Friday, November 27, 2009

အားနည္းခ်က္

ဒီလထဲမွာ ဆက္တိုက္ဆိုသလို နားေထာင္ျဖစ္တဲ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ ။ အၾကိဳက္ဆံုး စာသားေလးကေတာ့ မင္းရွိတဲ့ခ်ိန္အဆံုးအစမဲ့ ေပ်ာ္ဘူးခဲ့ တို႔အားနည္းခ်က္က သိပ္ခ်စ္ေနလို႔ ဆိုတာပါပဲ ။ ခံစားခ်က္ေတြ တိုက္ဆိုင္တိုင္းသီခ်င္းေလးေတြ သိမ္းထားမိတာအက်င့္တစ္ခု လို ျဖစ္ေနပါျပီ ။ ဒါေလးကိုနားေထာင္ျပီးရင္ တစ္ေယာက္ေသာသူကို သတိရမိတာကေတာ့ မညာပါဘူး ၀န္ခံပါတယ္ ။


ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

အစီအစဥ္မက်

ႏို၀င္ဘာတစ္လလံုး စာေရးၾကဲတာထက္ ေရးခ်င္စိတ္္မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္ ။ ငါဘာလို႔ဘေလာ့ဆိုတာေလး ေရးမိခဲ့ပါလိမ့္လို႔လည္း ေနာင္တကရခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနပါျပီ ။ ေရးစရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္ စိတ္ေတြ႔တိုင္းေရးခြင့္ကလည္း မသာပါဘူး ။ ကိုယ္ကရင္ဖြင့္ခ်င္လို႔ ပါစင္နယ္ေတြေရးေပမယ့္ ကိုယ္ေရးတာကို ႏွိပ္ကြက္လို႔သေဘာထားျပီး အခြင့္ရတာနဲ႔ ျပန္ေဖာ္ခ်င္တဲ့သူကလည္း မ်ားလာသလိုပါပဲ ။ စေရးကတည္းကိုက ငယ္စဥ္ကကိုယ့္မိသားစုအေၾကာင္း ေက်ာင္းတုန္းကအေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း အလုပ္အေၾကာင္း မွိန္တိန္တိန္အခ်စ္အေၾကာင္း နိမ့့္ပါးလြန္းတဲ့ကိုယ့္က်န္းမာေရးအေၾကာင္း စသျဖင့္ ေရာက္တတ္ရာရာေရးမယ္လို႔ပဲ ရည္ရြယ္ခဲ့တာပါ ။ ဘာၾကီးညာၾကီး ေရးမယ္ဆိုျပီး ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ျခင္း အလ်င္းမရွိပါဘူး ။ မနာလိုမုန္းထား ရန္သူလည္းမလိုခ်င္ပါဘူး ။ စာေတြေရးေနလို႔ကိုယ့္ကိုခင္မင္ႏွစ္လိုတဲ့သူပဲ လိုခ်င္တာ သဘာ၀ပါ ။

ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂရုမစိုက္နဲ႔ဆိုေပမယ့္ လူဆိုတာကလည္း ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ေနတာဆိုေတာ့ တာ၀န္အရေျဖရွင္းရျပန္ေရာေလ မေျပာျပန္ရင္လည္း ၾကာလာေတာ့အမွားက အမွန္ကိုထင္ျမင္သြားတတ္တယ္ေလ ။ သစ္သစ္ကေတာ့ပတ္၀န္းက်င္ကိုဂရုစိုက္ပါတယ္ အထူးသျဖင့္ ေ၀းတေျမမွာေနေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ဂရုစိုက္ရပါေသးတယ္ ။ ေကာင္းသတင္းေရာက္ဖို႔က ၾကာေကာင္းၾကာေပမယ့္ မေကာင္းသတင္းေရာက္ဖို႔က အရမ္းျမန္ပါတယ္ ။ ဒီလိုဂရုစိုက္ပါမ်ားေတာ့လည္း လုပ္ငန္းခြင္ကကိုယ့္ရဲ႔စိတ္ကိုပါ ထိခိုက္လာတာမဆန္းပါဘူး ။ ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္နဲ႔ဒီအပတ္ဆို သစ္သစ္ကိုယ့္ဘေလာ့ေတာင္ မဖြင့္ျဖစ္ပါဘူး ။ သစ္သစ္သြားေနက် ဘေလာ့စီေဘာက္ေလးရွိတယ္ အဲဒီမွာပဲေျပာေန ခ်က္ေန စိတ္အပန္းေျဖတာပါ ။ အလုပ္လုပ္ရင္း၀င္ေျပာသလို ၈ေယာက္ေလာက္ရွိတဲ့အဲဒီစီေဘာက္မွာ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး မရိုးရေအာင္ စၾကေျပာင္ၾကေနတာကိုယ္က ဂ်ီေတာ့မလို ဘေလာ့မလိုေအာင္ပါပဲ ။

ဟိုး တပတ္ကကိုယ္ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႔မွာ ကိုယ္ေတြနဲ႔မသြားခ်င္ မေတြ႔ခ်င္တဲ့ပံု ဆက္ဆံတာခံလိုက္ရျပီးကတည္း ေတာ္ေတာ္လည္းစိတ္္မေကာင္းျဖစ္ျပီး ကိုယ့္ဘာသာလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ေနတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္ ။ စိတ္ဆိုးျခင္း ၀မ္းနည္းျခင္းေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ့္ဘာသာတည္ျငိမ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္းအေျပာင္းအလဲမ်ားတတ္တဲ့ ေလာကၾကီးကခဏေလာက္ ပုန္းေနခဲ့လိုက္ပါေသးတယ္ ။ စာေတြကိုဖိဖတ္လို႔ လူေတြနဲ႔ေ၀းရာမွာ ေနရတာလည္း အရသာတစ္မ်ိဳးပါပဲ ဒါေပမယ့္ ၾကာရွည္ၾကေတာ့လည္း ျဖစ္ႏိုင္မယ္မထင္ဘူးေလ ။ ဒါေၾကာင့္ လူဆိုတာအသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ေနတာလို႔ ေျပာခဲ့တာျဖစ္မွာေပါ့ ။ ခုလည္း မျဖစ္မေနပြဲေတြကလြဲလို႔ အေပါင္းအသင္းသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႔ေဘးကေန ေရွာင္ခြာျပီးေနဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနျပန္တယ္ေလ ။ ျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာတစ္ခုေပၚမွာစိတ္ကိုႏွစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတယ္ေျပာလည္း မမွားပါဘူးေလ ။

ဒီတစ္ပတ္လံုး အလုပ္ကလည္း မနက္ ၈ ည ၈ ဆိုရေလာက္ေအာင္ကို အလုပ္မ်ားခဲ့တယ္ ေနာက္အပတ္လည္း မ်ားဦးမွာပါပဲ တမ်ိဳးေကာင္းတာက စိတ္မလြင့္ဘူး မေကာင္းတာက တနလၤာေန႔ကတည္းကဖ်ားေနလိုက္တာ ၾကာသပေတးေလာက္ေရာက္မွ အရွင္းေပ်ာက္သြားတာပဲ ။ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ ၁နာရီကိုေတာင္ နာရီ၀က္ပဲနားျပီး နာရီ၀က္အိုဗာတိုင္ဆင္းပလိုက္တယ္ ေအးေရာ....။ ပိတ္ရက္၃ရက္ကိုလည္း အခန္းထဲမွာဖတ္ဖို႔အေၾကြးက်န္တဲ့စာအုပ္ေတြ ဖတ္ရင္းျဖတ္သန္းမယ္စဥ္းစားထားပါတယ္ ။ က်န္းမာေရးအရ လူေတြနဲ႔မေတြ႔ခ်င္တဲ့ေရာဂါ ျဖစ္ေနတယ္ဆို ပိုမွန္မယ္ထင္တယ္ ။ ကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကို ႏွေျမာျခင္းကင္းေပမယ့္ ျဖတ္သန္းေနတဲ့အခ်ိန္ေတြကို တန္ဖိုးရွိခ်င္တဲ့စိတ္ေပါက္ေနတယ္ ။ သစ္သစ္ကိုယ္ သစ္သစ္လည္း အားမရဘူး ၾကိဳးစားအားထုတ္မွဳ ညံ့ဖ်င္းေနတယ္လို႔ ခံစားမိေနတယ္ ။ ခုလည္းမေရးတာၾကာေတာ့ သစ္သစ္တစ္ေယာက္ ဘယ္ေပ်ာက္ေနလဲဆိုျပီး ေန႔စဥ္လာလာတတ္တဲ့ စာဖတ္သူေတြကိုလည္း ေတာင္းပန္ရင္း စိတ္ထဲရွိရာအစီအစဥ္မက် ခ်ေရးလိုက္မိျပန္ျပီေလ ။ ဒီပို႔စ္ေလးက ဘာအက်ိဳးမွမျပဳေပမယ့္ ဘေလာ့ပိုင္ရွင္ရဲ႔ ခုတေလာရင္တြင္းခံစားမွဳကို ျမင္သာလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ ထင္ပါတယ္ ။ လာဖတ္သူမ်ားကို အစဥ္အျမဲေလးစားတန္ဖိုးထားပါတယ္ ။ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစလို႔လည္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါတယ္ေနာ္ ။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

Friday, November 20, 2009

ခ်စ္တဲ့နႏၵာ ေမြးေန႔မွာ..

ဒီေန႔ သစ္ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းနႏၵာရဲ႔ ေမြးေန႔ေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ သစ္သစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းလို႔လည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္ ။ သစ္အေၾကာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသူသိသလို သူ႔စိတ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း သစ္ဖတ္မိပါတယ္ ။ လွိဳင္း နဲ႔ ပင္လယ္လို ေရျပင္က်ယ္မွာေမွ်ာေနရတဲ့ ဒီေလာကၾကီးမွာ စိတ္တူကိုယ္တူ ဘ၀အေမာေတြမွ်ေ၀ခံစားခဲ့ၾကတဲ့သူေတြဆိုလည္း မမွားပါဘူး ။

ဂ်ီတီအိုင္စတက္ကတည္းက အုပ္စုေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔ရွိခဲ့တာ ဘီတက္ခ်္ကိုတက္တဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္စီပါလာၾကျပီး ေပါင္းစည္းလာခဲ့ၾကေတြသူေတြဆိုလည္း မမွားပါဘူးေလ ။ ေက်ာင္းအတူတက္ ေက်ာင္းအတူေျပး စာမသင္ခ်င္လို႔အခန္းျပင္မွာထြက္ထိုင္ခဲ့တဲ့ ဆိုးေဖာ္ဆိုးဖက္လို႔ေျပာရင္လည္း မမွားခဲ့ပါဘူး ။ ပံုစံၾကည့္ရင္ေတာ့ေအးသလိုလိုနဲ႔ သူလည္းငေပြးပါပဲေလ...ဟိ ။

ဘီအီးတက္ေတာ့လည္း ေပေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ဒီႏွစ္ေယာက္တြဲျဖစ္တာမဆန္းပါဘူးေလ ။ ေက်ာင္းေတြျပီးလို႔ သင္တန္းေတြတက္တုန္းကလည္း အတူတူပါပဲ ။ သူမုတၱမ-ေမာ္လျမိဳင္တံတားၾကီးမွာ သြားလုပ္ေတာ့မွ ကြဲသြားၾကတာ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္လို႔ ႏိုင္ငံျခားထြက္မယ္ဆိုေတာ့လည္း တတြဲတြဲပါပဲေလ ။ နႏၵာေရ နင္ေတာ့မသိဘူး ငါနဲ႔ေဆြညြန္႔နဲ႔ နင့္ကိုသိမ္ၾကီးေစ်းနားမွာ ကားေပၚမတက္ခင္အထိ လက္ခ်ာေပးခဲ့တာေတြကေတာ့ အမွတ္ရဆဲပါဟာ ။ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚမွာ ငါတုိ႔ေတြလင္းလက္ေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ အနာဂတ္အတြက္ ပံုေဖာ္ခဲ့တာလည္း အမွတ္တရပါပဲ ။ နင္ နဲ႔ ေဆြညြန္႔ အဓိဌာန္ေက်ာက္တံုးေတြမခဲ့တာကိုလည္း ခုထိမ်က္၀န္းမွာ ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါ ။

ဘာလိုလိုနဲ႔ နင္ေမြးေန႔တစ္ႏွစ္ေရာက္လာခဲ့ျပန္ျပီေနာ္ ။ မြန္းၾကပ္ေနတဲ့ ဒီေလာကၾကီးကေန ငါတို႔ရည္မွန္းထားတဲ့ပန္းတိုင္ဆီကို မဆုတ္မနစ္နဲ႔ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ လက္တြဲေလွ်ာက္လို႔ ေအာင္ျမင္မွဳေတြ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ော္ ။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ သူငယ္ခ်င္း...။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

Wednesday, November 18, 2009

ေနညိဳရင္

ေနညိဳရင္ တို႔ေ၀းရမယ္ သိထားလည္း
ေနာက္ဆံုးစကားေတြ ငါမေျပာခ်င္
အလွဆံုးမင္းရဲ႔ မ်က္၀န္းက မိုးေတြေစြဦးမလား

တူညီစြာရင္ထဲရွိတဲ့ စိတ္ကူးမ်ား
နင္ျမိဳသိပ္လိုက္ပါ အခ်စ္ဆံုးရာ
အလွဆံုးမင္းရဲ႔ ႏွဳတ္ခမ္းက
လြင့္ပ်ံလာမယ့္ စကား

နာရီသံပံုမွန္လည္တာ ေၾကာက္ရြ႔ံလို႔ေနျပီ
ဒီလိုသာနာက်င္စြာ အဆံုးသတ္ရမွာလား
မေတြးရဲတယ္

ေနညိဳရင္ငါတို႔ခြဲရမယ္
အခ်ိန္ေတြကို ရပ္ဆိုင္းထားခ်င္လည္း
ျပင္ဆင္ႏိုင္ခြင့္မရွိေလေသာ
ဘ၀ေတြရယ္ ေဆြးရတယ္

ယံုၾကည္ပါ ငါေျပာခဲ့ပါရေစ
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဆံုဆည္းရမယ္လို႔
နာက်င္စြာႏွဳတ္ဆက္ရေသာ
ခဏေတြကို မုန္းမိတယ္

ယံုၾကည္စြာ ေမွ်ာ္လင့္မိသူ
ရင္ေမာသြား စကားလံုးမ်ားျငိမ္သက္ျခင္းမွာ
ဆံုဆည္းခဲ့တဲ့ ခဏေလးက
အတိတ္မွာ အိပ္ေမာက်

တကယ္ေတာ့ ဒီစာသားေတြကို သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ ။ တစိမ့္စိမ့္ေတြးျပီး ေန႔ေရာ ညပါ နားေထာင္ေနမိတယ္ ။ သီခ်င္းေလးဆံုးသြားတိုင္း ရင္ထဲမွာ ဟာ ျပီးက်န္ခဲ့တယ္ သူရယ္...... ။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

Tuesday, November 17, 2009

ခ်စ္ေဒါနရဲ႔ ခရီးတစ္ဖံု

မႏွစ္က ဒီလိုခ်ိန္ေလးမွာ သစ္ ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့မွာေပါ့ေနာ္ ...။ ဒီႏွစ္ေတာ့ မျပန္ႏိုင္ေတာ့ မႏွစ္ကသြားခဲ့တဲ့ ခရီးေလးကိုပဲ စျမံဳ႔ျပန္ရင္းလြမ္းေမာတသလိုက္ပါဦးမယ္ေလ ။ ဘယ္ေတာ့မွမရိုးႏိုင္တဲ့ ကရင္ျပည္နယ္ကိုပဲ အေရာက္သြားခဲ့မိတာေပါ့ေလ ။ ေမေမရဲ႔ေမြးရပ္ ဇာတိျဖစ္တဲ့ ကရင္ျပည္နယ္ဟာ သစ္သစ္တို႔ေမာင္ႏွစ္မေတြနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွမစိမ္းခဲ့ပါဘူး ။ ဒီလိုေျပာရျခင္းကလည္း ေဖေဖ့ဇာတိျဖစ္တဲ့ ရခိုင္ေဒသကို ၁ေခါက္ပဲေရာက္ဖူးခဲ့လို႔ပါပဲ...။

သစ္သစ္အစ္ကိုမ်ားဟာ ဘားအံမွာတစ္ေယာက္ အိမ္ေထာင္က် ျမ၀တီမွာတစ္ေယာက္ အိမ္ေထာင္က်ဆိုေတာ့ သစ္သစ္တို႔ကရင္ျပည္နဲ႔ ကင္းကြာလို႔မရေတာ့ပါဘူး ။ သံေယာဇဥ္အမွ်င္ေလးမ်ားျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြက အဲဒီအရပ္ေဒသေတြမွာ ေနေတာ့ သြားရျပီေပါ့ေလ ။ ရန္ကုန္ ဘားအံလမ္းကေတာ့ အိမ္ဦးနဲ႔ၾကမ္းျပင္လိုပါပဲ သြားေနက်ဆိုုေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ကအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ အိပ္တာပဲေကာင္းတယ္ဆိုျပီး အသားကုန္ကိုအိပ္ေနေတာ့တာပါပဲေလ ။ ပဲခူးေလာက္အထိကေတာ့ ကင္မရာအစုတ္ေလး တ၀င့္၀င့္နဲ႔ေပါ့ေလ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ဖုန္ထူလြန္းလို႔ ကားမွန္တင္ျပီးအိပ္လိုက္တာဆိုတာ အစ္ကိုၾကီးကကားေမာင္းရင္းကိုယ့္ကိုယ္ႏွိဳးမွ ႏိုးေတာ့တယ္ေလ ။

ထမင္းစားတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ ကိုယ္အိပ္လို႔သူတို႔က ဆက္ေမာင္းတယ္ ကိုယ္ႏိုးလာေတာ့ဗိုက္ဆာတယ္ အသားကုန္ေအာ္ေနလို႔ အစ္ကိုၾကီးက သူတို႔စားေနက် ကားၾကီးသမားေတြစားတဲ့ဆိုင္မွာ ရပ္ေပးရတယ္ေလ ။ ကားေပၚတက္ျပီးျပန္အိပ္လိုက္တာ သံလြင္တံတားေရာက္မွ ျပန္ႏိုးေတာ့တယ္ ။ မထလို႔လည္းမရေတာ့ဘူး အေမဆူေတာ့မယ္ေလ...ဟိဟိ ။

ဘားအံေရာက္ျပီး ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ျမ၀တီကအစ္ကိုက သူ႔သားေလးနဲ႔ေရာက္လာခဲ့တယ္ ျပီးေတာ့ သစ္သစ္ကိုျမ၀တီကိုလိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚပါေတာ့တယ္ ။ ဘယ္ေန႔ရန္ကုန္အေရာက္လို႔စဥ္းစားထားတဲ့ သစ္သစ္ကတကယ္ဆိုရင္ မလိုက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။ ယာဥ္တန္းအတက္အဆင္းေတြနဲ႔ဆို ၂ရက္ေလာက္ကေတာ့ အသာေလးပဲေလ ။ ဒါေပမယ့္အေမက နင့္အစ္ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္မယ္လိုက္သြားဆိုေတာ့ ေဒါနေတာင္တန္းရဲ႔ ရင္ခြင္ကိုခဏခို၀င္ ခဲ့ရတာေပါ့ေနာ္ ။

ဘားအံကေန ေန႔လည္၁၁နာရီေလာက္ထြက္လိုက္တာ အစ္ကိုငယ္ကဘယ္မွာမွမနားပဲ ေကာ့ကရိတ္အေရာက္ကို ေမာင္းခဲ့ေတာ့တာပဲေလ ။ ယာဥ္တန္းအတက္ကိုသူမွီခ်င္တယ္ေလ ေကာ့ကရိတ္ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာထမင္းစား ျပီးေတာ့စားခ်င္တဲ့ဟာေတြ၀ယ္ အေအး ၊ ေနၾကာေစ့ ၊ မုန္႔ေတြ ၀ယ္တဲ့ ယာဥ္တန္းပိတ္ရင္ ၾကာတတ္တယ္တဲ့ လိုတာ၀ယ္ထားဆိုေတာ့ သစ္သစ္တစ္ေယာက္စိုးရိမ္ၾကီးျပီး ၀ယ္ေတာ့တာပဲေလ ။ အစ္ကို႔သားေလးပါေတာ့ ကေလးအတြက္အဓိက ေရသန္႔ဗူးေတြေပါ့ေနာ္ ။ ေနာက္ က်ြပ္ကၽြပ္အိတ္ေတြေရာပဲေပါ့ ။ တစ္ခါတစ္ေလ လမ္းပိတ္ရင္ ၂ရက္ေလာက္ၾကာတတ္တယ္ေလ ။ ဒီလိုနဲ႔ဖုန္တေသာေသာလမ္းကို အစ္ကိုတစ္ေယာက္ ကၽြမ္းက်င္စြာေမာင္းလို႔ ေတာင္တက္လမ္းေတြစတင္ခဲ့တယ္ေလ ။

သစ္သစ္ အစ္ကိုငယ္ကကားေမာင္းရင္ ကြမ္းေလးငံုျပီး ဘယ္သူနဲ႔မွစကားမေျပာေတာ့ပါဘူး ။ ကားကိုလည္း ျမွားတစ္စင္းလိုပဲ ေမာင္းတာတအားျမန္ပါတယ္ ။ အေဖနဲ႔ဆို ကားေမာင္းျမန္တာအျမဲရန္ျဖစ္ေနၾကေလ ။ ခုေတာ့သူ႔သားေလးပါေတာ့ သစ္က ကိုငယ္ရယ္ ျဖည္းျဖည္းကေလးကားမူးမယ္ဆိုျပီး ထိန္းရတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ဟိုးအရင္တုန္းကဆို သစ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီအစ္ကိုေတြေမာင္းတာ သေဘာက်တဲ့သူေလ ခုေတာ့မစီးတာၾကာေတာ့ သစ္ကိုယ္တိုင္ေၾကာက္မိတာအမွန္ပဲေလ ။ ဒီလိုနဲ႔ေတာင္ေတြရဲ႔အေကြ႔လမ္းေတြကို က်င္လည္စြာေမာင္းရင္း ေတာင္ကမ္းပါးယံေတြကို တပ္မေတာ္သားေတြက လမ္းခ်ဲ႔ဖို႔ျဖိဳခ်ေနလို႔ ၃နာရီေလာက္လမ္းပိတ္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ သစ္လည္းအေညာင္းေျပအညာေျပ တူေလးကိုလက္ဆြဲျပီး ေအာက္ဆင္းမယ္လုပ္ေတာ့ ကိုငယ္ကဆင္းခြင့္မေပးပါဘူး ။

မတ္ေစာက္တဲ့ေတာင္တက္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကုန္ကားေတြ ဟိုင္းလတ္ေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြ စလြန္းကားေတြဟာ ျပည့္ႏွက္လို႔ေနပါတယ္ ။ ဆိုင္ကယ္အိတ္ေဇာသံေတြမျပဲျပဲနဲ႔ လက္နက္နဲ႔ျငိမ္းခ်မ္းေရးလဲလွယ္ထားတဲ့ အုပ္စုေတြ ၾကိဳးမဲ့စကားေျပာစက္ေတြနဲ႔ တပ္မေတာ္သားေတြ ေမွာင္ခိုကုန္ကူးေနတဲ့သူေတြ အိုး...လူေတြဆိုတာ စံုေနတာပါပဲ ။ အလႊာစံုကဘ၀အေမာေတြကို သူတို႔ေတြရဲ႔မ်က္ႏွာမွာ အထင္းသားျမင္ေနရတယ္ေလ ။ ကိုယ္ထင္ရာကိုယ္မွန္တယ္ဆိုတဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတြကလည္း ေသနတ္ၾကီးေတြတကားကားနဲ႔ေပါ့ ။ သစ္သစ္လည္း အစ္ကိုမၾကိဳက္တာနဲ႔ ေအာက္မဆင္းေတာ့ပဲ မ်က္စိမလႊဲႏိုင္ေလာက္ေအာင္လွပတဲ့ ေဒါနေတာင္တန္းၾကီးကိုလာ လြမ္းဆြတ္စြာၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္ ။

အေစာင္းလမ္းေတြေပၚမွာ ကုန္တင္ကားၾကီးေတြကုန္အျပည့္နဲ႔ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ျပီးတက္ေနတာကို ၾကည့္ရင္း ရင္ထဲမွာသူတို႔သာ စကားေျပာတတ္ခဲ့ရင္ ေျပာစရာေတြအမ်ားၾကီးျဖစ္ေနမွာပဲလို႔လဲ ေတြးေနမိခဲ့တယ္ ။ အစ္ကိုငယ္ကိုလည္း ကားကိုကိုယ္တိုင္မေမာင္းဖို႔ လိုက္ရင္လည္းကားေပၚကမလိုက္ပဲ ဆိုင္ကယ္နဲ႔သာလိုက္ဖို႔ ကုန္ကိုလည္းတတ္ႏိုင္သေလာက္ေပါ့တာတင္ဖို႔ ေလာဘမတတ္ဖို႔ တတြတ္တြတ္မွာေနမိေတာ့တယ္ ။ အစ္ကိုငယ္က သစ္သစ္ကိုဘာမွျပန္မေျပာပဲ အစ္ကို႔မ်က္ႏွာမွာ ရွားပါးလွတဲ့အျပံဳးတစ္ပြင့္ကိုပဲ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္ေလ ။ ဒီလိုနဲ႔အာရွလမ္းမၾကီးဆိုတဲ့ ေျခာက္လမ္းသြားလမ္းမၾကီးေပၚေရာက္ေတာ့ ျမ၀တီနယ္စပ္ျမိဳ႔ေလးကို ခ်ဥ္းကပ္မိရဲ႔သားျဖစ္ေနခဲ့ျပီေလ ။

ျမိဳ႔အ၀င္က နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးစခန္းကိုလည္း ထည္ထည္၀ါ၀ါၾကီးေတြ႔ခဲ့ရတယ္ ။ အစ္ကိုကအိမ္ကိုတန္းေမာင္းေတာ့ အစ္ကို႔ကိုကားထားတဲ့ေနရာ ခဏေလာက္လိုက္ပို႔ဖို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္ ။ အစ္ကိုနားေတာ့ေလဆိုေတာ့ စိတ္ကအ၇မ္းအဲဒီကိုသြားခ်င္ေနတယ္ေလ ။ ကုန္တင္ေနတဲ့ကား၀င္းကိုေရာက္ေတာ့ သစ္သစ္လက္စံုမိုးျပီးျပီး ကားေတြကိုစိတ္ထဲကေန ရည္မွန္းကန္ေတာ့ခဲ့မိတယ္ ။ အစ္ကိုငယ္ကလည္း ညီမေလးဘ၀တေလွ်ာက္လံုး လူတစ္လံုးသူတစ္လံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ေတြဆိုတဲ့ စကားေလးက သစ္သစ္ကိုတကယ္ထိပါတယ္ ။ ကားေမာင္းတဲ့ဦးေလးၾကီးေတြ စပယ္ယာေတြကလည္း ဟဲ့...ျပန္လာတာလားေဟ့ ဆိုျပီး ဆင္းျပီးႏွဳတ္ဆက္ၾကေတာ့ သစ္သစ္ရင္ထဲကိုယ့္ေသြးသားေတြေတြ႔သလိုပဲ ေပ်ာ္သြားမိတယ္ ။ သစ္သစ္ကမုန္႔ဖိုးေတြေပးေတာ့ ဘယ္ေလာက္မွမမ်ားတဲ့ပမာဏကို မက္မက္ေမာေမာ တန္ဖိုးထားျပီးယူၾကတယ္ေလ ။ သစ္သစ္က ကားေတြကိုလမ္းမွာဂရုစိုက္ဖို႔ က်န္းမာေရးေတြဂရုစိုက္ဖို႔ ေျပာျပီးအစ္ကို႔အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္ ။

ေနာက္ေန႔မနက္ ေယာင္းမကဆိုင္ကယ္တျပင္ျပင္နဲ႔ အျပင္ကိုလိုက္ပို႔ပါတယ္ ။ သစ္သစ္ကေတာ့လိုက္ခ်င္စိတ္ကိုမရွိပဲ ယာဥ္တန္းအဆင္းဆိုေတာ့ ကားေတြဆီကိုပဲသြားရင္း လိုအပ္တာေတြ ကူညီေနမိတယ္ ။ ေယာင္းမလည္းေနာက္ဆံုးေတာ့ လက္ေဆာင္ေတြသူ႔ဘာသာ၀ယ္ျပီး သစ္အတြက္စီစဥ္ေနေတာ့တယ္ေလ ။ ေနာက္ေန႔ယာဥ္တန္းနဲ႔ျပန္ဖို႔လုပ္ထားတဲ့ အစ္ကိုငယ္ကိုလည္း ဒီယာဥ္တန္းနဲ႔ပဲ ကားေတြၾကည့္ရင္းျပန္မယ္ဆိုေတာ့ သစ္သစ္ဆႏၵအတိုင္း မျငီးျငဴပဲျပန္လိုက္ပို႔ခဲ့ပါတယ္ ။

ဘားအံအိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ အေမ့ကိုေျပာျပရင္း တညတာခိုလွံဳခဲ့တဲ့ ျမ၀တီျမိဳ႔ရယ္ တခဏတာေရာက္ရွိခဲ့တဲ့ ေဒါနေတာင္တန္းရယ္ကို သတိေတြရေနမိတဲ့အျပင္ က်ရာေနရာမွာေပ်ာ္ျပီး ႏိုင္ငံျခားဆိုတာ နတ္ျပည္လိုထင္ေနတဲ့ ရိုးသားတဲ့အျပံဳးပိုင္ရွင္ ကားေမာင္းတဲ့ကရင္ဘၾကီးေတြရဲ႔မ်က္ႏွာကိုလည္း ေတြးေတာေအာက္ေမ့ေနမိပါေတာ့တယ္ ။ ရန္ကုန္အျပန္လမ္းမွာ အသံတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညီမငယ္ကို အစ္ကိုၾကီးကေတာင္ ေမးယူရေလာက္ေအာင္ကို သစ္သစ္တစ္ေယာက္ အေတြးေတြပြားေနမိပါေတာ့တယ္ ။ ခရီးစဥ္ေလးက ဘာမွမဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္ အရင္ကမေတြးဖူးခဲ့တဲ့ အေတြးသစ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သစ္သစ္ေတြးခဲ့မိတဲ့အျပင္ အရင္ကလိုအျမင္မတူေတာ့တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႔စိတ္ကိုလည္း သိသိသာသာၾကီး သတိထားမိခဲ့ပါေတာ့တယ္..။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

Monday, November 16, 2009

စိတ္

စိတ္ သည္ အလြန္ထိန္းသိမ္းရ ခက္ေသာအရာ တစ္ခုျဖစ္သည္ ။ မလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ခ်င္လာေအာင္ ေခ်ာ့ရတာလည္း ဒီစိတ္ပါပဲ ။ လမ္းေခ်ာ္တတ္လြန္းလို႔ ထိန္းရတာလည္း ဒီစိတ္ပါပဲ ။ တခါတရံလႊတ္ေပးလိုက္ေသာ္ အမွားမ်ားစြာေတြ႔တာလည္း ဒီစိတ္ပါပဲ ။ တခါတရံ စိတ္ခံစားခ်က္အတိုင္း လိုက္ျခင္းသည္ တခဏတာအတြက္ ေကာင္းေသာ္လည္း ေရရွည္အတြက္မူ မေကာင္းတတ္တာလည္း ဒီစိတ္ပဲေလ ..။

ဒီစိတ္ေတြအေၾကာင္းေရးလို႔ သစ္သစ္ကို စိတ္ေဖာက္သြားျပီ မထင္ပါနဲ႔ဦး ။ ခံစားခ်က္နဲ႔ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ ဒီစိတ္ကို သတိထားမိေနတာလည္း ၾကာပါျပီ ။ ဒီစိတ္သည္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႔တန္ဖိုးကို ေလ်ာ့ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္ ။ တန္ဖိုးတက္ေအာင္လည္း သူလုပ္တတ္ျပန္တယ္ ။ အခ်စ္ဆိုတာကို စခံစားတာလည္း ဒီစိတ္ျဖစ္သလိုပဲ မုန္းတဲ့စိတ္ကို ျမည္းစမ္းသြားတာလည္း ဒီစိတ္ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္ ။

အခ်ိဳ႔သူမ်ားသည္ အနီးကပ္ဆံုးသူကို တန္ဖိုးထားေလ့ မရွိၾကပါဘူး ။ ထိုသူရဲ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ ခံစားခ်က္ေတြကို လ်စ္လ်ဴရွဳတတ္ၾကျပန္တယ္ ။ ဒါေတြကလည္း ထိုသူ၏စိတ္အေပၚမွာပဲ မူတည္ျပီး တန္ဖိုးျဖတ္သြားတယ္လို႔ သစ္ထင္ပါတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာတစ္ခုခံစားရရင္ ဖယ္ရွားရခက္ေနသလို ေနာင္အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တိုင္း ဒါေတြျပန္ခံစားေစတာလည္း စိတ္ပဲေလ ။ ဒီေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္အလိုမလိုက္မိေအာင္ ထိန္းသိမ္းဖို႔က ကာယကံရွင္ေပၚမွာပဲ မူတည္ေနေတာ့တယ္ေလ...။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

Friday, November 13, 2009

သူတို႔ေတြ

မေန႔က အိမ္နဲ႔ဖုန္းေျပာေတာ့ ေမေမက ေဒၚ၀င္း ဆံုးရွာျပီတဲ့ ရင္ထဲေတာ္ေတာ္မေကာင္း ျဖစ္သြားမိတယ္ ။ ဒါနဲ႔ သစ္သစ္ရန္ကုန္က ထြက္မလာခင္ ကေန အခုခ်ိန္ထိ ရပ္ကြက္ထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆံုးပါးသြားၾကတာကို စဥ္းစားမိျပီး ဒီပို႔စ္ေလးကိုေရးလိုက္တာပါ ။

ေဒၚ၀င္း ဆိုတာ သစ္သစ္တို႔ အိမ္နဲ႔ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္က မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းတဲ့ အဘြားပါ ။ သစ္သစ္ငယ္စဥ္ကတည္းက ေရာင္းလာလိုက္တာ စလံုးမထြက္ခင္ အထိပါပဲ ။ မိုးလင္းရင္ ဘြားဆိုျပီးပန္းကန္ေလးနဲ႔ ေရာက္သြားတာနဲ႔ ဘူးသီးေၾကာ္နဲ႔တစ္ပြဲထည့္ေပးပါတယ္ ။ အိမ္ကိုယူလာျပီး ထမင္းေတြထည့္စား အရည္ကပ်စ္သြားျပီဆို ဘြားဆိုျပီးဆိုင္မွာ ထပ္ေတာင္းလည္း ထပ္ထည့္ေပးေနၾကေလ ။ လြတ္လပ္ေရးေန႔ဆို သစ္တို႔လမ္းမွာ အားကစားပြဲေတြ ရွိပါတယ္ ။ ကေလးေတြကလည္း ကေလးမို႔လို႔ ေဆာ့ၾကတယ္ေပါ့ေနာ္ ။ စေကာရြက္ျပိဳင္ခ်င္တဲ့ သစ္သစ္ေလ အိမ္မွာစေကာမရွိေတာ့ ဘြား၀င္းကေပးခဲ့တာ သတိရပါေသးတယ္ ။ စေကာၾကီးကိုခြက္ျပီး သစ္သစ္ေခါင္းမွာ ဖိတင္ေပးတာမ်ား သူကႏိုင္ေစခ်င္တယ္ေလ ။ ပန္းတိုင္ေရာက္မွ လက္နဲ႔ကိုင္မိလို႔ ေဒၚသစ္သစ္ေတာ့ ရွံဳးပါပေကာလားေနာ္ ။ အပ္ေပါက္ထိုးျပိဳင္ပြဲဆိုလည္း ေဒၚ၀င္းက ေဘးကသစ္သစ္ကို ေအာ္ေနတာေပါ့ ။ သစ္သစ္က အပ္ခ်ည္ကို လွ်ာနဲ႔တို႔လို႔ကို မဆံုးဘူးေလ ဒါလည္းရွံဳးတာပါပဲေလ ။ ခုေတာ့ ၀င္ျပိဳင္ရင္ေတာင္ အားေပးမယ့္သူမရွိေတာ့ပါဘူးေလ ။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အိမ္မွာ ကားလာေမာင္းေနက် သန္းေဇာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးလည္း ဆံုးသြားျပီေလ ။ သူကေတာ့ အရက္ရဲ႔ေက်းကၽြန္ ျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္ ။ ဟိုးအရင္ကားလာေမာင္းတုန္းကဆို ထမင္းေကၽြးရင္မစားဘူး ပိုက္ဆံရတာနဲ႔ ေန႔လည္၁နာရီဆိုလည္း သြားေသာက္တယ္ေလ ။ ခုေတာ့ သူလည္းဆံုးရွာျပီတဲ့....။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘြားေဒၚရွမ္းမပါ ။ တစ္အိမ္ေက်ာ္ကပါပဲ ပိန္ပိန္ေလးနဲ႔ ေျမာင္းေတြလုပ္ ေစ်းသြား ခ်က္ျပဳတ္ လုပ္ေနတုန္းပဲေလ ။ အိမ္မွာသရက္သီးေတြသီးရင္ သူ႔ကိုပဲေခၚေခၚျပီး အေမကေပးတယ္ေလ ။ သူကသရက္သီးမွည့္နဲ႔ ထမင္းနဲ႔ဆို အရမ္းစားေကာင္းတယ္ဆိုလို႔ ေခၚေပးေနၾကေပါ့ ။ သစ္သစ္ဘာေျပာေျပာ ဟုတ္လား ဟုတ္လား နဲ႔ အျမဲေထာက္ခံသူတစ္ဦးပဲေလ ။

ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ရပ္ကြက္ဥကၠဌဇနီးပါ မႏွစ္က သစ္သစ္ျပန္တုန္းကဆို တကူးတကအိမ္ကိုလာၾကည့္ပါတယ္ ။ ညီးေအ စကၤာပူနဲ႔တည့္တယ္ ထင္တယ္ ၀လာလိုက္တာတဲ့...ဟိဟိ ။ ေခ်ာ့ကလက္ေတြေပးလိုက္လို႔ေတာင္ ဆီးခ်ိဳေရာဂါသည္ကို ေခ်ာကလက္ေပးလို႔ အေမက သစ္ကိုဆူေသးတယ္ ...ဟိဟိ ။ ခုေတာ့ အားလံုးဆံုးရွာျပီေပါ့ေလ သစ္သစ္ဒီတစ္ေခါက္ျပန္ရင္ေတာ့ ဒီလူေတြမရွိေတာ့ဘူးေလ ။

ဒါေပမယ့္ ရွိေနဦးမယ့္ ဟာလ၀ါေရာင္းတဲ့ ၾကီးေမၾကီးတို႔ ဘိန္းမုန္႔ေရာင္းတဲ့ ၾကီးေတာ္ညြန္႔တို႔ ကေတာ့ သစ္သစ္လက္စြဲေတြပါပဲ ။ ၾကီးေမၾကီးေရာင္းတဲ့ ဟာလ၀ါကို သူငယ္တန္းကေန ေတာ္ေတာ္ၾကီးတဲ့အထိ ၀ယ္စားေနၾကေလ ။ ေက်ာင္းကျပန္လို႔ ဆိုင္ေရွ႔႔ျဖတ္တာနဲ႔ ၾကီးေမၾကီးတစ္ခုဆို ၾကီးမယ္လို႔ကိုယ့္စိတ္မွာ ထင္တဲ့ အနားသားေလးကို လွီးခိုင္းတတ္တယ္ေလ ။ အေပၚကအုန္းဆီအႏွစ္ေလး ဆမ္းလို႔ေပါ့ အရမ္းစားလို႔ေကာင္းပါတယ္ ။ ဘိန္းမုန္႔ေရာင္းတဲ့ ေဒၚညြန္႔ဆိုလည္း ေဆာင္းတြင္းခ်မ္းခ်မ္းေတြမွာ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုင္ျပီး အိုးနားမွာေနလိုက္တာ ေနထြက္လို႔ အေႏြးထည္ေခၽြးစို႔မွ အိမ္ျပန္လာတတ္တာေလ ။ အဲဆိုင္မွာ ဘိန္းမုန္႔ထိုင္ေရာင္းေနတာေပါ့ ။

တကယ္ကို အားလံုးကိုသတိရေနမိတယ္ ။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေနခဲ့တဲ့ရပ္ကြပ္ေလးဆိုေတာ့ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္လိုက္ျပန္ခ်စ္လိုက္ေတြလည္း မနည္းပါဘူး ။ ေနတုန္းကေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ခုေတာ့ဒါေတြျပန္စဥ္းစားရင္ တကယ္ကိုလြမ္းေမာစရာေကာင္းလွပါတယ္ ။ ဒီတစ္ေခါက္ျပန္ရင္ေတာ့ ျခံထဲမွာခံုေတြခင္းျပီး ဘယ္သူမဆို၀င္ေရာက္စားႏိုင္တဲ့အလွဴေလးတစ္ခု လုပ္မယ္စဥ္းစားထားပါတယ္ ။ အေတြးေတြနဲ႔တင္ စိတ္မွာေပ်ာ္ေနမိပါတယ္ ။ ဆံုးသြားတဲ့သူေတြအားလံုးအတြက္ အလွဴေလးဆိုလည္း မမွားဘူးေပါ့....။ ျပန္ခ်င္ပါဘီ ။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

Thursday, November 12, 2009

စိတ္လက္ေပ်ာ္ရႊင္ ဟာသတြင္

ဒီေန႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဟာသေလးေတြ ပို႔ေပးပါတယ္ ။ ဖတ္ျပီးေတာ့ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ကို ရီလိုက္မိတယ္။ ဒါနဲ႔သစ္လည္း သစ္ဆီကိုလာေနက် စာဖတ္သူေတြကိုလည္း မွ်ေ၀ခ်င္လို႔ ပို႔စ္တစ္ခုအေနနဲ႔ တင္လိုက္ပါတယ္ ။ ဘယ္သူေရးတယ္ ဘယ္ကလာတယ္ဆိုတာ မသိပါဘူး ။ ရယ္ေမာျခင္းသည္ အသက္ရွည္တယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးတာနဲ႔ အားလံုးပဲစိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ ရယ္ေမာႏိုင္ၾကေစဖို႔ ဖတ္လိုက္ၾကစို႔ေနာ္...။


ကေလးတစ္ေယာက္က လမ္းေပၚမွာ ငိုေနသတဲ႕။
အဲဒါ ..ေတြ႕တဲ႕လူၾကီးတစ္ေယာက္က ေမးတာေပါ႕
ဘာျဖစ္လို႕ ငိုေနတာလဲ ကေလး ?
အိမ္မွာ သားေဖေဖနဲ႕ ေမေမ ရန္ျဖစ္ေနလို႕ပါလို႕ ျပန္ေျဖတယ္တဲ႕ ..ကေလးက ။
ဒါနဲ႕ အဲဒီလူၾကီးက ....ေၾသာ္... မငိုပါနဲ႕ကြ မင္းအိမ္ကို
ဦးဦးျပန္လိုက္ပို႕ေပးမယ္..မင္းေဖေဖက ဘယ္သူတုန္း-လို႕လဲေမးလိုက္ေရာ
ကေလးေလးက ျပန္ေျဖရွာတယ္ ...
(( သားေဖေဖကလဲ အဲဒါကိုပဲ ေမးေမးျပီး ေမေမ႕ကို ရိုက္ေနတာတဲ႕ ))

အမႊာေလးႏွစ္ေယာက္ကို ေရခ်ဳိးေပးျပီး အေမလွည့္ထြက္မယ္အျပဳမွာ
ကေလးႏွစ္ေယာက္ဆီက ရီသံကို ၾကားလိုက္တယ္။
အေမ "ဘာလို႔ ရီတာလဲ"
အမႊာထဲကတစ္ေယာက္ "ကိုကို႔ကို ေမေမ ေရႏွစ္ခါခ်ဳိးေပးျပီး သားကိုေတာ့ ခ်ဳိးမေပးဘူး

သားငယ္သည္ အေမၿဖစ္သူအား ေရွ႕ကၾကည့္လိုက္ ေနာက္ကၾကည့္လိုက္ ေဘးတိုက္ၾကည့္လိုက္ႏွင့္
အၿပန္ၿပန္္ အလွန္လွန္ ၾကည့္သည္။ၾကာေသာ္ အေမၿဖစ္သူ စိတ္မရွည္ေတာ့သည္ႏွင့္
ေဒါသသံၿဖင့္
ေၿပာသည္။
``ဟဲ့ ေကာင္ေလး ဘာၿဖစ္လို႕ ငါ့ကို ဒီေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ။´´
``ေဖေဖ ေၿပာတာမွန္ မမွန္သိခ်င္လို႕ပါ။ေမေမ၊ ေဖေဖက အိမ္က အေစခံ မေက်ာ့ကိုေၿပာတယ္၊
`ငါတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေနတာထိုင္တာ သတိထားရမယ္၊ငါ့မိန္းမရဲ႕ ေနာက္ေစ့မွာလည္း
မ်က္စိပါတယ္`
တဲ့။´´

ေအာက္ပါတို႔ကို ဘာသာျပန္ပါ။

အေမး။ How do you do?
အေျဖ။ ခင္ဗ်ား ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလဲဗ်ာ။

အေမး။ Long time no see.
အေျဖ။ အရွည္ႀကီးက အခ်ိန္မျမင္ဘူးဟ။

အေမး။ Fine for smoking
အေျဖ။ ေဆးလိပ္ေသာက္လို႔ အဆင္ေျပပါတယ္။

အေမး။ We need to check the time table.
အေျဖ။ က်ဳပ္တို႔ နာရီစားပြဲနဲ႔ က်ားထိုးရဦးမယ္ဗ်။

အေမး။ Free Burma.
အေျဖ။ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို အလကားယူသြားဗ်ာ (ပိုက္ဆံေပးဖို႔မလို)

အေမး။ Save the forest.
အေျဖ။ ေတာအုပ္ႀကီးကို သိမ္းထားစမ္းပါ။

အေမး။ Free Alcohol Zone
အေျဖ။ အရက္အလားကား ရေသာ ေနရာျဖစ္သည္။

အေမး။ Wash Basin
အေျဖ။ ေရဇလံုကို ေဆးပါ

အစ္ကိုျဖစ္သူက ညီျဖစ္သူကို ကြန္ျပဴတာသင္ေပးရင္း စိတ္မ႐ွည္ေတာ့သျဖင့္ ေအာ္၍…
"ေဟ့ေကာင္ Cancel လုပ္ဖို႔ေျပာေနတာ Cancel Cancel !!!!…"
ထုိစဥ္ အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းတြင္ သတင္းစာဖတ္ေနေသာ အေဖျဖစ္သူက…

"သားႀကီးေရ ညီေလးကို အဲ့ဒီေလာက္ထိ မခိုင္းပါနဲ႔ကြာ မေန႔ကဘဲ ေမာင္ပုကို
ကန္ထဲကႏြံေတြေရာ အကုန္ဆယ္ၿပီး ေဆးခိုင္းလုိက္ၿပီးၿပီ။

တစ္ခါက လူသားစားတဲ့ေတာက လူရိုင္းသားအဖဟာ အိမ္မွာခ်က္ဖို႔အသားမရွိေတာ့တာနဲ႔ ျမီဳ႕အစြန္နားအထိတက္လာၾကတယ္။ ေတြ႕တဲ့သူကိုဖမ္းေခၚလာျပီး ခ်က္စားဖို႔ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ လူအရိပ္အေျခေစာင့္ေနတုန္း သူတို႔နားကိုမိန္းမ ပိန္ပိန္တစ္ေယာက္ ျဖတ္လာတယ္။ သားကေမးတယ္။အေဖ ၊ အဲဒီမိန္းမကို ခ်က္စားရေအာင္ ဖမ္းသြားမလားဆိုေတာ့ အေဖက - ေနဦး ဒီမိန္းမက ပိန္လြန္းတယ္။ အရိုးၾကီးပဲ။ စားလို႔မေကာင္းဘူး။ ေနာက္မိန္းမ၀၀တစ္ေယာက္ျဖတ္လာေတာ သားကေမးတယ္။ အေဖ ၊ ဒီတစ္ေယာက္က ၀၀တုတ္တုတ္ၾကီး စားလို႔ေကာင္းမယ္။ ဖမ္းသြားရေအာင္။ အေဖကလည္း - ဒီတစ္ေယာက္က ၀လြန္းတယ္။ ငါတို႔စားလို႔ကုန္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္း ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ လွလွပပ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖတ္လာတယ္။ သားကလည္း - အေဖ ၊ ဒီတစ္ေယာက္ဆို အေနေတာ္ပဲ။ ပိန္လည္းမပိန္ ၀လည္းမ၀ဘူး။ ဖမ္းသြားရေအာင္ လို႔ေမးတယ္။ အေဖကလည္း - ဟုတ္တယ္၊ ဒီတစ္ေယာက္ကအေတာ္ပဲ။ ဖမ္းသြားရေအာင္။ အိမ္ေရာက္ရင္ မင္းအေမကိုခ်က္စားၾကတာေပါ့ သားရယ္။ တဲ့ …

သား - "ေမေမ၊ ကေန႔သား ေဖေဖ နဲ႔ ဘစ္စ္ကား စီးေနတုန္း ေဖေဖ က သား ထုိင္ေန
တဲ့ေနရာကို ဖယ္ခုိင္းၿပီး အန္တီၾကီး တစ္ေယာက္ကုိ ေပးထုိင္တယ္ေမေမရဲ႕"
အေမ - "ေအာ္ သားရယ္၊ ဒါ ကုသုိလ္ ရတဲ့ အလုပ္ပဲေလ ဘာၿဖစ္လုိ.လဲ သားရဲ႕"
သား - "သား က ေဖေဖ့ ေပါင္ေပၚမွာ ထုိင္ေနတာေနာ္၊ေမေမ"

လင္မယားႏွစ္ေယာက္တြင္ သားေလးေယာက္ရွိသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ အၾကီးသံုးေယာက္မွာ
ဆံပင္နီနီ၊ အသားလတ္လတ္၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ျဖစ္သည္။ အငယ္ဆံုးမွာ ဆံပင္နက္နက္ႏွင့္
အရပ္ ပုပုျဖစ္သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ မက်န္းမမာျဖစ္ျပီး ေသလုဆဲဆဲတြင္
ဇနီးျဖစ္သူကို ေသခ်ာ ေမးလိုက္သည္။

-အခ်စ္ရယ္ ကိုယ္မေသခင္ ကိုယ့္ကို ရိုးရိုးသားသား ေျပာစမ္းပါ။ အငယ္ဆံုး သားေလးက
ကိုယ့္ရဲ႕ ကေလးဆိုတာ။

- ဘုရားအဆူဆူကို က်ိန္ျပီး ေျပာရဲပါတယ္။ ရွင့္သားမွ ရွင့္သား အစစ္ပါ။
ဟု ဇနီးျဖစ္သူက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

ထိုစကားကို ၾကားျပီးသည္ႏွင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူသည္ ျပံဳးလွ်က္ ကြယ္လြန္သြားသည္။
ထိုအခါ ဇနီးျဖစ္သူက ေရရြတ္ေျပာဆို လိုက္သည္။
ေတာ္ေသးတာေပါ့ ... တျခား သံုးေယာက္ကို ေမးမသြားလို႕

အထူးစည္းကမ္းတင္းၾကပ္သည္ဟု နာမည္ႀကီးေသာ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ရွိ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားေက်ာင္း တစ္ခုသို႔ တြမ္.. ဆိုသူ ေက်ာင္းသားအသစ္တစ္ေယာက္ေရာက္ရွိလာသည္။ ဤေက်ာင္းသည္ စည္းကမ္းႀကီးလွေၾကာင္း မိဘမ်ားသို႔ စာေရးလွ်င္ မလိုအပ္သည္မ်ားကို မေရးသင့္ေၾကာင္း ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားက တြမ္ ကိုသတိေပးသည္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ တြမ္.. ထံမွ ပထမဆံုးစာကို တြမ္မိဘမ်ားလက္ခံရရွိၾကသည္။
စာမွာတိုတုိေလးျဖစ္သည္။
"ေဖေဖ.. ေမေမတို႔ခင္ဗ်ား... ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသားေပါင္း
၃၈၇ ေယာက္ရွိပါသည္။
ေက်ာင္းသားဦးေရ ၃၈၆ ေယာက္သာျဖစ္ေစလိုေသာ ဆႏၵ ကြၽန္ေတာ့တြင္
ျပင္းျပလ်က္ရွိပါသည္"
ခ်စ္တဲ့သား.. တြမ္"

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

Monday, November 9, 2009

လြမ္းတယ္ေမေမ

သစ္ရင္ထဲမွာ မိဘဆိုတာ အျမဲတမ္းရွိေနေပမယ့္ ဒီပိတ္ရက္မွာ သစ္ ေမေမ့ကိုေတာ္ေတာ္ သတိရေနတယ္ ။ ေမေမကို ဖုန္းေျပာခ်င္ေပမယ့္ေလ ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္ကလည္း ၃ရက္ေလာက္ဆက္ထားေတာ့ ေမေမဆူမွာစိုးလို႔ ထပ္မဆက္ျဖစ္ဘူး ။ စိတ္ေတြဟာ က်ဆင္းျပီးညဆိုရင္လည္း တေယာက္တည္းအထီးက်န္စြာ ေနရျခင္းကို စိတ္တိုေနမိတတ္တယ္ ။

အြန္လိုင္းဆိုတာလည္း မ၀င္ခ်င္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္ေတြသြားျပီး အခ်ိန္ေတြကုန္ေအာင္လုပ္ေနမိတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဟိုးအရင္ကအေၾကာင္းေတြေျပာရင္း ရီေမာေနေပမယ့္လည္း ကိုယ့္အခန္းျပန္ေရာက္ရင္ အိပ္ယာေပၚတက္ေခြျပီး ဘာမွမလုပ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ေနမိတယ္ ။ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵက ေမေမ့အနားမွာ ဒီကအလုပ္ေတြအေၾကာင္း လူေတြအေၾကာင္း အြန္လိုင္းအေၾကာင္း ပညာေရးအေၾကာင္းေတြ ထိုင္ေျပာခ်င္ေနမိတယ္ ။

သမီးဒီမွာ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး ေမေမလို႔ ေမေမ့မ်က္ႏွာၾကည့္ျပီး ေျပာခ်င္ေနတယ္ ။ ေမေမ့လက္ေမာင္းကို ကိုင္ျပီး သမီးသိထားတဲ့ ေလာကရဲ႔အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္တယ္ ။ ေမေမ့ရီသံကို ၾကားခ်င္ေနတယ္ ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္ဆိုတဲ့ ေမေမရဲ႔စိုးရိမ္တတ္တဲ့ မ်က္၀န္းေလးကို မလြတ္တမ္းေလး ၾကည့္ခ်င္ေနမိတယ္ ။ ေမေမခ်က္တဲ့ အရင္ကေမေမ့ဟင္းက ဒါပဲလားဆိုတဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ နဲ႔ ငါးဟင္းေလးကိုလည္း တရွိဳက္မက္မက္ စားခ်င္ေနတယ္ ။ နင္မငယ္ေတာ့ဘူးေနာ္ စိတ္ဓါတ္ကိုရင့္က်က္ေတာ့ဆိုတဲ့ စကားေတြကို နားေထာင္ခ်င္တယ္ ။

ေမေမမသိေအာင္ လမ္းထိပ္က ၾကက္သားသုတ္ကိုလည္း ခိုးစားခ်င္ေသးတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ခ်က္တတ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ သမီးလက္ရာေတြကိုလည္း ခ်က္ေကၽြးခ်င္ေနမိတယ္ ။ ေမေမမလိုက္ရင္ ေဆးခန္းမသြားတဲ့သမီးေလ ခုဆိုေဆးခန္းမွာလဲ တစ္ေယာက္တည္းပဲ သိလားေမေမ ။ ေနမေကာင္းလို႔ ဆန္ျပဳတ္စားခ်င္ရင္လည္း ကိုယ့္ဘာသာပဲလုပ္စားေနရတယ္ ။ သက္သာရဲ႔လားလို႔ ေမးမယ့္သူေတာင္ မရွိတဲ့ဘ၀မွာ ငါဟာေဆြမရွိမ်ိဳးမရွိ တစ္ေကာင္ၾကြက္လိုျဖစ္ေနပါလားလို႔ ခံစားခ်က္ကိုေရွာင္လႊဲလို႔မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။

သမီးဘာေၾကာင့္ ေမေမနဲ႔အေ၀းမွာေနရတာလဲ ...။ ေမာင္ႏွစ္မေတြမွာ သမီးက်မွဘာလို႔ျဖစ္ရတာလဲ....။ ေမေမ့အနားမွာေနခြင့္မရွိေအာင္ ဟိုဘ၀ကသမီးဘာေတြလုပ္ခဲ့မိလို႔လဲ.....။ ၀ဋ္ေၾကြးရွိရင္လည္း ေက်ပါေစေတာ့ေမေမရယ္ ။ အေ၀းမွာေနလို႔ သမီးေမေမ့အေပၚ တာ၀န္မေက်တာမ်ား ရွိခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္ ။ ေနာက္ဘ၀မွာ ဒီလိုမိသားစုနဲ႔ခြဲေနရျခင္းဆိုတဲ့ ဒုကၡဆင္းရဲကေန ကင္းလြတ္ရပါေစေၾကာင္း ဘုရားထံပါးမွာ ေန႔စဥ္ဆုေတာင္း မိပါတယ္ ေမေမရယ္ ။ သူမ်ားေတြမသိေအာင္ ေမေမ့ကို တုိးတိုးေလးေျပာျပမယ္ေနာ္ ..... ဒီပို႔စ္ကို ဒီမနက္ရံုးေရာက္ေရာက္ျခင္း အစအဆံုးမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေရးေနတာကို ေဖေဖမသိပါေစနဲ႔ေနာ္ ေမေမ ......... ။ ေမေမ့ကို အရမ္းလြမ္းေနတယ္ ။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

Saturday, November 7, 2009

အစ္ကို႔ေမြးေန႔

မနက္ျဖန္ ႏို၀င္ဘာ ၈ရက္ေန႔ဟာဆိုရင္ သစ္သစ္အစ္ကိုရဲ႔ ေမြးေန႔မဂၤလာရက္ျမတ္ေလးျဖစ္ပါတယ္ ။ မိသားစုနဲ႔ေ၀းရာေလးမွာေနျပီး ဘ၀တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းအတြက္ အလုပ္ေတြလုပ္ေနတဲ့ သစ္အစ္ကိုအတြက္ အမွတ္တရပို႔စ္ေလးကို ည၁၂နာရီေက်ာ္ေနာက္ရက္ကူးတဲ့အခ်ိန္ေလးအထိေစာင့္ျပီး ေရးလိုက္ပါတယ္ ။




ကဗ်ာဆိုတာထက္ စာစုေလးတစ္ခုကို ေရးျခစ္လိုက္မိတာကေတာ့........
ေမြးေန႔ခ်ိန္ခါ
က်ေရာက္လာ
ေရာင္စဥ္ပါတဲ့
ဒီခ်ိန္ခါ

စိတ္မွာမွန္းကာ
ကန္ေတာ့တာ
ေမြးမိခင္ရဲ႔
ေက်းဇူးပါ

ဟိုႏွစ္ဒီႏွစ္
ကိုယ္ျပန္စစ္
လုပ္ရပ္တိုင္းရဲ႔
သက္ေသပါ

ေနာက္ျပန္ေရတြက္
အေနခက္
မေျပာင္းလဲတဲ့
သံုးဆယ္ပါ

တိုေတာင္းလြန္းတဲ့
ဘ၀တာ
မုန္းျခင္းမရွိ
ေနထိုင္ပါ

ဒီေန႔ကစ
ေနာက္မ်ားမွာ
ေကာင္းျခင္းမွန္သမွ်
သင့္ထံလာ

လြန္ခဲ့တဲ့တစ္လကတည္းက ေရးလိုက္ဖ်က္လိုက္ စာစုေလး ေရးတုန္းကေတာ့ စာပိုဒ္ေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ ။ ဟိုျဖဳတ္ဒီျဖဳတ္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီေလာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ အစ္ကိုေရ....။ လူတိုင္းအေပၚမွာ မွန္ကန္တဲ့ေစတနာနဲ႔ အကူအညီေပးရင္း တည္ျငိမ္စြာျဖင့္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဘ၀ခရီးတစ္ခုကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖတ္သန္းရင္း ဘာသာသာသနာအက်ိဳးကို ဆထက္တပိုးထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါေစလို႔ ညီမဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။ စိတ္၏ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းတို႔နဲ႔ ျပည့္စံုျပီး ခုႏွစ္မွာက်ေရာက္တဲ့ေမြးေန႔မွသည္ ေနာင္ႏွစ္၁၂၀တိုင္ အစ္ကိုခ်စ္တဲ့ မိသားစုေလးနဲ႔အတူတကြ ေအးခ်မ္းစြာျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစလို႔လည္း ထပ္ေလာင္းဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ အစ္ကို....။ေနာက္ထပ္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေလး ေပးခ်င္တာကေတာ့ အစ္ကိုကိုယ္တိုင္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္လို႔ ဆိုထားတဲ့အရာေတြပါပဲ...။


အင္း အသားေရာင္ဦးထုပ္ေလးပါလား ၾကိဳက္လိုက္တာ...မွတ္ထား ညီမ အစ္ကိုအၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္က အသားေရာင္ေလးပဲ....နာမည္ေလးပါတဲ့ အသားေရာင္ဦးထုပ္ေလးကို အြန္လိုင္းကေနမရမက လိုက္ရွာထားတာပါ ။ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မယ္ ထင္ပါတယ္။



ဒီညေန ဘာစားရမလဲဆိုေတာ့ အင္း...၀က္သား နဲ႔ ခရမ္းသီးႏွပ္ေလတဲ့...အစ္ကိုဆိုအဲဒီဟင္းနဲ႔ထမင္းစားရန္ ၂ပန္းကန္ေတာ့အနည္းဆံုးပဲဆိုတဲ့ စကားသံကို ဒီပို႔စ္အတြက္ ဒီေန႔ခ်က္ရင္း ၾကားေယာင္ေနမိတယ္ ။ အစ္ကို႕အၾကိဳက္ သံုးထပ္သားနဲ႔ခ်က္လိုက္တယ္ ။ ဒါလည္းၾကိဳက္မယ္ ထင္ပါတယ္ ။


ေကာက္ညွင္းေပါင္း စကၤာပူမွာအလြယ္တကူရလားတဲ့ ကိုယ္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းစားခ်င္လိုက္တာဆိုလို႔ မေမ့မေလ်ာ့တင္ေပးလိုက္တယ္ေနာ္ ။ ( စေနမနက္ကမွ ေကာက္ညွင္းေပါင္းကိုအုန္းသီးႏိုင္ခ်င္းနဲ႔၀ယ္ျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ပို႔ေပးတဲ့ ရန္ကုန္ကမမကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးပင္တင္ရွိပါတယ္ ) ။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

Thursday, November 5, 2009

ျဖိဳသလစ္

သစ္သစ္တစ္ေယာက္ စလံုးကိုေရာက္ကတည္းက ျဖစ္သလိုစားလာခဲ့တာ ၾကာပါျပီ ။ ရံုးဖြင့္ရက္ေတြမွာဆိုလည္း အနီးအနားက စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ တရုတ္လိုလို ကုလားလိုလို ဂ်ပန္လိုလို နဲ႔ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုျဖစ္ခဲ့တာလဲ ၾကာျပီေလ..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သနားလြန္းလို႔ ပိတ္ရက္ေတြဆိုလည္း စိတ္ကိုအလိုလိုက္ရတာလည္း ၂ႏွစ္ေက်ာ္ပါျပီ...ဟိ ။ ခုအစားအေသာက္ေလးေတြ ဘယ္လိုျဖစ္သလိုစားရတယ္ ဆိုတာကို ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ဗစ္ ၊ ေထာ ၊ မ်ိဳး ၊ ဂ်င္ဆမ္းပိုး ၊ ညည ေလးတို႔အတြက္ စုတ္ခ်ာလွေသာ ကင္မလာေလးနဲ႔ လက္တည့္စမ္းလာတဲ့ ဓါတ္ပံုအစုတ္ေလးမ်ားသံုးျပီး ပို႕စ္တစ္ပုဒ္ထပ္မံတင္ဆက္လိုက္ပါတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ကြန္မန္႔မ်ားကို ပစ္ပစ္ႏွစ္ႏွစ္ေရးခ်င္လို႔ အတင္းပူဆာသျဖင့္ အရူးမ်ားစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေရးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။




တနလၤာေန႔တိုင္းမိတ္ဆက္ေနက် ေယာင္တို႔ဖူးပါ


ကုလားစာေလးကလည္း တစ္ပတ္၂ေခါက္ေလာက္စားျဖစ္တယ္ ေသာၾကာဆို အသီးတစ္မ်ိဳးအလကားရလို႔ မေမးနဲ႔ကုလားစာပဲ


ဂ်ပန္စာေလးကေတာ့ ေစ်းၾကီးလို႔တစ္ပတ္တစ္ခါ အႏိုင္ႏိုင္ပါေလ


ဘယ္သူေျပာလဲ သစ္သစ္ထမင္းစားတာမ်ားတယ္လို႔..ဟြန္႔


ဟိုတစ္ပတ္က ထမင္းစားပ်က္လို႔ သြားစားတဲ့ ၾကက္သားကုန္းေဘာင္ၾကီးေၾကာ္


၀က္ေခါင္းသုတ္ဆိုေတာ့လည္း မျငင္းျဖစ္ပါဘူး


ဒါက၀က္သားနဲ႔ ပဲငပိဆိုပဲ သူလည္းမဆိုးဘူး


ဒါကေတာ့ စိတ္ပါရင္ပိတ္ရက္ဆိုစားျဖစ္တဲ့ ေပေၾကာင္ေၾကာင္လက္သုတ္စံုေလး


၁လ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုးသြားျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားတယ္

(အေနအစားဆင္းရဲတဲ့ကိုယ့္ကိုယ္ကို သနားလို႔ဘာာာ)


သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာလြန္းလို႔ ဒီမနက္သုတ္စားတဲ့ ျမန္မာလက္ဖက္ေလး

သစ္သစ္ဘေလာ့မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စၾကေနာက္ၾကေစရန္ ပို႔စ္ေလးမ်ားဖန္တီးထားျခင္းျဖစ္သျဖင့္ စာဖတ္သူတို႔အတြက္ တစ္စံုတစ္ရာအက်ိဳးျဖစ္ထြန္းျခင္းမရွိပဲ အခ်ိန္တစ္ခုေပးျပီး လာေရာက္ၾကတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပင္တင္ရွိပါတယ္ ။ ပို႔စ္တိုင္းသည္ သစ္သစ္စိတ္ခံစားမွဳတစ္ခုတည္းျဖင့္ ပံုေဖာ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။ အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါသည္ ။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

Wednesday, November 4, 2009

လြမ္းတယ္ ဟိုစဥ္အခါ

သစ္သစ္ စာေရးတဲ့ဘက္ကိုမေရာက္ျဖစ္တာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိသြားတယ္ ။ လာလည္တဲ့သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အသစ္မရွိလည္း အျမဲလိုလိုလာလည္ၾကလို႔ ၀မ္းသာမိပါတယ္ ။ ဒီေန႔သစ္သစ္ ဆရာ့အိမ္မွာ အလုပ္စ၀င္တုန္းက အမွတ္တရေလးေတြ ေရးမယ္လို႔ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္ ။


သစ္တို႔ ၄ေယာက္ ဆရာ့စီမွာ အလုပ္လုပ္ၾကတာလပိုင္းေလာက္ ရွိလာျပီဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ဆရာ့အထာသိလာတာေပါ့ေနာ္ ။ ဒါေပမယ့္ေၾကာက္တာကေတာ့ အရွိန္မျပယ္ေသးပါဘူး ။ ဆရာရွိေနရင္သာ ျငိမ္ေနၾကတာ ဆရာဆိုဒ္ထဲသြားျပီဆို လာထားပဲအလုပ္ေတြကလည္းလုပ္ စကားေတြကလည္း ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေအာင္ေျပာေနၾကတာေပါ့ေနာ္ ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပါပဲ တစ္ေန႔ေတာ့ ဆရာျပန္မလာခင္ ေဖာင္ေဒးရွင္းပံုေတြ သစ္သစ္ကဆြဲထားတဲ့ ပေရာ့ဂ်က္ေလးတစ္ခုရွိတယ္ဆိုပါစို႔..။

ဆရာျပန္လာေတာ့ အဲဒီပေရာ့ဂ်က္အပ္ထားတဲ့သူလည္း ဆရာနဲ႔အတူပါလာတာေပါ့ေနာ္ ။ ဆရာကနည္းနည္းေလးစစ္လိုက္တယ္္ အဲမွာသစ္ရဲ႔မဟာအမွားကို သြားေတြ႔ပါတယ္ သံေခ်ာင္းကိုသစ္သစ္ကေျပာင္းျပန္ထည့္ထားတာပါ ။ ဆရာကသစ္သစ္ကို ဟ...သံေခ်ာင္းထည့္တာမွားေနတယ္ ျပန္ထည့္ျပီး ျပန္ဆြဲျမန္ျမန္လုပ္ ေပးလိုက္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ နဂိုကတည္းက ကိုယ့္ဘာသာစိတ္ေအးလက္ေအးဆြဲေနတုန္းကအဟုတ္သား ဆရာကေလသံမာမာနဲ႔အဲလိုလူေရွ႔ေျပာရမလားဆိုျပီး စိတ္ဆိုးတာအရမ္းပဲေလ.။

ပံုကိုဆြဲျပီးတာနဲ႔ဆရာ့ကိုေပးျပီး အိမ္ေနာက္ခန္းထဲ၀င္ေနလိုက္တယ္ ။ ထမင္းစားျပီးေတာ့ မ်က္ရည္ကက်လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကေခ်ာ့က်တယ္ေလ ဆရာကေတာ့ သစ္သစ္စိတ္ဆိုးမွန္းေတာင္ မသိပါဘူးေလ ။ သူလည္းသစ္တို႔စားျပီးတာနဲ႔ သူလည္းစားျပီး အိပ္တယ္ေလ သူ႔အခန္းကို၀င္သြားတာနဲ႔ သစ္ကလည္းဒီဘက္ကဆရာ့ညီမအခန္းကို ၀င္သြားျပီးအိပ္လိုက္တာ ဆရာႏိုးတာေတာင္ သစ္သစ္မႏိုးပါဘူး ။ ဆရာကေမးေတာ့ သစ္ေနမေကာင္းလို႔အိပ္ေနတယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကေျပာၾကတာေပါ့ေနာ္ ။ဆရာကေတာင္ ဟုတ္လား ေဆးခန္းသြားမယ္လုပ္ေသးတယ္....ဟိဟိ ။

သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ေတာ့လည္း ေဒၚေရႊသစ္မျပန္ပဲ ဆက္အိပ္ေနတာပဲေလ ။ အိမ္ကိုလာၾကိဳဖို႔ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္တယ္ ။ ျပီးေတာ့အထဲမွာပဲ ေပေတေနေနတာေလ ။ သစ္အိမ္ကလာၾကိဳတဲ့ကားကိုျမင္ေတာ့ ဆရာက အိမ္ကေတာင္လာၾကိဳရတယ္ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနတာလားလို႔ သူ႔ညီမကိုေမးတယ္ေလ ။ သစ္သစ္မ်က္ႏွာကေတာ့ စူပုပ္ေနတာပဲေပါ့ ။ အစ္ကိုလာၾကိဳျပီဆိုေတာ့ အခန္းကေန၀ုန္းခနဲထြက္ျပီး ဆရာ့နားကိုသြားတယ္ ဘာေျပာလိုက္တယ္ထင္ပါသလဲ ဆရာဆူလို႔ စိတ္ေကာက္ေနတာသိရဲ႔လားလို႔ ေျပာျပီး တိုက္ေပၚကဆင္းလာခဲ့တယ္ ။ ဆရာတစ္ေယာက္လည္း ေဟာ...ဗ်ာ ဆိုျပီး က်န္ခဲ့တာေလ ။

ေနာက္ေန႔က်ေတာ့လည္း မ်က္ႏွာကတင္းျပီး အလုပ္သြားတယ္ေနာ္ ။ ဆရာကစကားေျပာခ်င္လို႔ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ လိုက္ၾကည့္လို႔ ဒီကေတာ့ တင္းတင္းပဲ..... သူငယ္ခ်င္းေတြက ၾကားကေပါ့ ။ ေနာက္ေတာ့ဆရာက ဒါကဒီလိုဆြဲရတာ ဒါကိုဒီလုိယူရတယ္လို႔ လာရွင္းျပေတာ့ ဘာေျပာလိုက္တယ္ထင္လဲ ေစာေစာကတည္းက အဲလိုရွင္းပါလားလို႔ ဘာလို႔ဧည့္သည္ေရွ႔မွာေအာ္လည္း ေျပာလိုက္တယ္ ။ ကဲကဲ ေနာက္မေျပာေတာ့ဘူးဆိုျပီး ပြဲသိမ္းသြားတယ္ေလ ။

သစ္သစ္ ဆရာ့အေပၚေတာ္ေတာ္ဆိုးခဲ့ပါတယ္ ။ မိန္းကေလး၄ေယာက္နဲ႔ ဆရာ့မွာေတာ္ေတာ္ကိုခ်ာခ်ာလည္ခဲ့ပါတယ္ ။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးေကာက္ၾကတာပါ ။ ေနာက္ပိုင္းဆရာက ဘယ္သူကဘယ္လိုအထာသိသြားေတာ့မွ အဆင္ေျပသြားခဲ့ပါတယ္ ။ ဘာပဲျဖစ့္ဖစ္ ပညာမ်ိဳးစံုကိုဆရာစားမခ်န္ ရခဲ့သလို စိတ္ထားေကာင္းတဲ့ဆရာကို ကိုယ့္အမ်ိဳးအရင္းလိုကို သတ္မွတ္မိပါတယ္ ။ ခုေတာင္ ဒီမွာစိတ္ေတြညစ္လို႔ ဖုန္းဆက္ျပီး အလုပ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ဆရာကျပန္လာဘာမွစိတ္ဓါတ္မက်နဲ႔ ကိုယ့္ပညာကထမင္းေတာ့မငတ္ဘူး ။ သူေဌးသာမျဖစ္ရင္ရွိမယ္ ဆိုျပီး အားေပးတတ္တဲ့ဆရာပါ ။ ဒီပို႔စ္ေလးေရးရင္း အလုပ္လုပ္ခဲ့တာေလးေတြကို ေတာ္ေတာ္ျပန္သတိရသြားမိပါတယ္ ။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...