ ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့လည္း ၀မ္းနည္းမ်က္ရည္လည္မိပါတယ္ ခင္မင္ရင္းစြဲသံေယာဇဥ္ၾကီးတဲ့ ကိုယ့္ဘာသာအျပစ္ဆိုရမလား ဆြဲေဆာင္မွဴေကာင္းလြန္းတဲ့ စကၤာပူလို႔ေျပာရမလား ဘာမွကိုေခါင္းစဥ္မတင္ႏိုင္ေပမယ့္ ခုေနခ်ိန္မွာေတာ့ အခ်ိန္တိုင္းဟာ အမွတ္ရစရာျဖစ္ေနတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ ။ ေနာက္ပိုင္းတက္လာမယ့္ပို႔စ္ေတြကေတာ့ စကၤာပူနဲ႔ကိုယ္ရဲ႔ သံေယာဇဥ္ေတြပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္ ။ အားလံုးပဲေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္းပို႔စ္အသစ္ေလးနဲ႔ ျပန္လည္ခို၀င္မိတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္ေနာ္ ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေနလာခဲ့တဲ့ကၽြန္းေပၚကေန ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာကိုခုန္ၾကတဲ့သူေတြရွိသလို ဒီကၽြန္းမွာပဲအေျခခ်တဲ့သူေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္ ။ သစ္သစ္အတြက္ကေတာ့ မျမင္ႏိုင္တဲ့ဆြဲအားေတြရယ္ မိသားစုျပသနာေတြရယ္ ကိုယ္ေရွ႔ဆက္မယ့္ပလန္တခ်ိဳ႔ရယ္ေၾကာင့္ တခဏတာခိုနားခဲ့တဲ့ ဒီကၽြန္းေလးကေနခြဲခြာရပါဦးမယ္ ။ လစဥ္ရေနတဲ့ေဒၚလာ၀င္ေငြတခ်ိဳ႔ရယ္ ဒီေရအလားတိုးတက္ေနတဲ့နည္းပညာေတြရယ္ လူေနမွဴအဆင့္အတန္းတခုရယ္ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ေက်ာခိုင္းဖို႔ရာ မလြယ္ကူေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင့္တာကိုပဲဦးစားေပးရမယ့္ သစ္သစ္ကံၾကမၼာအတြက္ကေတာ့ လမ္းဆံုလမ္းခြေရာက္ေနသလိုပါပဲ ။ ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္ အစကျပန္စရမွာမို႔လို႔ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္အတိုင္းအတာတခုအတြက္ ၅ႏွစ္ေလာက္နဲ႔ခြဲခြာဖို႔ဖန္လာတာကို ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း စိတ္ဆိုးမယ္မထင္ပါဘူး ။ သစ္သစ္ရယ္လို႔စေရးကတည္းက အစဥ္လာဖတ္ေနၾကသူေတြရယ္ ေနာက္ပိုင္းမွလာဖတ္ၾကတဲ့သူေတြရယ္အတြက္ သစ္သစ္မသြားခင္အထိပို႔စ္မ်ား ပံုမွန္ေရးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္ ။
ဒီၾကားထဲ ပို႔စ္ေတြမတင္ျဖစ္တာကလည္း ေဖ့ဘြတ္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေပါင္းဆံုရာရပ္၀န္းမွာ ခုစာေလးေရးတင္လိုက္ ခုတံု႔ျပန္ခ်က္ေတြခ်က္ခ်င္းတက္လာလိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနမိေတာ့ ဘေလာ့ဘက္ကိုမလွည့္ျဖစ္ခဲ့တာလည္း ၀န္ခံရပါဦးမယ္ ။ ခုဆိုရင္ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ စကၤာပူရဲ႔အလွအပ လြမ္းေမာစရာညေတြနဲ႔ စကၤာပူရဲ႔ေနရာတခ်ိဳ႔ကိုလည္ပတ္ရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးေနပါတယ္။ လာခဲ့ျပန္ေတာ့လည္း ေနခ်င္လြန္းလို႔အားထုတ္ရပါတယ္ ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့လည္း ၀မ္းနည္းမ်က္ရည္လည္မိပါတယ္ ခင္မင္ရင္းစြဲသံေယာဇဥ္ၾကီးတဲ့ ကိုယ့္ဘာသာအျပစ္ဆိုရမလား ဆြဲေဆာင္မွဴေကာင္းလြန္းတဲ့ စကၤာပူလို႔ေျပာရမလား ဘာမွကိုေခါင္းစဥ္မတင္ႏိုင္ေပမယ့္ ခုေနခ်ိန္မွာေတာ့ အခ်ိန္တိုင္းဟာ အမွတ္ရစရာျဖစ္ေနတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ ။ ေနာက္ပိုင္းတက္လာမယ့္ပို႔စ္ေတြကေတာ့ စကၤာပူနဲ႔ကိုယ္ရဲ႔ သံေယာဇဥ္ေတြပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္ ။ အားလံုးပဲေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္းပို႔စ္အသစ္ေလးနဲ႔ ျပန္လည္ခို၀င္မိတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္ေနာ္ ။
Friday, June 22, 2012
2+2=4 (22ရက္ေန႔ ေမြးေန႔အမွတ္တရ)
ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲက ၄ ဂဏန္း
ကိုယ့္ရဲ႔လပ္ကီးနံပတ္ဆိုတိုင္း ခ်ေရးျဖစ္တဲ့ ဒီဂဏန္း
ကိုယ္တို႔ေမာင္ႏွမရဲ႔ ေရတြက္ေနၾကဒီဂဏန္း
မိုးဥတုျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ထိုေန႔ကမိုးမရြာပါ
မရဏဖြားေျပာေသာ္ျငားလည္း သူမ မခ်ဴခ်ာတတ္ပါ
ေရွ႔တန္းစစ္မ်က္ႏွာပဲ အိမ္လုပ္ျပီးေနေသာ္ျငားလည္း သူတပ္မွာရွိေနျပန္တာ
တန္းစီဘင္ခရာမွဳတ္သံနဲ႔စတင္ခဲ့တဲ့ သူမရဲ႔အူ၀ဲေတးသံသာ
ႏွာေခါင္းပါမလာဘူးဆိုတဲ့ ေဆးမွဴးရဲ႔မွတ္ခ်က္တခ်ိဳ႔နဲ႔အတူ
ျပသနာေတြပလံုစီေနတဲ့ ဒီေလာကထဲသူစေရာက္လာခဲ့တယ္
မိုးေကာင္းကင္ကလႊင့္က်လာတဲ့ ဂါ၀န္တထည္ဆိုတဲ့အိပ္မက္မွာသေႏၶတည္လို႔
ငယ္စဥ္ဘ၀ကတည္းက အလွအပၾကိဳက္တာ မဆန္းျပန္ဘူး
တီးမွဳတ္ဆိုက ၀ါသနာထံုေသာ္လည္း သူအဆိုေတာ္တေယာက္မဟုတ္ခဲ့ပါ
သူျဖစ္ခ်င္တာ ဘာဆိုတာ မသိေသာ္လည္း သူ ကစားတိုင္း အိမ္ပံုေတြဆြဲခဲ့တာ
အခြင့္အေရးမွန္သမွ် အစဥ္၂ခုယွဥ္တြဲရတတ္ေလ့ရွိတာ
ေက်ာင္းစာကလြဲလို႔ စာတိုင္းကိုစိတ္၀င္စားစြာဖတ္တတ္ျပန္တာ
ဒါေတြက သူ႔ရဲ႔ဂုဏ္ပုဒ္တခ်ိဳ႔ပါပဲ
ဇြန္ ၂၂ရက္တိုင္းကို တေယာက္တည္းျဖတ္သန္းခဲ့တာ
၅ႏွစ္ေျမာက္ခဲ့ပါျပီ ေဖနဲ႔ေမ
သူ႔နားမွာ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြ ၂၂ေရာက္တိုင္း ၀ိုင္းေနတတ္ေသာ္လည္း
သူ႔ကိုျဖစ္တည္ေစခဲ့တဲ့ ပဲ့ကိုင္ရွင္၂ေယာက္မရွိခဲ့ဘူး
ေနာက္ႏွစ္တိုင္းရဲ႔ ၂၂ရက္ေတြကစလို႔ ေဖ၊ေမတို႔နဲ႔ ထာ၀ရဆံုးထိ ျဖတ္သန္းခြင့္ရပါေစလို႔...
ကိုယ့္ရဲ႔လပ္ကီးနံပတ္ဆိုတိုင္း ခ်ေရးျဖစ္တဲ့ ဒီဂဏန္း
ကိုယ္တို႔ေမာင္ႏွမရဲ႔ ေရတြက္ေနၾကဒီဂဏန္း
မိုးဥတုျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ထိုေန႔ကမိုးမရြာပါ
မရဏဖြားေျပာေသာ္ျငားလည္း သူမ မခ်ဴခ်ာတတ္ပါ
ေရွ႔တန္းစစ္မ်က္ႏွာပဲ အိမ္လုပ္ျပီးေနေသာ္ျငားလည္း သူတပ္မွာရွိေနျပန္တာ
တန္းစီဘင္ခရာမွဳတ္သံနဲ႔စတင္ခဲ့တဲ့ သူမရဲ႔အူ၀ဲေတးသံသာ
ႏွာေခါင္းပါမလာဘူးဆိုတဲ့ ေဆးမွဴးရဲ႔မွတ္ခ်က္တခ်ိဳ႔နဲ႔အတူ
ျပသနာေတြပလံုစီေနတဲ့ ဒီေလာကထဲသူစေရာက္လာခဲ့တယ္
မိုးေကာင္းကင္ကလႊင့္က်လာတဲ့ ဂါ၀န္တထည္ဆိုတဲ့အိပ္မက္မွာသေႏၶတည္လို႔
ငယ္စဥ္ဘ၀ကတည္းက အလွအပၾကိဳက္တာ မဆန္းျပန္ဘူး
တီးမွဳတ္ဆိုက ၀ါသနာထံုေသာ္လည္း သူအဆိုေတာ္တေယာက္မဟုတ္ခဲ့ပါ
သူျဖစ္ခ်င္တာ ဘာဆိုတာ မသိေသာ္လည္း သူ ကစားတိုင္း အိမ္ပံုေတြဆြဲခဲ့တာ
အခြင့္အေရးမွန္သမွ် အစဥ္၂ခုယွဥ္တြဲရတတ္ေလ့ရွိတာ
ေက်ာင္းစာကလြဲလို႔ စာတိုင္းကိုစိတ္၀င္စားစြာဖတ္တတ္ျပန္တာ
ဒါေတြက သူ႔ရဲ႔ဂုဏ္ပုဒ္တခ်ိဳ႔ပါပဲ
ဇြန္ ၂၂ရက္တိုင္းကို တေယာက္တည္းျဖတ္သန္းခဲ့တာ
၅ႏွစ္ေျမာက္ခဲ့ပါျပီ ေဖနဲ႔ေမ
သူ႔နားမွာ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြ ၂၂ေရာက္တိုင္း ၀ိုင္းေနတတ္ေသာ္လည္း
သူ႔ကိုျဖစ္တည္ေစခဲ့တဲ့ ပဲ့ကိုင္ရွင္၂ေယာက္မရွိခဲ့ဘူး
ေနာက္ႏွစ္တိုင္းရဲ႔ ၂၂ရက္ေတြကစလို႔ ေဖ၊ေမတို႔နဲ႔ ထာ၀ရဆံုးထိ ျဖတ္သန္းခြင့္ရပါေစလို႔...
Monday, May 28, 2012
တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ဆြမ္းကပ္ပြဲေလး
သစ္သစ္တို႔အဖြဲ႔ေလး ၂၇.၅.၂၀၁၂ ေန႔မွာ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့ပါျပီ ။ ၃ၾကိမ္ေျမာက္တိုင္ေအာင္ စိတ္အားထက္သန္စြာ စိတ္တူကိုယ္တူလက္တြဲမျဖဳတ္တမ္းပါ၀င္ခဲ့ၾကေသာ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို သစ္သစ္ကေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ရွိေၾကာင္း ဒီပို႔စ္ေလးကေနေျပာလိုက္ပါရေစေနာ္ ။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ေျမာက္ကေန ဘယ္ႏွစ္မ်ားထိတိုင္ေအာင္ အတူတကြလွဴဒါန္းခြင့္ရမယ္ဆိုတာမသိေပမယ့္ ခုေနခ်ိန္ထိ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကုသိုလ္ေရးအလုပ္မ်ားကိုလုပ္ကိုင္ခြင့္ရတယ္ဆိုကတည္းက နည္းတဲ့အထံုေရစက္မွမဟုတ္ေပပဲေလ ။ ေနာင္တခ်ိန္တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီကြဲကြာသြားခ်ိန္မွာ ငါတို႔ေတြဟိုစဥ္က ဒီလိုအတူတကြ အလွဴအတန္းေတြလုပ္ခဲ့ဖူးၾကတယ္ ဒီလိုေတြရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကဘူးတယ္ဆိုတဲ့ အသိေလးက သစ္တို႔ႏွလံုးသားမွာအျမဲထာ၀ရ ေႏြးေထြးေနေတာ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္ ။ ဒီလိုကၽြန္းႏိုင္ငံေလးမွာ တခဏတာနားခိုရင္း ဘူတာရထားဆိုက္ကပ္ခ်ိန္မွာ ေတြ႔ဆံုလက္တြဲခြင့္ရခဲ့တဲ့ ဒီသူငယ္ခ်င္းေကာင္းေလးေတြနဲ႔ ျမဲေသာေမတၱာ စစ္မွန္ေသာေစတနာေတြနဲ႔ လက္တြဲမျဖဳတ္တမ္း ဒါထက္မက အတူတကြလွဴႏိုင္တန္းႏိုင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း......။
ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ ဒီအဖြဲ႔က အလွဴတခုလုပ္ျပီဆိုရင္ အနည္းဆံုးအီးေမးလ္အေစာင္၁၀၀ေက်ာ္မွ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးပြဲျပီးတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ သူကေတာ့ ဘာခ်က္ခ်င္တယ္ သူကေတာ့ဘာ၀င္လုပ္ခ်င္တယ္ ငါ့ကိုေတာ့တာ၀န္မေပးဘူး ေရးထားတာေတြဘာတခုမွနားမလည္ဘူး ငါဘာဟင္းခ်က္ရမလဲဟင္ ငါတို႔အဲ့ေန႔ထမီေတြပဲ၀တ္ၾကရေအာင္ အိုးးးခ်ေရးလို႔မကုန္တဲ့ ေမးခြန္းေတြအေျဖေတြနဲ႔ အလွဴလုပ္ဖို႔စတင္ခဲ့တာကေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာေမလပထမအပတ္ကတည္းပါပဲ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ဧည့္သည္ေလးနည္းနည္းဖိတ္ခ်င္ပါတယ္ အဆိုတင္သြင္းသူကေတာ့ အျပံဳးမလို႔ေခၚတဲ့အဖြဲ႔ထဲက အေသးဆံုးမင္းသမီးပါပဲ။ ဧည့္သည္ကလည္း အသက္ေတာ္ေတာ္ၾကီးေနပါျပီ ၁ႏွစ္ေက်ာ္သာရွိေသးတဲ့ ေဖ့ဘြတ္မင္းသမီးေခ်ာေလး မွံဳနံသာကိုဖိတ္ခ်င္ပါသတဲ့ေလ ။ လုပ္ၾကပါဦး ဆက္ၾကပါဦး သူ႔ကိုဖိတ္ဖို႔ရာအတြက္ သူ႔အေမကိုအရင္ဆံုးမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရပါတယ္ ။ ဖုန္းဆက္ျပီးတမ်ိဴး ေဖ့ဘြတ္မွာေရးလို႔တဖံု မက္ေဆ့ပို႔ျပီးတသြယ္ အားနာမွဴအေပါင္းသရဖူေဆာင္းရေလာက္ေအာင္ တဂ်ီဂ်ီသြားလုပ္တာကေတာ့ တဖြဲ႔လံုးနီးပါးပါပဲ။(ေက်းဇူးတင္ပါတယ္စင္စင္ ကေလးတဖက္နဲ႔အျပင္ကိုသြားဖို႔ရာမလြယ္ကူေပမယ့္ သစ္သစ္တို႔အလွဴေလးကို မိသားစုအတူတကြအခ်ိန္ေပးလာေရာက္ခဲ့တဲ့အတြက္ တဖြဲ႔လံုးကိုယ္စားသစ္သစ္က ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းေျပာလိုက္ပါတယ္ေနာ္)။ ေနာက္ထပ္အထူးဧည့္သည္ေတာ္ကေတာ့ျဖင့္ ေတာ္ရံုရက္ခ်ိန္းရေလ့မရွိတဲ့ ရီတာလို႔ေခၚတဲ့ဘေလာ္ဂါမင္းသမီးေခ်ာပါပဲ (တကယ္လည္း သစ္တို႔အလွဴေန႔သူမအားခဲ့ပါဘူးေလ) ။ ဒီလိုနဲ႔ဖိတ္ၾကားတဲ့အစီအစဥ္ျပီးေတာ့.....။
ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္တိုင္ဆြမ္းကပ္ခဲ့တဲ့ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက သစ္သစ္တို႔ဆြမ္းကပ္ခ်ိန္တဲ့ရက္မွာ ရက္မရခဲ့ပါဘူး ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ေနာက္ထပ္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ကပ္ဖို႔စီစဥ္ခဲ့ရာ စမ္ဘာ၀မ္းေက်ာင္းမွာကပ္လွဴဖို႔ရက္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၂၇ရက္ေန႔ေရာက္ဖို႔ရာနီးကပ္လို႔လာခဲ့ခ်ိန္မွာ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔တာ၀န္ခြဲေ၀ၾကျပီဆိုပါေတာ့ ။ ထံုးစံအတိုင္း မ်ိဴးက ၾကက္သားအရည္ေသာက္ဆမ္းမြန္ဟင္း ခ်က္ပါတယ္ ။ ဗစ္စတာကေတာ့ ငါးၾကင္းေၾကာ္ႏွပ္ရယ္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးငါးပိခ်က္ရယ္ တာ၀န္က်ပါတယ္။ သစ္သစ္ကေတာ့အျမဲခ်က္ေနက် ၀က္သားအခ်ိဳခ်က္ရယ္ ခရမ္းသီးရခိုင္ခ်က္စပ္စပ္ေလး ခ်က္ေပးဖို႔အလွည့္က်ပါတယ္။ ငါးဖယ္သုတ္အတြက္လည္း မ်ိဳးကသူလုပ္မယ္ဆိုလို႔ အသက္၃၀နားနီးမွ ဆိုင္ကငါးဖယ္ေတြဟာ ညက္ျပီးသားကို ေထာင္းစရာမလိုဘူးသိထားခဲ့သူ အျပံဳးမဟာ ငါးဖယ္သုတ္အတြက္ ငါးဖယ္မ်ားကိုခုလိုထုေထာင္းရေၾကာင္း ကံအားေလ်ာ္စြာဒီအလွဴမွာပါ၀င္ခဲ့လို႔ သိသြားခဲ့ရရွာပါတယ္ (အဆိုးထဲကအေကာင္းေပါ့ေလ...ဟိ) ။ ဘူးသီးဟင္းခါး ႏွင့္ အစိမ္းေၾကာ္အတြက္ တာ၀န္ေပးထားခဲ့တဲ့ ႏိုမို နဲ႔ ညည ကေတာ့ ၂၆ရက္ေန႔ထိ စကားျပန္မလာေသးပါဘူး ။ အလုပ္မွာstressမ်ားတာထက္ကို အလွဴေန႔မွာအဲဒီဟင္း၂မ်ိဴးအတြက္ ပိုျပီးstressfulျဖစ္ေနပါတယ္ ။ ဆီပုလင္းပဲေျပး၀ယ္မလိုလို ဘူးသီးအတြက္မေလးရွားကစိုက္ခင္းကိုပဲ ေျပးမလိုလို အစိမ္းေၾကာ္ထဲ အသားထည့္မလား အသဲထည့္မလား ေခါင္းပန္းလွန္မလိုလိုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္အလုပ္ရွဳတ္သြားတာကေတာ့ျဖင့္ စီေဘာက္မွာေအာင္ၾကဴၾကဴမွိဳပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္ ။ တာ၀န္က်သူေနာက္တေယာက္ညညကေတာ့ျဖင့္ အလွဴေန႔မနက္မွ ဆံပင္ဖားလားနဲ႔ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲေနာက္ဆံုးမွ၀င္လာလို႔ အမွ်ေ၀လိုက္ရပါေသးတယ္....ညညေရ အမွ် အမွ် အမွ်။ အခ်ိဳပြဲနဲ႔ဆန္၀ယ္ရန္တာ၀န္က်သူ မင္းသမီးေခ်ာ ဘူးဘူးကေတာ့ျဖင့္ ေစ်းမ်ား၀ယ္ကာပင္ပမ္းျပီးဖ်ားယူရပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ သူနဲ႔ဘ၀တေလွ်ာက္ကုသိုလ္အတူလုပ္မယ့္ ခ်စ္ခ်စ္ဒီမကိုသာ တြန္းလွည္းတစ္စီးနဲ႔ေစာေစာစီးစီးလႊတ္လိုက္ပါတယ္ (ျပန္လာရင္ ကုသိုလ္ေတြေသခ်ာယူခဲ့ေနာ္တဲ့)ဘူးဘူးတို႔မ်ားကံေကာင္းလိုက္တာ အလွဴေတာင္စက္ကတ္ေၾကးကိုလႊတ္လိုက္တယ္ ဟိုကျဖင့္ေၾကးစည္သံေတာင္ညီေအာင္မထုတတ္တဲ့သူ ျဖစ္ေနပါေရာလားေအ ။ ဒါေတာင္အလွဴမတိုင္ခင္က ဆရာေတာ္ကိုအန္ဂရီးဘတ္ကိတ္မုန္႔ကပ္ရင္ေကာင္းမလား လာတိုင္ပင္ေနလို႔ မနည္းေခ်ာ့ေမာ့လႊတ္လိုက္ရပါေသးတယ္ (သိုင္းက်ဴးပါ ဘူးဘူး လိုအပ္တာေတြအားလံုးအေသးစိတ္၀ယ္ေပးလို႔ပါ)။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဆရာေတာ္ကိုမင္းကြတ္သီးနဲ႔ဒူးရင္းသီးကပ္မယ့္ ပ်ိဳႏွမအီးယို(တရုတ္နာမည္)ျဖစ္ပါတယ္ ။ ၀ယ္ခါနီးဖုန္းဆက္ေမးလို႔ မ်ိဳးက ေတာ္ေတာ္ေလးနားခ်ေပးလိုက္ေတာ့မွ နဂါးေမာက္သီး စပ်စ္သီးနဲ႔ သစ္ေတာ္သီးကို အားမတန္မာန္ေလ်ာ့ျပီး၀ယ္လာခဲ့သူလို႔ပဲ ဆိုလိုက္ပါေတာ့မယ္။ တေယာက္တမ်ိဴးမရိုးရေအာင္ စာဖြဲ႔လို႔မဆံုးႏိုင္ပါဘူးေလ...။
ဒီႏွစ္အလွဴမွာ ျမန္မာ၀တ္စံုျဖင့္ပြဲတက္ျပီး ျပာယာခတ္ေနသူကေတာ့ ျပာတာအျပံဳးမပါပဲ ။ သူထမင္းခ်က္မယ္ သူေကာ္ဖီေဖ်ာ္မယ္နဲ႔ ေျမာင္းထဲပလံုဆိုျပီးျပဳတ္က်သူကလည္း အဲဒီအျပံဳးမပါပဲ ။ ေနာက္ေဖးေျပးလိုက္ ထမင္းမာသြားျပီဆိုတာလာေျပာလိုက္နဲ႔ အလွဴမွာပထမဆံုးလူရာ၀င္စြာအခိုင္းခံေနရေတာ့ သူအင္မတန္ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါတယ္ ။ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာထည့္ဖို႔ပန္းကန္သြားေတာင္းခိုင္းေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္စြာနဲ႔သူ႔ကိုပန္းကန္သူ႔အေမက မေပးလိုက္ေၾကာင္း ေအာ္လိုက္ေၾကာင္း လာေျပာတာလည္းသူပါပဲ ။ ဘုန္းၾကီးေတြကိုဆြမ္းကပ္မယ္မေျပာပဲ ထမင္းေကၽြးမယ္ဆိုတာၾကီးပဲေျပာတာလည္းသူပါပဲ ။ သူဗိုက္ဆာေနျပီဆိုေၾကာင္းကို ၃မိနစ္တၾကိမ္မေမ့မေလ်ာ့ေျပာတာလဲ သူပါပဲေလ ။ ဆရာေတာ္ေတြကိုဆြမ္းကပ္ျပီး ေမာပန္းစြာနဲ႔ဆရာေတာ္တရားေပးတဲ့ေနရာမွာ ထိုင္ေနလို႔ဆြဲေခၚရေသးတာကလည္း သူပါပဲေလ (ဟူးးးးးးးး ေမာထွာေနာ္)။
ဒီလိုနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျပီးေျမာက္ခဲ့တဲ့အလွဴေလးကို ျဖစ္ပ်က္စံုလင္လြန္းလို႔ ပို႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ ပါ၀င္ခဲ့သူ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အခ်ိန္ေပးလာေရာက္ခဲ့သူကို ဧည့္သည္မ်ားကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာရင္း တတိယအၾကိမ္ေျမာက္အလွဴေလးမွာ အတူပါ၀င္သာဓုေခၚၾကပါဦးေနာ္ ။ အားလံုးပဲေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစလို႔ သစ္သစ္ကဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။
ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ ဒီအဖြဲ႔က အလွဴတခုလုပ္ျပီဆိုရင္ အနည္းဆံုးအီးေမးလ္အေစာင္၁၀၀ေက်ာ္မွ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးပြဲျပီးတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ သူကေတာ့ ဘာခ်က္ခ်င္တယ္ သူကေတာ့ဘာ၀င္လုပ္ခ်င္တယ္ ငါ့ကိုေတာ့တာ၀န္မေပးဘူး ေရးထားတာေတြဘာတခုမွနားမလည္ဘူး ငါဘာဟင္းခ်က္ရမလဲဟင္ ငါတို႔အဲ့ေန႔ထမီေတြပဲ၀တ္ၾကရေအာင္ အိုးးးခ်ေရးလို႔မကုန္တဲ့ ေမးခြန္းေတြအေျဖေတြနဲ႔ အလွဴလုပ္ဖို႔စတင္ခဲ့တာကေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာေမလပထမအပတ္ကတည္းပါပဲ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ဧည့္သည္ေလးနည္းနည္းဖိတ္ခ်င္ပါတယ္ အဆိုတင္သြင္းသူကေတာ့ အျပံဳးမလို႔ေခၚတဲ့အဖြဲ႔ထဲက အေသးဆံုးမင္းသမီးပါပဲ။ ဧည့္သည္ကလည္း အသက္ေတာ္ေတာ္ၾကီးေနပါျပီ ၁ႏွစ္ေက်ာ္သာရွိေသးတဲ့ ေဖ့ဘြတ္မင္းသမီးေခ်ာေလး မွံဳနံသာကိုဖိတ္ခ်င္ပါသတဲ့ေလ ။ လုပ္ၾကပါဦး ဆက္ၾကပါဦး သူ႔ကိုဖိတ္ဖို႔ရာအတြက္ သူ႔အေမကိုအရင္ဆံုးမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရပါတယ္ ။ ဖုန္းဆက္ျပီးတမ်ိဴး ေဖ့ဘြတ္မွာေရးလို႔တဖံု မက္ေဆ့ပို႔ျပီးတသြယ္ အားနာမွဴအေပါင္းသရဖူေဆာင္းရေလာက္ေအာင္ တဂ်ီဂ်ီသြားလုပ္တာကေတာ့ တဖြဲ႔လံုးနီးပါးပါပဲ။(ေက်းဇူးတင္ပါတယ္စင္စင္ ကေလးတဖက္နဲ႔အျပင္ကိုသြားဖို႔ရာမလြယ္ကူေပမယ့္ သစ္သစ္တို႔အလွဴေလးကို မိသားစုအတူတကြအခ်ိန္ေပးလာေရာက္ခဲ့တဲ့အတြက္ တဖြဲ႔လံုးကိုယ္စားသစ္သစ္က ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းေျပာလိုက္ပါတယ္ေနာ္)။ ေနာက္ထပ္အထူးဧည့္သည္ေတာ္ကေတာ့ျဖင့္ ေတာ္ရံုရက္ခ်ိန္းရေလ့မရွိတဲ့ ရီတာလို႔ေခၚတဲ့ဘေလာ္ဂါမင္းသမီးေခ်ာပါပဲ (တကယ္လည္း သစ္တို႔အလွဴေန႔သူမအားခဲ့ပါဘူးေလ) ။ ဒီလိုနဲ႔ဖိတ္ၾကားတဲ့အစီအစဥ္ျပီးေတာ့.....။
ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္တိုင္ဆြမ္းကပ္ခဲ့တဲ့ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက သစ္သစ္တို႔ဆြမ္းကပ္ခ်ိန္တဲ့ရက္မွာ ရက္မရခဲ့ပါဘူး ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ေနာက္ထပ္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ကပ္ဖို႔စီစဥ္ခဲ့ရာ စမ္ဘာ၀မ္းေက်ာင္းမွာကပ္လွဴဖို႔ရက္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၂၇ရက္ေန႔ေရာက္ဖို႔ရာနီးကပ္လို႔လာခဲ့ခ်ိန္မွာ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔တာ၀န္ခြဲေ၀ၾကျပီဆိုပါေတာ့ ။ ထံုးစံအတိုင္း မ်ိဴးက ၾကက္သားအရည္ေသာက္ဆမ္းမြန္ဟင္း ခ်က္ပါတယ္ ။ ဗစ္စတာကေတာ့ ငါးၾကင္းေၾကာ္ႏွပ္ရယ္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးငါးပိခ်က္ရယ္ တာ၀န္က်ပါတယ္။ သစ္သစ္ကေတာ့အျမဲခ်က္ေနက် ၀က္သားအခ်ိဳခ်က္ရယ္ ခရမ္းသီးရခိုင္ခ်က္စပ္စပ္ေလး ခ်က္ေပးဖို႔အလွည့္က်ပါတယ္။ ငါးဖယ္သုတ္အတြက္လည္း မ်ိဳးကသူလုပ္မယ္ဆိုလို႔ အသက္၃၀နားနီးမွ ဆိုင္ကငါးဖယ္ေတြဟာ ညက္ျပီးသားကို ေထာင္းစရာမလိုဘူးသိထားခဲ့သူ အျပံဳးမဟာ ငါးဖယ္သုတ္အတြက္ ငါးဖယ္မ်ားကိုခုလိုထုေထာင္းရေၾကာင္း ကံအားေလ်ာ္စြာဒီအလွဴမွာပါ၀င္ခဲ့လို႔ သိသြားခဲ့ရရွာပါတယ္ (အဆိုးထဲကအေကာင္းေပါ့ေလ...ဟိ) ။ ဘူးသီးဟင္းခါး ႏွင့္ အစိမ္းေၾကာ္အတြက္ တာ၀န္ေပးထားခဲ့တဲ့ ႏိုမို နဲ႔ ညည ကေတာ့ ၂၆ရက္ေန႔ထိ စကားျပန္မလာေသးပါဘူး ။ အလုပ္မွာstressမ်ားတာထက္ကို အလွဴေန႔မွာအဲဒီဟင္း၂မ်ိဴးအတြက္ ပိုျပီးstressfulျဖစ္ေနပါတယ္ ။ ဆီပုလင္းပဲေျပး၀ယ္မလိုလို ဘူးသီးအတြက္မေလးရွားကစိုက္ခင္းကိုပဲ ေျပးမလိုလို အစိမ္းေၾကာ္ထဲ အသားထည့္မလား အသဲထည့္မလား ေခါင္းပန္းလွန္မလိုလိုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္အလုပ္ရွဳတ္သြားတာကေတာ့ျဖင့္ စီေဘာက္မွာေအာင္ၾကဴၾကဴမွိဳပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္ ။ တာ၀န္က်သူေနာက္တေယာက္ညညကေတာ့ျဖင့္ အလွဴေန႔မနက္မွ ဆံပင္ဖားလားနဲ႔ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲေနာက္ဆံုးမွ၀င္လာလို႔ အမွ်ေ၀လိုက္ရပါေသးတယ္....ညညေရ အမွ် အမွ် အမွ်။ အခ်ိဳပြဲနဲ႔ဆန္၀ယ္ရန္တာ၀န္က်သူ မင္းသမီးေခ်ာ ဘူးဘူးကေတာ့ျဖင့္ ေစ်းမ်ား၀ယ္ကာပင္ပမ္းျပီးဖ်ားယူရပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ သူနဲ႔ဘ၀တေလွ်ာက္ကုသိုလ္အတူလုပ္မယ့္ ခ်စ္ခ်စ္ဒီမကိုသာ တြန္းလွည္းတစ္စီးနဲ႔ေစာေစာစီးစီးလႊတ္လိုက္ပါတယ္ (ျပန္လာရင္ ကုသိုလ္ေတြေသခ်ာယူခဲ့ေနာ္တဲ့)ဘူးဘူးတို႔မ်ားကံေကာင္းလိုက္တာ အလွဴေတာင္စက္ကတ္ေၾကးကိုလႊတ္လိုက္တယ္ ဟိုကျဖင့္ေၾကးစည္သံေတာင္ညီေအာင္မထုတတ္တဲ့သူ ျဖစ္ေနပါေရာလားေအ ။ ဒါေတာင္အလွဴမတိုင္ခင္က ဆရာေတာ္ကိုအန္ဂရီးဘတ္ကိတ္မုန္႔ကပ္ရင္ေကာင္းမလား လာတိုင္ပင္ေနလို႔ မနည္းေခ်ာ့ေမာ့လႊတ္လိုက္ရပါေသးတယ္ (သိုင္းက်ဴးပါ ဘူးဘူး လိုအပ္တာေတြအားလံုးအေသးစိတ္၀ယ္ေပးလို႔ပါ)။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဆရာေတာ္ကိုမင္းကြတ္သီးနဲ႔ဒူးရင္းသီးကပ္မယ့္ ပ်ိဳႏွမအီးယို(တရုတ္နာမည္)ျဖစ္ပါတယ္ ။ ၀ယ္ခါနီးဖုန္းဆက္ေမးလို႔ မ်ိဳးက ေတာ္ေတာ္ေလးနားခ်ေပးလိုက္ေတာ့မွ နဂါးေမာက္သီး စပ်စ္သီးနဲ႔ သစ္ေတာ္သီးကို အားမတန္မာန္ေလ်ာ့ျပီး၀ယ္လာခဲ့သူလို႔ပဲ ဆိုလိုက္ပါေတာ့မယ္။ တေယာက္တမ်ိဴးမရိုးရေအာင္ စာဖြဲ႔လို႔မဆံုးႏိုင္ပါဘူးေလ...။
ဒီႏွစ္အလွဴမွာ ျမန္မာ၀တ္စံုျဖင့္ပြဲတက္ျပီး ျပာယာခတ္ေနသူကေတာ့ ျပာတာအျပံဳးမပါပဲ ။ သူထမင္းခ်က္မယ္ သူေကာ္ဖီေဖ်ာ္မယ္နဲ႔ ေျမာင္းထဲပလံုဆိုျပီးျပဳတ္က်သူကလည္း အဲဒီအျပံဳးမပါပဲ ။ ေနာက္ေဖးေျပးလိုက္ ထမင္းမာသြားျပီဆိုတာလာေျပာလိုက္နဲ႔ အလွဴမွာပထမဆံုးလူရာ၀င္စြာအခိုင္းခံေနရေတာ့ သူအင္မတန္ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါတယ္ ။ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာထည့္ဖို႔ပန္းကန္သြားေတာင္းခိုင္းေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္စြာနဲ႔သူ႔ကိုပန္းကန္သူ႔အေမက မေပးလိုက္ေၾကာင္း ေအာ္လိုက္ေၾကာင္း လာေျပာတာလည္းသူပါပဲ ။ ဘုန္းၾကီးေတြကိုဆြမ္းကပ္မယ္မေျပာပဲ ထမင္းေကၽြးမယ္ဆိုတာၾကီးပဲေျပာတာလည္းသူပါပဲ ။ သူဗိုက္ဆာေနျပီဆိုေၾကာင္းကို ၃မိနစ္တၾကိမ္မေမ့မေလ်ာ့ေျပာတာလဲ သူပါပဲေလ ။ ဆရာေတာ္ေတြကိုဆြမ္းကပ္ျပီး ေမာပန္းစြာနဲ႔ဆရာေတာ္တရားေပးတဲ့ေနရာမွာ ထိုင္ေနလို႔ဆြဲေခၚရေသးတာကလည္း သူပါပဲေလ (ဟူးးးးးးးး ေမာထွာေနာ္)။
ဒီလိုနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျပီးေျမာက္ခဲ့တဲ့အလွဴေလးကို ျဖစ္ပ်က္စံုလင္လြန္းလို႔ ပို႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ ပါ၀င္ခဲ့သူ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အခ်ိန္ေပးလာေရာက္ခဲ့သူကို ဧည့္သည္မ်ားကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာရင္း တတိယအၾကိမ္ေျမာက္အလွဴေလးမွာ အတူပါ၀င္သာဓုေခၚၾကပါဦးေနာ္ ။ အားလံုးပဲေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစလို႔ သစ္သစ္ကဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။
အထူးဧည့္သည္ေတာ္ မွံဳနံသာ
အခ်ိဳပြဲတြက္ ျပင္ဆင္ထားပံု
ဆြမ္းမကပ္မီ ျပင္ဆင္ထားပံု
Friday, March 30, 2012
တို႔ဆံုေတြ႔ဖို႔ရွိတယ္
ဒီရက္ပိုင္းမွာ ျပန္မယ္ျပန္မယ္ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလး အၾကိမ္ၾကိမ္နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္ ။ ခ်စ္ေသာသူဆီကေတာင္းထားျခင္းျဖစ္သလို စာသားတိုင္းမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြျပည့္ႏွက္ေနပါေသးတယ္ ။ သီခ်င္းနားေထာင္စဥ္မွာ ရင္ထဲလြမ္းသလိုလို ေဆြးသလိုလိုနဲ႔ သီခ်င္းအဆံုးမွာမတည္ျမဲျခင္းေတြ ပါ၀င္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္ ။ သီခ်င္းေလးဆံုးသြားတိုင္း ရင္ထဲမွာဟာဆင္းေနသလို ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ၾကာရင္ရူးႏိုင္ေလာက္ပါတယ္ ။ ခံစားခ်က္တိုင္းတြက္ ခ်စ္တဲ့သူကိုအစဥ္အျမဲ သတိရေနမိမွာပါ ။ ေက်းဇူးပါ ခ်စ္ရသူ း) ။
Tuesday, March 27, 2012
ရင္ခုန္ႏွစ္သစ္
အားလံုးပဲ မဂၤလာပါ ...သစ္သစ္ စာမေရးတာသိပ္ကို ၾကာသြားခဲ့ပါတယ္ ။ ေရးဖို႔အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာေတြထဲက ေရးမယ္ျပင္ဆင္ထားျပီး တ၀က္တျပတ္နဲ႔အၾကမ္းထဲမွာပဲ ေသာင္တင္ေနတတ္ေတာ့ ပို႔စ္ေတြမတင္ျဖစ္သလို ျဖစ္ခဲ့တာပါ ။ ျပီးေတာ့ ၂၀၁၁အကုန္ ၂၀၁၂ အစေတြမွာ မထင္မွတ္တဲ့အခ်ိဳးအေကြ႔ေတြ ေျပာင္းလဲျခင္းေတြ နဲ႔မယဥ္ပါးေသးလို႔ စာေရးဖို႔မုဘက္ကို ျပန္မသြင္းႏိုင္တာလဲပါတာေပါ့ ။ ပံုမွန္စာလာဖတ္တဲ့သူေတြကို အားနာမိတာနဲ႔ ဘေလာ့ေလးကို ခဏတာပိတ္ထားခဲ့မိပါတယ္ ။ လာလည္တဲ့သူမ်ား အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ရင္ ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔အတူ သစ္သစ္ကေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္ ။
ဒီလကုန္ရင္ျဖင့္ သစ္သစ္တစ္ေယာက္ အမိျမန္မာျပည္ကို ခဏတာျပန္ပါဦးမယ္ ။ ၅ႏွစ္တာေ၀းကြာခဲ့ေသာ ျမန္မာ့ႏွစ္ကူးအတာသၾကၤန္ပြဲေတာ္ကို ဆင္ႏြဲရင္းဘ၀ရဲ႔အေမာေတြ ေျပေပ်ာက္ေစဖို႔ မိဘရင္ခြင္္မွာခဏတာ ျပန္လည္ေမွးစက္ခို၀င္လိုက္ပါဦးမယ္ ။ သၾကၤန္ေရနဲ႔မထိေတြ႔ခဲ့လို႔မ်ား အျမဲေနမေကာင္းျဖစ္ေနသလားလို႔ေတာင္ သံသယျဖစ္မိပါတယ္.. (အေၾကာင္းရွာေနတာ..အဟိ) ။ သၾကၤန္ကာလဟာ ေမြးရပ္ေျမမွာေနထိုင္စဥ္ကေတာင္ ႏွစ္စဥ္ရင္ခုန္သံေတြျမန္ဆန္ေနခဲ့တာ ခုလိုေရျခားေျမျခားေရာက္ခ်ိန္ သၾကၤန္က်ေနျပီလို႔ အသံၾကားလိုက္ရင္ လြမ္းေမာတသခံစားခ်က္နဲ႔ ငိုခ်င္သလိုလုိ ၀မ္းနည္းလာသလိုလုိ နာမည္ေပးရခက္တဲ့ သံစဥ္တခ်ိဳ႔ခိုေအာင္းလာတတ္ပါတယ္ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာ့ရိုးရာႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္မွာ ၅ႏွစ္ေျမာက္ျပန္လည္ဆင္ႏြဲခြင့္ရေတာ့မယ့္ သစ္သစ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ရင္ခုန္သံေတြျမန္ေနမယ္ဆိုတာ ေဗဒင္ေမးစရာကိုမလိုေတာ့ပါဘူး ။ တခ်ိဳ႔မ်ားေျပာသလို ဒီသက္ရြယ္နဲ႔ေရမပက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးတို႔ သၾကၤန္မွာဘာလုပ္ရမွန္းကိုမသိလို႔ အိမ္ထဲပဲေအာင္းတယ္ဆိုတဲ့သူေတြနဲ႔ သစ္သစ္ကေတာ့တျခားစီပါ. သၾကၤန္ရယ္လို႔အသံၾကားလိုက္ရင္ျဖင့္ကို ေရာက္ေနတဲ့ဇရာကိုေမ့ျပီး စိတ္လတ္အစဥ္ႏုပ်ိဴလန္းဆန္းလာပါတယ္ ။ သစ္သစ္အတြက္ကေတာ့ သၾကၤန္ဟာေသသည့္တိုင္ရင္ခုန္ေနဦးမယ့္ ျမန္မာ့ပြဲေတာ္တခုျဖစ္ေနဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
သၾကၤန္မတိုင္ခင္ မိဘေဆြမ်ိဳးစံုလင္စြာျဖင့္ အလွဴေလးတခုလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားပါတယ္ ။ ဒီ့အတြက္လဲ ၀မ္းသာေက်နပ္မိပါတယ္ ။ တခ်ိန္က ဟိုေနရာလွဴခ်င္ဒီေနရာလွဴခ်င္တဲ့သစ္သစ္ ခုဆိုရင္ျဖင့္ စိတ္ရွိတုိင္းကိုယ့္ေခၽြးနဲစာေလးနဲ႔ လွဴဒါန္းခြင့္ရလာလို႔ ပိုျပီးပီတိျဖစ္မိပါတယ္ ။ အလွဴျပဳရျခင္းေနာက္ရည္ရြယ္ခ်က္တခုကေတာ့ျဖင့္ ေရေျမတခုတည္းမွာ အေျခခ်ေနျခင္းမတူတဲ့ သစ္သစ္ရဲ႔ေမာင္ႏွမေတြ မိသားစု၀င္ေတြ မိဘနဲ႔ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုျပီး အမွတ္ရေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္းပါခဲ့ပါတယ္ ။ အသက္အရြယ္ၾကီးေနျပီျဖစ္တဲ့ သစ္သစ္မိဘေတြ သူတို႔သားသမီးအစံုအလင္ အိမ္ကိုျပန္လာၾကမွာဆိုေတာ့ သူတို႔လည္းသစ္သစ္နည္းတူ စိတ္လွဳပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပါတယ္ ။ ေျမးတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႔အၾကိဳက္ သားသမီးတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႔အၾကိဳက္ ေတြကိုၾကိဳတင္စီစဥ္ရင္း ျပန္လာမယ့္ေန႔ကိုေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္ ။ ျပန္လာတဲ့ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ သစ္သစ္ကေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ သစ္သစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအကုန္ လာၾကိဳၾကမယ္ဆိုလို႔ ၅ႏွစ္အတြင္း ေျခာက္ၾကိမ္ေျမာက္ရန္ကုန္ျပန္ျခင္းမွာ အမွတ္ရစရာတခုလည္း ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။
ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း၀မ္းေရးအတြက္ လွဳပ္ရွားရင္းဘ၀တိုးတက္မွဴရွာေဖြေနစဥ္မွာ ကိုယ့္ဘ၀ေရွ႔ေရးတြက္ ခ်စ္ေသာေမာင္ႏွမ မိဘမ်ားကိုခြဲခြာေနရတဲ့ အက်ည္းတန္ခံစားခ်က္က လူကိုအလဲလဲအျပိဳျပိဳျဖစ္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ေလ့ရွိပါတယ္ ။ တခါတရံမ်ား မိဘမ်ားေနမေကာင္းတဲ့အသံၾကားတဲ့ခါ ရင္ခြင္တခုလံုးဆုပ္ေျခထားသလို ခံစားရျပီး မေက်နပ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေခါင္းကိုေမာ့ကာ က်ဆင္းလာတဲ့မ်က္ရည္ေတြ သုတ္ပစ္ရတာကလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ ။ ေ၀းကြာတဲ့ခံစားခ်က္က အေ၀းမွာေရာက္ေလေလ ပိုျပီးသိသာထင္ရွားလာေလလို႔ ေျပာမယ္ဆိုလည္း မွားမယ္လို႔ သစ္သစ္ကေတာ့မထင္ပါဘူး ။ ငါကပဲသတိရေနရတာ သူကေတာ့သတိမရဘူးလို႔လဲ မထင္ပါဘူး ။ ေမတၱာရဲ႔သေဘာတရားကိုက အျပန္အလွန္စီးဆင္းေနတဲ့သေဘာလို႔ သစ္သစ္ကယံုၾကည္ပါတယ္ ။ ကိုယ္သတိရေနရင္ သူလည္းပဲသတိရေနမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္လက္ခံထားပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ သစ္သစ္တို႔ကိုေမြးထားတဲ့ မိဘေတြ သားသမီးတိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင္းအတြက္သာ ေရျခားေျမျခားကိုသြားခြင့္ေပးထားေပမယ့္ သူတို႔ရင္ထဲမွာေတာ့ ေန႔စဥ္တမ္းတျပန္လာေစခ်င္မွာ အမွန္ပါပဲ ။ က်န္းမာေရးမေကာင္းခ်ိန္မွာ ဘာမွမလုပ္ေပးႏိုင္ရင္ေတာင္မွ သားသမီးေတြေဘးမွာ၀ိုင္းေနတယ္ဆို သူတို႔ေရာဂါအေတာ္အတန္ သက္သာေစမွာပါပဲေလ ။ ဒါေၾကာင့္ သစ္သစ္မိဘေတြ ေနမေကာင္းဘူးဆိုရင္ သစ္သစ္မွာထိုင္ရမလိုလို ထရမလိုလိုနဲ႔ ပူေလာင္ေနတတ္ပါတယ္ ။ ငါဒီကိုထြက္လာခဲ့တာ မွားျပီလား မိဘအေပၚတာ၀န္လစ္ဟင္းေနမိျပီလား စဥ္းစားမိတာလဲအခါခါပါ ။ တႏွစ္ကိုအနဲဆံုး၁ၾကိမ္ေလာက္ကေတာ့ ေရာက္ေအာင္ျပန္ေလ့ရွိပါတယ္ ။
ဒီတခါျပန္တာကေတာ့ ေမာင္ႏွမမ်ားစံုလင္မယ့္အျပင္ ရိုးရွင္းတဲ့အလွဴေလးတခုလည္းလုပ္ခြင့္ရမယ္ဆိုေတာ့ သစ္သစ္ေပ်ာ္ေနမယ္ဆိုတာ ေမးစရာေတာင္လိုမယ္မထင္ပါဘူး ။ ျပန္ရမယ့္ရက္ေတြနီးလာေလ ရင္ခုန္သံေတြျမန္လာေလပဲေပါ့ ။ ရန္ကုန္ကျပန္လာရင္ျဖင့္ သစ္သစ္မွာလုပ္စရာေတြအမ်ားၾကီးျဖစ္ေနပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းတလတပုဒ္ေလာက္ေတာ့ေရးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္ ။ ဘေလာ့သက္တမ္းကလည္း ၃ႏွစ္ထဲ၀င္လာျပီဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလးကို အသစ္ေလးေတြျပဳျပင္မြမ္းမံရင္း အေတြးအေခၚအသစ္ေလးေတြနဲ႔ ျပန္လည္၀င္ေရာက္လာပါျပီ ။ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ အတာႏွစ္ကူးေလးျဖစ္ပါေစလို႔ သစ္သစ္ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။
ဒီလကုန္ရင္ျဖင့္ သစ္သစ္တစ္ေယာက္ အမိျမန္မာျပည္ကို ခဏတာျပန္ပါဦးမယ္ ။ ၅ႏွစ္တာေ၀းကြာခဲ့ေသာ ျမန္မာ့ႏွစ္ကူးအတာသၾကၤန္ပြဲေတာ္ကို ဆင္ႏြဲရင္းဘ၀ရဲ႔အေမာေတြ ေျပေပ်ာက္ေစဖို႔ မိဘရင္ခြင္္မွာခဏတာ ျပန္လည္ေမွးစက္ခို၀င္လိုက္ပါဦးမယ္ ။ သၾကၤန္ေရနဲ႔မထိေတြ႔ခဲ့လို႔မ်ား အျမဲေနမေကာင္းျဖစ္ေနသလားလို႔ေတာင္ သံသယျဖစ္မိပါတယ္.. (အေၾကာင္းရွာေနတာ..အဟိ) ။ သၾကၤန္ကာလဟာ ေမြးရပ္ေျမမွာေနထိုင္စဥ္ကေတာင္ ႏွစ္စဥ္ရင္ခုန္သံေတြျမန္ဆန္ေနခဲ့တာ ခုလိုေရျခားေျမျခားေရာက္ခ်ိန္ သၾကၤန္က်ေနျပီလို႔ အသံၾကားလိုက္ရင္ လြမ္းေမာတသခံစားခ်က္နဲ႔ ငိုခ်င္သလိုလုိ ၀မ္းနည္းလာသလိုလုိ နာမည္ေပးရခက္တဲ့ သံစဥ္တခ်ိဳ႔ခိုေအာင္းလာတတ္ပါတယ္ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာ့ရိုးရာႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္မွာ ၅ႏွစ္ေျမာက္ျပန္လည္ဆင္ႏြဲခြင့္ရေတာ့မယ့္ သစ္သစ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ရင္ခုန္သံေတြျမန္ေနမယ္ဆိုတာ ေဗဒင္ေမးစရာကိုမလိုေတာ့ပါဘူး ။ တခ်ိဳ႔မ်ားေျပာသလို ဒီသက္ရြယ္နဲ႔ေရမပက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးတို႔ သၾကၤန္မွာဘာလုပ္ရမွန္းကိုမသိလို႔ အိမ္ထဲပဲေအာင္းတယ္ဆိုတဲ့သူေတြနဲ႔ သစ္သစ္ကေတာ့တျခားစီပါ. သၾကၤန္ရယ္လို႔အသံၾကားလိုက္ရင္ျဖင့္ကို ေရာက္ေနတဲ့ဇရာကိုေမ့ျပီး စိတ္လတ္အစဥ္ႏုပ်ိဴလန္းဆန္းလာပါတယ္ ။ သစ္သစ္အတြက္ကေတာ့ သၾကၤန္ဟာေသသည့္တိုင္ရင္ခုန္ေနဦးမယ့္ ျမန္မာ့ပြဲေတာ္တခုျဖစ္ေနဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
သၾကၤန္မတိုင္ခင္ မိဘေဆြမ်ိဳးစံုလင္စြာျဖင့္ အလွဴေလးတခုလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားပါတယ္ ။ ဒီ့အတြက္လဲ ၀မ္းသာေက်နပ္မိပါတယ္ ။ တခ်ိန္က ဟိုေနရာလွဴခ်င္ဒီေနရာလွဴခ်င္တဲ့သစ္သစ္ ခုဆိုရင္ျဖင့္ စိတ္ရွိတုိင္းကိုယ့္ေခၽြးနဲစာေလးနဲ႔ လွဴဒါန္းခြင့္ရလာလို႔ ပိုျပီးပီတိျဖစ္မိပါတယ္ ။ အလွဴျပဳရျခင္းေနာက္ရည္ရြယ္ခ်က္တခုကေတာ့ျဖင့္ ေရေျမတခုတည္းမွာ အေျခခ်ေနျခင္းမတူတဲ့ သစ္သစ္ရဲ႔ေမာင္ႏွမေတြ မိသားစု၀င္ေတြ မိဘနဲ႔ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုျပီး အမွတ္ရေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္းပါခဲ့ပါတယ္ ။ အသက္အရြယ္ၾကီးေနျပီျဖစ္တဲ့ သစ္သစ္မိဘေတြ သူတို႔သားသမီးအစံုအလင္ အိမ္ကိုျပန္လာၾကမွာဆိုေတာ့ သူတို႔လည္းသစ္သစ္နည္းတူ စိတ္လွဳပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပါတယ္ ။ ေျမးတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႔အၾကိဳက္ သားသမီးတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႔အၾကိဳက္ ေတြကိုၾကိဳတင္စီစဥ္ရင္း ျပန္လာမယ့္ေန႔ကိုေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္ ။ ျပန္လာတဲ့ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ သစ္သစ္ကေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ သစ္သစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအကုန္ လာၾကိဳၾကမယ္ဆိုလို႔ ၅ႏွစ္အတြင္း ေျခာက္ၾကိမ္ေျမာက္ရန္ကုန္ျပန္ျခင္းမွာ အမွတ္ရစရာတခုလည္း ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။
ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း၀မ္းေရးအတြက္ လွဳပ္ရွားရင္းဘ၀တိုးတက္မွဴရွာေဖြေနစဥ္မွာ ကိုယ့္ဘ၀ေရွ႔ေရးတြက္ ခ်စ္ေသာေမာင္ႏွမ မိဘမ်ားကိုခြဲခြာေနရတဲ့ အက်ည္းတန္ခံစားခ်က္က လူကိုအလဲလဲအျပိဳျပိဳျဖစ္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ေလ့ရွိပါတယ္ ။ တခါတရံမ်ား မိဘမ်ားေနမေကာင္းတဲ့အသံၾကားတဲ့ခါ ရင္ခြင္တခုလံုးဆုပ္ေျခထားသလို ခံစားရျပီး မေက်နပ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေခါင္းကိုေမာ့ကာ က်ဆင္းလာတဲ့မ်က္ရည္ေတြ သုတ္ပစ္ရတာကလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ ။ ေ၀းကြာတဲ့ခံစားခ်က္က အေ၀းမွာေရာက္ေလေလ ပိုျပီးသိသာထင္ရွားလာေလလို႔ ေျပာမယ္ဆိုလည္း မွားမယ္လို႔ သစ္သစ္ကေတာ့မထင္ပါဘူး ။ ငါကပဲသတိရေနရတာ သူကေတာ့သတိမရဘူးလို႔လဲ မထင္ပါဘူး ။ ေမတၱာရဲ႔သေဘာတရားကိုက အျပန္အလွန္စီးဆင္းေနတဲ့သေဘာလို႔ သစ္သစ္ကယံုၾကည္ပါတယ္ ။ ကိုယ္သတိရေနရင္ သူလည္းပဲသတိရေနမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္လက္ခံထားပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ သစ္သစ္တို႔ကိုေမြးထားတဲ့ မိဘေတြ သားသမီးတိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင္းအတြက္သာ ေရျခားေျမျခားကိုသြားခြင့္ေပးထားေပမယ့္ သူတို႔ရင္ထဲမွာေတာ့ ေန႔စဥ္တမ္းတျပန္လာေစခ်င္မွာ အမွန္ပါပဲ ။ က်န္းမာေရးမေကာင္းခ်ိန္မွာ ဘာမွမလုပ္ေပးႏိုင္ရင္ေတာင္မွ သားသမီးေတြေဘးမွာ၀ိုင္းေနတယ္ဆို သူတို႔ေရာဂါအေတာ္အတန္ သက္သာေစမွာပါပဲေလ ။ ဒါေၾကာင့္ သစ္သစ္မိဘေတြ ေနမေကာင္းဘူးဆိုရင္ သစ္သစ္မွာထိုင္ရမလိုလို ထရမလိုလိုနဲ႔ ပူေလာင္ေနတတ္ပါတယ္ ။ ငါဒီကိုထြက္လာခဲ့တာ မွားျပီလား မိဘအေပၚတာ၀န္လစ္ဟင္းေနမိျပီလား စဥ္းစားမိတာလဲအခါခါပါ ။ တႏွစ္ကိုအနဲဆံုး၁ၾကိမ္ေလာက္ကေတာ့ ေရာက္ေအာင္ျပန္ေလ့ရွိပါတယ္ ။
ဒီတခါျပန္တာကေတာ့ ေမာင္ႏွမမ်ားစံုလင္မယ့္အျပင္ ရိုးရွင္းတဲ့အလွဴေလးတခုလည္းလုပ္ခြင့္ရမယ္ဆိုေတာ့ သစ္သစ္ေပ်ာ္ေနမယ္ဆိုတာ ေမးစရာေတာင္လိုမယ္မထင္ပါဘူး ။ ျပန္ရမယ့္ရက္ေတြနီးလာေလ ရင္ခုန္သံေတြျမန္လာေလပဲေပါ့ ။ ရန္ကုန္ကျပန္လာရင္ျဖင့္ သစ္သစ္မွာလုပ္စရာေတြအမ်ားၾကီးျဖစ္ေနပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းတလတပုဒ္ေလာက္ေတာ့ေရးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္ ။ ဘေလာ့သက္တမ္းကလည္း ၃ႏွစ္ထဲ၀င္လာျပီဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလးကို အသစ္ေလးေတြျပဳျပင္မြမ္းမံရင္း အေတြးအေခၚအသစ္ေလးေတြနဲ႔ ျပန္လည္၀င္ေရာက္လာပါျပီ ။ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ အတာႏွစ္ကူးေလးျဖစ္ပါေစလို႔ သစ္သစ္ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။
Subscribe to:
Posts (Atom)
