ကိုယ္နဲ႔၂၀၁၂

မြမ္းၾကပ္မွဴေတြနဲ႔ႏိုင္ငံလို႔ အမည္တပ္လိုက္ရင္ မွားသြားမလားပဲ ကိုယ္ကပဲေပ်ာ္ရႊင္မွဴကိုမရွာႏိုင္တာလား ရွာလို႔ရတာေတြကပဲေပ်ာ္စရာမေကာင္းတာလား ေသခ်ာတာေတာ့ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ တလူးလူးတလွိမ့္လွိမ့္နဲ႔ လမ္းေပ်ာက္ေနသလို ခံစားခ်က္ေတြျဖစ္ေနတာက ပိုဆိုးေနမိတယ္။ ဆန္႔က်င္ဖက္အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႔အျပင္ဘက္ကုိ ကိုယ္ေရာက္ေနျပီလား ေတြးမိတာလဲ အခါခါပါ။ ဘာလိုလိုနဲ႔ ဒီဇင္ဘာကိုေရာက္လာခဲ့ပါျပီ ၂၀၁၂ရဲ႔သံုးသပ္ခ်က္တခ်ိဳ႔ကို ျပန္စဥ္းစားရင္ေတာ့ ေထြေထြထူးထူးမရွိပဲ ကမၻာပ်က္မယ္ဆိုတဲ့အေတြးတခ်ိဳ႔နဲ႔ ႏွစ္ဦးပိုင္းမွာေတာ့ စိတ္နဲနဲလွဳပ္ရွားခဲ့ပါေသးတယ္ ။ အဓိကကေတာ့ ကိုယ့္မိဘနဲ႔ေနထိုင္ခ်ိန္မရွိေတာ့မွာ သိပ္စိုးရိမ္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ ၅ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ ကိုယ္ကလည္းအျဖစ္မရွိသလို သူတို႔ေက်နပ္ေလာက္ေစတဲ့ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြလည္း မရွိခဲ့ဘူးလို႔ထင္တာပဲေလ ။ လူ႔သေဘာလူ႔မေနာကို သိလာတာကေတာ့ စာေတာင္ဖြဲ႔လို႔မျပခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။ တန္ဖိုးမရွိတဲ့စကားေတြကို ေျပာခ်င္စိတ္ကင္းလို႔ ဟန္ေဆာင္လို႔ေတာင္ျပံဳးမျပခ်င္ဘူးဆိုတာ သစ္သစ္ခုမွလက္ေတြ႔ခံစားသိရွိေနရပါတယ္ ။ ကိုယ့္ရဲ႔ေစတနာေတြ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္တာၾကံဳခဲ့တာလည္း ၂၀၁၂ပါပဲ ေပ်ာ္မယ္ထင္တာေတြ မေပ်ာ္ရႊင္တာလည္း ၂၀၁၂ပါပဲ မထင္မွတ္တဲ့ေျခလွမ္းေတြ ေရွ႔တိုးခဲ့တာလည္း ၂၀၁၂ပါပဲ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုယ္ျပန္ခ်ိန္တန္ေနျပီ ထင္တာပါပဲေလ။ ေက်ာဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေနမယ့္ မီွခိုငဲ့ညွာစရာမရွိသလို ေရွ႔ဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္လို႔ တိုးတက္ရိပ္လည္းမရွိတာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဘုရားတရားမလုပ္ဘူးလားလို႔ေတာ့ လာမေမးပါနဲ႔ မိုးလင္းတိုင္းဖြင့္ျဖစ္ေနတာ တရားေတာ္ေတြပဲျဖစ္သလို ညအိပ္ရာ၀င္ခါနီးတိုင္း အခန္းမီးေလးမွိတ္ျပီး ခပ္တိုးတိုးနာေနခဲ့တာလည္း ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေတြရဲ႔အဆံုးအမ တရားေတာ္ေတြပါပဲ ။ မ်ားမ်ားနာၾကားေလ လူေတြကိုမ်ားမ်ားစိတ္ကုန္ေလလို႔ ေျပာရင္လြန္မယ္မထင္ပါဘူး ။ အက်ိဴးထူးကေတာ့ ထြက္လြယ္လြန္းတဲ့ေဒါသကို အရင္ကထက္အနည္းငယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္လာခဲ့ပါတယ္ ။ မသိေသးတဲ့ဇာတ္နိပတ္ေတြ သိလာခဲ့သလို ေအးခ်မ္းစြာေနလိုတဲ့စိတ္ေတြ ပိုမိုျဖစ္တည္လာခဲ့ပါတယ္ ။ ေအးခ်မ္းစြာဆိုတဲ့စကားမွာလည္း စိတ္ေအးခ်မ္းစြာေနတတ္ဖို႔က ပိုအေရးၾကီးေနျပန္ပါတယ္ ။ ဒီလိုပဲေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း ၂၀၁၂ကိုျဖတ္သန္းခဲ့တယ္ဆိုပါစို႔ (ကမၻာပ်က္မယ္ဆိုရင္ အ၀ီစိကိုတန္းေနေတာ့ ဘာသာေရးဘက္ကို ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ အခ်ိန္ေပးေလ့လာဆည္းပူးရာကေန ေပ်ာ္ေမြ႔လာတဲ့သေဘာပါ) ။ ၂၀၁၂ ဇန္န၀ါရီ ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီေတြမွာ ထူးထူးျခားျခား ဘာမွမလုပ္ကိုင္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ မတ္လထဲမွာေတာ့ တခါမွမလုပ္ဘူးတဲ့အလုပ္တစ္ခု လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့ ။ ဒီလိုနဲ႔ဧျပီေရာက္လို႔ အလည္ျပန္ခ်ိန္မွာ မ႑ပ္မွာငုတ္တုတ္ၾကီးထိုင္ျပီး မေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့သူကို လက္ညွိဴးထိုးျပပါဆို ေသခ်ာတယ္သစ္သစ္ပဲျဖစ္ေနမွာပါပဲ ။ ေပ်ာ္ရႊင္မွဴကအသက္အရြယ္နဲ႔ေတာ့မဆိုင္ဘူးထင္တာပဲ ကိုယ့္အရြယ္ေတြ ကိုယ့္ထက္ၾကီးတာေတြလည္း ေရစီးေၾကာင္းထဲေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေပမယ့္ ကိုယ္မေပ်ာ္ႏိုင္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ တေန႔တာေရပက္ခ်ိန္ျမန္ျမန္ကုန္ပါေစေတာ့ ဆုေတာင္းေနခဲ့မိတာ အမွတ္တရပါပဲ ။ ေနာက္ေန႔ေတြ အေမ့နားမွာပဲစကားေတြေျပာရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ေအာင္ျဖတ္သန္းခဲ့မိတာပါပဲ ။ သိသာတာတခုကေတာ့ မိဘေတြအတြက္အလွဴေတြလုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ခါဆို စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ေလးၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္မိခဲ့တယ္ ။ ဒီလိုလွဴဒါန္းႏိုင္ဖို႔ ေငြေၾကးရွာေဖြရမယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ကလည္း ခဏခဏျပန္၀င္လာတတ္ပါတယ္ ။ ေမလမွာျပန္လာေတာ့လည္း ျငီးေငြ႔လာတဲ့ဘ၀ရဲ႔အခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းရင္းျပန္မယ္ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ရက္ကို လက္ခ်ိဴးလို႔ေရတြက္ေနမိခဲ့တယ္ ။ ဇြန္ ၊ ဇူလိုင္ ဆိုတာ ဘယ္လိုကုန္ဆံုးခဲ့မွန္းေတာင္ မသိလိုက္ခင္မွာ ရုတ္တရက္ၾကီးရန္ကုန္ျပန္ဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့ျပန္တယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ပလန္ေတြလည္းပ်က္ စိတ္လွဳပ္ရွားစရာလည္းသိပ္မေကာင္းေတာ့တဲ့ ၂၀၁၂ၾကီးက အဆုံးသတ္ဖို႔အခ်ိန္က်လာခဲ့ပါျပီ ။ က်မအတြက္ကေတာ့ ထူးထူးျခားျခားၾကီး မျဖစ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ေရေျမျပန္ရေတာ့မယ့္ရက္နီးလာျပီဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးတခုနဲ႔တင္ ေန႔ရက္ေတြျဖတ္သန္းရင္း ၂၀၁၃ကိုၾကိဳဆိုဖို႔ စဥ္းစားထားပါတယ္ ။ ရယူလိုစိတ္ကင္းေနသလို ၾကိဳးစားလိုစိတ္လည္း အလ်ဥ္းမရွိေတာ့ပါဘူး ။ က်ဆံုးခန္းစျပီလို႔ သတ္မွတ္ရင္လည္း ခံရံုကလြဲလို႔ ျပန္လည္ေျပာျပစရာ ရွိလိမ့္မယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး ။ အားလံုးပဲေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ၂၀၁၃ကို ၾကိဳဆိုၾကပါစို႔ေနာ္ ။ (ႏွစ္တိုင္းသံုးသပ္ခ်က္ပို႔စ္ေလးေတြ ေရးေလ့ရွိေပမယ့္ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ထူးထူးျခားျခားဘာမွေရးစရာမရွိတာကိုက နိဂံုးျဖစ္ေနျပီထင္ပါတယ္ ) ။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္...

ျပန္ေခါက္လုိက္ေနာ္...