လြမ္းမိတဲ့သၾကၤန္

ဘာလိုလိုနဲ႔ ေနာက္အပတ္ဆို ျမန္မာ့ရိုးရာအတာသၾကၤန္ပြဲေတာ္ၾကီး ေရာက္ပါေတာ့မယ္ ။ သၾကၤန္ေရနဲ႔မထိေတြ႔ခဲ့ရတာ ၄ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ ။ အသက္ၾကီးလာေတာ့သၾကၤန္ဆိုတာ ငယ္စဥ္ကလို ခံစားမွဳမ်ိဳးထက္ ဆြတ္ပ်ံ႔လြမ္းေမာဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အလြမ္းဓါတ္ခံ ခံစားမွဳေတြကေနရာပိုယူလာပါတယ္ ။ သၾကၤန္ကိုျပန္ခ်င္လားလို႔ေမးရင္ သိပ္ကိုျပန္ခ်င္တာေပါ့ ဒါေပမယ့္ ေျခေနခ်ိန္ခါ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ မျပန္ျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာခဲ့ပါျပီ ။ သစ္တို႔အိမ္မွာက သၾကၤန္ဆိုလုပ္ငန္းေတြနားလို႔ သားသမီးေျမးေတြ ရန္ကုန္ကအိမ္မွာ စံုၾကတဲ့အေလ့အထရွိေတာ့ သၾကၤန္ဆိုပိုျပီးျပန္ခ်င္တာ မဆန္းပါဘူးေလ ။ သၾကၤန္မတိုင္မီ မတ္လကုန္ခါနီးေလာက္ဆို ထိုင္းနိုင္ငံဘက္ အလုပ္သြားလုပ္တဲ့သူေတြ ရြာျပန္ခ်ိန္ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႔ဆိုမိန္းကေလးေတြေပမယ့္လည္း ကားေပၚမွာမတ္တပ္ရပ္ျပီးစီးၾကပါတယ္ ။ ၾကမ္းတမ္းတဲ့လမ္းေတြမွာ ၁၂ဘီးလိုကားမ်ိဳးေတြ ထိုင္ခံုေနရာလဲမရွိပဲ ၾကပ္ပိတ္သိတ္တိုးတက္ၾက အေပၚအမိုးဂိုင္းေတြမွာ ေယာက္်ားေလးေတြက ခိုတြယ္ထိုင္ၾကနဲ႔ သူတို႔မွာျပန္ခ်င္ေဇာနဲ႔ ဒုကၡမ်ိဳးစံုခံၾကရပါတယ္ ။ ဒါကလည္း သၾကၤန္တြင္းေလး အိမ္ခဏျပန္မိသားစုနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔အခ်ိန္ေလးေပါ့ ။ ဒီလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳးေတြကို သစ္ငယ္စဥ္ကေတြ႔တုန္းက ဘာလို႔အရမ္းျပန္လာၾကတာလဲ မသိဘူးဆိုျပီး အေမ့ကိုေမးဖူးပါတယ္ ။ ခုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေရျခားေျမျခားေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္က်မွ ဒီအခ်ိန္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားမွဳနဲ႔ သူတို႔ကိုကိုယ္ခ်င္းစာတတ္သြားပါတယ္ ။ သစ္ ငယ္စဥ္ကသၾကၤန္ဆိုတာ အၾကိဳေန႔ေလာက္ကတည္းက အိမ္ေရွ႔မွာတိုင္ကီခ် ေရျဖည့္နဲ႔မေမာႏိုင္မပမ္းႏိုင္ မနက္ ၈နာရီေလာက္ကေန ေနျမင့္တဲ့၁၁နာရီေလာက္အထိ ေရပက္ လူေတြမလာရင္လည္း ခြက္ကေလးကိုင္ျပီး ေစာင့္ေနတတ္တယ္ ။ ေနာက္ ထမင္းစား ခဏနား တေရးတေမာအိပ္ျပီး ညေန၃နာရီေလာက္ဆို ၀တ္စံုတစ္စံုလဲ ေရျပန္ပက္နဲ႔ တေယာက္တည္း ေနာက္ဆံုးရက္အထိ အလုပ္ရွဳတ္တတ္ပါတယ္ ။ ကေလးဘ၀က လြယ္အိတ္ထဲမွာ ေရပံုးေလးထည့္ေရျဖည့္ ေရျပြတ္ကိုဆက္ လြယ္အိတ္ကိုလြယ္ျပီး တလမ္း၀င္တလမ္းထြက္ သူမ်ားအဖြဲ႔ေတြနဲ႔လည္း ရန္ျဖစ္တတ္ပါေသးတယ္ ။ အျပိဳင္အဆိုင္ေရပိုက္ေတြနဲ႔ထိုးလို႔ ေရကုန္ေအာင္ပက္တတ္ပါတယ္ ။ ဘယ္ေမာင္ႏွမ မွ သစ္လိုမကဲပါဘူး သစ္ ကေလးဘ၀ေရာက္ေတာ့ အေဖကလည္း ပင္စင္စားျပီဆိုေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာေနရတဲ့အရသာကို ေကာင္းေကာင္းသိခဲ့ပါတယ္ ။ နည္းနည္းေလးအရြယ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႔မွာပဲပက္ရမယ္ဆိုတဲ့ ေမေမရဲ႔ရာဇသံေၾကာင့္ ေျခေထာက္ေျမၾကီးကို၀င္ေလာက္တဲ့အထိ ရပ္ေနျပီး လူလာတာကိုေစာင့္ပက္ေလ့ရွိပါတယ္ ။ အရြယ္ေလးၾကီးျပီး ၆တန္း၇တန္းေလာက္က်ေတာ့ အိမ္က အစ္ကိုအစ္မေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ကားနဲ႔ေလွ်ာက္လည္ရတဲ့ အရသာကိုသေဘာက်လာခဲ့ပါတယ္ ။ အစပိုင္းကေတာ့ အေဖစိတ္မခ်ေတာ့ ကားေခါင္းခန္းမွာပဲ ထိုင္ရပါတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ေနာက္ခန္းမွာကဲလို႔ မီးသတ္ပိုက္ဒဏ္လည္း အလူးအလဲခံႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။ အစ္ကိုအစ္မေတြနဲ႔ အရြယ္ကြာဟေနေတာ့ ေနာက္ပိုင္းသူတို႔နဲ႔လိုက္ရတာ မေပ်ာ္ေတာ့ပါဘူး ။ အေဖ့အမ်ိဳးေတြက သၾကၤန္ဆိုအိမ္တစ္အိမ္မွာစုျပီး ေနၾကပါတယ္ ။ ဗဟန္းဘုရားနားဆိုေတာ့ ညဘက္ေတြဘုရားေပၚတက္ အပ်ိဳအရြယ္ေတြအမ်ားၾကီးဆိုေတာ့ သၾကၤန္မတိုင္ခင္ကတည္းက အဲ့အိမ္ကလူေတြက လာေခၚသြားၾကတာ ႏွစ္ဆန္း၂ရက္ေန႔ေလာက္မွ ျပန္လာေလ့ရွိပါတယ္ ။ ေန႔တိုင္းေရပက္ခံထြက္သလို ေန႔လည္ဘက္ဆို အဘြားတို႔က အိုးၾကီးအိုးငယ္နဲ႔ခ်က္ျပဳတ္ျပီး ေစာင့္ေနတတ္ပါတယ္ ။ ေနာက္ရခိုင္အသင္းကဖိတ္တဲ့ပြဲေတြကို အဖြဲ႔လိုက္ၾကီးသြားျပီး ရခိုင္သၾကၤန္ေတြလည္းဆင္ႏြဲတတ္ပါေသးတယ္ ။ သစ္တို႔ကေတာ့ ၉တန္း ၁၀တန္းအရြယ္ဆိုေတာ့ အမွန္ေျပာရရင္ အိမ္ျပန္ရမွာေတာင္ေမ့ေနတတ္ပါတယ္ ။ ေရႊတိဂံုဘုရားက နံ႔သာေသြးျပိဳင္ပြဲဆိုလည္း တစ္ဖြဲ႔ၾကီး၀င္ျပိဳင္ၾကတာ ခုျပန္ေတြးျပီးေရးရင္ ခုစိတ္ထဲေပ်ာ္လာပါတယ္ ။ ဂ်ီတီအိုင္တက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သစ္သစ္ေျခလွမ္းက်ယ္လာပါတယ္ ။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ အင္းစိန္မွာေရပက္ဖို႔ေျပာလို႔မရေတာ့ပါဘူး မ႑ပ္ထိုင္မယ္ဆိုတာၾကီးပဲ ျဖစ္လာပါတယ္ ။ ဆရာစံလမ္း တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း အင္းယားလမ္း လွည့္ပတ္ျပီး ႏွစ္စဥ္မ႑ပ္ထိုင္လိုက္တာ စလံုးထြက္မလာခင္အခ်ိန္ထိပါပဲ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းသၾကၤန္ဆိုလည္း မလြတ္ေစရပါဘူး သၾကၤန္မတိုင္ခင္ေရွာ့ပင္ထြက္ရတဲ့ အရသာကလည္း တအားမိုက္ပါတယ္ ။ ၄ရက္စာ ၀တ္စံု၄စံုကို ယုဇနပလာဇာ ၅ၾကိမ္အနဲဆုံးပတ္ေလ့ရွိပါတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အဲ့အခ်ိန္ အိမ္ကေနပိုက္ဆံေလးေတာင္းတန္ေတာင္း ႏွိဳက္သင့္တာႏွိဳက္ ဘံုးသင့္တာဘံုးနဲ႔ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အေတာ္ရီစရာေကာင္းပါတယ္ ။ အစ္ကိုအစ္မေတြဆီက မ႑ပ္ထိုင္ခစပြန္ဆာေတာင္းရတာလဲ အလြန္တရာမ်က္ႏွာငယ္ရပါတယ္ ။ ပိုက္ဆံေလး ၃ေသာင္းထြက္ဖို႔ မ်က္ရည္ေတြလည္းညွစ္ထုတ္ရတတ္ပါတယ္ ။ အေဖ အေမ ဆီက ရတာေတြက သၾကၤန္ျပီးရင္သံုးဖို႔ထားရေသးတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ဆီကရသမွ်ခြာရတာ အျမတ္ၾကီးပဲေလ ဟိ ။ သၾကၤန္မွာ အလုပ္နားလို႔ ဇိမ္ယူမယ့္အစ္ကိုေတြကို မနက္၈နာရီဆို ၀တ္စံုျပည့္နဲ႔ မ႑ပ္လိုက္ပို႔ခုိင္းတတ္ပါေသးတယ္ ။ ပြစိပြစိေျပာေနတာကို ပန္းနဲ႔ေပါက္သလိုခံစားျပီး ကိုယ့္ေျပာတာမဟုတ္သလို ေနတတ္ပါေသးတယ္ ။ မ႑ပ္ေရာက္လို႔ကေတာ့ အစ္ကိုကိုႏွဳတ္ေတာင္မဆက္ဘူး ညေန၆နာရီေရပိတ္မယ္ေျပာျပီး ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ ညေနမွအိမ္ကကားကိုရွာတတ္ပါတယ္ ။ သၾကၤန္မွာအၾကိဳက္ဆံုးရက္ရွိပါတယ္ ေနာက္ဆံုးရက္ပါ အသားကုန္ကဲမယ္ ျမဴးမယ္ အကင္ေတြအျပတ္စားမယ္ဆိုျပီး အဲ့ရက္ကိုပဲ ေစာင့္ေနတတ္ပါတယ္ ။ ပြဲျပီးခ်ိန္ ညေန၅နာရီေလာက္ကတည္းက ေရေတြပိတ္လိုက္ေပမယ့္ သီခ်င္းသံေတြနဲ႔ ကလို႔ခုန္လို႔ေနာက္ေန႔ကို မေရာက္ခ်င္ပါဘူးေလ ။ ေနာက္ေန႔အေဖနဲ႔ ဘုရားလိုက္ရျပီဆို ဆံပင္ေတြကလည္း နီလို႔ သူမ်ားေတြကို ဘုရားမွာေတြ႔ရင္ ကိုယ္ကတျပန္ရီလိုက္ပါေသးတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္လည္းဆံပင္နီနဲ႔ပါ ။ တခါတေလမ်ားဆို အၾကိဳေန႔ညကတည္းက က်စ္ဆံျမီးေသးေသးေလးေတြက်စ္တာ ေနာက္ဆံုးရက္မွေျဖပါတယ္ ။ နာရေကာင္းမွန္းလည္းမသိဘူး ဒီလိုခ်ိန္ ဒီလိုလုပ္ရင္ ဒီလိုေလးမ်ားပိုလွမလားဆိုျပီးေတာ့ လုပ္တာပါပဲေလ ။ တခါတေလ အေမက ေနာက္ဆံုး၂ရက္ပဲပက္ရမယ္ က်န္တဲ့ရက္ေတြအိမ္မွာေနဆိုရင္ေတာ့ ေကာက္ညွင္းေတြ ဆန္ၾကမ္းေတြနဲ႔ မုန္႔လံုးေရေပၚေတြ အမ်ားၾကီးလံုးျပီး တအိမ္တက္တအိမ္ဆင္း လိုက္ေ၀ရတာလည္း အရသာပါပဲေလ ။ သစ္တို႔ရပ္ကြက္မွာ လူပ်ိဳကာလသားေတြက ေနာက္ဆံုးရက္ဆို အိမ္ထဲကေနမထြက္တဲ့ အပ်ိဳေတြအိမ္ကိုေရလိုက္ေလာင္းတတ္ပါတယ္ ။ တအိမ္တက္တအိမ္ဆင္းေပါ့ အဲ့လိုေတြလိုက္ၾကည့္ရတာလည္း ေပ်ာ္စရာပါပဲ ။ အမၾကီးေတြက ဥပုလ္ၾကီးနဲ႔ဆိုလည္း အစ္ကိုၾကီးေတြက နဲနဲေလးေတာ့ဆြတ္ရံုေလာင္းတတ္ပါေသးတယ္ ။ ေနာက္ ၾကိဳက္လုိ႔လုပ္ရတာ တခုရွိပါေသးတယ္ ျမန္မာဓေလ့ေပါ့ေနာ္ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ ညေန လမ္းေတြမွာ ဖ်ာေတြခင္း မ႑ပ္ေတြထိုးျပီး ပရိတ္ရြတ္ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲလုပ္တဲ့ အခါကိုယ့္အိမ္က အတာအိုးေတြကို ပရိတ္ရြတ္မယ့္စင္မွာ သြားထားျပီး ပရိတ္ရြတ္ျပီးလို႔ သြားျပန္ယူရင္ အိမ္ရဲ႔ျခံေထာင့္ေတြ အိမ္ေပၚေတြမွာ ပရိတ္ေရဖ်န္း ပရိတ္ၾကိဳးေတြခ်ည္လို႔ ညေန၆နာရီေက်ာ္တာနဲ႔ မေကာင္းဆိုး၀ါးႏွင္ထုတ္တယ္ဆိုလားပဲ သံဗံုးေတြအိမ္တိုင္းတျပိဳင္နက္တီးၾကတာ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ သစ္မျမင္ဖူးပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ သစ္ကေတာ့ သံဗံုးတစ္လံုးနဲ႔တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကို အိမ္ေရွ႔မွာအဆင္သင့္ထားျပီး တီးျပီဆိုတာနဲ႔အိမ္ကိုပတ္ ျခံကိုပတ္လို႔တီးလိုက္တာ အေမက သစ္သစ္ဆိုျပီးအက်ယ္ၾကီးေအာ္မွ ရပ္ေလ့ရွိပါတယ္ ။ ေပ်ာ္လို႔အိမ္ပတ္ေျပးျပီး တီးတာ သူမ်ားအိမ္ေတြကလည္းတီးလို႔ တစ္လမ္းကေနတစ္လမ္း ေနာက္ရပ္ကြက္တစ္ခုလံုး ဆူညံေနတတ္ပါတယ္ ။ ဒီလိုမ်ိဳးငယ္စဥ္ကတည္းက သၾကၤန္ကိုပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့သစ္သစ္ စလံုးေရာက္မွပဲ ေျချငိမ္ျပီးသၾကၤန္ရက္ဆို ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္ ။ သၾကၤန္ရက္ေတြဆို အလုပ္ကျပန္တိုင္း ရထားေပၚမွာ ဒီခ်ိန္ဆိုရင္ျဖင့္ ဒီလိုေတြေလာင္းေနက်မွာဆိုျပီး ေတြးေတာရံုကလြဲျပီး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ သူမ်ားေတာ့မသိပါဘူး သစ္သစ္ကေတာ့ အသက္အရြယ္အပိုင္းအျခားနဲ႔မဆိုင္ပဲ သၾကၤန္ပိုးကအစဥ္အျမဲ ရွင္သန္ေနတာပါပဲေလ ။ ခုလည္း သၾကၤန္ကိုလြမ္းစိတ္နဲ႔ ေရာက္တတ္ရာရာေတြခ်ေရးလို႔ ပို႔စ္အျဖစ္အသက္သြင္းလိုက္ျပန္ပါျပီ ။ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့အႏၱရာယ္ကင္းတဲ့ သၾကၤန္ရက္ကိုျဖတ္သန္းလို႔ ေအးခ်မ္းစြာႏွစ္သစ္ကူးနိုင္ၾကပါေစလို႔ ...။