ခ်စ္တဲ့ဖူးခက္

ေလဆိပ္ကေန ဦးမင္းဒင္ကၾကိဳလာျပီးတဲ့ေနာက္ ဗိုက္ဆာေနၾကျပီလားေမးခ်ိန္မွာ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ပဲ အရမ္းဆာေနျပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ ဒါနဲ႔ပဲ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သိသင့္သိထိုက္တာေတြ ရွင္းျပရင္းနဲ႔ စားေသာက္ဖို႔အဆင္ေျပမယ့္ေနရာကို ရွာေဖြရတာလဲ တစ္မွဳပါပဲ ။ ည၈နာရီမွာဆိုင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပိတ္သြားျပီ ျဖစ္ပါတယ္ ဒါနဲ႔ပဲ ဖူးခက္ျမိဳ႔ရဲ႔ေစ်းေပါပါတယ္ဆုိတဲ့ ကုန္တိုက္လိုတစ္ခုကိုပို႔ေပးခဲ့ပါတယ္ ။ ညဘက္ဆိုေတာ့ ေကအက္ဖ္စီ ၊ မက္ေဒါနယ္ ရွိတာေတြနဲ႔ပဲ ျဖတ္လိုက္ေတာ့ဆိုျပီး လိုက္ပို႔ျပီးသကာလမွာ ေနာက္ေန႔ဘရိတ္ဖတ္စ္အတြက္ပါ ၀ယ္ယူရင္းဖူးခက္ရဲ႔ ခ်ိဳျမိန္လွတဲ့ေကအက္ဖ္စီကို ၇ေယာက္သားေခါင္းမေဖာ္တမ္းစားၾကပါတယ္ ။ စကၤာပူက ေကအက္ဖ္စီနဲ႔တကယ့္ကို အရသာကြာျခားလွပါတယ္ ။ မၾကိဳက္ဘူးဆိုတဲ့သူေတာင္ အေတာ္ေလးစားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ ၇ေယာက္ကိုေလာဘၾကီးျပီးမွာလိုက္တာ အေတာ္ေလးပိုေနပါေတာ့တယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ဗိုက္ျပည့္ေတာ့ ဟိုတယ္ဆီသို႔တိုက္ရိုက္ခ်ီတက္ခဲ့စဥ္မွာ ည ၉နာရီေက်ာ္ေနခဲ့ပါျပီ ။

ပထမေန႔ဖူးခက္ဘာလုပ္မလဲ ဘာစားမလဲ ဘယ္ေတြသြားမလဲ ပလန္ခ်ေတာ့ ေန႔လည္၁နာရီမွာလာေခၚမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ညကတည္းကေျပာသြားခဲ့ပါတယ္ ။ ဘယ္ေတြသြားရမလဲေမးေတာ့ ဒီနားတစ္၀ိုက္မွာ လည္ပတ္စရာေရွာပင္းေမာလ္ေတြ ကမ္းေျခေတြ ဆိုင္ေတြနဲ႔စည္ကားလြန္းလို႔ တမနက္နဲ႔တင္လည္ထားႏွင့္ပါဦးလို႔ ဆိုသြားခဲ့ပါတယ္။ ကဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နက္ျဖန္မနက္ေစာေစာထပါမယ္ ဒီနားတစ္၀ိုက္ေလွ်ာက္သြားပါမယ္ဆိုေတာ့ အားလံုး၀ီရိယေကာင္းစြာနဲ႔ ၈နာရီမွာဟိုတယ္ကထြက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။ ဟန္ပါပါနဲ႔ဟိုတယ္ေရွ႔ကေကာင္တာမွာ ကမ္းေျခသြားတဲ့ရွပ္တာဘတ္စ္ေတြ ဘယ္အခ်ိန္လာမလဲဆိုေတာ့ ၁၀နာရီခြဲလို႔ေျပာပါတယ္ ။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္ထပ္၂နာရီခြဲတိတိဘာလုပ္ရမွန္းမသိခ်ိန္မွာ ဧည့္ၾကိဳေကာင္ေလးကေျမပံုတစ္ခုထုတ္ေပးျပီး အမတို႔လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ၁၀မိနစ္နဲ႔ကမ္းေျခေရာက္ေၾကာင္း အရမ္းနီးေၾကာင္းညႊန္းဆိုလာလုိ႔ အားလံုးကမ္းေျခကိုလမ္းေလွ်ာက္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္ ။

ေရာက္ပါျပီအရမ္းေပ်ာ္ တအားေပ်ာ္ ပင္လယ္အစစ္ေတြ႔ရခ်ိန္မွာ ရိုက္လိုက္တဲ့ဓါတ္ပံုမ်ား ကင္မရာလံုး၀အနားမရလိုက္ပါဘူး ။ ကမ္းေျခမွာအုန္းေရေသာက္မယ္ဆိုေတာ့ ထိုင္လိုက္တဲ့ဆိုင္က ျမန္မာဆိုင္ဆိုတာမသိပဲ ကိုယ္ေတြကျမန္မာလို ဟဲ့ ေစ်းႏွဳန္းၾကည့္ၾကေနာ္ ေတာ္ၾကာမွာျပီးမွ ေစ်းမတရားၾကီးေနမယ္ ဘာညာဆိုေတာ့ ေကာင္ေလးေတြကအမတို႔လိုတာမွာပါလို႔ေျပာခ်ိန္မွာ ဟိုက္ခနဲမျမည္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္လိုက္ရပါတယ္ ။ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းသိတယ္ဟုတ္ ခ်က္ခ်င္းပဲအဖြဲ႔က်လို႔ စားလိုက္ေသာက္လိုက္ ေျပာလိုက္ဆိုလိုက္ျဖစ္တဲ့အျပင္ သူတို႔ဆီကဖုန္းေတာင္ငွားျပီး ဦးမင္းဒင္ဆီဖုန္းဆက္လိုက္ပါေသးတယ္ ဟိ ။ ဘယ္ဆက္သြားရမလဲေမးေတာ့ တုတ္တုတ္ကိုငွား ဘတ္၁၀၀ပဲေပး ဂ်န္စီလင္းကုန္တိုက္ကိုသြားဆိုေတာ့ တုတ္တုတ္သမားကို အဖြဲ႔ကေငြကိုင္ အေကာင့္တန္႔က ဘတ္၁၀၀ရေအာင္ အေသအေက်ေျခစုံကန္ ေစ်းစစ္ပါေတာ့တယ္ (ဒါမွမ်ိဳးကြ) ။ ရျပီဆိုေတာ့ ၀မ္းသာအားရစီးလိုက္ၾကတာ ခဏတြင္းခ်င္းကုန္တုိက္ေရွ႔ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ ကုန္တိုက္ကမဖြင့္ေသးပဲ လူတခ်ိဳ႔ထိုင္ေစာင့္ေနတာေတြ႔လို႔ ကုန္တိုက္ပတ္လည္ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကျပန္တာေပါ့ေလ ။

ကုန္တိုက္ထဲမွာတကယ့္ကို ၀ယ္ခ်င္စရာေတြမ်ားပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေစ်းကေတာ့ထက္၀က္ေလာက္ကို ဆစ္ရပါတယ္ ။ ဒူးရင္းသီးနဲ႔႔ပက္သက္တာေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႔ရသလို အေမႊးနံ႔သာခဲေလးမ်ားစြာ ေရကူး၀တ္စံု ျမန္မာမွဳလက္ရာအရုပ္ေလးမ်ား တကယ့္ကိုအစံုအလင္ေတြ႔ရပါတယ္ ။ ေျမေအာက္ထပ္သည္၀ယ္လို႔အေကာင္းဆံုးဆိုတာ သိခဲ့ရပါတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ေန႔လည္စာကို ဒီမွာပဲစားသြားရန္ဆံုးျဖတ္ၾကျပီး ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာစားစရာမ်ားကို စတင္မွာစားပါေတာ့တယ္ ။ စလံုးေငြနဲ႔တြက္ရင္ေစ်းခ်ိဳျပီး အစပ္အဟပ္ကလည္းေကာင္းေတာ့ ျမန္မာပါးစပ္နဲ႔အေတာ္ေလးအံကိုက္ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္ ။ ၇ေယာက္ကိုအလွ်ံအပယ္စားတာ တစ္ခါစားဘတ္၁၀၀၀ထက္မပိုပါဘူး ။ ပိုခဲ့ရင္လည္း အေကာင့္တန္႔က၁ေထာင္ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း အလန္းေပးပါတယ္ ဟိ ။

ဒီကုန္တိုက္ေရွ႔က ေအတီအမ္မွာ သစ္သစ္တုိ႔အဖြဲ႕က ညညက အိုင္ဖုန္း၄တစ္လံုး သူမ်ားေမ့က်န္ခဲ့တာေတြ႔ခ့ဲရပါတယ္ ။ ဖုန္းထဲမွာပါတဲ့နံပတ္မ်ိဳးစံုကို လိုက္ဆက္ရင္းပိုင္ရွင္ကိုလာယူခိုင္းတဲ့အျပင္ အဲဒီဖုန္းနဲ႔ဦးမင္းဒင္ကို ဂ်န္စီလင္းမွာလာၾကိဳဖို႔ေျပာဆို အသံုးျပဳခဲ့ပါေသးတယ္ ။ ထုိင္းမေလးကဆက္လိုက္ နားမလည္လိုက္ အဂၤလိပ္လိုေျပာလိုက္ နားမလည္လိုက္နဲ႔ လာၾကိဳတဲ့သူေရာက္လာမွပဲ အဆင္ေျပသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။

ဒီလိုန႔ဲတညေနလံုးဆက္တိုက္ပို႔တာမ်ား ေနရာေတြမ်ားလြန္းလို႔ အက်ယ္ခ်ဲ႔မေရးႏိုင္ေတာ့ပဲ ပံုတစ္ခ်ိဳ႔တင္ျပီး အက်ဥ္းခ်ဳပ္လိုက္ပါရေစ ။ ေနာက္ရက္မ်ားမွာလည္း ကြၽန္းသြားစရာရွိသလို လူကလည္းဆက္တိုက္ဆိုေတာ့ အေတာ္ေလးျပိဳင္းေနပါျပီ ။ ညဘက္မွာလမ္းကိုပိတ္ျပီး ကပြဲေတြကလပ္ေတြနဲ႔စည္ကားတဲ့ ဖူးခက္ရဲ႔လမ္းထိပ္မွာက်န္ခဲ့ရင္ တေန႔လံုးပင္ပမ္းျပီးလမ္းေတာင္မေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့ပဲ တုတ္တုတ္ငွားျပီးဟိုတယ္ ျပန္လာခဲ့ရပါေတာ့တယ္ ။ ဦးမင္းဒင္ကိုယ္တိုင္လိုက္၀ယ္ေပးတဲ့ ဘတ္၈၀၀တန္ကြၽန္းလက္မွတ္ေလး ရင္၀ယ္ပိုက္ရင္း နက္ျဖန္သြားမယ့္အစီအစဥ္မ်ားကို စိတ္ကူးယဥ္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာမ်ား အိပ္မက္ေတာင္မမက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူးေလ ။ သစ္သစ္တို႔ဖူးခက္သြားခ်ိန္မွာ ကံေကာင္းတာက ေန႔ဘက္မွာျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူျပီး ညဘက္မွာမိုးရြာတတ္တဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ဖူးခက္ရာသီဥတုေလးပါပဲ ။ ဖူးခက္ခရီးစဥ္က ဖူးခက္မေရာက္ခင္ကိုပင္ ၃ပုဒ္တိတိျဖစ္သြားေစခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီေန႔ပို႔စ္ေလးမွာ အဆံုးသတ္မယ္ စိတ္ကူးထားပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ၃ရက္လံုးေပါင္းေရးဖို႔က ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္လို႔ ေနာက္ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ျဖင့္သာအဆံုးသတ္မယ္ ဆံုးျဖတ္ရင္း ဒီပို႔စ္ေလးကိုဒီနားမွာပဲရပ္တန္႔လိုက္ပါရေစေနာ္ ။

ဘုရားတည္ထားတဲ့ေတာင္ထိပ္ကေန ဖူးခက္တျမိဳ႔လံုးကိုၾကည့္ႏိုင္တယ္

တစ္ပြဲကိုဘတ္၁၂၀သာေပးရတဲ့ နာနတ္သီးထမင္းေၾကာ္ (အရသာလည္းအေတာ္ေကာင္း)

ေရအလြန္ၾကည္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ဖူးခက္ရဲ႔ကမ္းေျခတစ္ခု

ဂ်န္စီလြန္းထဲက ဖိနပ္ဆိုင္ (တန္ပါသည္)

ကုန္တိုက္ထဲအ၀င္လမ္း

စည္ကားတဲ့လမ္းမၾကီး


Devana ရဲ႔ ေရကူးကန္ (အရမ္းမိုက္စ္)
သပ္ရပ္စြာျပင္ဆင္ထားတဲ့အခန္း
အိမ္သာေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔ ဟိ

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

ျပန္ေခါက္လုိက္ေနာ္...

ခ်ိဳျမိန္တဲ့ဖုန္းသံ

ၾကားျဖတ္ပို႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ ေရးခ်င္ပါတယ္ ။ ျပီးခဲ့တဲ့ေသာၾကာ 28.10.2011ရက္ေန႔မွာ ၉လတာအပင္ပန္းခံၾကိဳးစားခဲ့ရတဲ့ စာတီဖီကိတ္ေလး တက္ေရာက္ယူခြင့္ရခဲ့ပါတယ္ ။ အဲ့ရက္ေလးကို ခံစားခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေရးခ်င္တာပါ ။ ပြဲမတက္ခင္ကလည္း ရင္ခုန္ရပါတယ္ တကယ္တမ္းပြဲတက္ရတဲ့ေန႔မွာေတာ့ အတိုင္းအဆမရွိ ၀မ္းသာမိပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း special day ရယ္လို႔ တင္စားၾကျခင္းျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္ ။

တကယ္ဆို ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ႏွိဳင္းယွဥ္တဲ့အခါမွာ ဒီပလိုမာလက္မွတ္အေသးစားေလးသာ ျဖစ္တယ္ဆိုေပမယ့္ အလုပ္ကတဖက္ နည္းပါးလွတဲ့အခ်ိန္ကတဖက္ နားလည္မွဴလြဲတဲ့ဆရာေတြနဲ႔ကတဖံု ၉လတာဟာ စိတ္ထဲမွာအေတာ္ေလးၾကာျမင့္ခဲ့ပါတယ္ ။ ပေရာ့ဂ်က္ေတြ အဆိုင္းမန္႔ေတြနဲ႔ အလူးလူးအလွိမ့္လွိမ့္ ျဖတ္သန္းျပီးခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုးလိုခ်င္တာကို ရရွိခဲ့ပါတယ္ ။ ထူးခၽြန္စြာမေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့အတြက္ မိဘအေပၚတာ၀န္မေက်သလို ခံစားမိေပမယ့္ ႏွစ္သိမ့္ႏိုင္တဲ့ကတ္ေလးအျဖစ္ေတာ့ လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့ပါျပီ ။ ဘာလို႔ ဒီစာတီဖီကိတ္ေလးကို အက်ယ္ခ်ဲ႔ျပီးေရးေနတာလဲ ေျပာစရာရွိပါတယ္ ။

သစ္သစ္ကတကယ္ဆို စိတ္ခံစားမွဳေပ်ာ့ညံ့လြန္း္ပါတယ္ ။ မယူခင္အခ်ိန္ထိ ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ တကယ္ယူရမယ့္ေန႔ေရာက္ခ်ိန္မွာ မိဘေတြကိုအနားမွာရွိေစခ်င္ခဲ့ပါတယ္ ။ မနက္အေစာၾကီးထ ဘုရားရွိခိုးျပီးမိဘေတြကို ကန္ေတာ့ျပီးတဲ့ေနာက္ အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ခဲ့ပါတယ္ ။ ေမေမဆိုျပီး စိတ္ထဲ၀မ္းနည္းစြာ ငိုေနမိလို႔ အေမကေတာင္ေခ်ာ့ေမာ့ယူရတဲ့အထိ ခံစားခ်က္ျပင္းထန္ခဲ့ပါတယ္ ။ ေက်ာင္းကိုသြားေနခ်ိန္မွာ ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ေက်ာင္းေရာက္လို႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႔ျပီး ၀တ္စံု၀တ္ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ခ်ိန္မွာ စိတ္လွဳပ္ရွားျပီးေပ်ာ္ေနတာ မ်က္ႏွာမွာအသိသာၾကီးပါ ။ ဒီလိုနဲ႔ ဟိုေျပာဒီေျပာ ေျပာင္ေနာက္ေနရင္းကေန ၉လတာအတူျဖတ္သန္းျပီး ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွအတူတက္ယူခြင့္မရပဲ က်န္ခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္ကိုလည္း အရမ္းသတိရမိပါတယ္ ။

စတိတ္ေပၚတက္ခါနီး သူတို႔ေျပာထားတဲ့အတိုင္း လုပ္ရမယ့္ပံုစံကို စိတ္ထဲမွာအၾကိမ္ၾကိမ္ေလ့က်င့္ထားေပမယ့္ တကယ္တမ္းစတိတ္ေပၚေရာက္ခ်ိန္မွာ လူကေလထဲေမ်ာလြင့္ေနသလို ခံစားမိပါတယ္ ။ ၾကည့္ေနၾကတဲ့မ်က္လံုးေတြ တီးေနက်တဲ့လက္ခုပ္သံေတြ ေပးေနတဲ့သူရဲ႔အျပံဳး အိုးးး စံုလင္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ဘယ္လိုစင္ေအာက္ကို ေရာက္ခဲ့မွန္းေတာင္မသိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ။ ကတုန္ကယင္နဲ႔စိတ္လွဳပ္ရွားေနတာ စကၠန္႔အားျဖင့္အေတာ္ေလး ၾကာျမင့္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုလို႔ရပါတယ္ ။ ကိုယ္တိုင္ၾကိဳးစားျပီးရခဲ့တဲ့ ဒီလက္မွတ္ေလးကို တကယ္ပင္တန္ဖိုးထားသလို မိဘေတြျဖစ္ခ်င္တာလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့လို႔ ပိုျပီး၀မ္းသာမိပါတယ္ ။ ပြဲဲျပီးလို႔ရံုးကိုဆက္သြားရန္ ကားဂိတ္လာခ်ိန္မွာ အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ျပီး ေဖၾကီးသမီးယူျပီးျပီ ေမေမ့ကိုလည္း ေျပာျပလိုက္ေနာ္ဆိုျပီး ဆက္လိုက္ရခ်ိန္ဟာ ေလးႏွစ္တာစကၤာပူကၽြန္းကေန ရန္ကုန္ဆက္တဲ့ဖုန္းသံေတြထဲက အခ်ိဳျမိန္ဆံုးအသံလို႔သာ ဆိုညႊန္းလိုက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္ ။

ဘ၀မွာအၾကီးက်ယ္ဆံုး မာတာမိဘႏွစ္ပါးကို ဖုန္းဆက္ျပီးခ်ိန္မွာ ေရျခားေျမျခားရဲ႔ပထမဆံုးေအာင္ျမင္မွဴတစ္ခုကို ခ်စ္တဲ့သူကိုေျပာျပခ်င္ခဲ့ပါတယ္ ။ သူလည္းနားေထာင္ခ်င္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ခုခ်ိန္ထိ ေျပာျပႏိုင္တဲ့ခြင့္ေရးမရွိေသးေတာ့ ရင္ထဲမွာတခုခုလိုေနသလို ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ဒီပို႔စ္ေလးကိုေရးလိုက္ပါတယ္ေနာ္ ။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

ျပန္ေခါက္လုိက္ေနာ္...

ကိုယ္လာျပီဖူးခက္

ဘာလုပ္တာလဲေပ့ါ ဒါ police stationၾကီးဆိုေတာ့ ကိုေရႊဒရိုင္ဘာက ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ သိသြားရွာပါတယ္ ။ သူကရွင္းျပပါတယ္ ဒီလမ္းကသြားရင္ပိုနီးလို႔ သူသြားတာျဖစ္ေၾကာင္းေပါ့ ျပီးေတာ့ဘက္ဂ်က္တာမင္နယ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာေရာပါေတာ့မွ နတ္သမီး၇ေယာက္လည္း ျပံဳးႏိုင္ရယ္ႏိုင္ပါေတာ့တယ္ ။ ကဲ ေရာက္ျပီဆိုေတာ့ ဟမ္ ဒါဘယ္လိုေလဆိပ္လည္းေပါ့ တခါမွစီးလည္းမစီးဖူးသလို လိုက္ေတာင္မပို႔ဘူးတဲ့ေနရာဆိုျပီး ေတာသူျမိဳ႔တက္အဖြဲ႔လို ကလည္ကလည္ ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ကသေဘာၤဆိပ္ေရာက္သြားသလို ခံစားရပါတယ္ ။ အ၀င္မွာဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ခ်က္အင္လုပ္ရမယ့္ေကာင္တာဖြင့္ဖို႔ ၁နာရီနီးပါးလိုပါေသးတယ္ ။ ဒါနဲ႔ဘုရားစူးစကၤာပူရဲ႔ထိုင္ခံုေလးေတြမွာ ထိုင္ျပီးမ်က္လံုးေတြကစားစပ္စုေနရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းေနရပါတယ္ ။

အဖြဲ႔ထဲကတစ္ဦးတည္းေသာ အေကာင့္တန္႔က ဖုန္းနဲ႔အင္တာနက္သံုးရင္ မ်က္စိကလည္း ေကာင္တာဖြင့္မယ့္ဘုတ္ကို ၾကည့္ေနရင္းဖြင့္ျပီဆိုေတာ့ ခံုမရဘူးဆိုတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးမျဖစ္ရေလေအာင္ ခ်က္အင္ေကာင္တာကို အေျပးေလးသြားၾကပါတယ္ ။ ဒီေလာက္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေကာင္းတဲ့ခရီးစဥ္ ျဖစ္ေပမယ့္ ၇ေယာက္လံုးက ရီလိုက္ေမာလိုက္နဲ႔ ေျပာရရင္ျဖင့္ စကၤာပူညေန၄နာရီထိ စလံုးကြၽန္းကမထြက္ရေသးပါဘူး ။ ကိုယ့္ေနာက္ကျပည္ၾကီးတရုတ္လိုအဖြဲ႔ကလည္း ကိုယ္ေတြနဲ႔အတူ တန္းစီေနရင္း ဆူညံေနပါေတာ့တယ္ ။ ေကာင္တာမွာကိုေရႊကုလားက ဟိုဘက္ၾကည့္ဒီဘက္ၾကည့္ ေတာင္းစရာရွိတာေတာင္းရင္း တိုက္ဂါးအဲယားေ၀းေပၚမွာ ေအာင္ျမင္စြာထိုင္ခံုရရွိသြားခဲ့ပါျပီ ။

ခဏေလာက္ ထိုင္ခံုမွာထိုင္ျပီး အထဲကို၀င္မယ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကပါတယ္ ။ လာပါျပီျပသနာမ်ားနဲ႔ သစ္သစ္အိတ္ထဲမွာ 100ml ထက္ပိုလို႔ အိတ္ကိုဖြင့္ခိုင္းပါတယ္ ။ အိတ္ကိုဖြင့္ျပီး သြားတိုက္ေဆးရယ္ မ်က္ႏွာသစ္ဆပ္ျပာအက်န္မ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာသိမ္းျပီး သကာလမွာ သစ္သစ္အိတ္ထဲက အိုင္ပက္ကိုထုတ္ျပီး စက္ထဲမျဖတ္လို႔ အိုင္ပက္ကိုျပန္ထုတ္ခိုင္းပါတယ္ ။ အဲဒီအေၾကာင္းေျပာရရင္ျဖင့္ ၾသဂုတ္လျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့ ခ်န္ဂီေလဆိပ္မွာ အိုင္ပက္ကိုထုတ္ရမလားေမးေတာ့ သူတို႔ကလပ္ေတာ့ပဲထုတ္ရမယ္ အိုင္ပက္ထုတ္ဖို႔မလိုဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တာ သတိရျပီး ဒီတေခါက္မွာမထုတ္ပဲ ဒီတိုင္းျဖတ္ခဲ့တာပါ ။ ဒါေပမယ့္ သေဘာၤဆိပ္ဆိုေတာ့လည္း အိုင္ပက္ထုတ္ပါဆိုေတာ့ ျပန္ထြက္ျပီးအိုင္ပတ္ကိုထုတ္ အိတ္ကိုျပန္ျဖတ္နဲ႔ သစ္သစ္တစ္ေယာက္ ၂ေခါက္တိတိစစ္ေဆးခံလိုက္ရပါတယ္ ။ လူတစ္ေယာက္တည္းျဖတ္ေတာ့လည္း အသံကထျမည္ပါတယ္ ဒါနဲ႔အတံတစ္ခုနဲ႔ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ မေလးမေတြရဲ႔ ဟိုပြတ္ဒီပြတ္ျခင္းကို ပြဲဦးထြက္ခံလိုက္ရပါတယ္ ယားခ်က္ေတာ္ ဟင့္ ။ ဒီလိုနဲ႔အထဲကိုေရာက္လာခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့ ။

အထဲကစားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ သူမ်ားေတြေကာ္ဖီေတြ မုန္႔ေတြ၀ယ္ၾကစားၾကတာေတြ႔ေပမယ့္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္အင္မီဂေရးရွင္းထပ္ျဖတ္ရင္ ဒါေတြအကုန္စားျပီးအသိမ္းခံရမွာပဲဆိုျပီး လူတတ္ၾကီးလိုလိုဆရာၾကီးလိုလိုနဲ႔ ကိုယ္ျဖတ္ရမယ့္ဂိတ္ေပါက္ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ ပတ္စ္ပို႔ေလးျပျပီး boarding pass လုပ္ျပီးခ်ိန္မွာ ဘာဆိုဘာမွမစစ္သလို အျဖဴကေလးေတြဟာ ၀ယ္လာတဲ့ေကာ္ဖီေတြေသာက္လိုက္ မုန္႔ေတြစားလိုက္နဲ႔ ကိုယ့္ေရွ႔မွာအသဲယားစဖြယ္ လုပ္ျပေနပါေတာ့တယ္ ။ အဲ့ခ်ိန္မွာဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္စိတ္မရွိေလာက္ေအာင္ပင္ လူေတြကခ်ဳန္းခ်ဳန္းက်ေနပါျပီ ။ မ်က္ႏွာေလးေတြဟာႏြမ္းဖတ္ရင္ ခ်ာဂ်င္ကုန္ေနတဲ့ ဘက္ထရီေတြလိုပဲ ျဖစ္ေနၾကပါျပီ ။ အခ်ိန္ကလည္း ညေန၆နာရီထိုးေတာ့မယ္ေလ ။ လွပါတယ္ တကယ္ကိုလွတဲ့ တိုက္ဂါးအဲယားေ၀းက က်ားသစ္မေလးေတြ မိန္းမခ်င္းေတာင္ငမ္းယူရပါတယ္ ။ ဆံပင္ကုတ္၀ဲေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္ဖို႔တစ္ကယ္ကို ေကာင္းပါတယ္ ။

ေလယာဥ္ေပၚတက္ဖို႔ က်ဳ႔လဲမရွိသလို ေလယာဥ္ကြင္းထဲလမ္းေလွ်ာက္ဆင္းရင္း ေလယာဥ္ေပၚကို ကိုယ့္အိတ္ကိုယ္ဆြဲကာ တက္ရပါတယ္ ။ ဟိုးယခင္က ျမန္မာျပည္က ေလဆိပ္နဲ႔အေတာ္ေလး တူပါတယ္ ။ ေလယာဥ္ေပၚကထိုင္ခံုေတြက သစ္သစ္အတြက္အေတာ္ေလး က်ဥ္းေျမာင္းပါတယ္ ။ ေရာက္တာနဲ႔အိပ္ဖို႔ၾကိဳးစားပါတယ္ ဒါမွမူးတာေမာ္တာမျဖစ္ရေအာင္ေပါ့ ။ ဒီလိုနဲ႔ေလယာဥ္ပ်ံၾကီး ေ၀ဟင္ထဲေရာက္မွ သက္မကိုပိုင္ႏိုင္စြာခ်ရင္း တကယ္ကိုသြားရေတာ့မယ့္ ဖူးခက္ဆိုျပီး စိတ္ကိုေလ်ာ့ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္ ။

ကဲ ဆင္းပါေတာ့မယ္ ဖူးခက္ျမိဳ႔ရဲ႔ အင္တာေနရွင္နယ္ေလဆိပ္ၾကီးကိုေပါ့။ ဖူးခက္မီးျပတ္ေနတယ္ ထင္တယ္ ဘာမွကိုမျမင္ရဘူးေနာ္ ဟယ္...ေလယာဥ္ၾကီးက အိမ္ေတြၾကားထဲမွာ ေျပးလမ္းေပၚဆင္းေနတယ္ေတာ့ ဘယ္လိုလဲမသိဘူးေနာ္ အမယ္ေလဆိပ္သာေသးတာ ဘက္ဂ်က္ေလဆိပ္ထက္သာတယ္ေတာ့ က်ဴ႔နဲ႔တိုက္ရိုက္ေလဆိပ္ထဲ၀င္ရမွာဟ ေတာ္ပါေသးရဲ႔ဘာညာေပါ့ ။ ဒါနဲ႔ပဲ ၀ွိဳက္ကတ္ျဖည့္ အိမ္သာေလးေျပး၀င္ အင္မီဂေရးရွင္းျဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ ေလဆိပ္ကလူအေတာ္ေလးရွင္းေနပါျပီ ။ ေလဆိပ္ထဲမွာပဲ စင္းကတ္ေတြအလကားေပးပါတယ္ ။

သစ္သစ္နဲ႔က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ေလဆိပ္အျပင္ကိုထြက္ရင္း လာၾကိဳမယ့္ဦးမင္းဒင္ကို စိတ္ထဲမွာမွန္းျပီးရွာရပါတယ္ ။ တက္ဆီသမားေတြရဲ႔ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္မွဴေတြၾကားထဲမွာ လံုး၀ရွာလို႔မေတြ႔ခဲ့ပါဘူး ။ ဒါနဲ႔ရြမ္းမင္းဖြင့္ထားတဲ့ဖုန္းနဲ႔ပဲဆက္ေမးေတာ့မယ္ စဥ္းစားခ်ိန္မွာ ဦးမင္းဒင္ကိုယ္တိုင္က သစ္သစ္တို႔အဖြဲ႔လားဆိုျပီး လာေမးခဲ့ေတာ့မွ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ၾကီး ကားေပၚေရာက္သြားပါေတာ့တယ္ ။ ရပ္ေ၀းေျမျခားမွာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆံုခ်ိန္လံုး၀စိမ္းသက္မေနပဲ ေျပာစရာေတြတစ္ပံုတစ္ပင္နဲ႔ တည္းခိုမယ့္ေနရာကို ၁နာရီနီးပါးသြားရပါေတာ့တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဗိုက္ဆာေနၾကတဲ့ ဒီ၇ေယာက္အဖြဲ႔တြက္ ညစာဘယ္လိုစီစဥ္ရမယ္ဆိုတာ ဦးမင္းဒင္မွာ စဥ္းစားေတြးေတာရင္း ေနာက္ထပ္ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ေရးရန္ ဒီေနရာမွာပဲခဏတာ ရပ္တန္႕ထားလိုက္ပါေတာ့မယ္ ။

ဘက္ဂ်က္တာမင္နယ္က အနည္းငယ္ေသာထိုင္ခံုတစ္ခ်ိဳ႔

ေလယာဥ္ေပၚတက္ရန္ အဲလိုတန္းစီရပါတယ္

ဖူးခက္ေလဆိပ္မွာ အခမဲ့ေ၀ေသာ စင္းကတ္ပါ

ဆရာလုပ္ခ်င္ေသာသစ္သစ္ မွန္းလိုက္တဲ့ မိေက်ာင္းလာမည့္လမ္းေၾကာင္း

(သူလာမယ္ဆို အနဲဆံုး၁လေလာက္ေတာ့လာရမယ္ထင္တယ္ ဟိ)

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

ျပန္ေခါက္လုိက္ေနာ္...

အတားအဆီးမ်ားနဲ႔ဖူးခက္

ကဲ ..ဘာလုပ္ေပးမွာလဲ ငါတို႔၀ယ္ထားတာ ပက္ေက့ခ်္ေနာ္ နင္တို႔ဂ်က္စတားက ဒီလုိပဲလား ငါတို႔အေစာၾကီးထလာတာ ခြင့္ေတြလည္းယူလို႔ နင္တို႔ဘယ္လိုစီစဥ္ေပးမွာလဲ ငါတို႔အစီအစဥ္ေတြ အားလံုးလြဲေခ်ာ္ကုန္ျပီ ဘလာ...ဘလာ... အသံမ်ားရဲ႔အဆံုးမွာ ကိုေရႊဂ်က္စတားက အေစာဆံုးေလယာဥ္ျဖစ္တဲ့ ေန႔လည္၂နာရီ စစ္ခ္အဲနဲ႔စီစဥ္ေပးပါမယ္ ခဏေစာင့္ပါဆိုေတာ့ ပြစိပြစိေရရြတ္သံေတြနဲ႔၁၀မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ စစ္ခ္အဲကလည္း လူျပည့္ေနပါျပီတဲ့ ဒါဆို၄နာရီထြက္မယ့္ အဲေအးရွကိုဖုန္းဆက္ေပးပါ့မယ္ဆိုေတာ့ ငါတို႔၁ရက္တိတိအခ်ိန္ေတြပုပ္ကုန္ျပီ ငါတို႔သိပ္စိတ္ဆိုးတယ္ေျပာေနစဥ္မွာပဲ အဲေအးရွကလည္း ခံုျပည့္ေနလို႔၀ယ္လို႔မရပါတဲ့ ကဲ အမတို႔ကို ေငြျပန္အမ္းမယ္ဆိုေတာ့ လံုး၀လက္မခံႏိုင္ဘူး ကိုယ္၀ယ္ထားတာပရိုမိုးရွင္းေစ်းေလ သူတို႔ျပန္အမ္းေတာ့အဲ့ေစ်းႏွဳန္းနဲ႔ ဘာလုပ္မွာလဲ ဒါ့အျပင္ကုန္ဆံုးသြားတဲ့အခ်ိန္ေတြခြင့္ေတြ ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဒီေန႔ေလယာဥ္နဲ႔ရေအာင္ စီစဥ္ေပးပါဆိုေတာ့ ကဲ ေနာက္ဆံုးတိုက္ဂါးအဲယားေ၀းကို ဖုန္းဆက္ေပးမယ္ ခဏေလာက္သီးခံေပးပါဆိုျပီး ႏွစ္သိမ့္သြားလိုက္တာဆိုတာမ်ား.....။


မိနစ္၂၀ခန္႔အၾကာမွာ ညေန၆နာရီ တိုက္ဂါးအဲယားေ၀းနဲ႔ရပါမယ္ ဒီေန႔တစ္ေန႔စာေနဖို႔ riverview hotel မွာစီစဥ္ေပးပါ့မယ္ ေန႔လည္စာဘူေဖးကိုလည္း ဂ်က္စတားကေနပဲ စီစဥ္ေပးမွာျဖစ္သလို ေလဆိပ္နဲ႔ဟိုတယ္ အသြားအျပန္ကိုလဲ သူတို႔ပဲၾကိဳေပးမွာျဖစ္ေၾကာင္း လာေျပာပါတယ္ ။ တကယ္လို႔မ်ားသေဘာမတူခဲ့ရင္ ၀ယ္ထားေသာေစ်းႏွဳန္းအတိုင္း ေငြျပန္အမ္းပါ့မယ္တဲ့ ။အိမ္းးးးးးး ကဲ ဘီလိုလုပ္ၾကမလဲ သြားမွာလား ပိုက္ဆံျပန္ယူမလား ကဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သြားမယ္ကြာဆိုျပီး လိုအပ္ေသာ ပတ္စ္ပို႔ ထိုင္းဗီဇာတို႔ကို သူတို႔ကိုေပးရပါတယ္ ။ သန္းေခါင္ထက္ညမနက္ေတာ့သလို လာျပီးမွေတာ့မထူးေတာ့ဘူးေလ ဒါေၾကာင့္ ခဏေလာက္ေစာင့္ေပးပါ သူတို႔လာျပီးေခၚယူပါ့မယ္ဆိုတာ ၉နာရီေလာက္ကေျပာလိုက္တာ ၁၀နာရီခြဲတဲ့ထိလာမေခၚပါဘူး ။ ဆက္သြယ္ရန္ေပးထားတဲ့ဖုန္းနံပတ္ကို ဆက္ေတာ့ဖုန္းလံုး၀မကိုင္ပါဘူး ။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၀နာရီခြဲမွာ ေဒါၾကီးေမာၾကီးနဲ႔ ဂ်က္စတားေကာင္တာကို သြားျပီးက်ဲေတာ့ ဟိုတယ္စီစဥ္ေနရလို႔ ၾကာေနေၾကာင္း ခုသြားလို႔ရျပီျဖစ္ေၾကာင္း ကိုေရႊဂ်က္စတားက ေျပာပါတယ္ ။ လံုး၀ လံုး၀ ဆက္ဆံေရးညံ့ဖ်င္းေသာ ဂ်က္စတားေပတကား.... ။

သူတို႔ဘက္ကေသခ်ာျပီဆိုမွ ဖူးခက္ေလဆိပ္မွာ လာၾကိဳမယ့္ဦးမင္းဒင္ကို ခ်က္ခ်င္းဖုန္းဆက္ရပါတယ္ ေလယာဥ္ခ်ိန္ေျပာင္းသြားျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ညေနမွလာၾကိဳေပးပါရန္ဆိုျပီး ေျပာဆိုျပီးေနာက္ ဟိုတယ္ကိုတဖန္ဖုန္းဆက္ရပါေသးတယ္ ခ်က္အင္ေနာက္က်မယ္ျဖစ္ေၾကာင္းေပါ့ အဲ့မွာပဲဖုန္းဘီလ္အေတာ္ေလးထိသြားခဲ့ပါတယ္ ။ ကဲ ထုိင္းကိုဆက္တာပဲ ေစ်းသက္သာပါတယ္ဆုိ ေျဖေတြးလိုက္ျပီး စကၤာပူကဟိုတယ္သို႔ တက္ဆီငွားကာ လူ၇ေယာက္ခ်ီတက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။ တက္ဆီစလစ္ေလးကို ဟိုတယ္မွာျပလိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းသူတို႔ကေငြျပန္ရွင္းေပးျပီး အခန္း ၄ခန္းတိတိေပးပါတယ္ လူက၇ေယာက္ေပကိုး ။ ဟိုတယ္ကအခန္းေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ၁၁နာရီထိုးေနသလို စကၤာပူတစ္ကြၽန္းလံုးက သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အေၾကာင္းၾကားျပီးသကာလမွာ ေန႔လည္စာ၃၂ေဒၚလာတန္ဘူေဖးစားဖို႔အခ်ိန္ က်ေရာက္လို႔လာခဲ့ပါျပီ ။ ထမင္းစားျပီးလို႔ တေရးတေမာအိပ္ရန္ၾကံစည္ေနစဥ္မွာပင္ အခန္းထဲသို႔ဖုန္း၀င္လာခဲ့ပါတယ္ ေလဆိပ္ဆင္းရန္ကားအၾကိဳလႊတ္တာ ေရာက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားပါတယ္ ။ အေစာၾကီးဘာသြားလုပ္မွာလဲ ၃နာရီေက်ာ္မွဆင္းလာမယ္ဆိုျပီး ေပကပ္စြာဟိုတယ္ခန္းကမထြက္ပဲ သက္ေတာင့္သက္သာနားေနခဲ့ပါတယ္ ။

ကဲ ၃နာရီေက်ာ္ျပီ ဟိုတယ္ကေန ခ်က္ေအာက္လုပ္ျပီး ေလဆိပ္သြားမယ္ဆင္းလာေတာ့ ေအာက္မွာကိုေရႊဒရိုင္ဘာက တိုးရစ္စ္မ်ားစီးေသာကားျဖင့္ အၾကိဳေတာ္ေရာက္ေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္ ။ သူကိုယ္တိုင္ပဲ ဂ်က္စတားကေပးခိုင္းေသာ ေလယာဥ္လက္မွတ္ကိုေပးပါတယ္ တိုက္ဂါးအဲယားေ၀းပါ ေလယာဥ္လက္မွတ္တင္ပဲ၂၀၀ေက်ာ္ေပးရပါတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔စကၤာပူေရာက္တဲ့၄ႏွစ္အတြင္း တိုးရစ္စ္တစ္ေယာက္လို ပထမဆံုးသြားခဲ့ရတဲ့ခရီးစဥ္ပါပဲ ။ ဒီလိုနဲ႔ ေလဆိပ္နားနီးခ်ိန္မွာ သူ႔ကားက police station ဆိုတဲ့လမ္းထဲကို ခ်ိဳးေကြ႔လိုက္ပါေတာ့တယ္ ။ ဟမ္....... ဒါဘာလုပ္တာလဲ ငါတို႔ကိုငတံုးလို႔ထင္ေနသလားးးးးးးး။

စုတ္ခ်ာလွတဲ့ လိန္ပ်ံလက္မွတ္

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

ျပန္ေခါက္လုိက္ေနာ္...

ျဖစ္ပ်က္စံုလင္ ဖူးခက္ခရီးစဥ္

ဟဲ့ ေဟာလီးေဒးခရီးစဥ္ေတြ ဒစ္စေကာင့္ခ်ေနတယ္သိလား ဂ်က္စတားမွာေရာ အဲေအးရွမွာေရာ ငါတို႔၀ယ္ရေအာင္လို႔ ေျပာလာခ်ိန္ကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ဇြန္လလယ္ေလာက္ကပါ ။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းနဲ႔က ၈၀%နီးပါးစိတ္တူကိုယ္တူ ျဖစ္ေနေတာ့ ခရီးထြက္မယ္ဆိုလဲ ၂ခါမတိုင္ပင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ ။ ေနဦး ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးၾကည့္ဦးမယ္ လူမ်ားမွေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာဆိုျပီး ေမးလိုက္တာက ၂ပတ္ေလာက္ၾကာသြားခဲ့ပါတယ္ ။ ဒီေန႔ ဇြန္လ၃၀ရက္ေန႔ပဲ ၀ယ္မယ္ဆိုဒီေန႔၀ယ္မွျဖစ္မယ္ နက္ျဖန္ဆိုဇူလိုင္ေစ်းျဖစ္သြားမယ္ေနာ္ ကဲ ဘယ္လိုလဲ ......... ။

ေစ်းႏွဳန္းၾကည့္ေတာ့ စကၤာပူေဒၚလာ ၁၆၉ေက်ာ္ေလာက္ပဲက်မယ္သိလား ဆိုေတာ့လူစုခ်ိန္မွာ ၆ေယာက္တိတိရခဲ့ပါတယ္ ။ ညဘက္ၾကီး ဂ်က္စတား၀က္ဆိုဒ္ကို၀င္ ပက္ေက့ခ်္ကေတာ့ အမ်ားသေဘာတူထားတဲ့ ဖူးခက္ခရီးစဥ္ကို ေရြးခ်ယ္တယ္ဆိုပါေတာ့ ။ ဟိုတယ္ကေတာ့ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာအခန္းအမ်ိဳးအစားကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္မေပးခဲ့ပါဘူး ။ သူတို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့အခန္းကိုပဲ ယူရသလို ေလေၾကာင္းခရီးစဥ္ကေတာ့ ေန႔ဘက္ဖလိုက္ေရြးရင္ ၃၀ေလာက္ကြာျခားျပီး ညဘက္ဖလိုက္ေရြးရင္ ပိုသက္သာပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ သြားမယ့္ရက္ကို အေစာဆံုးေန႔ဘက္ဖလိုက္ေသခ်ာ ေရြးခ်ယ္ျပီး အျပန္ကိုေစ်းလည္းသက္သာတဲ့ညဖလိုက္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္ ။ ဘာကီလိုမွမ၀ယ္ပဲ ဘာညာေပါင္းလိုက္ခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ကို၂၅၀ေက်ာ္ေလာက္ က်ခဲ့ပါတယ္ ။ ၃ညအိပ္၄ရက္ခရီးစဥ္ဆိုေတာ့ ဒီအခ်ိန္ထိကို တန္တယ္လို႔ဆိုလို႔ရပါေသးတယ္ ။

ဒီလိုနဲ႔႔ပဲ ဇူလိုင္လေစ်းနဲ႔ ေနာက္ထပ္သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလး၂ေယာက္ လိုက္ဖို႔ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္ ။ စုစုေပါင္း၈ေယာက္ေပါ့ ေပ်ာ္စရာၾကီးဆိုျပီး မေပ်ာ္ႏိုင္အားခဲ့ပါဘူး ဇူလိုင္ေနာက္ဆံုးပတ္ စာေမးပြဲရွိေတာ့၀ယ္ထားျပီး ပစ္ထားလိုက္ပါတယ္ ။ စာေမးပြဲျပီးေတာ့ ရန္ကုန္ျပန္လိုက္ ရန္ကုန္ကျပန္လာေတာ့ မေလးရွားသြားလိုက္နဲ႔ ဖူးခက္ခရီးစဥ္ကို တကယ္ပင္စိတ္ကမေရာက္ပဲ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ ကဲ တကယ္သြားရမယ့္ ေအာက္တိုဘာလထဲကို ၀င္ေရာက္လာခဲ့ပါျပီ ။ အခ်ိန္ေတြနီးလာေလ စိတ္လွဳပ္ရွားစရာ မထင္မွတ္တာေတြျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခရီးစဥ္ေလးပါပဲ ။ ပထမဆံုးဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ သစ္ငယ္သူငယ္ခ်င္းကို သူ႔အလုပ္ကဂ်ပန္ကို ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ပဲ ၂ပတ္ၾကာသြားဖို႔ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္ ။ ဘယ္လိုမွလုပ္လို႔မရခဲ့ပါဘူး စိတ္ထဲလည္းမေကာင္းသလို သူစခဲ့တဲ့ခရီးဆိုေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြနဲ႔မလိုက္ေတာ့ပဲ သူနဲ႔ပဲ၂ေယာက္တည္းထပ္သြားေတာ့မယ္ထိ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္ ။

ဂ်က္စတားကလည္း ရက္ကေရြႊမရပါ ေရႊ႔ရင္လည္းအရင္က ပရိုမိုးရွင္းေစ်းမဟုတ္ပဲ လက္ရွိေစ်းနဲ႔ေပးေခ်ရမယ္ဆိုေတာ့ တေယာက္ကို၄၀၀ေက်ာ္ထိေပးရမယ့္ကိန္း ေပါက္လာခဲ့ပါတယ္ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလည္းလက္မွတ္အဆံုးခံျပီး ဂ်ပန္ကိုထြက္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ သြားခါနီးတစ္ပတ္အလိုမွာစျပီး ထိုင္းႏိုင္ငံမွာအၾကီးအက်ယ္ ေရၾကီးခဲ့ပါတယ္ ။ ဘယ္လိုလဲ ဗီဇာကလည္းလုပ္ျပီးျပီ ခြင့္ေတြလည္းတင္ရေတာ့မယ္ သြားရမွာလား မသြားရဘူးလား ။ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ေန႔စဥ္မိုးလင္းလို႔ ရံုးေရာက္တာနဲ႔ကို ထိုင္းႏိုင္ငံသတင္းေတြၾကည့္ သူတို႔ရာသီဥတု ဖူးခက္ရာသီဥတုကို အင္တာနက္ကေနတစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ခဲ့ရပါတယ္ ။ ဖူးခက္မွာလုပ္လို႔ရတဲ့အရာေတြ သြားလို႔ရတဲ့ေနရာေတြကိုလည္း အင္တာနက္ကေန ရွာေဖြပရင့္ထုတ္ျပီး ၾကိဳတင္ဖတ္ရွဳခဲ့ရပါတယ္ ။ ဒီၾကားထဲမိေက်ာင္းအေကာင္တစ္ရာ လြတ္သြားတယ္ဆိုလို႔ မိေက်ာင္းလြတ္တဲ့ေနရာနဲ႔ ဖူးခက္ဘယ္ေလာက္ကြာလဲဆိုတာ ထိုင္းေျမပံုခ်ျပီးၾကည့္ခဲ့ရပါေသးတယ္ ။ ဖူးခက္တည္ရွိတဲ့ေနရာ ပင္လယ္အေနအထား ေရၾကီးေနတဲ့ေနရာဆက္စပ္မွဴေတြ အေသးစိတ္ကိုတစ္ပတ္အတြင္း ေလ့လာခဲ့ရပါတယ္ ။

ဖူးခက္ခရီးစဥ္အေၾကာင္း ေရးမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ မေရးမျဖစ္ပါ၀င္ေရးသားရမယ့္ သူကေတာ့ မင္းဒင္ဆိုတဲ့ဘေလာ့ေလးနဲ႔ စာေတြဆက္တိုက္ဆိုသလိုေရးရင္ ပရိတ္သတ္အခိုင္အမာရထားတဲ့ မင္းဒင္ရဲ႔သက္ခိုင္ စာအုပ္ပိုင္ရွင္ ဦးမင္းဒင္ကိုလည္း ခ်န္လွပ္ထားခဲ့လို႔မရပါဘူး ။ ဖူးခက္သားလံုးလံုးျဖစ္ေနတဲ့ ဦးမင္းဒင္ကို ခရီးစဥ္နီးလာေလ အြန္လိုင္းကေန ေန႔စဥ္ဖူးခက္အေၾကာင္းေမးျမန္းသမွ် စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေျဖေပးခဲ့တာေတြလည္း အမွတ္ရမိပါတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း ထိုင္၀မ္မွဘေလာ္ဂါက မိတ္ဆက္ေပးျပီး သိကြၽမ္းခဲ့ရေသာ္လည္း သက္ခုိင္စာအုပ္ဖတ္ျပီး ကိုယ့္အျမင္ေလးတစ္ခ်ိဳ႔ ေမးျမန္းရင္း ရင္းႏွီးခဲ့ရတဲ့ ဦးမင္းဒင္ကိုလည္း ဖူးခက္ခရီးစဥ္တြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ဒီေနရာေလးကတစ္ဆင့္ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္ ။

ဒီလိုနဲ႔ သြားရေတာ့မယ္ ေအာက္တိုဘာ ၂၂ရက္ေန႔ ေရာက္ဖို႔၂ရက္အလိုမွာ သစ္သစ္ေျဖထားတဲ့ေအာင္စာရင္းကထြက္လာခဲ့ျပီး ၂၄ရက္ေန႔ဘြဲ႔ေပးမယ့္အခမ္းအနား ရွိတဲ့အေၾကာင္းသိလာခဲ့ပါတယ္ ။ ဘြဲ႔၀တ္စံုထုတ္ရမွာက ၂၁ရက္ေန႔ ၂၂ရက္ေန႔မနက္ကခရီးထြက္ရမယ္ ေပးမယ့္ရက္က ဖူးခက္မွာရွိတဲ့ရက္ ကဲ ဘြဲ႔ယူမလား ဖူးခက္သြားမလား စဥ္းစားစရာေတြျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္ ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းကေနဘြဲ႔.ယူရမယ့္ဖိတ္စာေရာက္လာခဲ့ပါတယ္ ။ ဘုရားေရာ သိၾကားပါမျပီး ေအာက္တိုဘာ၂၈ရက္ေန႔ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ထခုန္မိမတတ္၀မ္းသာခဲ့ရပါတယ္ ။ ျပန္လာျပီးေနာက္တစ္ေန႔ယူရမွာျဖစ္ေတာ့ လိုအပ္တာေလးေတြ ၀ယ္ျခမ္းခဲ့ျပီး၀တ္စံုထုတ္ျပီး ဒီိတိုင္းပစ္ထားခဲ့ရပါတယ္ ။

ကဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖူးခက္ေတာ့အဆင္ေျပေျပျဖစ္ေအာင္ ငါသြားမယ္ေပါ့ အဲဒီခ်ိန္မွာပဲ ခြင့္တင္ဖို႔ေဖာင္ျဖည့္ေနတုန္း ခရီးစဥ္ထဲမွာပါ၀င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္တယ္ သူ႔ကိုဖူးခက္ဟိုတယ္က ဖုန္းဆက္ေၾကာင္း သူတို႔ဟိုတယ္ ျပဳျပင္ဖို႔ရွိလို႔ မင္းတို႔ေအးဂ်င့္နဲ႔ဆက္သြယ္လိုက္ပါလု႔ိေျပာေၾကာင္း သစ္ကိုဖုန္းဆက္ေျပာလာခဲ့ပါတယ္ ။ သူေျပာေျပာခ်င္းေတာ့ ကိုယ္ဘာမွမစဥ္းစားမိပဲ ဂ်က္စတားကိုပဲဖုန္းဆက္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္ ။ ဖုန္းကလံုး၀ဆက္လို႔မရသလို ဟိုတယ္ကိုဖုန္းဆက္ရံုမွတပါး အျခားမရွိေတာ့ဘူးဆိုျပီး ထိုင္းနဲ႔ပက္သက္တဲ့ ထိုင္းစကားေျပာတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္္ကို ကူညီေတာင္းခဲ့ပါတယ္ ။ အဲ့သူငယ္ခ်င္းကသူကိုယ္တိုင္ဖုန္းဆက္ျပီး ဒီလူေတြဒီေန႔လာမယ္ ကြန္ဖန္းျဖစ္လားဆိုျပီးေမးေတာ့ ဟိုတယ္ကကြန္ဖန္းပါတယ္ဆိုျပီး ေျပာမွစိတ္ထဲေအးသြားခဲ့ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္လည္း နားလည္မွဴလြဲတာေတြျဖစ္မွာစိတ္ပူျပီး သစ္သစ္မွာမေက်နပ္ႏိုင္ပါဘူး ။ ဟိုတယ္အီးေမးလ္ကို အင္တာနက္ကေနရွာျပီး သူတို႔ဆီကုိထပ္ျပီး အီးေမးလ္ပို႔ေမးခဲ့ပါတယ္ ။ သူတို႔ဆီက ျပန္စာလာမွ အဲ့စာကိုပါပရင့္ထုတ္ျပီး ဖူးခက္ကိုစျပီး ခ်ီတက္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့ ။

ဒီလိုနဲ႔ တကယ္သြားမယ့္ေန႔ ေအာက္တိုဘာ၂၂ရက္ေန႔ မနက္၆နာရီခြဲတိတိမွာ စကၤာပူခ်န္ဂီေလဆိပ္ကေန ဂ်က္စတားကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးစီးဖို႔ တက္ၾကြစြာသြားခဲ့ပါတယ္ ။ တန္းစီပါတယ္ လူေတြကမ်ား ကိုယ္ကလည္း၇ေယာက္ဆိုေတာ့ ရီလိုက္ေမာလိုက္ေျပာင္လိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္တာကခ်က္အင္လုပ္လို႔မရေတာ့ပါဘူး ၇ေယာက္ျဖစ္တ့ဲအတြက္ ေလယာဥ္မွာထိုင္ခံုမရွိေတာ့ပါဘူးဆိုျပီးးးးးးးးးး (အဲဒီခ်ိန္မွာ အေတာ္ေလးအသဲကြဲသြားခဲ့ရပါတယ္ ) ။

ျဖစ္ပ်က္တာေတြကစံုလင္လြန္းလို႔ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္တည္းေရးခ်င္ေပမယ့္ မျဖစ္ႏိုင္လို႔ ခြဲျပီးေရးခဲ့ရပါတယ္ ။ အပိုင္း၂ကိုလည္းဆက္ျပီး ေစာင့္ဖတ္ေပးပါဦးလို႔...)

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

ျပန္ေခါက္လုိက္ေနာ္...

ပထမဆံုးစလံုးခ်စ္သူ

သစ္သစ္ စာေမးပြဲအေၾကာင္းေရးခ်င္လို႔ပါ ။ ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္က သစ္စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းထြက္ပါတယ္ ။ ထံုးစံအတိုင္း ထြက္မယ္လို႔သိျပီးခ်ိန္ကစျပီး လက္ထဲစာအိတ္ေလးေရာက္တဲ့အခ်ိန္ထိ ရင္ေတြအရမ္္းခုန္ျပီး ေနလို႔မရထိုင္လို႔မရျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ တကယ္ကိုစိတ္အရမ္းလွဳပ္ရွားလြန္းလို႔ ညဘက္ေတာင္မအိပ္ႏိုင္ပဲ တလူးလူးတလွိမ့္လွိမ့္နဲ႔ မိုးလင္းခဲ့ရတဲ့ညဆိုလည္း မမွားပါဘူး ။ ဘာလို႔ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ ေမးစရာရွိပါတယ္ ။ ဘယ္စာေမးပြဲမဆို တည္ျငိမ္စြာေျဖဆိုျဖတ္သန္းခဲ့တာၾကီးပါပဲ ခုစာေမးပြဲကေတာ့........ ။

ဟုတ္ပါတယ္ ပထမအတန္းနဲ႔ေတာင္မတူပါဘူး သစ္တို႔ဒုတိယတန္းစာေမးပြဲက စိတ္လွဳပ္ရွားစရာအလြန္ေကာင္းပါတယ္ ။ အဓိက ကေတာ့ ဆရာနဲ႔စလံုးေတြၾကားျဖစ္တဲ့ ျပသနာမွာ သစ္သစ္တို႔ကတရားခံေတြလို ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ ။ စုစုေပါင္း ၆ဘာသာမွာ ၂ဘာသာကပေရာဂ်က္လုပ္ရပါတယ္ အဲဒီကေနပဲ ေအာင္မွတ္ေပးတယ္ဆိုပါေတာ့ ။ ေနာက္အိုင္တီဘာသာရပ္ကေတာ့ အတန္းေနာက္ဆံုးေန႔မွာ စာေမးပြဲေျဖရပါတယ္ ။ ေနာက္က်က္စာ၃ဘာသာတြဲကို ၁၀၀ဖိုးေျဖရပါတယ္ ။ ဒီအထိ ျပသနာမရွိပါဘူး ။ ေနာက္ဆံုးဘာသာကေတာ့ျဖင့္ supplychainဆိုတဲ့ဘာသာရပ္ပါပဲ ။ တကယ္ကိုစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ဘာသာရပ္ပါ ဆရာရဲ႔အသင္အျပကလည္း တကယ္ကိုျပင္ပအေတြ႔အၾကံဳေတြနဲ႔ပဲ သင္ေတာ့မပ်င္းရတဲ့ ဘာသာလို႔ေျပာလဲမမွားပါဘူး ။

မွားယြင္းမွဳရဲ႔အစကေတာ့ ဆရာက အိႏၵိယဆရာျဖစ္ေတာ့ စကၤာပူအေၾကာင္းေတြ ေစ်းကြက္ေတြကို သူပဲသိ သူပဲနားလည္ သူပဲတတ္သလိုေျပာေတာ့ အတန္းထဲက စလံုးေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အျမဲလိုလိုျငင္းခံုပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ခုကဆရာက အရမ္းကိုစည္းကမ္းတင္းၾကပ္သလို တေယာက္ခ်င္းစီရဲ႔အားနည္းခ်က္ကို အမ်ားသိေအာင္ေဖာ္ေလ့ရွိတာကေတာ့ ဆရာရဲ႔ဆိုးရြားလြန္းတဲ့အက်င့္တစ္ခုပါပဲ ။ ဘာသာစကားအားနည္းတဲ့ျမန္မာေတြကို အခြင့္ရွိသလိုႏွိမ္ေလ့ရွိသလို ေက်ာင္းေနာက္က်တဲ့သူကိုလည္း လံုး၀နားလည္မေပးပဲ အားလံုးေရွ႔မွာအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျခလွမ္းမွားေလာက္ေအာင္ ေျပာေလ့ရွိေတာ့ တမင္အရွက္ခြဲသလိုကိုျဖစ္ေနပါတယ္ ။ အားလံုးကအလုပ္တဖက္နဲ႔ေက်ာင္းတက္ၾကရတဲ့သူေတြၾကီးပဲဆိုေတာ့ ရံုးကေနတဆင့္လာရခ်ိန္မွာ အနဲနဲ႔အမ်ားေနာက္က်ေလ့ရွိပါတယ္ ။ က်န္တဲ့ဆရာတိုင္းကလည္း အျပည့္အ၀နားလည္ေပးထားခဲ့ပါတယ္ ။

ေရျခားေျမျခားမွာ ပထမဆံုးေက်ာင္းတက္တဲ့ သစ္သစ္အဖို႔ေတာ့ အရမ္းကိုအံ့ၾသမိရတဲ့ဆရာပါပဲ ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဆရာကိုတိုင္စာတင္မယ္ဆိုျပီး စလံုးေတြကေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတယ္ဆိုပါေတာ့ ။ သစ္သစ္တို႔ျမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါ၀င္ျပီးမထိုးခဲ့ပါဘူး ဒါကလည္းသူ႔ဘာသာကိုေျဖဆိုရမယ့္စာေမးပြဲရွိေသးတာကတေၾကာင္း ရံုးကတက္ခိုင္းတဲ့ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔ ေက်ာင္းမွာစာေမးပြဲက်ခဲ့ရင္ေသာ္လည္းေကာင္း တခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ေသာ္လည္းေကာင္း မိမိဘ၀ရပ္တည္မွဴနဲ႔ပါ ပက္သက္ေနေတာ့ အျမဲခြင့္လႊတ္တတ္တဲ့ျမန္မာတို႔ရဲ႔စိတ္ရင္းေစတနာအတိုင္း ေက်ေအးေပးျပီး ဒီျဖစ္ရပ္ကေနထြက္ရပ္ေနခဲ့ပါတယ္ ။

ဆရာသင္ၾကားခဲ့တဲ့ႏုတ္စ္ေတြက တကယ္ကိုမ်ားပါတယ္ ဒါေၾကာင့္ေနာက္ဆံုးစာသင္ရက္မွာ ဘယ္အရာကိုအေလးထားျပီး ဖတ္ရွဳေလ့လာရမယ္ဆိုတာ ဆရာ့ကိုေမးျမန္းခဲ့ေပမယ့္ အဲ့ေန႔က ဆရာရဲ႔မ်က္ႏွာကိုတကယ္မေမ့ပါဘူး ။ သူသင္ျပီးျပီ အားလံုးဖတ္ေပါ့ သူ႔တာ၀န္ေက်ျပီဆိုတဲ့ပံုစံပါ ။ သစ္သစ္တို႔ျမန္မာေတြက ေရွ႔အတန္းကသူသင္ခဲ့ေပးခဲ့တာေတြ ေမးျမန္းၾကိဳတင္ေျဖဆိုေလ့က်င့္ျပီး စာေမးပြဲခန္းထဲကို ၀င္ခဲ့ရတယ္ဆိုပါေတာ့ ။ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုပါပဲ သင္ထားတဲ့အထဲက ၁၀မွတ္တန္တစ္ပုဒ္တိတိသာ ေမးခဲ့ပါတယ္ ။ သစ္သစ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေမးခြန္းကိုအစအဆံုးဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ ကတုန္ကယင္ျဖစ္ျပီး ဘယ္ကေနဘယ္လိုစေျဖရမယ္ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းစဥ္းစားလို႔မရခဲ့ပါဘူး ။ ကိုယ္သိတဲ့၁၀မွတ္တန္ကို ေသခ်ာေျဖဆိုျပီး က်န္တဲ့ေမးခြန္းေတြက သူဘာကိုေမးတယ္ဆိုတာ အထပ္ထပ္ဖတ္ျပီး ကိုယ္နားလည္သလို ျပန္ခ်ေရးခဲ့ရတဲ့ဘာသာျဖစ္ေနလို႔ စာေမးပြဲခန္းကထြက္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသြားျပီလို႔သာ ထင္မွတ္ခဲ့ရပါတယ္ ။

စာေမးပြဲျပီးလို႔ ၂ရက္ၾကာေတာ့ ျမန္မာျပည္ျပန္သြားျပီး ေျဖဆိုခဲ့တာအနည္းငယ္ ေမ့သြားခဲ့ပါတယ္ ။ ျပန္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက အဲ့ဆရာကိုဖုန္းဆက္ေမးျပီးျပီ ငါေအာင္တယ္ နင္လည္းဖုန္းဆက္ေမးလိုက္ သူေသခ်ာျပန္ေျဖတယ္ဆိုျပီး သစ္သစ္ကိုတိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္ ။ လံုး၀ လံုး၀ သစ္သစ္မေမးခဲ့ပါဘူး ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲ့ဆရာရဲ႔အက္ရွင္မ်ိဳးစံုအသံနဲ႔ ျပန္စကားေျပာတာကို သစ္သစ္မၾကားႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ ။ ကံပါပဲ ငါအေကာင္းဆံုးလုပ္ခဲ့တယ္ က်ခဲ့ရင္ငါဒီဘာသာေသခ်ာနားမလည္ေသးလို႔ပဲဆိုျပီး ေအာင္စာရင္းစာရြက္ကိုပဲ ရင္ထိတ္စြာေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ ခုေအာင္စာရင္းထြက္လာတဲ့အခါမွာ ဖုန္းဆက္ေမးလို႔သူေအာင္တယ္ေျပာခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္လံုး ဆပ္ပလီထိပါတယ္ ။ ဘာလို႔သူဒီလိုေျပာခဲ့လဲဆိုတာ ခုခ်ိန္ထိနားမလည္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ ဒီလိုနဲ႔ ဒီဘာသာရပ္ကိုလည္း ေအာင္ျမင္စြာျဖတ္သန္းႏိုင္ခဲ့ရင္း ၁ႏွစ္နီးပါးတက္ခဲ့ရတဲ့ Specialist Diploma Course in Construction Management စာတီဖီကိတ္ေလးကို ေအာက္တိုဘာရဲ႔ေနာက္ဆံုးပတ္မွာ တက္ေရာက္ယူခြင့္ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။

ေက်နပ္လားဆိုေတာ့ ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ပါတယ္ အေကာင္းဆံုးလည္းလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။ ဒီေက်ာင္းေလးစတက္ဖို႔ ၀င္ခြင့္ေျဖတဲ့ခ်ိန္ကစလို႔ အခက္အခဲမ်ားစြာ သစ္သစ္မွာရွိခဲ့ပါတယ္ ။ ေငြေရးေၾကးေရး ပါစင္နယ္ကိစၥ အလုပ္မွာအားျပိဳင္မွဴတခ်ိဳ႔ အတူေနတဲ့သူေတြရဲ႔ အလကားပါဆုိတဲ့ တုန္႔ျပန္သံ အရာအားလံုးကို ေအာင္ျမင္စြာေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ပါျပီ ။ စာေမးပြဲနီးခ်ိန္ေတြမွာ ဟင္းေတြခ်က္ပို႔လို႔တမ်ိဳး စိတ္ညစ္ခ်ိန္မွာ ရီေမာေစလိုတဲ့စကားေတြနဲ႔တသြယ္ ခံစားခ်က္အဖံုဖံုကို နားေထာင္ေပးလို႔တဖံု အဖက္ဖက္မွအားေပးခဲ့တဲ့ ဗစ္စတာစီေဘာက္မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးအရမ္းတင္မိပါတယ္ ။ စာေမးပြဲတြင္းေတြမွာ အစဥ္ဂရုစိုက္ခဲ့တဲ့သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ရင္း ထမင္းစားလက္မွတ္တစ္ေစာင္ရျပီး ျဖစ္ေၾကာင္း စာလာဖတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတင္းမွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္ ။ ဒီစာတီဖီကိတ္ေလးက သစ္သစ္တြက္စလံုးမွာ ေနလာတဲ့၄ႏွစ္တြင္းမွာ ပထမဆံုးရတာျဖစ္လို႔ အရမ္းတန္ဖိုးထားျပီး ပထမဆံုးစလံုးခ်စ္သူေလးလို႔ တင္စားလိုက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္ ။

ဒီလထဲမွာ ထိုင္းသြားမယ္ဆိုကာမွ ခ်စ္ရီတာေလးက ဒီေန႔ေဖ့ဘြတ္မွာ ေရၾကီးရံုတင္မက မိေက်ာင္းေတြပါလြတ္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းေပးလို႔ ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ျဖစ္ေနရပါတယ္ ။ မိေက်ာင္းစီးျပီး shopping ထြက္လိုက္ပါသယ္ခ်င္း..း) (သစ္သစ္ဘန္ေကာက္မသြားပါ )......ဟိ ။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

ျပန္ေခါက္လုိက္ေနာ္...